Oopsie

Onderwerp: Oopsie za 6 mei 2017 - 19:03

Howl had Claw even aangetikt, gevraagd of hij even mee wou komen met haar nu ze eindelijk op de plaats van bestemming waren. Nu kon ze weer rustig denken. Ze had al wel een vermoeden gehad toen ze nog in Bloodclan waren, maar ze wist het niet zeker. Nu wel, nu wist ze het honderd procent zeker. Toen ze net had gezeten om even op adem te komen had ze het gevoeld, vanbinnen. Toen Howl met Claw buiten gehoor van de rest van de clan was gekomen draaide ze zich om naar haar partner en keek hem aan. "Je moet echt niet boos worden op me hoor... dat kan ik er nu niet bij gebruiken." de kattin zuchtte eventjes. "Ik ben kapot, mijn poten hebben nog nooit zo hard gebrand van het lopen." klaagde ze toen nog eventjes. "Maar.. weet je nog die avond een tijdje terug.. die erg gezellig was?" ze legde wat nadruk op het woord zodat hij zou weten welke avond ze bedoelde. "Ik denk dat daar iets uit ontstaan is... ik denk dat ik weer zwanger ben." en toen stilte.

& Claw

Onderwerp: Re: Oopsie ma 8 mei 2017 - 10:22

Rustig volgde hij Howl, benieuwd waarom ze hem graag wilde spreken. Misschien wilde ze wel gewoon bij hem zijn, maar aan de manier waarop ze hem had aangetikt vermoedde hij eigenlijk wat anders. Hij kende Howl inmiddels lang genoeg om sommige dingen te kunnen ontcijferen. Ze wilde hem spreken en waarschijnlijk was dat belangrijk. Al kon hij echt niet bedenken wat dat dan wel moest zijn. Toen ze stopte met lopen ging hij zitten. Een kalme blik lag in zijn groengele ogen terwijl hij haar nieuwsgierig in zich opnam. Die blik veranderde niet toen ze begon te praten, hij bleef doodstil zitten. Hij was perplex. Even wist hij niet zo goed hoe hij moest reageren. Hij was laaiend, maar hij had er net zo goed schuld aan. Daarnaast voelde hij ook opwinding, stiekem geluk om het nieuwe leven die in haar groeide. Hun kittens. Toch waren het nog meer kleintjes om zich zorgen om te maken, om te beschermen. Zijn blik bleef strak op Howl gericht, maar hij zei nog steeds niets.

Onderwerp: Re: Oopsie ma 8 mei 2017 - 18:12

De kater zei niets, helemaal niets. De eerste keer was hij soortvan blij geweest maar nu was er niks af te lezen op zijn starre gezicht. Howl maakte zich stiekem een beetje zorgen. Wat als hij haar nu uit de Bloodclan knikkerde hierdoor? Maar dat kon hij niet maken. Ze waren allebei fout geweest die avond. En daar droegen ze nu ook samen de consequenties van. "En... heb je er niks over te zeggen? Leuk, niet leuk? Eh.." Ja, ze wist het zelf eigenlijk pas net. Ze wist ook niet goed hoe ze zich er over voelde. Aan de ene kant keek ze op tegen weer die pijn en een nieuw nestje en niks kunnen doen, maar aan de andere kant was ze blij met nieuwe babies en zou ze net zoveel van ze houden als van haar eerste nestje met Claw. "Ik snap dat je het misschien niks vindt.. maar we hebben dit allebei veroorzaakt."

Onderwerp: Re: Oopsie di 9 mei 2017 - 10:42

Howl trok haar bek weer open. “Ik moet het even laten bezinken Howl.” Antwoordde hij bars. Emoties waren sowieso nooit zo’n makkelijk punt bij hem. Hij moest eerst de gevolgen en de stappen bedenken, voordat hij iets leuk kon vinden. “Ik schuif ook geen schuld op jou.” Vervolgde hij terwijl hij nog steeds geen moment zijn blik van haar had afgewend. Nee, het was zeker niet de bedoeling geweest. Maar dat hij het niks vond was ook niet helemaal waar. Hij was trots op de kinderen die hij nu had en zou die niet willen missen in zijn leven. Het was meer dat hij weer even aan het idee moest wennen. Aan het besef dat hij opnieuw vader ging worden. “Het is weer een hele verantwoordelijkheid, maar het zijn onze kittens.” Sprak hij na een korte stilte. “Ik moet daar gewoon weer even aan wennen.” Toen wende hij zijn blik pas af en keek naar het kamp in de verte.

Onderwerp: Re: Oopsie ma 22 mei 2017 - 9:41

Hij moest het even laten bezinken? Alsof hij degene was die die dingen in zich rond had zwemmen, zij was degene die het echt zwaar had. Maar hij schoof de schuld niet op haar, dus dat was goed in elk geval. De kinderen die ze nu hadden waren ook allemaal goed terecht gekomen, dus waarom zouden deze niet net zo goed worden? "En onze kittens hebben het tot nu toe altijd goed gedaan, het zijn allemaal prachtige kinderen." zei ze tegen hem en drukte haar kop tegen die van hem. "Jij zure dikkop soms, het wennen komt wel weer." ze tikte hem met zijn staart aan en zag toen dat hij naar het kamp staarde, wat nu steeds meer vorm begon te krijgen. "En stel je voor! Onze kittens, de eerste in het nieuwe grote Elite gebied, ze kunnen spelen tot ze een ons wegen en nog steeds niet alles hebben gezien!" Howl zag ze zelf al rennen, kleine kittens weer.. ze keek er naar uit.

Onderwerp: Re: Oopsie wo 24 mei 2017 - 10:31

Howl drukte haar kop tegen die van hem en hij sloot kort zijn ogen. Voordat hij ze weer open deed en haar aankeek. Howl was de enige waarbij het tolereerde dat ze soms de gek met hem aanstak. “Daar heb je gelijk in.” En ook de enige die hij vaak gelijk gaf. Ze was de enige kattin waar hij werkelijk een zwak voor had. Al zou hij dat nooit aan zichzelf of wie dan ook toegeven. Toen gleed zijn blik rond. Langs Fourtrees en alle territoria er achter. Er spreidde zich zowaar een nihil glimlachje over zijn lippen. “Ja, laten we snel alles van ons maken.” De dreiging van de Clans was weg. De grootste dreiging kwam nu van Roguegroepen, maar vooral van de katten binnen de Elite. Jaloezie en wraak waren geen vreemde raadgever binnen BloodClan, maar ze zouden ze beschermen. Zoals ze dat ook bij de anderen hadden gedaan. De grimas was terug op zijn gezicht, maar hij duwde toch nog even zijn kop tegen Howl aan. Toen hij zeker wist dat niemand het zag.

Onderwerp: Re: Oopsie