the sweet parfum of the mountain grass

Een middelgrote effen bruine kater wandelde zachtjes door het gras. Het voelde zacht onder zijn poten aan. Iets stugger dan die sprieten die hij kende. Hier was het open en moesten de grassen ook meer weerstand kunnen bieden aan de wind. Hij zou niet graag in Windclan gebied hebben willen leven. Nu nog niet trouwens. Zijn jolige blik gleed nadenkend vooruit. Hopelijk vonden ze ook zo'n soort gras. Met nog het liefste bos erbij. Ook geen bos zoals Shadowclan, nee loofbos. Loofbos was geweldig. Het was lichter, maar wel dicht en de geuren werden versterkt. Over geuren gesproken. Een Shadowclan geur kringelde in zijn neus. De geuren van de clans waren een beetje met elkaar gaan mengen. Het was een zware lucht, met muskus, dennenappel en hooi erbij. Hij was eraan gewend geraakt, maar voor buitenstaanders zou de geur angstaanjagend zijn. Het vertelde ook hoeveel katten mee reisden. Toch had elke clan afzonderlijk nog een vleugje clangeur. Zoals deze grote maine coon. Bewonderend keek Quailgaze naar hem op. Ze waren zo verschillend als de nacht. Zowel als kleur, als bouw. Het enige waar hij nog een beetje mee kon vergelijken was dit, en het klonk misschien wel wat raar. De maine coon naast hem had haren die wiegden bij elke stap, hij vetjes bij zijn borstkas die daar hingen te zwabberen. Die waren nu door gebrek aan eten wat ingekort, maar niet erg veel. Hij antwoordde de blauwe blik met een lome glimlach. "H-hey daar, grote b-bink." Het kwam er snel en vlot uit, waardoor het lichtjes stotteren niet erg opviel. Hij stotterde niet omdat hij bang was of niet durfde praten, nee hij praatte juist veel te snel. Oeps.

+ Demonslayer first