Not at home

Onderwerp: Not at home zo 7 mei 2017 - 20:22

Bomen deden hem denken aan thuis, aan hoe het was geweest als de modder niet gekomen was en Inner waarschijnlijk ook niet dood. Onbezorgd sprong de kater er rondjes, klom in de een en sprong naar de ander. Het was alsof hij in het vroeger leefde in plaats van het nu, in zijn kittentijd in plaats van de tijd waarin hij een leader was die matig serieus genomen werd en voornamelijk met argwaan bekeken was. Then again, hij nam het niemand kwalijk, en veel zin om alles te veranderen had hij niet. Als hij zich anders zou gedragen zou hij anders behandeld en gezien worden. Maar hij zou dierbare katten, Crowcall bijvoorbeeld, kwijtraken. Was het trouwens erg dat vaak bij een voorbeeld aan een vriend, hij aan haar dacht? Ze was immers niet van zijn clan, wat voor een clanleider opnieuw niet echt standaar was.

- Routpaw 1st

Onderwerp: Re: Not at home za 13 mei 2017 - 15:37

Het liefst bleef ze bij het beekje of de velden vol lavendel, omdat ze zich daar het meest op haar gemak voelde. De Vulture's drop droeg by far te veel drama met zich mee, en de Hightrees, waar ze zich nu bevond, was voor een Windclan kat zoals zij veel te dicht begroeid. Toch had ze zich hierheen bewogen, gezien de meeste kruiden die ze nu nodig hadden toch hier groeiden. Ze snapte niet dat sommige katten, zoals de bruine tabby die in de verte aan het ronddartelen was, zich hier thuis konden voelen. De hoge bomen leken haar intimiderend, alsof ze telkens op haar neerkeken en afkeurend met hun takken ritselden wanneer ze iets verkeerds deed. Het was allemaal zo anders dan hun oude gebied, en ondanks dat Routpaw niet ondankbaar wilde zijn, wenste ze dat ze weer thuis was. Ze kwam tot stilstand en keek met een kleine glimlach naar de bruine kater, die ze nu als Tallshadow, of Tallstar, herkende. Waarschijnlijk mocht ze hem het meest van alle leaders, maar dat moest je niet aan Everstar door vertellen. "Ehm, goedenmiddag Tallsha-, eh, Tallstar," Knap verwarrend hoe ze hem nu precies moest noemen.

Onderwerp: Re: Not at home zo 21 mei 2017 - 21:13

Bij zijn zoveelste sprong in de rondte klonk er plots van achter hem een stem die maar al te beleefd eerst zijn oude naam en toen zijn non-officieel naam uitsprak. Hij moest elke keer weer grinniken als dat gebeurde, want eenieder die zijn naam sprak koos onbedoeld een kant. Deze poes maakte nu bijvoorbeeld duidelijk dat ze hem als leader accepteerde aangezien ze het achtervoegsel gebruikte. Tegelijkertijd had ze met zijn eerdere naam uit te spreken duidelijk gemaakt dat het wennen was, en dat ze het eigenlijk ook niet wist. Grappig hoe hij onbedoeld een politiek statement uitlokte bij al zijn gesprekspartners. Afijn, dat zou haar vast weinig boeien, hij draaide zich dus snel om en boog. "Gegroet vrouwe Routpaw," Mauwde hij vrolijk, en keek de poes breed glimlachend aan. Vijandig doen kon hij toch niet, dus waarom proberen?

Onderwerp: Re: Not at home za 27 mei 2017 - 23:30

Hij grinnikte toen ze over zijn naam struikelde. Even keek ze hem verontschuldigend aan, maar de Shadowclan leader leek het haar gelukkig niet kwalijk te nemen. De kater draaide zich om en boog, waardoor de jonge poes even allemaal vraagtekens in haar ogen kreeg. Zou het niet eerder andersom moeten zijn? "Gegroet vrouwe Routpaw," Zijn stem klonk vrolijk, Tallstar was zo'n beetje het tegenovergestelde van Everstar en de jonge poes wist niet precies hoe ze er nu op moest reageren. "B-bedankt, meneer," Haar eigen leider dwong respect af met enkel een blik, Tallstar, niet echt. Eigenlijk vond ze dat wel prettig. "Sorry als ik stoor! Ik kwam enkel langs," ze gunde hem een haastige glimlach.

Onderwerp: Re: Not at home do 8 jun 2017 - 21:31

De ander leek erg verward door hoe hij zich gedroeg, wat het voor Tall nog belangrijker maakte om zich zo te gedragen. Later zou hij bekend staan als de leader die 'fun' terugbracht. Of in ieder geval 'angst' wegnam. Aan deze poes te zien was Ever namelijk erg goed in het creëren van dat gevoel, angst. Verbaasde hem om eerlijk te zijn weinig, de oudere leidster was een nachtmerriescenario op elk gebied zo ongeveer.
De jongeling vond uiteindelijk haar stem terug, en bedankte hem. Hij grinnikte, dat was een nieuw antwoord op een groet, een leuk antwoord ook. En hij werd meneer genoemd, wat oud. Super netjes. Misschien zou Windclan wel winnen van Shadowclan bij de opvoedingswedstrijden. Uiteindelijk waren ze op het verontschuldigen punt aangekomen, wat Tall snel wegwuifde. "Relax," Mauwde hij glimlachend, "Ik dacht na over onbelangrijke zaken," Tenminste, zaken die onderbroken konden worden.

Onderwerp: Re: Not at home zo 11 jun 2017 - 20:27

De Shadowclan leader wuifde haar verontschuldigingen weg, duidelijk er weinig acht op slaand. "Relax," Mauwde hij glimlachend, wat een vriendelijke kater. Routpaw was echter niet zo goed in dit 'relaxen' wat de jongeren tegenwoordig deden. Ze glimlachte terug en besloot te gaan zitten, haar staart keurig om zich heen geslagen. "Ik dacht na over onbelangrijke zaken," Even keek ze hem schuin aan. "Waarover, ehm, als ik vragen mag?" haar nieuwsgierigheid won het opnieuw van haar verlegenheid.

Onderwerp: Re: Not at home za 24 jun 2017 - 0:14

De ander leek zijn woorden naar het hart te nemen, want bijna meteen ging ze zitten en sloeg haar staart om haar poten. Als je het aan Tall vroeg was het nog steeds met een zekere spanning over het geheel, maar al beter dan net in ieder geval. Ook de vraag toonde aan dat ze in de goede richting gingen, want als katten zich genoeg op hun gemak voelden om dit soort vragen te stellen, zou er niet snel een ruzie ontstaan. Tall glimlachte dan ook, eigenlijk waren het twee vragen in een. Of de poes het vragen mocht, en de eigenlijke vraag. Zin om er bijdehand over te doen had de kater voor de verandering eens niet, dus knikte hij enkel goedmoedig en zuchtte eens dramatisch. "De perikelen der vriendschap en liefde," Verzuchtte de kat dramatisch, en keek even met een veelzeggende blik naar de jonge poes. Zij zou hier vast haar fair share over nagedacht hebben.

Onderwerp: Re: Not at home zo 25 jun 2017 - 13:15

Ze keek hem nieuwsgierig aan en zag hoe hij op haar woorden knikte. Haar nieuwsgierigheid had haar meer dan eens in de problemen gebracht, maar deze keer gelukkig niet. "De perikelen der vriendschap en liefde," ze lachte wat verlegen en terwijl hij zijn woorden dramatisch verzuchtte. Routpaw glimlachte vaagjes naar hem. Oh ja, daar had ze ook vaak genoeg nachten over wakker gelegen. Ze was er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat katten met haar rang simpelweg geen liefde konden voelen, of zouden voelen. Het tegendeel was echter waar en ze wist niet goed hoe ze met die gedachte om moest gaan. Even zuchtte ze, maar ze zou haar hart niet gaan luchten over dergelijke zaken bij de leader van een, voor vele, vijandige clan. "Ah, ik zou dat niet onbelangrijk noemen, toch," Ze gunde hem nogmaals een glimlach. "Waar zouden we immers zijn zonder?"

Onderwerp: Re: Not at home wo 5 jul 2017 - 11:55

Hij wist niet zeker wat de poes ervan zou denken dat hij dit zomaar met haar deelde, maar dat boeide hem niet uitzonderlijk veel. Het leek hem bovendien een aardige meid, die niet een gesprek begon alleen om hem vervolgens belachelijk te maken. In zijn clan stond deze apprentice bekend als weloverwogen en aardig, dus dit was dé manier om dat te testen. Tot nu toe bewees niets het tegendeel, aangezien ze hem even glimlachend aankeek om vervolgens te melden dat die perikelen niet zozeer onbelangrijk te noemen waren, want 'waar zouden ze zijn zonder'. Deze uitspraak deed Tall even grinniken, en zijn hoofd een beetje weemoedig schuddend. "Ik zou persoonlijk een heel wat makkelijker leven hebben," Mauwde hij, met een soort van verontschuldigende blik naar de poes. Het was niet alsof hij haar gedachten over liefde en vriendschap omver wilde werpen, maar hij sprak naar waarheid. Al die poezen en vriendschappen maakten dat zijn huidige positie heel wat lastiger was dan had gehoeven.

Onderwerp: Re: Not at home wo 12 jul 2017 - 20:35

De leader grinnikte, maar schudde vervolgens weemoedig zijn gestreepte kop. "Ik zou persoonlijk een heel wat makkelijker leven hebben," een soort van verontschuldigende blik werd haar kant op geworpen en de poes voelde een steek van medeleven. Soms was het lastig te bedenken dat leaders ook gewoon katten waren, ze had altijd een soort, nuja, afstand gezien tussen een leader en een 'normale' warrior. Een soort lijn, dat er perse een verschil moest zijn. Dat leaders op een of andere manier hun gevoelens gewoon uit konden zetten en de clan voor moesten kunnen laten gaan. Nu pas bemerkte ze dat ze dit onbewust had gedacht. Wie weet dacht met ook wel zo over haar, als medicine cat apprentice. Hoe dan ook glimlachte de jonge poes begrijpend. "Ik ook," stemde ze met een zucht in, en lachte even wat ongemakkelijk. "maar ook een stuk minder leuk leven," Het was lastig voor haar om sommige keuzes te maken, om een bepaalde afstand te houden tussen haar en degene die ze lief had. Toch had ze liever die pijn, dan dat ze helemaal niets zou voelen.

Onderwerp: Re: Not at home ma 24 jul 2017 - 22:54

De poes leek het hem te vergeven, sterker nog, ze leek even met hem mee te voelen, en dat deed hem toch even zijn blik nog wat verzachten. Dit was een poes in de bloei van haar leven, die hem aanhoorde over hoe hij zonder liefde een makkelijker leven had gehad, terwijl zij niet eens liefde mócht. Meteen voelde de kater zich schuldig, en boog zijn hoofd naar haar. Ook toen ze instemde voelde hij een steek, eigenlijk niets dan cruel van Starclan, de regel van medicine cats. Hij onderdrukte de neiging weer eens boos omhoog te kijken, deed hij vaak dezer dagen, en keek in plaats daarvan naar de poes, die ook toegaf dat ze dan een minder leuk leven zou hebben gehad. Hierbij kon de kater niet anders dan instemmend brommen. Iets wat hij niet vaak deed, het deed hem zo aan Smokegaze denken, maar nu leek het wel gepast. "Daar spreek je een waar woord," Beaamde hij. "Al doet het ook pijn, veel," Zijn gedachten gingen onbedoeld even naar Littlestream en hun overleden kittens. Een zucht ontsnapte hem en pijn stond in zijn ogen. Hoe jong was hij toen wel niet geweest? En toch had het hem wantrouwend gemaakt tegenover alles wat erop leek. Niet opnieuw wilde hij die pijn.

Onderwerp: Re: Not at home wo 2 aug 2017 - 15:54

Uhm, voelde hij zich.. Schuldig? Oh nee, dat was helemaal niet haar bedoeling! Routpaw had zich neergelegd bij het feit dat ze geen liefde mocht koesteren, dat was nu eenmaal zo. Het maakte het niet makkelijk, maar het was nu eenmaal een bijkomst van haar rang waarmee ze moest leren leven. Ze probeerde dan ook warm naar hem te glimlachen, als om te verzekeren dat het wel goed zat. Tallshadow bromde enkel wat instemmend. "Daar spreek je een waar woord," stemde hij met haar in. "Al doet het ook pijn, veel," de kater zuchtte en even zag ze een steek van verdriet in zijn groen-gouden ogen. Routpaw beet op haar lip. Daarachter lag vast een pijnlijk verhaal die misschien niet voor haar oren bestemd was, maar het was rot om hem zo te zien, zelfs al was hij de leader van een andere clan. Ze was een medicine cat apprentice, moest een medicine cat niet voor elke kat uit elke clan kunnen zorgen? Zij vond van wel. Ze stapte dan ook wat nerveus naar voren en tikte uiteindelijk toch bemoedigend met haar neusje tegen de zijne. "H-hey, kop op. Vroeger is vroeger, je kan altijd anders of beter doen, nu," Ze glimlachte hem toe. Als iets hem dwars zat kon hij dat bij haar kwijt, alleen wist ze niet zeker hoe ze dat aan hem moest zeggen. Immers kenden ze elkaar amper en was hij ook nog eens van een andere clan. Routpaw deed dit niet zoveel, maar andere katten vaak wel.

Onderwerp: Re: Not at home za 9 sep 2017 - 0:41

De poes leek eerst een beetje bang voor zijn reactie, alsof ze het niet zo bedoeld had, maar haar blik veranderde na zijn woorden in een meelevende. Hierdoor voelde de kater zich op zijn beurt weer wat schuldig, al deed het hem ergens ook goed aangezien het inhield dat ze ook bij Windclan nog wat gevoel in de apprentices wisten te kweken. Toch verbaasde het neusje tegen zijn neus hem, en keek hij onderzoekend naar de poes toen deze weer terugtrok. "Je bent wel erg wijs voor je leeftijd," Merkte hij glimlachend op na haar volgende wijze woorden. Zou het komen door levenservaring? Dat wenste hij haar niet toe. "Houd die visie zo lang mogelijk vol, het verleden zou je nooit mogen inhalen," Het was een probleem waar hij zelf nog wel eens mee zat. "Al veel teveel katten blijven erin hangen," Zijn hele clan bijvoorbeeld, die verlangde naar 'die goede oude tijd' waarin de hele clan elk weekend in oorlog zat. Hoe goed was dat.

Onderwerp: Re: Not at home za 16 sep 2017 - 13:12

"Je bent wel erg wijs voor je leeftijd," ze knipperde wat verbaasd met haar ogen bij dat compliment, waarna ze wat in verlegenheid gebracht werd. Dat een leader van een andere clan zo lovend over haar sprak, gaf haar een warm gevoel van binnen. "Uhm, b-bedankt," stamelde ze met een mond vol tanden. Routpaw glimlachte. "Al, uhm, is dat voornamelijk aan Lizardpath te danken, zij heeft mij alles geleerd wat ik ken ,"sprak ze lovend over haar mentor. De zwart-witte poes was een heel erg belangrijk figuur in haar leven geworden. "Houd die visie zo lang mogelijk vol, het verleden zou je nooit mogen inhalen," ze knikte langzaam en begrijpend. "Al veel teveel katten blijven erin hangen," even wendde ze haar blik af. Ja, daar was zij ook schuldig aan geweest, Toen haar moeder ter overlijden kwam had dat een grote impact op haar gehad. Als kitten had ze dan niet mee willen doen aan de spelletjes van de andere, ze was telkens bedroefd geweest. Uiteindelijk was het haar broer geweest die haar de schop onder de kont had gegeven om door te gaan met het leven. Want dat moest, katten gingen dood en jij moest voortleven. Zo was het ook met Bearpaw gegaan. Zo zou het met de volgende ook zijn. Routpaw zuchtte even en deed een poging die gedachte van zich af te schudden, ze wilde er niet aan denken. "Is het zwaar om een leader te zijn?"gooide ze dan ook het gespreksonderwerp een andere kant op.

Onderwerp: Re: Not at home vr 13 okt 2017 - 23:38

De ander leek niet heel erg zeker te zijn over wat ze aanmoest met wat hij zei, wat niet zo gek was gezien het feit dat Tall veel meer complimentjes gaf dan de meeste leiders deden, en dat ook nog tegen katten die niet eens in zijn clan zaten. Was ook verwarrend. Deze poes was naast wijs trouwens ook nog eens enorm bescheiden, al zei de kater dat maar niet want straks zou ze nog denken dat hij een tactiek aan het uitvoeren was ofzo, teveel complimentjes aan katten die ze minder vaak kregen was gevaarlijk. Wel kon hij niet anders dan glimlachend knikken bij wat ze zei, ”Bitterpaw zou waarschijnlijk hetzelfde over Ace zeggen,” Bedacht hij zich hardop, om vervolgens een beetje twijfelend te kijken. Ace kennende zou het ook de vraag kunnen zijn. Eigenlijk zou hij de toekomst van de med cats in de gaten moeten houden in Shadowclan. Straks leerden ze alles over eten, maar niets over kruiden… Uiteindelijk ging hij door over dat ze niet te lang in geschiedenis moest blijven hangen, en gooide zij het gesprek een andere kant op. Even knipperde de kater verbaasd met zijn ogen, en begon toen te grinniken. ”Ik denk dat het zwaarder hoort te zijn dan dat het voor mij is, dus het voelt alsof ik iets fout doe nog,” Zo voelde zijn hele leven op het moment, maar daar hoefde deze poes niet mee te zitten.

Onderwerp: Re: Not at home