A falling star from Heaven [Clan Ceromonie]

Oceanbreeze

Oceanbreeze wist dat het tijd werd dat ze een ceremonie zou houden. De eerste sinds Everstar, nu Evergreen was afgestapt van haar rang en die had over gelaten aan de jongere kattin. Samen met Bronzemask had ze inmiddels een redelijk goede strategie opgebouwd waarin ze goed voor de kittens konden zorgen en alle taken uit konden voeren die bij hun rangen pasten. Inmiddels begon het langzaam maar zeker te wennen, maar het zou nog wel even duren voordat ze zich bevoegd voelde om deze rang op zich te nemen. Ze was wellicht geboren voor een hoge rang met haar wijsheid en zachtaardigheid. Maar dat betekende niet dat alles automatisch goed zou gaan. Haar blauwe ogen gleden langs de omgeving, in de buurt van de Clan Cavern waar ze net al uit was ontsnapt. Haar jonge kittens sliepen nog, en als ze wakker waren dan zou of Tigergaze of Bronzemask bij ze in de buurt te vinden zijn. Veel konden ze nog niet, al hadden ze hun oogjes al wel geopend. Allemaal waren ze nog kittenblauw, het was echter de vraag of het zo zou blijven of dat ze gele ogen zouden krijgen zoals hun vader. Haar eerste nestje stond op het punt om Apprentice te worden. Ze waren als zes Moons oud, ook Burnetkit was om en nabij die leeftijd, al zouden ze het nooit precies weten. Normaal gesproken had haar adoptiekitten nog moeten wachtten op de volgende ceremonie, sinds ze gewond was geraakt door een vossenaanval, maar de kitten was doodongelukkig geweest. Dus had ze besloten dat ze de kitten vandaag haar naam al zou geven en een mentor, maar dat ze tot de volgende ceremonie nog niet voluit mocht trainen. Er waren enkele katten die ze vertrouwde met haar kittens of die al eerder een Apprentice hadden opgeleid. Waardoor ze hen op haar denkbeeldige lijstje had gezet. Met rustige bewegingen was ze op dezelfde steen als die van de Deputy Ceremonie gesprongen waarna ze haar blauwe blik nog een maal over de omgeving liet glijden. Het was net na zonsopkomst, hoewel het dus vroeg was om een Naamceremonie te geven, was het moment waarop ze dat wou doen. Immers kon ze dan de rest van de dag nog besteden aan de rest van haar taken en aan haar pasgeboren kittens en oudere kittens die nu waarschijnlijk stonden te popelen om een mentor te krijgen. Ze wisten vast wel dat het er aan zat te komen.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Riep de bruingrijze kattin luid over de menigte heen. Katten waren hier en daar al wakker aan het worden en zich aan het verzamelen voor de jacht, dus voordat ze zouden vertrekken zou zij de ceremonie hebben gehad. Haar oren wiebelde ze even terwijl ze wachtte totdat de Windclanners zich zouden verzamelen. Hoewel er normaal geen katten van andere clans in de buurt zouden zijn, zouden ze het waarschijnlijk wel op een afstandje kunnen volgen. Toch trok ze zich er niets van aan, immers was het voor elke clan het geval. "Katten van Windclan, het is tijd voor een Naamceremonie." Mauwde ze op een rustige, warme en trotse toon. Haar kittens werden zo Apprentice en een kitten van Brindleleaf zou nu Warrior worden. Hoewel Amberpaw nog veel te leren had en haar gedrag wel een beetje opgekrikt kon worden, was ze toch klaar om een Warrior te worden. Wellicht dat haar nieuwe rang haar volwassener zou maken en ze er echt in zou groeien. Niet elke kat was er op dezelfde leeftijd klaar voor, kon de verantwoordelijkheid met 12 Moons dragen, sommigen deden er langer over door omstandigheden terwijl anderen er gewoon niet klaar voor waren om de druk aan te kunnen. Wat het ook was, uiteindelijk zouden ze allemaal Warrior worden en nu was het aan Amberpaw de beurt. "Als eerste vraag ik aan Starclan om op ons neer te kijken terwijl ik een nieuwe Warrior benoem." Begon ze met haar rustige stem, kalm en statig als altijd. Ze bewoog haar kop naar de bruin gestreepte kattin met groene ogen. "Amberpaw, zweer je de Warrior Code hoog te houden en de clan met je leven zult beschermen?" Vroeg de jonge Leader. Het was van groot belang dat een nieuwe Warrior zijn of haar eer zou zweren. Zodat de clan er van op aan kon gaan dat ze zich als een eervolle Warrior zouden gedragen. Zodra ze het juiste antwoord had gehad, sprak ze verder. "Dan benoem ik je nu onder toezicht van Starclan tot Amberstorm, Warrior van Windclan." Met de laatste woorden knikte ze de jonge Warrior met enige trots en rust toe. Dit was de kitten van Brindleleaf, die zijzelf in de laatste Moon van haar kittentijd ook had verzorgd. Een stormachtige kitten, fel de ene keer en rustig de andere. Waarschijnlijk had ze dat van haar moeder, die af en toe ook een felle kattin had kunnen zijn. Die wist wat ze wou. Ze hoopte dat Amberstorm zich zou bewijzen en trouw zou blijven aan de clan en ook iets duidelijker uiteindelijk te weten zou komen wat ze wou. Wat haar wensen waren en waar ze naar toe wou leven. Wie haar voorbeeld was.

"Dan zijn er nu vier kittens die ik naar voren wil roepen." Mauwde ze zodra de felicitaties voor Amberstorm voorbij waren. Ze keek in de verzamelde groep katten rond, hopende dat ze de kittens kon vinden die ze bij zich zou roepen. "Narrowkit, Faithkit, Bearkit en Burnetkit, stap naar voren toe. Jullie hebben de leeftijd van zes Moons bereikt en zullen hierbij jullie Apprenticenamen en Mentoren ontvangen." Mauwde ze, terwijl moederlijke warmte en trots door haar hele lichaam vloeide. Haar stem klonk dan ook bijzonder trots en vrolijk, een zachte glimlach stond op haar gezicht en haar ogen sprankelden. "Narrowkit, jij zult totdat je, je Warriornaam hebt ontvangen door het leven gaan als Narrowpaw. Sweetheart zal je mentor zijn, zij zal je de weg naar het Warriorschap leren." Mauwde ze, terwijl ze haar slanke rosse kitten aan keek. Haar zoon was al zo groot geworden. Ze zuchtte even, heel zacht zodat anderen het niet zouden horen terwijl haar blik naar Sweetheart gleed. 'Faithkit, vanaf nu zal je totdat ook jij je Warriornaam ontvangen hebt, Faithpaw heten. Raptorecho zal jouw opleiden tot waardige Warrior." Ze zocht naar de grote zilveren kater met felle gele ogen. Hij stond niet altijd bekend als goede kater, maar ze hoopte dat het mentorschap iets beters uit hem zou halen. "Bearkit ook jij zult je Apprenticenaam ontvangen, vanaf nu tot aan je Warriorschap zal je bekend staan als Bearpaw. Jouw mentor zal Shatteredice zijn. Zij zal je leren wat je moet weten." Verklaarde ze terwijl haar blik op de langharige witte kattin viel. Een korte stilte volgde, waarna ze naar haar adoptiedochtertje keek. De kitten was nors geworden, kil bijna. Het baarde haar zorgen vandaar dat ze ook hoopte dat ze met deze actie iets meer de liefdevolle rustige kitten terug zou krijgen. Ook al werd ze Apprentice. "Burnetkit, vanaf heden dag zal je bekend staan als Burnetpaw. Ondanks dat je nog niet voluit mag trainen zal Evergreen de training op zich nemen. Ze is een waardig Warrior en ik weet zeker dat je veel van haar zal leren." Verklaarde de kattin waarna ze haar blik op de vorige Leader liet vallen. Evergreen, ze had zoveel opgegeven maar ze hoopte dat ze weer goed in de Clan zou vallen nadat ze enkele Apprentices had opgeleid.

"Dan is er ook nog een Apprentice Deerpaw die door omstandigheden een nieuwe mentor nodig heeft. Evergreen zal ook haar onder haar hoede nemen." Mauwde ze met een zachte glimlach terwijl haar blik naar Deerpaw schoot, de bruin gestreepte jonge kattin kon vast niet wachtten tot het moment dat ze haar training af kon ronden. Dan zouden er nu de mededelingen volgen, het waren er een boel maar allemaal waren even belangrijk. Ze liet de Apprentices eerst hun mentoren opzoeken voordat ze weer verder sprak. Haar blauwe blik verliet voor geen moment de katten voor haar. "Dan volgen er nu enkele belangrijke mededelingen. Tigergaze is ontrokken van zijn straf, die hij heeft gekregen na het incident met een Thunderclan Apprentice. Hij heeft bewezen een goede Warrior te zijn en mag hierbij al zijn taken op zich nemen." Begon ze, hoewel hij al een poosje weer zijn Warriortaken uitvoerde kon het natuurlijk geen kwaad om het nogmaals te benoemen. "Silhouetteheart is nog steeds niet vernomen, tot het tegendeel bewezen is, is hij voor dood verklaard." Sprak ze verder, moge Starclan zijn ziel verlichtten. "Dan nu wat mooier nieuws, er zijn twee nieuwe nestjes in Windclan." Sprak ze warm. Hoewel ze Northdrift en Raptorecho niet zo goed kende was ze toch blij met zes nieuwe kittens in de Clan. Ze hoopte maar dat ze voldoende mentoren zouden hebben tegen de tijd dat alle kittens Apprentice werden. "Raptorecho en Northdrift zijn de trotse ouders geworden van zes kittens; Ospreykit, Owlkit, Shikrakit, Hawkkit, Merlinkit en Condorkit. Ik wens de ouders veel geluk met hun nieuwe gezin." Mauwde de kattin, waarna haar blik weer op Raptorecho viel. Ze wist niet zeker of ze Northdrift ook in de groep katten zou kunnen vinden. "Zelf hebben ik en Tigergaze een nest van zes kittens gekregen. Waarvan ons eerste zoontje Skykit is overleden. Fraykit, Lionkit, Homekit, Spiderkit en Seakit zijn onze vijf gezonde kittens." Vervolgde ze. Haar stem klonk een tikkeltje ongemakkelijk toen ze over de dood van haar eerste zoontje sprak maar warm en trots toen ze het had over de rest van de kittens. Ze werden met de dag sterker en gezonder. Mede dankzij Bronzemask natuurlijk. "Bronzemask heeft ze zolang ze gezoogd moeten worden, onder haar hoede genomen. Zodat mijn lichaam wat aan kan sterken." Sprak ze duidelijk. Hoewel ze er niet zwak meer uit zag, wisten sommige andere katten misschien wel beter. Ze had een zware bevalling gehad en met alle kittens die ze gezoogd had, had haar lichaam nu een stop nodig. Ze werd net als haar kittens gelukkig met de dag sterker. Voordat ze het zelf zou beseffen zou ze waarschijnlijk weer even sterk zijn als elke andere Warrior. "Hierbij is de ceremonie afgelopen, vergeet niet je oren en ogen open te houden. Dit is niet ons eigen territorium, we willen niet voor ongemakkelijke verrassingen komen te staan." Sprak ze duidelijk, waarna ze de ceremonie afsloot. Het was tijd om weer naar haar jongste kittens toe te gaan en de oudsten te feliciteren.

lijstje:

Sean ♥

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" De kleine poes keek even op. haar pluizige pels dartelde wat door de wind die erdoor heen speelde. Ze wist niet eens zeker of haar 'moeder' het wel serieus had genomen toen ze had gezegd dat ze een apprentice kon worden. Het was vast een cheap joke om haar nog meer uit te lachen. ugh, ze werd er werkelijk waar gewoon gek van, van dit alles... "Katten van Windclan, het is tijd voor een Naamceremonie." Burnetkit bleef in haar nest liggen, niet denkende dat er iets speciaals zou gebeuren vandaag. Het was immers een dag zoals elk ander, waarbij alles aan haar voorbij ging zoals het normalitair wel ging. Het interesseerde haar gewoon ergens niet, maar toch volgde ze mee in wat de ander zei. Amberpaw, een poes die haar een waardig les over moeders had geleerd kreeg haar warriornaam; Amberstorm. Ze sloot haar ogen even en draaide zich weg, ze wist nu dat haar littermates ook hun naam zouden krijgen.
"Dan zijn er nu vier kittens die ik naar voren wil roepen." Vier? Was er een kit die ze over het hoofd had gezien dan? Niet meteen dat ze iets kon opnoemen, of iemand. Ze mistte nooit zo'n dingen dus het was uit de kwestie dat het zo was. "Narrowkit, Faithkit, Bearkit en Burnetkit, stap naar voren toe. Jullie hebben de leeftijd van zes Moons bereikt en zullen hierbij jullie Apprenticenamen en Mentoren ontvangen." Oh, ze had dus niet met haar poten zitten spelen en niet zitten liegen. MOeizaam drukte ze zich recht waarbij ze zichzelf even uitschudde en toen uit haar nest hinkte nar voren. Ze liep al wat stabieler toen de stijgheid wat uit haar lijf was. Narrowkit en Faithkit, twee onbelangrijke kittens uit het nest kregen twee leuke mentos... Guess dat dat niet meer veel overliet voor Bear en haar. Rustig keek ze even naar de kater. Had hij gedacht dat ze hier samen zouden staan vandaag? "Bearkit ook jij zult je Apprenticenaam ontvangen, vanaf nu tot aan je Warriorschap zal je bekend staan als Bearpaw. Jouw mentor zal Shatteredice zijn. Zij zal je leren wat je moet weten." Dat was iemand die ze niet kende, dus ze grijnsde even schuin naar Bearpaw, alsof ze hem wilde uitlachen met welke mentor hij nu toegewezen had gekregen, haha, lekker puh. "Burnetkit, vanaf heden dag zal je bekend staan als Burnetpaw. Ondanks dat je nog niet voluit mag trainen zal Evergreen de training op zich nemen. Ze is een waardig Warrior en ik weet zeker dat je veel van haar zal leren." wa- Wait what? Haar ogen schoten meteen naar Oceanbreeze, die ze heel de tijd niet had aangekeken en ze vernauwde haar helderblauwe oogjes wat. Evergreen? Haar mentor? Die feeks? Ze snoof even en trok even een verzuurd gezicht terwijl ze nijdig haar ogen van de andere poes afsloeg, niet langer echt luisterend naar de rest van de ceremonie. Ze maakte ook geen enkele beweging naar haar 'mentor' toe, aangezien ze op haar achterwerk was gaan zitten en koppig boos naar de grond keek. Dat was niet eerlijk!

Notes:

//

Tag:

Niemand

Words:

255

Where there is anger

there's always pain underneath

Vandaag was eindelijk de dag. Dé dag. Ze zou haar volledige warriornaam ontvangen vandaag. Een grote glimlach stond op haar snuitje getekend en het was lang geleden dat ze zo vrolijk had gekeken. Maar dit was een dag die in haar geheugen gegrift zou staan - de dag dat ze eindelijk volwaardig warrior zou zijn. Ze vroeg zich af hoe Oceanbreeze haar zou noemen. Wat voor warriornaam zou krijgen. De poes stapte naar voren met haar lange poten toen de nieuwe leidster haar naam noemde en met trots in haar ogen en een rechte rug keek ze de queen slash leider aan. Ze knikte duidelijk toen ze haar belofte moest maken. "Dat beloof ik.", mauwde ze statig, zelfverzekerd. Ze zou niet zo zijn als haar moeder. Ze zou Windclan nooit verlaten; ze zou voor Windclan strijden met haar leven en niet weggaan van zodra het wat moeilijker werd. Ongeacht de omstandigheden. Toen kreeg ze van de leidster haar naam - Amberstorm. Een mooie naam, dat moest ze toegeven. Het drukte haar stormachtige karakter uit. Hoe het van windstil naar een orkaan kon gaan in enkele seconden. Hoe het altijd zo hard leek te stormen in haar hoofd - hoe ze hopeloos probeerde er rust in te vinden. Voor nu was het even windstil. Hoelang dat zou duren? Dat hing ervanaf. Niemand kon dat op voorhand zeggen. Amberstorm keek glimlachend om zich heen, naar haar clan die nu haar nieuwe naam inlijfden. Vanaf vandaag was ze niet langer meer Amberpaw - nu was ze warrior, eindelijk.

Vel¤

Great een nieuwe ceremonie. Haar ogen waren tot spleten geknepen toen Oceanbreeze die blijkbaar de nieuwe leadster was geworden binnen enkele dagen een naamceremonie bijeenriep. Ugh. Sweetheart zwiepte een paar keer met haar staart voor dat haar lichaam versteende als een standbeeld. Emoties had haar in zijn greep terwijl de she-cat bekend stond als een harteloze en emotieloze beest. Nu, leek ze binnen enkele seconde uit elkaar te barsten enkel voelde zich zo van binnen, van buiten zag ze er uit als een wandelde lijk, ogen die niks hadden. Geen kilheid of iets in die rusting. Alles leek er uit gezogen te zijn, een levenloos lichaam dat rondliep. De grofgebouwde she-cat keek toen ook op toen ze Amberpaw hoorde, die de standaard belofte uitsprak voordat je je warrior naam te horen kreeg. Het was haar helemaal ontgaan. Haar leerling werd een warrior vandaag. Sweetheart keek toe, de woorden die Ocean uitspraken ging de ene oor in en de ander uit, ze ving enkel op Narrowpaw haar nieuwe apprentice werd. Toennde ceremonie afgelopen was liep de massieve warrior naar haar oude leerling. Haar staart raakte de schouder aan van de bruine she-cat terwijl er voor een haar seconde trotsheid in haar ogen glom. "Gefeliteerd Amberstorm" Mauwde ze. "Ik kan niet trotser zijn" Ze gaf de kersverse warrior een knikje voor ze zacht haar kop naar voren bracht en in haar oor murmelde: "Ik zie je graag morgenavond bij onze trainingsveldje, ik heb je nog wat trucjes voor je die je kan oefenen" Ze trok haar brede kop terug, gaf haar oude leerling nog een klein knikje voor de op Narrowpaw afliep. "Jij" Haar stem ijskoud, "Morgenochtend bij zonsopgang is je eerste training." Ze keek hem recht aan voor ze met haar staart zwiepte en de cave uitliep. Eventjes wat rust aan haar kop.

Tag: Amberstorm, Narrowpaw
Note: Topic uit

F A I T H

"Sheeps and lambs become lions"

Het was nog niet zolang geleden dat haar broertje en zusjes waren geboren, of beter gezegd haar halfbroertje en halfzusjes. Hoewel ze ervan af geweten had en haar moeder het als een van de weinige niet kwalijk nam, was het toch pittig te bedenken dat ze zusjes en broertjes had die niet van haar vader waren. Immers was haar vader nog niet zolang geleden overleden en miste ze zijn vredige karakter behoorlijk. Niet dat haar moeder niet vredelievend was, want als er een ding was dat haar moeder was, dan was het wel haar zachtaardigheid dat naar voren sprong. Tigergaze daarentegen vond ze wat enger, spannender om te zien. Zijn ambergele ogen stonden vaak erg fel. Hij zag er bijna altijd streng en sterk uit. Zo sterk als een tijger, zo kil als een sneeuw. Zijn naam was bijpassend, zeker als iemand zijn blik zag. Sterk en beangstigend. Echter was Faithkit wijs genoeg om verder te kijken dan het postuur van een kat, het uiterlijk van een kat en mocht ze de bengaal ergens ook wel. Ook al zou hij nooit haar vader kunnen vervangen.

De stem van haar moeder galmde door het kamp heen, waarna Faithkit ongemakkelijk en voorzichtig richting haar ouder liep. Ze zou zo haar Apprenticerang krijgen en hoewel ze er natuurlijk wel naar uit keek, was ze alles behalve zelfverzekerd. Haar blauwe ogen keken stilletjes toe terwijl ze iedereen in zich op nam. Ze hoopte dat ze een rustige kat zou krijgen die haar op zou leiden, niet één die ze zo eng zou vinden als ze Tigergaze in het begin gevonden had. Al wist ze zelf ook wel dat het uiterlijk niet alles vertelde over een kat. Er waren katten die er erg onvriendelijk uitzagen en diep van binnen een warme liefdevolle kat waren. Haar oren wiebelde ze even terwijl ze plaats nam in de buurt van haar moeder, maar ver weg genoeg om niet direct op te vallen, zodat er geen ogen op haar gericht waren. Als eerste werd Amberstorm benoemd tot Warrior, met grote blauwe ogen keek ze naar de iets oudere kattin, het was een mooie naam. Een die paste bij het karakter van de kat. Haar naam Faithkit paste niet zozeer bij haar, hoewel het natuurlijk wel een mooie naam was voor een kitten, een positieve naam. Het zou beter passen dan namen zoals Vulturekit, want er was weinig indrukwekkend aan de kleine kitten. Haar witte vacht was goed verzorgd en zacht, haar lichaam slank en lang en ze stond hoog op de poten. Een echte Windclanbouw, in tegenstelling tot haar moeder en haar broer Bearkit, die waarschijnlijk zo ook zijn naam zou krijgen. Haar ogen gleden naar Amberstorm, en ze keek haar met lichte bewondering aan, maar durfde haar stem nog niet op te heffen om haar te feliciteren. Zodra dat alles was gebeurd, riep haar moeder de vier kittens naar voren toe. Burnetkit die nog steeds niet geheeld was van de vossenaanval zou vandaag ook de naam krijgen. Dat was iets dat Faithkit niet geheel verwacht had, maar haar rosse zusje wel gunde. Eerst kreeg haar rosse slanke broer zijn naam en Sweetheart als mentor. Hierna volgde haar naam, ze stapte iets naar voren toe en probeerde zo ontspannen mogelijk te blijven staan. ''Faithkit, vanaf nu zal je totdat ook jij je Warriornaam ontvangen hebt, Faithpaw heten. Raptorecho zal jouw opleiden tot waardige Warrior." Haar ogen schoten snel richting de grote krachtige kater, met felle ogen. Ze slikte even nerveus maar hield zich verder rustig. Met onwennige passen liep ze op de kater af waarna ze haar neus even zacht tegen hem aan drukte en weer plaats nam. Ook haar broer Bearpaw en zusje Burnetpaw kregen hun mentoren, Shatteredice en Evergreen. Faithpaw was nu te zenuwachtig om de rest van de mededelingen te volgen, al wist ze het meeste natuurlijk al wel. Zelfs had ze tot nu toe ook in de Nursery gezeten en had ze de nieuwe nestjes wel opgemerkt. Haar blauwe ogen gleden naar de grond terwijl ze stijf bleef zitten. Ze kon zich niet totaal ontspannen met de robuuste kater naast haar, hij was zo groot en sterk. Vergeleken met hem was haar lichaam niet meer dan dat van een vlieg, hij zou haar makkelijk kunnen vertrappen, maar dat zou hij toch niet doen?

Tag: Raptorecho

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!"

En het was zover. Weer een ceremonie, de eerste ceremonie die door Oceanbreeze als leidster zou worden gegeven. Vandaag was een speciale dag, want Amberpaw had haar Final Assessment afgelegd, met niemand minder dan Sweetheart als mentor, en ze zou vandaag benoemd worden tot Warrior. De tijd ging ontzettend snel. Nog niet heel lang geleden had hij met haar rondgelopen buiten het kamp, toen ze nog een kitten was. En nu was ze volwassen, althans, voor de clan. Hij keek toe en toen ze naar voren werd geroepen, kon hij het niet helpen om toch een beetje trots op haar te zijn, ondanks het feit dat hij haar ontzettend frustrerend vond. Oceanbreeze benoemde haar tot Amberstorm, een naam die meer dan toepasselijk was. Het moest waarschijnlijk slaan op haar temperament, een van haar meest prominente karaktertrekken. Hij juichte met de clan mee, voor haar. Na de ceremonie zocht hij haar op en vond haar, samen met Sweetheart. Hij vertrouwde het stel niet helemaal, maar besloot haar toch maar het voordeel van de twijfel te geven. "Gefeliciteerd, Amberstorm," zei hij tevreden, terwijl hij haar tegen zich aandrukte. Natuurlijk wist hij wel dat Amber permanent boos op hem was, maar op dit moment koos hij er even voor om het te vergeten.

Notes:

//

Tag:

Quietstep

Words:

583

Where there is anger

there's always pain underneath

Amberstorm keek op toen haar mentor - of haar oud-mentor nu eigenlijk - op haar af kwam lopen. Ze greens haar witte tanden bloot naar de grote poes toen die haar feliciteerde met haar nieuwe rang. De trots van de grote kattin was duidelijk in haar woorden en haar doen en de slanke tabby wist maar al te goed hoe zeldzaam dat was - ze had immers met haar moeten trainen. Ze fronste lichtjes toen Sweetheart zich dichter naar haar toe boog en in haar oor fluisterde dat ze nog konden trainen samen, dat ze nog trucjes had. Amberstorm knikte, haar groene oogjes glinsterden van de bijna kittenachtige vrolijkheid die er vroeger zo vaak in gestaan had maar die met de tijd zeldzamer was geworden. "Komt goed.", mauwde ze naar Sweetheart, opkijkend naar de poes. Ze was blij dat toch iemand haar een kans wou geven, dat iemand trots op haar leek te zijn. Op een bepaalde manier was Sweetheart de moederfiguur die ze miste in zowel Brindleleaf als Bronzemask - en op een bepaalde manier ook niet. En juist omdat ze dat niet probeerde te zijn, waardeerde de jonge warrior het des te meer. Sweetheart liep weg van haar en Amberstorm bleef opnieuw achter, om zich heen kijkend met haar groene ogen die een openheid uitstraalden die ze niet meer had gehad sinds ze een kitten was. Dit was hét moment voor haar tante of haar broer om haar te benaderen zonder tegemoet gekomen te worden met gesnauw - het was maar de vraag of ze zich dat beseften, of dat ze zo bang waren van haar stormachtige karakter dat ze niet eens meer wouden proberen. En ja hoor; daar kwam Quietstep al. Hij drukte zich tegen haar aan en hoewel hij normaal door klauwen en tanden begroet zou worden, liet ze het nu verbazingwekkend genoeg toe. En ergens.. Ergens voelde de vacht van een ander tegen die van haar best goed. Alsof niet de hele wereld tegen haar was; alsof ze iemand had die achter haar stond. Natuurlijk was Amberstorm niet van plan zich helemaal te laten doen. Als haar moeder nooit weggeweest was, dan had ze dat gedaan - en ze wist niet helemaal of dat positief of negatief was. Ze duwde Quietstep weg met haar voorpootje; maar het verschil was de blik in haar ogen. Haar groene ogen was niet boos, niet kwaad, niet hatend; nee, integendeel. Er zat een hint van speelsheid, amusement in.. Je zou het niet kunnen geloven als je de poes al eens gezien had, en toch was het zo. De vrolijke kitten kwam zijn kop weer eens opsteken op het moment dat ze warrior werd. Was dat nu niet tegendraads? Ze zou volwassener moeten worden en in plaats daarvan leek ze terug op te pikken waar ze gebleven was voor ze zo bitter was geworden. Natuurlijk was dit niet permanent. Natuurlijk was dit maar door de euphorie van een nieuwe naam, een nieuwe rang. Van zodra ze wist wat ze deed zou de eeuwige snauw op haar snuitje terugkeren. Ze had een reputatie hoog te houden, ze moest zich beschermen tegen de harde wereld en de katten die allemaal tegen haar waren.. Maar nu stond haar hoofd daar niet naar. Nu keek ze zowaar glimlachend naar haar grote broer. "Dankjewel.", mauwde ze, haar stem zachtjes zodat niet iedereen de vrolijke ondertoon erin zou horen. Er was niks meer te merken van de altijd kwade, altijd humeurige poes waar iedereen ondertussen wel gewend aan was.

Vel¤

Deerpaw kon niks anders dan opgewonden stuiteren toen ze de Oceanbreeze hoorde. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Waren de ondertussen bekende woorden van leaders. Ze voelde gemengde gevoelens. Ten eerste die van enthousiasme, omdat ze nu dan EINDELIJK haar nieuwe mentor had. Maar ook die van het verliezen van haar vrijheid. Ze wist dat ze nu niet meer zomaar het kamp uit kon sluipen, om alleen op pad te gaan. Nu zal ze vast en zeker opgemerkt worden door haar mentor en dat maakte haar mogelijkheden kleiner om te ontsnappen aan de dagelijkse bezigheden. Maar haar mentor zou haar wel belangrijke en vooral leuke dingen leren. Vooral het jagen wou ze graag beter kunnen, want nu hoorde een prooi haar al op kilometers afstand. Bij wijze van spreken dan. De gestreepte poes haar vrolijkheid overwon het van het gevoel van geen vrijheid. Zo kon ze niet stil zitten tijdens de ceremonie. Eerst moest ze alle naam en mentor benoemingen aan horen en ze werd steeds ongeduldiger. Toen hoorde ze wat opvallends. "Burnetkit, vanaf heden dag zal je bekend staan als Burnetpaw. Ondanks dat je nog niet voluit mag trainen zal Evergreen de training op zich nemen. Ze is een waardig Warrior en ik weet zeker dat je veel van haar zal leren." Evergreen, een tijdje geleden nog Everstar zou dus mentor worden van Burnetkit- ehm Burnetpaw. Dat was best interessant. Dat moest ze onthouden. "Dan is er ook nog een Apprentice Deerpaw die door omstandigheden een nieuwe mentor nodig heeft. Evergreen zal ook haar onder haar hoede nemen." Evergreen.... haar? Deerpaw had veel respect voor Evergreen en niet alleen omdat ze leader was geweest, maar vooral om de eerlijkheid van Evergreen over haar fouten. Ze was dus erg blij met haar mentor. Dan dan kwam er ook nog het voordeel bij dat Burnetpaw óók Evergreen als mentor had. Aangezien Burnetpaw Evergreen dus ook bezig hield, waren haar ontsnappingskansen vergroot. Ze kon het niet laten opgewonden haar staart op de grond te slaan, met een vooruit zicht van veel plezier. Ze draaide zich vlug om om opzoek te gaan naar Burnetpaw, om haar te vragen over haar mening. Ze probeerde haar hoofd hoog te houden uit de menigte, maar dat ging niet makkelijk toen andere katten haar kort feliciteerde. Toen ze eindelijk weg kon komen keek ze druk heen en weer. Ze botste pardoes tegen een andere kat aan.

[Open]

Oceanbreeze' eerste ceremonie als leider. Evergreen zat met gespitste oren aan de rand van de groep. Ze was zeer benieuwd hoe de poes het zou doen. Ze wist dat ze al eerder een ceremonie had gegeven, terwijl Evergreen, toen nog -star, ziek in haar nest had gelegen, maar dit was de eerste die zij bij kon wonen. Ze fluisterde de oproep voor de clan om zich te verzamelen zachtjes mee. Ze had die zin zo vaak uitgesproken vanaf de hoge rots in hun oude kamp, maar nu zou ze de clan waarschijnlijk nooit meer zo toespreken. Evergreen volgde de ceremonie aandachtig. Oceanbreeze benoemde eerst een nieuwe warrior, Amberstorm, en riep daarna haar kittens naar voren. Het moest een trots moment voor haar zijn om haar eigen kinderen een mentor te kunnen geven. En ze zou nog trotser zijn als ze hun uiteindelijk hun warriornamen mocht schenken. Toen Evergreen haar eigen naam hoorde, stond ze op, een beetje ongelovig. Oceanbreeze vertrouwde haar een apprentice toe? Haar eigen dochter nog wel? Evergreen knikte even naar haar, dankbaar en vastbesloten niet teleur te stellen. Daarna richtte ze haar blik op naar Burnetpaw. Die keek haar niet eens aan en stond ook niet op om haar te begroeten, zoals gebruikelijk was tussen mentor en apprentice, dus het was aan Evergreen om naar haar toe te gaan. Burnetpaw had haar blik strak op de grond gericht. "Ik zal je morgenochtend wekken voor de eerste training", miauwde Evergreen. Haar apprentice was nog niet helemaal genezen, maar ze konden wel vast beginnen met de theorie. En als Burnetpaw het niet eens was met haar moeders mentorkeuze, dan konden ze daar morgenochtend wel over praten. Evergreen begreep al dat het geen makkelijke taak zou worden, maar het was er een die ze zou accepteren. Misschien kon ze op deze manier iets goed maken.

Ze richtte haar aandacht weer op Oceanbreeze, die nu een mentorloze apprentice, Deerpaw, naar voren riep. Tot Evergreens verrassing hoorde ze haar naam voor een tweede keer. Ze knikte opnieuw even naar haar leider, om aan te geven dat ze het vertrouwen waardeerde en ze haar taak zo goed als ze kon zou vervullen. Daarna liep ze naar haar tweede apprentice om deze te begroetten. Die was druk om zich heen aan het kijken, maar zag Evergreen desondanks niet aankomen, waardoor ze tegen haar aan botste. "Morgenochtend kun je uitslapen, ik zie je met zonhoog bij de ingang van de grot voor je eerste training", miauwde Evergreen. De ochtend had ze immers al aan Burnetpaw beloofd en ze wilde, zeker bij de eerste training, haar nichtje even apart hebben. Daarnaast was Deerpaw al wat ouder. Als het goed was kende ze de theoretische informatie die ze met Burnetpaw zou delen al. Met Deerpaw zou ze beginnen met een oefening in jagen.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" De woorden waren hem bekend, evenals de stem, maar niet in die combinatie. Oceaanbreeze, zijn moeder, die nu WindClan Leader was? Nee, hij was er zeker nog niet aan gewend. Everstar, nu Evergreen, hoorde die woorden uit te spreken. Niet zijn moeder. Eerlijk gezegd wist hij niet zo goed wat hij ervan moest denken, alles wat gebeurd was, eigenlijk sinds ze het oude territorium hadden verlaten. Zijn vader had de reis niet gehaald. Hij miste de Warrior. Zijn moeder die nu kittens had met een ander. Evergreen, zijn vaders zus, was afgetreden van haar rank als Leader. En nu zijn moeder die de Clan moest leiden, maar tegelijk ook nog een nest jonge kittens had? Toch kwam de jonge kitten in beweging. Hij wist namelijk wat er, onder andere dan, zou gebeuren deze ceremonie. Hij en zijn sibs hadden namelijk de leeftijd van zes Moons bereikt. Oud genoeg om Apprentice te worden. Dat maakte hem toch wel weer vrolijk. Het katje voegde zich al snel bij de rest van de Clan. Luisterend naar de woorden van zijn Leader, zijn moeder. Amberpaw werd benoemd tot Amberstorm. Daarna riep ze vier kittens naarvoren. "Narrowkit, Faithkit, Bearkit en Burnetkit, stap naar voren toe. Jullie hebben de leeftijd van zes Moons bereikt en zullen hierbij jullie Apprenticenamen en Mentoren ontvangen." Trots keek hij op naar Oceanbreeze bij het horen van zijn naam en die van zijn zusjes en broer. Zijn blik zocht even zijn sibs tussen de menigte. "Narrowkit, jij zult totdat je, je Warriornaam hebt ontvangen door het leven gaan als Narrowpaw. Sweetheart zal je mentor zijn, zij zal je de weg naar het Warriorschap leren." De oogjes van de jonge kitten stonden vol vreugde, eindelijk was het zover. Hij gaf een kort respectvol knikje naar Oceanbreeze. Vervolgens kwamen ook zijn sibs aan de buurt. Faithpaw, Bearpaw en Burnetpaw. Geduldig wachtte hij af tot zijn Leader haar woord had gedaan. Een Apprentice kregen nog een mentor toegewezen en ze deed nog enkele andere mededelingen. "Hierbij is de ceremonie afgelopen, vergeet niet je oren en ogen open te houden. Dit is niet ons eigen territorium, we willen niet voor ongemakkelijke verrassingen komen te staan." Beëindigde zijn moeder de ceremonie. Narrowpaw stond op, om zoek te gaan naar zijn nieuwe mentor, Sweetheart. Hij kende de poes niet heel erg goed. "Jij" Een koude stem. Hij draaide zijn kopje bij en zag de poes staan die hij zocht. "Hallo Sweetheart," sprak hij met respect naar zijn nieuwe mentor. Hij was benieuwd hoe zijn trainingen zouden lopen. "Morgenochtend bij zonsopgang is je eerste training." Hij knikte even kort ter bevestiging. Morgen zouden zijn trainingen dus beginnen. Wat zouden ze eigenlijk eerst trainen? De Warrior keek hem even recht aan, en voordat hij zijn mond weer kon openen liep ze met een zwiep van haar staart weer weg. De Apprentice wou zich weer omdraaien richting de Nursey zoals hij altijd had gedaan, maar besefte zich dat dat niet meer zijn nest zou zijn vanaf nu. Dus in plaats daarvan draaide hij zich richting de rest Apprentice. Narrowpaw, eindelijk was hij Apprentice.

Onderwerp: Re: A falling star from Heaven [Clan Ceromonie]