Ribcage

Ergens had Raptorecho niet eens mee gewild met de journey, toch was hij gegaan, misschien omdat het juist een hoop avontuur en actie met zich mee zou brengen en dit was iets waar de kater juist op kickte. Nu de reis er op zat, begon het weer wat saaier te worden en tegen verveling kan hij niet. Daarom was hij er ook veel op uit. Sinds de dood van Mousewish was Raptorecho vele malen kouder geworden en had hij vaak zin om iets te doen wat totaal niet door de beugel kon. Voor hem was het normaal, maar hij wist dat het niet normaal was, daarom deed hij het niet. Daarnaast hechte hij teveel waarde aan zijn huidige status binnen de clan en die was zo slecht nog niet. Het was hem gelukt om weer omhoog te klimmen, gezien te worden als een warrior en zelfs vertrouwd te worden hier en daar. Al had hij de indruk dat zijn broer, Tigergaze, daar anders over dacht. Raptorecho zag Tigergaze daarom ook als een gevaar voor zijn reputatie.
Nu bevond Raptorecho zich bij de stroom, compleet van de wereld en in gedachten verzonken. Waar hij over na dacht was misschien wat gestoord. Want hij werd er ook gestoord van dat hij nu samen met de andere clans door één deur moest. Hij mocht ze niet en wist niet hoe hij daarmee om moest gaan. Als hij aangesproken werd, had hij moeite om zich te beheersen. En toen klonk zijn naam. Het was Tigergaze en kort draaide zijn oren naar achteren, waarna hij een verwelkomende glimlach op zijn gelaat plakte. "Ik dacht dat je dood was," sprak Raptorecho uit, een tikkeltje melodramatisch. "En hoe maakt mijn broeder het?" Vroeg hij vervolgens.

Zijn vraag naar hoe Tigergaze het maakte was natuurlijk niet menend geweest, het was niet gevraagd omdat hij mogelijk meelijden had, oprecht wilde weten hoe het ging, of iets dergelijks. Van empathy was geen sprake bij Raptorecho. De zilveren kater wist daarom ook niet goed wat hij aanmoest met het antwoord die hij had ontvangen. Overduidelijk sarcastisch, voor wat hij had opgemerkt. "Én wat gaat er zo geweldig?" Reageerde Raptorecho dan maar. Ergens kon hij wel vermaak halen uit de zielige leventjes van zijn omstanders, zeker zijn broeder. Vroeger had Tigergaze enorm veel betekend voor Raptorecho, hij had samen met zijn broer aan de macht willen komen en de zilveren kater had er ook vertrouwen in gehad. Was hij toen ook maar een jonge kat geweest. Nu gingen ze al richting een volwassen warrior leeftijd. Allebei zo'n 25 moons, waren ze. Ook Raptorecho besloot om zijn droge keel wat te lessen met een stevige slok water en keek daarna weer naar zijn gevlekte, kortharige broer. Half broer, om precies te zijn.

Raptorecho keek op van het water drinken terug naar Tigergaze wie antwoord gaf tussen het drinken door. Raptorecho zette een gekwetste uitdrukking op en fronste. "Dat vind ik nou zo jammer, broeder," miauwde Raptorecho een soort oprecht overkomend, maar het boeide niet. Tigergaze jennen was eigenlijk best wel leuk. Hem verwarren was ook ontzettend leuk en dat kon Raptorecho op zoveel manieren doen. Het was vermakelijk. Alleen het feit dat Tigergaze een soort bedreiging was voor zijn reputatie maakte dat Raptorecho hem liever te vriend had dan als een vijand. Om maar niet te vergeten dat Tigergaze close was met de nieuwe, walgelijke poesiepoes deputy. Wat was er toch met Tigergaze gebeurt? Het maakte ook niet uit. "Kom op hé, na al die moons en nog steeds doe je zo? Is er dan niks van vroeger over? En dan staat er ook niets meer tussen ons, toch? Een verse start, daar ben ik wel aan toe," miauwde Raptorecho. Hier verloor hij zijn tact. Want wat tussen hem en Tigergaze had gestaan was Mousewish en die was dood. Misschien wel door zowel hem als Tigergaze. Raptorecho had Mousewish vroeger graag voor zichzelf gehad om een soort van te winnen van andere katers, ja misschien had hij ergens van haar gehouden, zo goed wist hij dat niet, omdat gevoel een vreemd iets was voor de zilveren kater. Het feit dat Raptorecho er niet echt mee leek te zitten, was echter nogal raar. Ongezond.

Ja, natuurlijk was zijn broer zo scherp om een reactie te geven op dat ene kleine foutje van Raptorecho. De lippen van de zilveren kater krulde daarom ook wat om hoog. "Ah, broeder. Ik denk dat Mousewish ons maar al te graag weer close ziet worden, zoals het hoort," miauwde Raptorecho en besloot wat dichter naar Tigergaze te komen en hem recht aan te kijken, alsof hij ieder woord meende. Maar eigenlijk probeerde Raptorecho zichzelf gewoon in een mooi plaatje te zetten en elke bedreiging voor zijn reputatie weg te halen. Daarbij, was het gewoon te grappig om te zien hoe Tigergaze hier niet in probeerde te trappen en het was geweldig om hem te verwarren. Want als Raptorecho dit volhield, moest Tigergaze hem wel op een bepaald punt gaan geloven, toch? De volgende woorden waren ook voorspelbaar. "Ah, dat doet pijn," miauwde Raptorecho en sloeg zijn ogen naar de grond. "Maar je hoeft me ook niet nodig te hebben, je bent een volwassen kater, een vader," miauwde Raptorecho. "Broederschap is alles wat ik wil, snap je? We zouden gewoon naar elkaar toe moeten komen als er wat is, elkaar vertrouwen," voegde Raptorecho er heel menens aan toe en glimlachte zachtjes. Hij genoot heel erg van dit moment.

Raptorecho luisterde en verroerde verder geen spier terwijl hij Tigergaze al net zo recht aankeek. Een soort spanning heerste er op dit moment, maar daar gaf de zilveren warrior geen acht aan. Hij negeerde het en ging lekker in het moment op, want zo vermakelijk was het. Het geluid van stromend water vulde het moment ook mooi aan. Tigergaze zei het niet te weten, toen de kater zelf had gesproken over hoe het hoorde te zijn. En toen gaf Tigergaze aan niet achterlijk te zijn, waarbij de verleiding zo groot werd om een snerende opmerking te geven. Iets in de trant van; 'geloof je het zelf?' Raptorecho was echter te slim om dat te zeggen. Hij wilde nu geen gevecht, nu niet. En dat was zeldzaam. Toen Tigergaze begon over liegen en bedriegen besloot Raptorecho verontwaardigd te kijken? "Doe ik dat?" Alsof Raptorecho achterlijk was, het boeide hem namelijk helemaal niks. Toen Tigergaze sprak over anderen kwam er een ideetje in de kop van de kater op. Wie waren die anderen, sowieso Oceanbreeze, maar haar iets aan doen wa iets te riskant. "Wie zijn dat dan?" Vroeg Raptorecho. "Misschien kan ik er een voorbeeld aan nemen om je vertrouwen alsnog te winnen," vervolgde hij. Als Raptorecho nou te weten kreeg om wie het ging, kon hij die gene misschien uit de weg ruimen en er dan voor Tigergaze zijn. Problem solved.

Raptorecho besloot maar om te lachen op de woorden van Tigergaze. En ineens schoot hem een besef binnen, deze zou hij straks wel gebruiken. "Je bent zo rude, broeder," miauwde Raptorecho toen Tigergaze hem er aan herinnerde dat het zijn zaken niet waren. "Mag ik niet eens interesse tonen in wie je vrienden zijn," vervolgde Tigergaze. "Nee?" Reageerde Raptorecho vervolgens toen Tigergaze vroeg of hij hem bedreigde. Al was de zilveren kater het wel van plan. Hij moest het alleen nog goed formuleren in zijn hoofd zodat het niet op een bedreiging leek en op het moment praatte Tigergaze teveel om het goed te kunnen formuleren. Chaos. En toen sprak Tigergaze de perfecte woorden uit. "Om over moord te beginnen," begon Raptorecho rustig en keek Tigergaze opnieuw straks aan. "Herinner jij je Redpaw nog?" Vervolgde hij. "Die Shadowclan apprentice. Al die moons heb ik het nog altijd netjes geheim gehouden. Als dat geen vertrouwen is..?" miauwde de kater rustig verder. "Wat zou Oceanbreeze er eigenlijk van vinden..?" Mompelde hij vervolgens alsof Raptorecho hardop nadacht. Nu was hij oprecht benieuwd naar wat voor reactie hij zou ontvangen van zijn broeder. Het werd alsmaar leuker en leuker.

Ja, Raptorecho had een gevoelige snaar geraakt, merkte hij aan de houding en de manier waarop Tigergaze sprak. Raptorecho grijnsde nu breed, wat vond hij dit prachtig. "Je weet dat ik van mening ben dat de clans te vriendelijk naar elkaar toe zijn," sprak Raptorecho rustig uit, oftewel, een oorlog zou hem niks boeien. Dan kon hij weer legaal vechten, bijvoorbeeld. "Kinderachtig? Ik wil gewoon op één niveau blijven met jou," reageerde de zilver harige kater. "Wat ik wil is gewoon weer normaal met je kunnen omgaan, jij en ik, zoals het hoort. We moeten op elkaar kunnen bouwen en ik hou je geheimpje gerust geheim," sprak Raptorecho vervolgens. "Ik weet dat ik een bijzondere knaap ben, maar hé, jij net zo goed en denk je nou echt dat ik nu nog eens over Redpaw zal beginnen bij Oceanbreeze of Everstar?" Voegde Raptorecho er nonchalant aan toe. Hij wilde gewoon zekerheid, dat was alles, meer tijd met zijn broeder doorbrengen, want dat was vermakelijk en dit was ook gewoon vermakelijk.

Was het hem nou gelukt? Tigergaze was omgeslagen en leek een soort akkoord te gaan met de woorden van Raptorecho. Echter kende de zilveren kater de bengaal wel langer dan vandaag, dus vertrouwen zou hij niet. Maar wie vertrouwde Raptorecho nou eigenlijk? Helemaal niemand. Bij de eerste woorden van Tigergaze had Raptorecho enkel gegrinnikt. Bij de tweede woorden had hij een glimlach op zijn gelaat gezet en daarna stond hij op en volgde Tigergaze. "Je weet dat ik niet van te lang stilzitten houd," miauwde Raptorecho met een schuine grijns én dat was de waarheid. Hoe het nu verder zou gaan, wist Raptorecho niet, maar hij wist wel dat hij nu mogelijk een stap verder was gekomen. Maar het moest niet te saai gaan worden, dus de kater had alweer een plannetje in zijn kop geprent om wat actie in de zaak te gooien. Katten zoals Raptorecho waren niet te voorspellen en konden heel makkelijk hun rol vervullen die van hun verwacht werd en dat was ook wat de kater deed. Het doel van Raptorecho was om Tigergaze weer in klauwen te krijgen, macht over hem te krijgen. Want als Tigergaze aan de clan liet zien dat hij hem vertrouwde, dat zouden meer dat gaan doen en mogelijk ook de deputy Oceanbreeze. En als de deputy hem zou gaan vertrouwen, zou Everstar dat helemaal en wie wist wat er dan verder zou gebeuren. Raptorecho had al wat respect gewonnen van verschillende warriors, maar het was nog lang niet op het niveau zoals Raptorecho dat wilde.