I like trees

Crowcalls oortjes zakten teleurgesteld omlaag. Was ze hier echt zo waardeloos in? En ze had nog wel het idee dat ze zo goed bezig was! Ze voelde zich er wel een beetje rot om, maar Swallowflight voegde eraan toe dat katten meestal niet in één les leerden klimmen en dat gaf Crowcall enige hoop dat het haar met meer oefening en meerdere lessen wél zou gaan lukken. Misschien was het ook wel goed om voor nu te stoppen, want ze had het gevoel dat als ze hier nog veel langer zou blijven, haar nagels voor altijd uitgerekt zouden blijven van al dat gehang. Voorzichtig plaatste ze al haar poten weer terug op de stam en klauterde langzaam, moeizaam omlaag. Naar beneden springen zoals Swallowflight durfde ze niet echt aan. Misschien ooit, als ze zich wat beter op haar gemak zou voelen met hoogtes. De grond voelde zachter en steviger dan ooit onder haar poten en dankbaar voor de rust voor haar poten klapte ze haar nagels in, waarna ze haar lerares even aankeek, en ondanks het feit dat ze de tak deze les niet op had weten te komen, verscheen er een dankbare glimlach op Crowcalls gezicht. "Heel erg bedankt, Swallowflight. Ik ga oefenen. En... misschien kunnen we een keer een vervolgles doen?" Ze keek haar even afwachtend aan en ging daarna verder. "WindClanners hebben niet echt zulke fancy vaardigheden als dit, op heel hard rennen na dan, maar als je wilt kan ik jou misschien de beginselen van de konijnenjacht leren? Als je interesse hebt?" Ze zou graag iets terug willen doen. En ondanks dat Swallowflight een beetje ongeduldig had geleken, leek ze Crow ook wel aardig.

Crowcall grijnsde toen Swallowflight toestemde en ze lachte even. "De geheimen zullen nu onthuld worden", sprak ze plechtig, waarna haar grijns weer terugkeerde. "Nee, het is voornamelijk toch een kwestie van gewoon heel hard rennen, maar we hebben ook wat trucjes achter de hand die ik wel kan delen. Lopen we naar de Highlands? Daar hebben we de meeste kans een konijn te vinden." Ze zwaaide even met haar staart en zette een paar stappen, Swallowflight afwachtend aankijkend. "Ik weet niet hoe veel je weet van konijnen. Je zult in ieder geval al wel opgemerkt hebben dat ze nogal grote oren hebben, waar ze ook inderdaad best wel goed mee kunnen horen. Je moet dus vooral stil zijn als je er eentje wilt besluipen." Even denken, wat viel er nog meer te zeggen? Ze konden goed horen, ze konden hard rennen...

- Nynke, jouw posts zijn nooit flut ~

Swallowflight knikte instemmend, dus liep Crowcall verder. "Ware woorden", miauwde ze lachend toen Swallowflight zei hoe lekker konijnen smaakten. "Al moet ik zeggen dat ik ook best nog eens vaker eekhoorn zou willen proeven!" Ze had heel wat nieuwe smaken ontdekt op deze reis. Vis was best te eten, al zou het nooit haar favoriet worden, maar de smaak van eekhoorn was haar bijgebleven. En wie weet, als ze ooit net zo goed zou kunnen klimmen als Swallowflight, zou ze er ook zelf eens een te pakken kunnen krijgen. "Tips voor rennen?" vroeg ze geamuseerd. "Ehm... veel oefenen? Er valt verder weinig over te zeggen. Maar er zijn wel trucjes om niet zo heel erg hard te hoeven rennen. Ik heb al gezien dat er in dit gebied best veel doodlopende paadjes te vinden zijn. Spleten in een rotswand die opeens ophouden, of plekken waar allemaal grote rotsen op elkaar gevallen zijn. Dus als je een paar van die plekken kent, kun je een konijn in de val lokken en hem zo'n doodlopend pad in jagen. Maar je kunt ook met zijn tweeën jagen, zoals wij nu gaan doen. Dan jaagt een van de twee het konijn naar de ander toe, die zich ergens heeft verstopt. Als die eerste kat het goed doet, hoeft de tweede alleen maar op het juiste moment tevoorschijn te springen. Ah, we zijn er. Nu nog een konijn zien te vinden..." Ze hadden de bomen achter zich gelaten en stonden nu tussen enkel gras en rotsen. Terwijl ze de lucht opsnoof op zoek naar een spoortje konijnenlucht, wierp ze een korte blik omhoog. De warriors werden er keer op keer aan herinnerd dat je af en toe omhoog moest kijken om de lucht op gevaar te scannen.