Wait for it

De kater was vol goede moed begonnen aan de klim. Normaal hield hij er liever van om in de open velden te rennen, maar het was een goede oefening en hij wilde dit nieuwe territorium leren kennen. Daarbij was het ook eventjes een moment om zijn gedachten op iets anders te focussen dan iets wat was gebeurd. Hij was een paar dagen geleden aangesproken door een WindClan poes, een elder om precies te zijn. Deze bleek de mentor en een goede vriendin van zijn moeder te zijn geweest. Ze had hem een geheim verteld, een geheim wat enkel zij wist en wat haar moeder met zich mee had genomen het graf in. Ze vond dat hij het moest weten, nu alle clans bij elkaar waren. De kater die volgens de verhalen zijn vader was geweest, was niet zijn vader. Hij had een vader die nog in leven was. Een slechte vader, een duistere vader. Eentje waarvoor een zoon zich zou schamen. Maar niemand wist het, en Tigergaze was niet van plan om het rond te gaan lopen schreeuwen dat hij geen puur WindClan bloed had. Iets wat hij altijd had gedacht, maar wat nu dus niet zo leek te zijn. Zijn grootste trots was van hem afgepakt. Zijn vroegere haat voor halfbloedjes nog niet eens te noemen, hij was er zelf gewoon eentje. Van de één op de andere dag had hij een enorme haat gevoeld voor de kattin die zijn moeder was, eentje die hij nooit had gekend. Ze had een vreselijke fout gemaakt, gaan met een kater van een andere clan. Afschuwelijk. Tegen de code in, iets wat hij nooit zou doen.

Hij was ook nog eens voor de tweede keer vader geworden, opnieuw van een nest wat nooit op zou groeien met hun echte moeder. Was er iets waarvoor StarClan hem wilde straffen dat ze dit telkens deden? De kater schudde zijn kop, hij was hier om over iets anders na te denken. Toen hij hoger kwam stopte hij, dit was een goede plaats. Over deze plaats had hij al een aantal katten horen praten, over deze enorme afgrond. Hij wandelde er naartoe en bleef op een kleine vossenlengte van de rand staan. Wat was er van hem geworden? Ooit was hij zo gemotiveerd geweest om een krachtige warrior te worden en nu leek hij meer op een soort kitten teddybear. Dat wilde hij niet meer. Hij was een vader, dat kon niet veranderd worden, maar hij moest oppassen dat hij niet te soft werd. Maar misschien had StarClan wel iets anders voor hem in petto. Misschien kon alles wel op een andere manier. Dat hij niet meer die pestkop werd van vroeger, maar dat hij ook niet de nieuwe teddybear van de clan werd. Misschien was er een tussenweg. Een tussenweg die het liefst een bepaalde kattin bevatte..

And if there’s a reason I’m still alive
When everyone who loves me has died
I’m willing to wait for it

[ ❤ O c e a n b r e e z e ❤ ]

Het gesprek met Tigergaze op de Lavender Hills en die met Acefray hadden haar flink geholpen. Ondanks dat de jonge kattin zeer zeker was van het feit dat haar kittens er niet blij mee waren dat ze meer taken had opgenomen had ze niet anders gekund. Everstar had haar aangewezen als Deputy en dat betekende dus dat ze haar clan voor moest laten. Veel katten hadden haar nodig om alle taken te laten verlopen zoals het moest, zoals het hoorde. Ze hield enkele katten in de gaten, zoals Barksound. De vroegere Apprentice van haar halfbroer Whitelion die inmiddels wel bekend stond als de leugenaar van de clan. Er waren veel leugenaars geweest, zeer veel echter stak die kater er wel met kop en schouders bovenuit. Everstar had iets losgelaten echter niet super veel, ze was een gesloten kattin en dus moest Oceanbreeze vaak goed doorvragen om alles te weten te komen. Hoe dan ook, ze wist nu van de voorspellingen af en had daarom ook haar hersenen erop laten werken. Drie van de vier voorspellingen waren sowieso uitgekomen en weer vroeg Oceanbreeze zich af hoe lang de aanloop van de problemen was geweest en hoe lang de andere hoge rangen er al vanaf wisten. Natuurlijk had ze wel woorden gehoord over de voorspelling, maar zelf had ze er niet met de Medicine Cats over gesproken. Waarschijnlijk was het tamelijk onbekend geweest en had niemand haar nog meer druk op haar schouders willen leggen. Ze was al een van de weinige katten die de clan droeg. Zeker gezien de jongste van de clan afhankelijk van haar zorgen waren. Echter kon ze hen de zorgen niet bieden zonder eerst de rest van de clan te begeleiden, zodat er een veilige plek was voor de kittens. Alles deed ze voor haar familie en voornamelijk de nog onschuldige jonge katten die niets begrepen van de problematiek waar ze uit kwamen. Oceanbreeze was de drukte even ontglipt nadat ze alle kittens aandacht had gegeven en de jongste kittens van Tigergaze de kans had gegeven voldoende bij haar te drinken. Ze moesten immers nog steeds opgroeien tot sterke Warriors. De afgelopen dagen na het gesprek met Tigergaze op de Lavender Hills hadden haar met aparte gevoelens achtergelaten. Misschien hield ze wel meer van de kater dan ze toe wou geven. Hoe dan ook, haar hormoonspiegel leek raar te doen. Ze voelde zich ongemakkelijk, bijna alsof er een griepje aan zat te komen. Haar lichaam voelde vol aan en ze was sneller moe. Het kon bijna maar een ding betekenen. Ze was zwanger, en het beloofde waarschijnlijk een zware zwangerschap te worden. Ze voelde al meer dan ze had gedaan bij haar eerste nestje en ondanks dat ze nog langs de Medicine Cats moest gaan voor bevestiging was ze er wel bijna zeker van. Daarbij maakte ze zich zorgen, haar lichaam en humeur werd zodanig beïnvloed dat ze zich soms zichzelf niet meer voelde. Ze was sneller uit haar doen en moest erg haar best doen haar geduld te bewaren, iets wat haar normaal gesproken geen moeite koste. Uiteindelijk besloot ze dat ze het hém in ieder geval moest vertellen. Of ze er nu blij mee was of niet. Hoewel ze van kittens hield, was deze verandering te vroeg en te snel. Was haar lichaam nog enigszins verzwakt en had ze al zoveel kittens onder haar hoede dat ze wist dat ze de stress van extra kleintjes waarschijnlijk niet aan zou kunnen. Zeker niet met de hormonen die haar lichaam in hun greep hielden en het haar erg ongemakkelijk maakte. Nu had ze weer bijna het gevoel dat ze moest janken, ze moest even adem halen. Afgelegen zijn van de andere katten. Tigergaze kon ze het later ook nog wel spreken. Zo lang was ze ook nog niet zwanger. Het voelde ergens alsof ze Neverland verraadde haar kittens verraadde. Dat wou ze niet, ze had zeer veel van hem gehouden. Misschien, als ze heel eerlijk was had ze later wel een relatie zien groeien tussen haar en Tigergaze, maar nu nog niet. Ze kon het nog niet! Oceanbreeze begon de zware klim naar boven toe, naar de Vulture's Drop. Het gevaarlijkste deel zo'n beetje in haar ogen, dat ze nu onder het territorium hadden vallen. Gelukkig stond ze stevig op haar poten en dus kwam ze naar een redelijke inspanning toch boven. Hijgend en kokhalzend bleef ze staan. Haar oren drukte de jonge Deputy in haar nek waarna ze met zwoegende flanken tegen de rotsen aan leunde. Even op adem komen, het misselijke gevoel en het volle gevoel dat ze had, zwakte af en langzaam kwam de kattin weer in beweging. Daar in de buurt van de gevaarlijke afgrond zag ze Tigergaze staan. Met grote blauwe ogen stapte ze op hem af en bleef ze twijfelend staan. Hij zou er snel genoeg achter komen. Ze voelde de nijging tot kokhalzen weer opkomen en boog naar voren toe terwijl ze ongemakkelijk kuchte en slikte. De klim was misschien toch te veel geweest.

When it's real you can't walk away..

De kater was dichter naar de rand gestapt en had er overheen gekeken. Het was extreem hoog, als je hier naar beneden zou vallen dan was er niets meer van je over behalve een stapel gebroken botten. Gebroken was zelfs nog zacht uitgedrukt, versplinterde botten was een betere omschrijving. Na de dood van Mousewish had hij er vaak over nagedacht om achter haar aan te gaan, dan had hij eindelijk de rust in zijn kop waarvan hij vond dat hij die wel verdiende. Maar hij had verantwoordelijkheden gehad, zijn kittens met Mousewish kon hij niet achterlaten als weesjes. Hij kon niet toestaan dat zijn dochters op zouden groeien zoals hij had gedaan, ze verdienden beter dan dat. En toen was Oceanbreeze erbij gekomen, hij wist nog altijd niet precies wat ze nu waren. Want hij wist dat hij meer voelde voor haar dan gewoon vrienden, maar het was iets wat moeilijk was om toe te geven. Ook had hij drie nieuwe kittens erbij, twee poesjes en een katertje en ondanks dat ze geboren waren uit de kattin die hij misschien wel het meest verachtte van zijn leeftijdsgenootjes - liefde en haat lagen dicht bij elkaar, dat had gebleken - zou hij hen ook niet als volledige wezen op willen laten groeien. De kater hoorde een geluid en keek over zijn schouder, daar was de kattin waar zijn gedachten net bij waren geweest. "Hey," zei hij vervolgens terwijl hij een aantal stappen van de rand terugdeed en zich naar haar toekeerde. "Alles oké?" vroeg hij haar terwijl hij haar aankeek met zijn gouden kijkers.

Tigergaze had over de rand heen gekeken. Echter had Oceanbreeze het niet gezien omdat ze hijgend en hoestend met haar sierlijke kop boven de grond had gehangen. Tigergaze leek haar waarschijnlijk door het geluid te horen en zette enkele stappen terug, zodat hij niet net voor de rand van de hoge afgrond stond. "Hey," zei hij terwijl hij zich naar haar toe draaide. "Alles oké?" Vroeg hij terwijl hij haar aan keek met zijn gouden kijkers. De gouden kijkers die altijd zo doordringend leken, alles leken te zien. Of alles oké was, was misschien een domme vraag. Ze hoeste bijna al haar eten op, was zwanger van Tigergaze. Een kater die al vaker kittens had gehad. Kittens waarvoor Oceanbreeze zorgde, altijd had gedaan. Mousewish was in Starclan en Tigerspots ook. Hij zat vast net zoals haar niet te wachtten op nog meer kittens. Oceanbreeze had meer te doen, dan zwanger raken van iemand anders dan Neverland. "Het gaat prima," Mauwde ze kalm, bijna kil voor haar doen waarna ze haar ogen dichtkneep en een tikkeltje duizelig tegen de wand aanleunde. Ze bewoog nauwelijks, behalve haar flanken die zwoegend bewogen. Haar oren waten in haar nek gedrukt voordat ze vermoeid neer plofte. Wou ze het hem al vertellen, kon ze het hem vertellen? Hield hij wel van haar, had hij van Tigerspots gehouden? Ze wist het niet en belangrijker nog, ze wist niet of ze van hem hield. Van hem houden kon... Ze pleegde het ergste verraad op Neverland en op haar kittens. Wat zouden ze van haar denken?! De zogenaamde altijd sterke en wijze Deputy. Zo sterk en wijs voelde ze zich nu niet. "Behalve dat ik waarschijnlijk kittens krijg, dankzij jou. Gaat het geweldig." Mompelde ze terwijl ze moeizaam slikte. Haar blauwe ogen keken hem ongemakkelijk aan. Oceanbreeze wist niet wat ze moest, kon ze het aan. Zou ze nog langer in de Nursery kunnen liggen. Over nog meer kittens zich zorgen kunnen maken. De Deputy had voldoende zorgen en nu kwam dit erbij. Ze waren niet eens partners en zouden nu samen kittens krijgen. De kittens konden niet van Neverland zijn, alleen van hém. Haar vroegere vijand, haar steunpilaar. Hoe had dit kunnen gebeuren?! Oceanbreeze had ze nooit in kunnen denken dat ze zo snel van hem zwanger zou kunnen raken. Haar hormonen waren zo sterk aanwezig dat ze zich ongemakkelijker voelde dan ze wou. Ze had zoveel verantwoordelijkheid. De tijden waren slecht, alles was slecht. Oceanbreeze liet haar zilveren kop hangen en zuchtte. Ooit had ze misschien nog een nestje gewild maar was er nog plek aan haar buik. Zou haar lichaam het nog aan kunnen?! Met de reis en alle andere zware dingen. Haar lichaam voelde al vermoeid. Haar lichaam had het al zwaar te verduren gehad en haar spirit ook. Maar ze moest verder, ze moest door. Oceanbreeze draaide zich om en stapte weer weg van de kater terwijl tranen in haar ogen sprongen.

Hij kantelde zijn kop een klein beetje toen er een nogal kille reactie van haar kant kwam. Huh? Normaal was hij toch juist degene die op zo'n manier reageerde, hij had de kattin nog nooit zou koud zien reageren op hem. Had hij iets fout gedaan? Misschien had Raptorecho haar wel iets aangedaan en was ze hier om hem ergens van te beschuldigen. De kater was voornamelijk een beetje verward en wist niet goed hoe hij moest reageren. Maar de verklaring kwam al snel.. ze was zwanger.. van hem. Hij draaide zijn oren een klein beetje naar achteren. Hij had net kittens.. die ook al onbedoeld waren geweest. Het enige wat hij deed was met grote ogen naar de deputy kijken. Zijn gevoelens voor haar waren echt.. maar dit.. dit was de meest slechte timing ooit. Alles tussen hem en Oceanbreeze was zo nieuw geweest en ze was nog rouwende van haar vorige partner. "Ocean.. het spijt me.." mauwde hij uiteindelijk toen de kattin zich van hem afdraaide en een eindje bij hem vandaan liep. De kater kwam in beweging en liep naar haar toe, maar bleef twijfelend staan, niet wetende of hij dichterbij moest komen nu.

De bengaalse kater kantelde verward zijn kop bij haar nogal kille, koude reactie. De hormonen en het overige gevoel dat ze had, waren genoeg om haar wat geërgerd over te laten komen. Hoewel ze normaal gesproken een goed gesprek aan kon gaan met bijna elke kat, was ze nu wel heel erg onhandig in het aankondigen van haar zwangerschap. Nee, echt de meest goede manier kon het niet genoemd worden. Maar hij wist het en dat was eigenlijk al voldoende. Oceanbreeze loog niet, wou ook niet tegen de kittens liegen. Ze hadden nog een vader, een levende vader en hoewel ze kon doen alsof ze van Neverland waren, zat dat idee haar behoorlijk tegen. Kittens waren onschuldig en Tigergaze was van dezelfde clan, dus had ze weinig te vrezen. Hoewel het nestje ook niet bepaald op een gunstig moment kwam. Totaal niet zelfs, beide katten hadden al kittens en voldoende zorgen om hun jongen, zonder er nog een paar bij te krijgen. Daarbij voelde deze zwangerschap anders dan de vorige en dat baarde haar zorgen, zorgen die ze nog niet uitte. Ze zou wel naar de Medicinecat gaan om hen erna re vragen, maar dit was voor nu voldoende. Ze had nog andere dingen te doen en besloot dat ze even rust aan haar kop wou, zoals eerst ook het plan was geweest. Totdat ze Tigergaze had gezien natuurlijk. "Ocean.. het spijt me.." mauwde de bengaal uiteindelijk, terwijl zij zich van hem afdraaide en enkele stappen van hem weg zette. Ze hoorde zachte pootstappen van de kater die haar volgde terwijl ze even stil bleef staan toen hij twijfelend in de buurt kwam. "H-Het geeft niet. Het is gewoon geen gunstig moment." Mauwde ze naar een korte stilte, uiteindelijk. Hierna keek ze de kater aan. "Mijn lichaam heeft het zwaar gehad met alle kittens. Ik weet niet hoeveel het nog aan kan." Fluisterde ze stil tegen de wind in.

Hij werd opnieuw vader. De kater kon zijn oren gewoon niet geloven. Wat had hij gedaan? Straks zou het net zo met de kattin aflopen als met Mousewish en Tigerspots. Elke kat die zijn kittens droeg leek zo te eindigen. Dit was niet de bedoeling geweest, hij had geen kittens meer willen hebben. Zes kittens was genoeg verantwoordelijkheid vond hij. Palekit, Wishkit en Spottedkit waren nog niet eens oud genoeg om te begrijpen dat ze meer siblings kregen. En wat moest zijn oudste kroost wel niet denken. Hij kwam zacht haar kant op, hopend haar blik te kunnen vangen. "Je kan dit, Oceanbreeze." Hij deed nog een stap dichterbij en drukte zacht zijn vacht tegen de hare. "Je bent één van de sterkste katten die ik ken." Het was waar. "Het spijt me zo dat ik dit je aan heb gedaan.." mompelde hij opnieuw. "Ik zal alles doen om je te helpen." Dit keer zou hij wel een goede vader zijn, vanaf het eerste moment. StarClan, wat had hij met nesten krijgen die ongepland waren.