Hope the wound heals but it never does

De zandkleurige kattin wandelde ergens redelijk vooraan met de groep katten mee. Ze was jong, en ondanks dat ze er misschien een beetje gehavend uitzag was ze sterk. Bijna iedereen wist wat er met haar gebeurd was. Soms hoorde ze katten praten wanneer ze langs hen liep. Dingen als 'die daar, met dat oog', hoorde ze nu bijna elke dag wel. Want ze wist dat het er niet uit zag. Vroeger was ze mooi geweest, net zoals haar moeder. Sandpaw wist dat ze vroeger mooi was geweest, maar nu was ze dat niet meer. Ze was verpest voor het leven, en het was eventjes zwaar gevallen toen ze dat had besef. Dat ze voor altijd maar één oog zou hebben, dat haar warriorschap misschien wel in gevaar was hierdoor. Het enige wat ze kon doen was laten zien dat ze sterk was. De zandkleurige kattin voelde hoe iemand haar kant op keek. "Is er wat?" kwam er misschien iets botter uit dan ze had bedoeld.

[ Q u a i l g a z e ]

Een zachte wind waaide door zijn haar. Niet dat de kater veel haar had. Nee hij had kort haar, smooth haar en hij was er damn trots op. De kater tipte perfect aan de normen van een wilde kat. Strepen? Nah! Vlekken? Nah! Nee deze jongen had een bruine wildkleur. Dat betekende dat hij effen bruin was en dat zijn gezicht, poten en bovenste van de rug tot aan de staart donkerder was. Spijtig dat hij niet echt een eyecatcher was. Hij was middelgroot en zag er gespierd uit, maar dat was niet de afknapper. Nee de flappen aan zijn nek en borstkas waren dat. Het was overtollig vet dat zich niet kon zetten in de al vette billen en romp. Terwijl hij daar over na dacht was hij onbedoeld gaan staren naar een kat. Een poes, een hele mooie poes, maar dat zag hij nog niet direct. Tot ze hem duidelijk liet weten dat hij niet mocht staren. "Is er wat?" Hij knipperde verbaasd. Zijn ogen waren een tint lichter dan de hare. Het andere, met de krassen over was aan de andere kant -maar hij was niet erg oplettend en wist dan ook niet meteen dat zij het was, met die hond, je weet wel-. Zijn mond maakte een verwarde U-vorm. Hij stond versteld van haar schoonheid. Pfieuw. Meteen ging zijn hart een stuk sneller slaan. Spijtig dat het zo een jong ding was. Als ze nu een tikje ouder was... neeh leeftijd maakte niet uit toch? En trouwens met de vrouwtjes had hij altijd pech. Dat maakte hem hartstikke bi. Jaja hij viel ook op mannen, die hem meestal wel een beetje grappig vonden. Hij ging wat dichter bij haar lopen, zin in een lekker gesprek. "Sorry m-my lady Sandpaw, ik lette nie-iet echt op," grijnsde hij. Hij ratelde vreselijk snel, maar nu voelde hij ook wat gêne.

Het was een warrior van haar eigen clan wiens starende blik ze in zich had voelen prikken. Was er weer een nieuwe roddel over haar ontstaan vandaag? Of was hij hier soms vanwege één of andere weddenschap om haar oog beter te bekijken. Dat was misschien nog wel wat ze erger vond dan haar beperkte zicht, dat er zoveel over haar gepraat werd. Natuurlijk was niet alles negatief, ze had een kitten gered van een vreselijke dood die het katertje niet had verdiend. Maar anderen hadden medelijden met haar. En dat wilde ze niet. Ze was sterk genoeg, ze wilde geen medelijden van andere hebben. Op het moment dat ze zich op de hond gooide had ze geweten dat het een risico was geweest. Maar Cedarkit verdiende het om te leven, Redpetal verdiende het om haar kitten te houden. Het was een belofte die ze had gemaakt aan haar rode zusje: haar kittens veilig houden. Sandpaw vernauwde haar ogen een beetje toen ze zag dat de kater haar aan bleef kijken. Ondertussen bleef ze stug doorlopen, ze wilde niet afzwakken naar de achterhoede van de groep katten. Hij kwam naast haar lopen, waardoor ze haar blik iet wat nukkig voor zich uit wendde. "Nee, ik zag dat je ogen op iets heel anders aan het letten waren," mauwde ze kalmpjes nadat ze met haar ogen had gerold. "Maar als ik jou was zou ik dan maar beter opletten, voordat je straks als zoveelste plat op een thunderpath ligt." Het was sarcasme, maar er zat wel een kern van waarheid in. Katten die hun hoofd er niet bij hadden.. daar kon het wel eens slecht mee aflopen.

Onderwerp: Re: Hope the wound heals but it never does