Shelter me

Ze staarde voor zich uit, haar ogen glazig en leeg terwijl ze even knarsend naar de prooistapel kreeg. OhmyFCKNGgod. Ze snoof even luid en vernauwde haar ijzige ogen om op te staan, haar poot opgetrokken doordat deze geen steun mocht hebben. De wonden op haar kop waren al mooi geheeld, haar schone kopje was hersteld, weldra zou ze weer stralen zoals ze vooraf had gedaan, maar de vraag was natuurlijk of ze dat in karakter nog zou doen. Met een strakke blik op de uitgang van de grot draaide ze zich naar de eerste de beste kat die ze tegen kwam en snoof ze even om voor de ander te huppen en deze tot een halt te roepen, haar ogen spraken boekdelen, haar lichaam begeleide haar stille lied van woede. "Hey jij," bromde ze naar de persoon waarna ze even snoof. "IK heb een vraag voor je!" een kittenstem waarbij haar staart opgewonden omhoog kwam, een glimlach speels. Oh boi ze was een kitten zoveel joy. Omg yay. Yaaay! Ja leven was een hell yayyayayya feest! Feest! "Ugh who am I kidding this sucks," mompelde ze er wel meteen achter waarna ze haar staart liet dalen en even zacht gromde. "Ken je Oceanbreeze?" mompelde ze er even duister achter terwijl ze de ander strak bleef aankijken. "Ze is mijn moeder maar ik moet haar niet meer dus wil jij mijn nieuwe ouder worden?" een glimlach kwam op haar gezicht terwijl ze de onbekende kat benaderde en een kopje gaf al snorrend. Haar kleine plompe lichaampje vele malen smoller dan de volwassen kat die voor haar stond.

-Is open voor een random kat liefst van al niet Tigergaze of Oceanbreeze want dat is vast obv. Liefst warrior maakt nie uit welke clan, doe wat je wilt lekker ontwikkeling is lekker <3

Oh boi had ze de lokale mentally weak queen weer vast? Was dit niet dat kreng soms zat te janken bij thunderpaths yk. Oh well. Ze had een keuze gemaakt en nu moest ze hier mee leven. Oh boi wat een keuze was het ook. Waarom was het deze keuze? Kon ze deze terugbrengen naar de winkel? Ze wilde een nieuwe die tenminste een beetje een ruggengraat had maar dit hoopje vet kon je zo omgooien en dan zou het wss wegrollen. Maar het was nog steeds beter dan een kittenmachine zoals Oceanbreeze, die gewoon kittens nam links en rechts zonder na te denken en dan was ze nog niet eens begonnen over haar vaders. Coot was weg, Never was verdomme dood en Tiger was een evengrote ass als haar zogenaamde moeder. Dus ze had al helemaal geen vaders meer wat een joy toch. ”Waarom wil je een andere moeder, Burnetkit?” Waarom? Lol, are u kidding me bich? "Omdat ze niet om geeft, like, heb je gezien hoeveel kittens ze wel niet heeft," mopperde ze even. "Ze geeft niks om mij dus dan ga ik maar naar iemand anders, logicaaaal right!" zei ze met een brede glimlach. Oh god, ze moest hier bijna van braken. Sunshines and rainbows pls oh god. Wta een onrealistische crap was dit?? Heh. Iedereen wilde janken en boos zijn dus ugh, dit was gewoon nonsens.

Ergens was het fijn maar aan de andere kant kon ze de haat in haar lijf niet echt onder controle houden het was teveel en ze widle het eruit hebben het kon haar niet schelen op wie of wat. Het moest eruit en ze zou het eruit brengen als het kon. Maar het feit dat ze al haar hele bestaan een facade droeg was iets dat ze niet kon ontkennen en zo bleef ze hier dan ook staan en kon ze niks anders dan de blije puppy zijn. LIke yay... Ugh wat een pain ook. ”Je hoeft niet zo vrolijk te doen als je het niet wilt.” Klonk er na een lik over haar kop en even verduisterde haar blik. Wat de frick was haar probleem? Was ze dan niet blij met hoe ze zich gedroeg? Ze was gewoon geweldig zo en de ander judgdge haar? Dat ze eens haar bek hield. "Dat moet jij zo hoognodig zeggen," murmelde ze er half snauwend achter. Ah, ze kon het niet inhouden maar het was zo. De ander was te lief en te smooshie het was gewoon niet real en dat zag Burnet. Weet je waarom? Nou ja als je kittens over het thunderpath had zien gesmeerd liggen had je wel een beetje de stuff gezien. ”Ze geeft echt wel om je, Burnetkit..” Huh? Ze gaf om haar? "Je kent haar dus echt niet, lol, wat dacht ik wel niet," klonk er eentonig van haar af. "Ik zoek wel iemand anders als nieuwe ouder, bye." zei ze kortaf en boos tegen Lionbeat voordat ze opstond en mopperend weghinkte. "Hallo??? Iemand??? Ik zoek nieuwe ouders! De mijne zijn gemeen, dood, weg of defect!" probleemkind was een probleem.

Stampend kwam ze aangelopen. Het dikke wijf dat haar stomme bek niet kon houden zo te zien. Met opgetrokken wenkbrauwen keek de poes even naar de ander. Alsof ze verrast was. Wat moest ze van haar? Ze had het hoofdstuk afgesloten, het was gedaan. Zoals een kitten die overreden werd door een monster of gieren die het vlees van het karkas van har vader rukten. Het was over en done, zo simpel als dat. Zo was het leven. Man, wat konden mensen idioot zijn. ”En nú is het afgelopen Burnetkit!” Afgelopen? Het was afgelopen met wat? Wat wilde ze haar maken? Wat kon zij haar maken? Zij was maar een oud lelijk poesje die haar leven had geleefd en wachtte op de dood die zou komen. Ze wist wel zeker dat die kat dood zou zijn als zij warrior was. Dus wat carede het zelfs? Dat ding was dead meat en dat wist ze. NEt zoals de meesten hier. ”Stoppen met dit verwende, arrogante gedrag van je.” Stoppen? Zij? Zij moest stoppen? Had ze haarzelf wel eens gezien? "Als jij stopt met fake te zijn," klonk er even snerend van de kitten af. ”Het is onbeschoft om je zo te gedragen als een verwende kitten!” LOl moest ze bang zijn van dit vetgedoe? Ze was eerder geamuseerd door dit gedrag. Het was aandacht en dat was iets dat ze fijn vond. Negatief of positief, aandacht was aandacht voor een kind. ”Je gaat je wel nu goed gedragen, anders zal ik je laten weten wat er gebeurt als je het niet doet.” Oh? Ooooh? Ze grijnsde even breed en vernauwde haar ogen even. hah, wat een joke. "Of anders wat? Ga je me slaan?" klonk er even lachend van de kitten af. "Ga je een kitten slaan Lionbeat? Ga je zo beginnen?" klonk er lachend van haar af, ze had er duidelijk plezier in. Ja, dit was te grappig. Wat dacht die bitch wel niet? Dat zij haar de les kon spellen. Niemand kon haar de les spellen! ”Je moet nog blij zijn dat er iemand voor je zou willen zorgen, verwend nest dat je bent.” Huh? Ze grinnikte even. "Wat jammer dat dat toch gebeurd he?" klonk er snerend van haar af met een grijns. Ze had er pret in, in deze uitdaging, dit uitschieten. "Jij bent mijn moeder niet, jij kan me niks maken bitch," klonk er lachend van haar af. "Dat kan niemand dus Mousedung off!" zei ze even terwijl ze haarzelf groter maakte. "Omdat je niet weet hoe je kittens moet behandel en faalt als moeder moet je niet op mij uitwerken. Ga je woede maar uitwerken op iets anders ofzo. Lopen kan je wel gebruiken," ja ze was oud en dik dus yea.

Ze was enkel wat aan het rusten aan de rand van het kamp nadat ze op een kleine tour was geweest voor wat kruiden. De nieuwe kittens deden het allemaal prima en er waren nu geen katten die dringen haar hulp nodig hadden, dus kon ze eens voor de verandering wat relaxen. Of nuja, in haar geval was dat een oogje houden op Burnetkit. Noemde het stalken, noemde het moederlijk gedrag, Routpaw deed het toch. Sloom keek ze toe hoe Burnet aan het praten was tegen Lionbeat, een windclan warrior. Ze zat te ver weg om te horen wat er precies aan de hand was, maar aan het gelaat van allebei te zien hadden ze het niet al te gezellig. Oh, wanneer ook niet. Routpaw had het echter nog laten gaan als Lionbeat niet haar poot had opgeheven om Burnetkit een goede pats te geven. De jonge poes kwam meteen overeind en trippelde op het tweetal af. Wioee wioee Rout police. "Lionbeat! Wat had dat te betekenen?" miauwde ze geschrokken tegen de oudere poes. Het was in geen enkel geval oké om kittens te slaan, zelfs niet tegen Burnetkit, die het er soms best wel naar kon maken.

Realiteit kwam aan als een kogel in zijn doelwit, het prooi van de jager. Op het moment van impact die zoal het slachtoffer als prooi ten val bracht hadden emoties en gedachten zich in elkaar verstrengeld. Was dit leven? Was dit dood? Tijd tikte voorbij terwijl woorden voorbij gingen. Wat was het verschil met jagen? Wat was het verschil met kogels? Ze was niet dood fysiek; maar iets in haar stierf met de slag, zoals dat altijd deed bij een aanval. Het kortmaaien van een karakter had altijd gevolgen en dat was niet altijd positief. De ogen, die geschokt op de grond waren gericht werden even groter waarna ze opkeek naar het nieuwe personage, de nieuwe persoon die tevoorschijn kwam. Haar neutrale gezicht die ongeloof had uitgestraalde kapte over in een explosie van emoties. Hoe durfde ze? Hoe durfde ze?! "Bitch!" schreeuwde ze woest naar de gevlekte poes die haar een mep had verkocht. "Ik hoop dat je sterft net zoals Oceanbreeze!" schreeuwde ze in een mengeling van verdriet en woede voordat ze zich omdraaide en weg begon te sprinten, al hinkend. Ze forceerde haar poot door om door te gaan terwijl ze haar kinnetje tegen haar borstkas duwde en snikkend de grot verliet. Ze wilde daar niet meer zijn. Er was te weinig ruimte, er was te weinig liefde voor haar. Het was geen plek voor haar; niet langer.

-topic uit~

Zoals ze al had verwacht ging Burnet zwaar tekeer tegen Lionbeat, waarna de kitten zich omdraaide en wegliep. Routpaw legde haar oren in haar nek en wist dat ze snel genoeg iemand achter haar aan moest sturen of zelf moest gaan. Toch wilde ze Lionbeat niet zo laten zitten zonder woorden. ”Ze moest gecorrigeerd worden.” Ze maakte even oogcontact en keek haar hopeloos aan. ”En als dat niet meer met woorden kan, dan mag ze het best een beetje voelen.” Ze schudde haar kop bij die woorden. Nee, dat was niet waar. "Burnetkit mag dan wel de grenzen opzoeken, slaan is noot de juiste manier om een kitten te corrigeren Lionbeat! Al helemaal niet een geval zoals zij," Erg kon ze het de poes niet kwalijk nemen, immers wist ze meer dan wie dan ook hoe Burnet kon zijn. Dus gunde ze de poes ondanks haar daden een vluchtige glimlach. "Ze heeft meer gezien dan ze had moeten zien, ik denk dat dat haar heeft getekend op een vervelende manier,"