[Open] Processing

Het was een... aparte tijd geweest. Anders kon hij dit niet verwoorden als hij eerlijk was. Het was een aparte tijd die niemand zich had voorgesteld. Het was een moeilijke tijd. Ze waren vertrokken naar een nieuw kamp, met alle clans samen, maar nu bleven ze met z'n allen hier voor een tijd. Hoelang? Dat wist niemand. Waarschijnlijk tot ze meer waren aangesterkt. Dan zouden ze weer verder trekken. Hoeveel kattenlevens moesten nog naar StarClan gaan voordat ze eindelijk een nieuw kamp hadden? Voor zijn gevoel zouden dat nog vele levens zijn. Misschien iedereen wel? Wie zou het weten... Alleen StarClan zou weten wat er ging gebeuren. Hij zuchtte even zachtjes en keek naar de hoge bomen boven hem. Niks leek op het oude ThunderClan kamp, alles was nieuw.. maar hij voelde zich hier toch wel fijner dan op de andere plekken. Dit liet hem nog een beetje denken aan het ThunderClan gebied, gewoon omdat er bomen stonden. Het kamp was vroeger omringd door bomen. Hij gebruikte nu al het woordje vroeger, zolang was het nog niet eens geleden... Zo zag je maar hoe snel de tijd veranderde.

Hoe was het mogelijk dat Windclan zo goed met Thunderclan omging? Of dat Riverclan zo goed omging met Windclan? En het zelfs goed ging tussen Shadowclan en Windclan. Raptorecho vond het maar niks. Het was tijd om de clans er aan te herinneren dat ze niet samen konden zijn. Dat er dingen fout zouden gaan. En wat vond de zilveren kater dat geweldig. Hij had de jonge apprentice gespot en rustig stapte de langharige kater dan ook op hem af, een uiterst vriendelijke houding aannemend. "Ben jij iemand die zich aan afspraken kan houden?" Vroeg Raptorecho met een begroetende knik terwijl hij naast de vele malen kleinere apprentice ging zitten en zijn blik naar de lucht volgde.

De rust in het bos werd al snel verstoord. Een nog onbekende geur bereikte zijn neusgaten. Hij keek op, als automatische reactie om te kijken wie of wat het zou zijn. Of hij zou moeten vluchten, of kon blijven zitten. Een langharige, zilver harige kater liep zijn kant op. De kater had een vriendelijke houding, waardoor hij begreep dat de kater hem niks wilde aan doen. Dit betekende dat hij kon blijven zitten. "Ben jij iemand die zich aan afspraken kan houden?" was het eerste wat de kater aan hem vroeg terwijl hij begroetend naar hem knikte. De grote kater ging naast hem zitten en keek naar de lucht, waar op Long even knipperde en ook naar de lucht keek. "Ik kan me wel aan afspraken houden..." sprak hij even rustig aan de kater, waarna hij even naar de kater keek en zijn kopje iets draaide. "Waarom?" vroeg hij even aan hem, niet helemaal begrijpende waar dit gespreksonderwerp opeens vandaan kwam.

Raptorecho glimlachte toen de apprentice reageerde dat hij zich wel aan afspraken kon houden. En zoals verwacht vroeg de apprentice waarom hij zich aan afspraken moest kunnen houden. "Omdat ik wil dat je niets verteld over wat hier nu gaat gebeuren, of er een ander verhaal van maakt," sprak Raptorecho nog even vriendelijk waarna hij omlaag keek naar de apprentice. "Omdat een apprentice niet makkelijk geloofd zal worden in verhouding met een warrior én ik aanneem dat je wilt dat je geliefden veilig zijn en blijven," geliefden kon van alles zijn, clangenoten bijvoorbeeld, die waren al belangrijk genoeg. "Ik wil wel dat je hierna verteld dat wat er gebeurd is, gedaan is door een windclan kater, echter verander je de kleur naar een bruin gevlekte vacht, afgesproken?" Raptorecho ontblootte zijn nagels. Zijn stem was zacht, dreigend en duidelijk. Mocht er nu iemand in de buurt zijn, zou deze zijn woorden niet gehoord kunnen hebben, omdat deze alleen hoorbaar waren geweest voor de apprentice.

Hij snapte echt niet wat er hier gaande was. Waarom er uit het niets opeens dat gespreksonderwerp ter sprake kwam. "Omdat ik wil dat je niets verteld over wat hier nu gaat gebeuren, of er een ander verhaal van maakt," klonk er nog even vriendelijk van de zilveren kater af, waardoor hij even verward knipperde. Van... wat? Wat ging de kater doen? Het klonk vriendelijk... en hij snapte niet wat er mis zou kunnen gaan hier. En wat zou hij moeten vertellen? Dat hij met een kater aan het praten was? "Omdat een apprentice niet makkelijk geloofd zal worden in verhouding met een warrior én ik aanneem dat je wilt dat je geliefden veilig zijn en blijven," Waarom was dit opeens veranderd naar dit onderwerp? De kersverse apprentice snapte echt niet wat er opeens allemaal gebeurde hier. Hij was nog zo jong, naïef. "Ik wil wel dat je hierna verteld dat wat er gebeurd is, gedaan is door een windclan kater, echter verander je de kleur naar een bruin gevlekte vacht, afgesproken?" Hij snapte de dreigende stem niet, waarom moest de kater dreigen? Wat was hij van plan? Hij was hier veel te naïef voor, dat wist hij wel. Veel te naïef om deze dingen gewoon te geloven, het hopen dat het toch wel goed zou komen. "Oké..." sprak hij dan ook rustig maar een beetje verward tegen de kater. Hij wist niet waarom de kater zijn nagels uit zijn omhulsel had gehaald. Hij snapte er echt helemaal niks van. "Wat gaat er gebeuren dan?" besloot hij even te vragen, hopende dat de kater hem uit zijn waas kon halen.

Raptorecho lachte bij de verwardheid en naïviteit van de apprentice, het was zo zielig. Echter voelde Raptorecho er niets bij, behalve een soort vermaak. "Het was een bruine, gevlekte kater," sprak de kater nog eens en haalde stevig uit met ontblote nagels naar de kop van de kleine, jonge apprentice. Misschien scheurde de oor, misschien ontstond er een diepe kras op de wang van de apprentice, maar het was hard en het moest schade achterlaten. Dat was het doel van zijn uithaal. De lippen van Raptorecho waren opgekruld en na zijn uithaal keek hij naar de apprentice en wachtte af hoe deze reageerde. "Een bruine, gevlekte kater uit Windclan," herhaalde de kater nog eens, alsof het een soort hypnose was. "En als je ook maar iets over mij of mijn uiterlijk verteld, dan gaat er iemand dood en dat is dan jóú schuld," voegde de kater er nog eens dreigend en bloedserieus aan toe. Zijn plannetje moest lukken, zijn slachtoffer was namelijk veel te jong en veel te naïef om er niet naar te luisteren.

De grote kater lachte alleen maar toen hij vroeg wat er ging gebeuren. Was het dan zo apart? "Het was een bruine, gevlekte kater," klonk er van de kater af, zijn vraag totaal negerende. Waarom negeerde hij het? Toen hij echter opeens een stekende pijn voelde in zijn wang. Hij trilde even en knipperde verbaasd.. het deed pijn... Het deed pijn... Hij voelde een warme vloeistof over zijn wang lopen, wat... wat? Hij keek verbaasd en ietwat angstig naar de kater, waarna hij ietwat opschoot en trilde. Waarom... Waarom gebeurde dit opeens? "Een bruine, gevlekte kater uit Windclan," klonk er van de kater af, waardoor hij even trilde. Een bruine, gevlekte kater... Was het zo belangrijk? "En als je ook maar iets over mij of mijn uiterlijk verteld, dan gaat er iemand dood en dat is dan jóú schuld," Hij knikte even langzaam en zette een stap terug, bang voor nog een uithaal. Hij had geen idee hoe erg de kater voor hem het wilde maken. "Een... b-bruine, gevlekte.. kater..." herhaalde hij trillerig tegen de kater. Hij voelde angst, hij wilde vluchten... Maar de grote kater zou hem hoe dan ook wel inhalen, dat had toch geen zin.

De jonge apprentice had het begrepen en was helemaal bang en in elkaar gedoken. Maar de apprentice herhaalde zijn woorden. Raptorecho stapte naar voren toen de jonge Thunderclan apprentice naar achteren stapte. Hij keek de apprentice recht aan en haalde nu uit met zijn andere klauw, opnieuw naar de kop van de kater, in de hoop ook die kant goed tot bloedenstoe te verworden. Als het maar zichtbare wonden waren en het katertje angstig en snel terug zal rennen naar de leader of deputy. Dan kon er mooi wat spanning ontstaan tussen de clans en dat was de bedoeling. Daarbij, een gevlekte bruine Windclan kater. Och arme Tigergaze toch. "Je hebt het begrepen," grauwde Raptorecho en sprong dreigend naar voren. "Vlucht!"

En zonder ook maar iets te zeggen werd er weer uitgehaald, dit keer over zijn andere wang, die ook weer meteen begon te bloeden. Waarom? Dat was het enigste dat hij zich kon afvragen. Waarom gebeurde dit? Hij had de ander toch niks misdaan of wel dan? Hij voelde de warme vloeistof over zijn kop lopen, een geur van ijzer bereikte zijn neusgaten. "Je hebt het begrepen," grauwde de zilveren warrior, waarna deze dreigend naar voren sprong. "Vlucht!" Dat hoefde je hem geen tweede keer te zeggen. Zo snel als hij kon rende hij weg, tranen in zijn ogen. Waarom... Hij was zo bang. Bang dat de kater alsnog achter hem aan zou gaan om hem nog meer te verwonden. Bang, dat hij iets bij zijn siblings zou gaan doen. Zijn woorden galmden in zijn hoofd. Een bruine gevlekte kater. Dat moest hij vertellen. Dan zou iedereen veilig zijn... toch? Hij snikte even en botste vol tegen een kat aan, die hij aan zijn geur kon herkennen dat het Silverpaw was. Hij kon niks uitbrengen, hij was zo bang, zo geschokt.

Raptorecho stopte met lachen en nam weer zijn gebruikelijke nuchtere houding aan. Er was niets meer aan hem te zien dat hij zojuist een apprentice had aangevallen en bedreigd. Het genot dat hij zonet had ervaren was ook verdwenen uit zijn houding en ogen, echter voelde hij het nog wel. Voldaan zwiepte hij met zijn staart en ging de apprentice toch nog even achterna. Achter een boom bleef hij staan en zag hoe de apprentice, die Longpaw werd genoemd, tegen een andere, al even jonge apprentice, aan knalde. Aan de reactie van die apprentice was te merken dat de twee close waren, familie misschien. Mooi, dat moest Raptorecho opslaan. Nog kort liet hij een glimp van zichzelf zien, en verdween daarna tussen de bomen. Kort krulde nog een keer zijn mondhoek op, nu was het alleen nog even afwachten.

Topic uit.
Ik maak een vervolg topic voor Routpaw.

De grijze kater sprong meteen op hem, wat het allemaal niet veel beter maakte. Tranen vermengd met het bloed over zijn wangen. "Longpaw!" klonk er snorrend van zijn broertje af, waarna hij een likje kreeg van de kater. Hij moest het goed vertellen... Silverpaw beschermen. Het kon niet anders. Hij kon het niet riskeren dat Silver, Heron of één van zijn nieuwe siblings ten val zouden komen door de grijze warrior. "Longpaw? Wat is dat?" klonk er van de zilveren apprentice af, waarop Long trillend adem haalde. "I-ik..." sprak hij snikkend tegen de apprentice. "Ik b-ben... aangevallen..." sprak hij snikkend tegen de kater terwijl hij trilde. In angst dat de warrior nog achter hem aan zou komen. Dat de kater Silverpaw ook nog iets zou gaan aan doen. Dat wilde hij niet. Dat wilde hij echt niet.

De ander was aan het glimlachen, waarom was hij aan het glimlachen? Hij was zo bang en.. en... Toen hij de tong van de ander over zijn kop voelde gaan sloot hij trillend zijn ogen. Het stelde hem wel wat meer gerust, moest hij zeggen. Maar dat was ook niet zo gek. Hij vertrouwde zijn familie. Toen hij zei dat hij was aangevallen opende hij terug zijn ogen en zag dat de kater een wenkbrauw op had getrokken. "Echt... Door een kat? Door wie?" klonk er van de ander af, waardoor de tekst van de windclan kater door zijn hoofd gonsde. "Een... bruin gevlekte kater... uit WindClan..." sprak hij snikkend tegen zijn broer. Hij kon de waarheid niet vertellen. Hij moest doen alsof dít de waarheid was. Dit om zijn broertje hier voor hem te beschermen. Hij wilde hen niet in gevaar brengen, echt niet! Dus... dan kon hij beter liegen... toch? Het was toch niet zijn clan en... Hij kon daardoor beter maar gewoon luisteren? Wat kon hij, een kersverse apprentice, inbrengen tegen een voltrainde warrior? Niks.

De kater knipperde even verbaasd en begon te fronsen. Het speet hem.. Het was voor de bestwil van Silver, echt waar. "Heeft ie goudgele ogen en is ie best groot?" klonk er even van de ander af. Hij had geen idee, echt niet, maar hij knikte maar. Dat had de kater hem nooit verteld. "Like een bengal ofzo." vervolgde Silver, waarop hij weer begon te knikken. Het speet hem, voor wie dit ook was. Het was alleen maar om zijn familie te beschermen, echt waar. "Tigergaze, ofzo," Dat wist hij dan weer niet... maar als Silver zei dat dat hem was... Dan zou het hem ook zijn, toch? Hij trilde even en keek paniekerig naar Silver. Wat nu? "We moeten dit aan Oceanbreeze vertellen..." klonk er van de kater af, waarop hij rustig knikte. Ja... Ja dat moesten ze echt gaan doen... Anders zou het niet goed komen. Dit was wat die kater wilde toch? "L-laten we gaan..." sprak hij daarom ook meteen tegen de ander, nog steeds half in schok door het voorval dat was gebeurd.

De kater knikte even toen hij had geknikt dat het Tigergaze was. Hij had geen idee of het wel echt was maar... uh... Silver draaide zich om, waardoor hij even knipperde. Had de kater door dat hij loog? Hij wilde niet liegen! Echt niet Silver! Hij wilde gewoon... rust. "Kom, laten we gaan, dan kan een medicine cat ook naar je wonden kijken," en met die woorden liep de zilveren apprentice rustig weg, waarop Long even langzaam knikte en rustig de kater begon te volgen. Hij moest het zo weer gaan vertellen, of niet dan? Dat maakte hem ergens wel bang, als hij eerlijk was. Wat al die zilveren kater naar hem zou gaan staren of.. hem weer zou aanvallen? Hij trilde even bij die gedachte. Hij wilde rust... Hij wilde op dit moment zijn moeder terug, maar hij wist dat dat geen optie was op dit moment. Hij moest zo waarschijnlijk weer gaan vertellen wat er gebeurt was.. en dan liegen tegenover de clanleaders of deputy's... misschien wel beide. Hij slikte even en keek naar Silverpaw die voorop liep. Als hij ooit zelf warrior werd... dan zou hij ervoor zorgen dat de goede gestraft zou worden, echt waar.. Maar eerst moesten ze maar eens de clan cavern bereiken, niet waar?