Mother of Dragons

Onderwerp: Mother of Dragons zo 23 apr 2017 - 22:48

Sandpaw had een bezorgde uitdrukking op haar gezicht. Ze opende haar mond om opnieuw de geur van haar neefje op te snuiven. Op de één of andere manier was hij afgedwaald van de rest. Een kleine kitten als Cedarkit hoorde er niet op zijn eentje op uit te gaan, zeker niet hier. Ze had Redpetal beloofd om altijd een extra oogje in het zeil te houden, en nu had ze opgemerkt hoe Aurykit als enige bij haar rustende moeder had gelegen. De zandkleurige kattin had toen dus het geurspoor van haar neefje gevolgd. Waar oh waar was haar kleine neefje naartoe gegaan. Hoe verder ze van de clans vandaan was, hoe bezorgder ze werd en hoe sneller ze begon te lopen. "Cedarkit?!" riep ze voor de zoveelste keer. Redpetal zou doodgaan van verdriet als ze nog een kitten zou verliezen, dat mocht ze niet laten gebeuren. En nog niet eens te beginnen over Branchtrove, die zou het verlies van een volgende kitten niet aankunnen. Haar neefje verdiende het om te leven. "Cedarkit? Waar ben je?!" mauwde ze luid, waarna ze stil bleef staan en haar oren spitste. En toen hoorde ze het, een zacht gegrom, geblaf. De zandkleurige kattin sperde haar ogen weid open, waarna ze haar poten weer in beweging zette. "Cedarkit!" riep ze opnieuw.

[Cedarkit ONLY first]

Onderwerp: Re: Mother of Dragons zo 23 apr 2017 - 23:08

Er was de afgelopen paar dagen nogal veel gebeurd. Veel te veel voor een kitten om te verwerken. Toch was hij van plan om het te verwerken, om er eens zorgvuldig over na te denken en het een plekje te geven. Al wist hij absoluut niet hoe dat moest. Hij probeerde eerst maar eens een wandeling te maken, meestal hielp dat wel. Wanneer hij wat rondliep, begon hij naar andere katten te kijken en vroeg zich af hoe hun levens waren. Hij zag een grote, zwarte kater met een kleinere kattin praten, en hij beeldde zich in dat de grote kater verliefd was op de kleinere poes en haar probeerde te versieren. Hij zag een vader met zijn kitten, maar de moeder leek nergens in de buurt te zijn. Hij vroeg zich af waar ze was, misschien wel op dezelfde plek als Bunnykit nu. Voor hij het wist, was hij verdronken in zijn eigen gedachten en zag hij helemaal geen katten meer om zich heen. Hij wist dat hij niet al te ver van de groep vandaan was en hij besloot dat het slimmer was om weer terug te gaan naar waar hij vandaan kwam. Hij trippelde snel weer terug, maar al snel werd zijn weg versperd door een beest dat hij nog nooit gezien had. Het dier had een rimpelig gezicht, was iets groter van stuk dan hij maar had een ontzettend gespierde bouw. Cedarkit keek haastig om zich heen, de donkere ogen waren op hem gefixeerd en hij wist dat hij in de problemen zat. De hond trok zijn bovenlip omhoog en liet al grommend zijn bovenste rij tanden zien. Op dat moment hoorde hij de stem van zijn tante die zijn naam riep. "Sandpaw!" riep hij, zo hard als hij maar kon. De Engelse bulldog zag dit helaas als een startsein en begon op hem af te rennen. Zo snel als hij kon, draaide hij zich om en zette het op een lopen, hopend dat hij de boom die hij in zicht had zou redden.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons zo 23 apr 2017 - 23:25

Ze hoorde hem. Sandpaw zette het op een lopen en zag de kleine kitten, hij werd achtervolgd door een stevige hond. Het was een kwestie van een paar seconden voordat de kleine kitten zijn voorsprong verloren zou zijn. Hij was nog zo jong, zo teer, dat het met één simpele snauw afgelopen geweest zou zijn. "Not today!" gromde ze terwijl ze naar voren sprong en zich bovenop de hond stortte, haar klauwen in zijn vacht slaand. Ze had Redpetal beloofd om haar leven te geven voor haar kittens wanneer dit nodig zou zijn. En Sandpaw was iemand die haar familie niet zou laten stikken. Nu niet, nooit niet. "Jij vuil mormel!" krijste ze terwijl ze zich weer van de hond afzette toen deze wild met zijn lichaam begon te schudden. De kattin kwam op haar poten terecht en kromde haar rug, waarna de hond opnieuw op haar af kwam stuiven, zijn tanden ontbloot. Sandpaw twijfelde geen moment voordat ze hem opnieuw aanvloog.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons zo 23 apr 2017 - 23:41

De boom was zijn enige hoop, hoewel hij voor geen meter kon klimmen. Hij wist dat hij weinig kans had om het te redden, maar daar kon hij niet aan denken. De wind suisde in zijn oren: zo snel had hij waarschijnlijk nog nooit gerend. Zijn hart leek veel te snel te kloppen en zijn pootjes deden nu al pijn. Hij hoorde een kreet van achter zich, gevolgd door een luide piep van de hond. Hij durfde echter niet tot stilstand te komen, bang dat het mormel alsnog vlak achter hem zou zijn en hem in één grote hap op zou slokken. Stuntelig probeerde de kitten de boom in te klimmen, maar erg hoog kwam hij niet, dus werkte hij zichzelf in de bosjes en hoopte maar dat de hond hem niet zou kunnen ruiken. Toen hij zijn blik weer op de hond richtte, zag hij dat deze nu op Sandpaw af kwam rennen. Zou ze hem alleen aankunnen? Wanhopig keek hij om zich heen. Was er niemand anders in de buurt die hen kon helpen? "Iemand? Help!" riep hij, weer zo hard als hij maar kon. Hij wilde niet dat er iets ergs met zijn tante zou gebeuren.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons zo 23 apr 2017 - 23:47

Sandpaw was verblind door woedde. Hoe durfde dit stuk vuil er ook maar aan te denken om haar neefje iets aan te doen. Heilige StarClan, over haar lijk. Er zou geen familie meer naar StarClan gaan, niet vandaag. Niet zolang zij er was om dat tegen te houden. De zandkleurige kattin plantte haar klauwen in de rug van de hond, voor de tweede keer nu, en liet haar hoektanden in zijn nekvel zinken. Ze kon de bittere smaak van bloed proeven, het was ranzig. De hond grauwde, liet zich vervolgens op zijn flank vallen waardoor de lucht uit haar longen werd geperst. Wild klauwde de kattin in het rond. Ze lag onderop nu. Dat was altijd een wat moeilijke positie. De hond hapte naar haar keel, ze trok net op tijd haar kop weg bij hem. Maar toen raakte hij haar wel. Sandpaw had geen idee waarmee en hoe het gebeurde, het enige wat ze wist was dat er een hoop lawaai was en plukken vacht van beide dieren in het rond vlogen. Bloed van hond en kat vermengd op hun vachten, grommen van zowel de zandkleurige kattin als de Engelse bulldog. Haar zicht leek wel een beetje rood te zijn aan haar ene oog. Haar neus bloedde en er waren meerdere plaatsen op haar lichaam die vreselijk prikten, maar ze zou niet opgeven. In de verte hoorde ze Cedarkit roepen, ze hoopte dat hij zichzelf in veiligheid had gebracht.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 21:00

In de bosjes kroop hij helemaal ineen, proberend zich te verschuilen achter elk blaadje. Hij voelde zich zwak, dom en hulpeloos. Hij had zichzelf in deze stomme situatie gewerkt en nu moest Sandpaw het voor hem oplossen. Het was daarbij ook nog eens ontzettend gevaarlijk en straks gebeurde er iets ergs dat uiteindelijk zijn schuld zou zijn. Met grote ogen keek hij naar zijn tante die zich met man en macht verzette tegen de brede hond. Het gegrom van de hond en het gesis van Sandpaw maakte hem doodsbang en de plukken vacht die in het rond vlogen, maakten het absoluut niet beter. Het zag er eng uit. Als bevroren keek hij toe hoe de hond zijn tante op de grond werkte en naar haar keel probeerde te bijten. Hij moest iets doen, maar wat? Hij was niet sterker of sneller dan de reu, hij zou geheid sterven als hij hem probeerde af te leiden. Waarom kwam niemand hen nou helpen?

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 21:21

De zandkleurige kattin lag met haar rug op de grond. De hond had zijn voorpoten aan beide kanten van haar kop en haalde voor de tweede keer met zijn tanden uit naar haar nek. Sandpaw voelde hoe zijn kaken op haar hals klapte. Ze proefde bloed in haar keel. Haar ademhaling werd wat minder regelmatig, haar zicht was minder en hoe dat kwam wist ze niet. Overal was bloed, van zowel haarzelf als de hond die ze aardig goed verwond had. Voor een laatste keer haalde ze vurig uit naar zijn kop, waarop het beest piepte en van haar afsprong, waarna het zich omdraaide en zich uit de voeten kwam. Zijn eigenaar had hem geroepen, die zou zich waarschijnlijk kapot schrikken als hij zijn hond zou zien. Stilletjes bleef Sandpaw liggen op de grond, haar ademhaling schokkerig en met druppeltjes bloed die uit haar mond dropen. Haar gezicht zat onder de krassen, er mistte plukken haar en voornamelijk haar oog zag er slecht uit.

[open voor eventuele andere nu]

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 21:32

Swiftclaw had de groep verlaten om even te jagen. Ze wist ongeveer waar ze waren en als ze niet te ver van de groep afdwaalde, kon ze hun ook niet kwijtraken. De journey was een chaos, maar het moest en dat wist ze. Het geschreeuw van katten en het gegrom van een hond trok haar aandacht. Ze staakte haar poging om iets van voedsel te vinden en besloot er op af te gaan. De clans moesten samen werken en elkaar dus ook beschermen, wat voor hekel Swiftclaw dan ook aan de andere clans had. Het maakte niet uit, het moest. En toen ze er op af kwam zag ze inderdaad een een brede bulldog over een young warrior/apprentice gebogen. De zandkleurige kattin sloeg naar de kop van de hond en toen klonk er een twoleg en de bulldog ging er vandoor. Gehaast rende de Shadowclan warrior naar de Thunderclan kattin toe. "H-hé?" Stamelde ze terwijl Swiftclaw dichterbij kwam en de kattin bestudeerde. "Rustig ademhalen, rustig blijven, ik breng je terug naar de groep en dan zal één van de medicine cats je opknappen," miauwde ze zo stabiel mogelijk en besnuffelde de poes. Ze leefde nog, maar ze moest snel hulp krijgen. Dat er nog ergens een kitten was, was Swiftclaw zich niet van bewust.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 22:42

De hond haalde nogmaals uit naar Sandpaw's gelaat, maar deze keer durfde hij niet toe te kijken. Het zag er te pijnlijk uit en hij wilde zijn dappere tante niet zien sterven. Nee, daar zou hij nooit meer overheen komen. Hij kneep zijn ogen zo hard dicht als hij maar kon en rolde zichzelf op in een balletje. Hij trilde volledig en hij had niet het gevoel dat hij hier ooit nog vandaan zou kunnen komen. Toen hoorde hij het gepiep van de hond en het snelle geroffel van pootstappen. Was het beest weg? Dood zelfs? Hij keek door de opening in de bosjes en zag Sandpaw liggen. Alleen en volledig stil. Aarzelend keek hij naar haar. Ze had hulp nodig, zoveel was duidelijk, maar wat als de hond weer terugkwam? Gelukkig kwam er een andere poes aan. Ze had felblauwe ogen en een mooie rosse vacht, maar haar geur vond hij maar raar. Hij voelde zich echter wel veilig genoeg om op hen af te lopen. "U moet Sandpaw helpen!" piepte de kitten naar de onbekende poes. Hij schrok zich helemaal dood toen hij het gezicht van zijn tante zag. "Sandpaw! Sorry, sorry, sorry!" Ze zag er vreselijk uit en het was helemaal zijn schuld.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 23:13

Sandpaw proefde de vieze smaak van bloed in haar mond. Terwijl ze zo lag, op haar flank en haar ogen naar de lucht gericht, schoten er duizenden gedachten door haar hoofd heen. Was dit het dan? Was dit het eind van haar korte bestaan? Zouden haar siblings en vrienden een nacht om haar rouwen, om vervolgens haar lichaam ergens te dumpen en verder te gaan met de reis? Het was een misselijkmakende gedachte, alsof het bloed haar niet al misselijk genoeg maakte. Het was de adrenaline die haar bij bewustzijn hield, en tevens had ze nog niet het besef hoe slecht ze eraan toe was. Ze wist niet wat de reden was dat ze niets meer kon zien met haar rechteroog. Misschien had ze er wel gewoon een klap gekregen en was het door al het bloed dat het een beetje dicht zat. Er waren nog zoveel dingen die ze had willen doen, die ze had willen zeggen. Ze wilde warrior worden. Ze moest haar zusje en haar kittens steunen en in het oog houden. Jagen met Branchtrove en naar de sterren kijken met Tallfright. Misschien zelfs op een dag Cole nog terugzien om hem te bedanken - waar ze ook nooit aan toe was gekomen. Er was nog zoveel om te doen, ze was nog niet klaar om heen te gaan.
Sandpaw hoorde plotseling een stem, maar deze ging deels langs haar heen. Haar ademhaling rochelde nog altijd een beetje, ze was zwak. Maar de stem van Cedarkit herkende ze wel. "C-cedar.." wist ze er met moeite uit te krijgen. "A-alles o-oké..?" Haar stem was zwak, en toch was de kitten het enige waar ze aan kon denken. Was hij niet gewond?

Onderwerp: Re: Mother of Dragons ma 24 apr 2017 - 23:24

Er kwam een kitten bij, een jonge kitten. Swiftclaw wist niet of ze zich bezorgd moest voelen of niet, dit waren niet haar clangenoten. Maar door de journey voelde ze zich toch verplicht om ze te helpen en dat ging ze dan ook doen. De kitten piepte tegen haar dat ze Sandpaw, ze was dus een apprentice, moest helpen. "Het komt goed," murmelde ze en ook wist ze al snel dat de kitten Cedarkit heette. De apprentice had gereageerd op de kitten, niet op haar. "Allebei rustig blijven," miauwde ze. Haastig keek ze om zich heen, maar hier in het twoleg gebied kon ze zo niks vinden waarmee ze Sandpaw kon helpen. "We moeten terug naar de anderen. Sandpaw, probeer overeind te komen en leun dan op mij, blijf vooral rustig," miauwde ze. "Cedarkit, ik wil dat jij ook dicht bij mij blijft en wees alert op tekenen van de hond," miauwde ze, om de kitten ook wat gevoel van nut te geven. Ze moesten terug naar de katten, dan kon Swiftclaw er een medicine cat of medicine cat apprentice bij krijgen. Elke clan had namelijk een voorraad kruiden bij zich, dus het moest goed komen. "Het komt goed," herhaalde Swiftclaw nog een keer.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons di 25 apr 2017 - 16:17

Geeuwend werd de rosse poes wakker. Ze had niet goed geslapen - ze had niet meer goed geslapen sinds ze nog apprentice was. Daarna was alles zo snel gegaan. De dag na haar warriorceremonie was de brand uitgebroken; daarna was ze zwanger geworden, bevallen, dan de journey, het verlies van Bunnykit, het verraad van Branchtrove en Snowdance.. Ze had genoeg stof voor nachtmerries en slapeloze nachten. Zoals elke ochtend was het eerste wat ze deed elk van haar kittens een likje over hun kopje geven, als om zich te verzekeren dat ze er nog waren. Haar gouden ogen werden echter groot toen ze enkel Aurykit zag slapen aan haar buik. NEE! Starclanverdomme, waar was Cedarkit? Ze sprong recht en ruwer dan ze misschien gewild had tilde ze haar dochtertje op, de eerstgeboren van het nest - en de enige die nog overbleef. Nee, dat kon niet. Ze moest Cedarkit vinden. Hij leefde nog, dat moest gewoon, dat kon niet anders.. Met het zandkleurige poesje in haar bek liep ze paniekerig door de massa katten, overal kijkend, overal zoekend. Waar was hij toch? Haar enige zoontje? De enige die op zijn vader leek, met de bruine tabby strepen? Waarom kon ze hem niet vinden? Misschien was hij van de groep afgedwaald. Redpetal liep bijna van hier naar daar, dwaalde ook verder van de groep - tot ze de geur van bloed rook. Thunderclanbloed. Starclanverdomme nee, het kon niet waar zijn, niet opnieuw, starclan toe.. Tranen sprongen in haar gouden ogen Als ze dichterbij rende. Aurykit moest zich wel afvragen wat er aan de hand was, als ze tenminste al wakker geworden was. Hoewel, dat kon ook moeilijk anders, hoe hevig ze er nu aan toe ging - maar ze had niet genoeg tijd om stil te staan en te kijken. Nee, ze moest Cedarkit redden, wat als ze te laat zou komen, wat als hij dood was.. Dan zou ze zich voor een monster smijten. Met Aurykit in haar snuitje. Het was niet anders; Redpetal was niet sterk genoeg. Haar poten zouden breken als ze opnieuw zo'n klap zou krijgen, ze kon het gewicht niet dragen; dat kon ze nu al amper. Toen ze dichterbij kwam zag ze echter dat het een zandkleurige vacht was die bedekt met bloed.. Een Shadowclanner stond over het lichaam gebogen en als ze nog stappen dichterbij zette herkende ze Sandpaw. Nee, toch niet Sandpaw! Waarom had Starclan het altijd op hen gemunt? De laatste paar passen rende ze. Angst, verdriet, pijn vloeide door haar aderen, maar bij het zien van een uitermate bekende bruine vacht ook opluchting - Cedarkit was toch veilig. Ze zette Aurykit neer naast haar broertje en ging naast haar zus staan, tranen ondertussen over haar wangen lopend. "Sand, nee, ga niet dood, je overleeft het wel..", snikte ze, geen aandacht bestedend aan de Shadowclanner die probeerde te helpen. Ze was hopeloos, ze kon niet nog iemand verliezen, niet opnieuw. Starclan moest maar tevreden zijn met wat ze nu al bij hen hadden. Sandpaw mocht niet weg, mocht niet doodgaan, ze was haar steunpilaar, de enige die ze nu nog kon vertrouwen, haar lieve zusje, ze moest toch eerst warrior worden, kittens krijgen, verliefd worden, zou Starclan haar dat niet schenken? Waren ze zo gemeen, zo bitter? Waarom toch, waarom toch, waarom..

Onderwerp: Re: Mother of Dragons wo 26 apr 2017 - 1:51

De geluiden die uit de keel van Sandpaw kwamen, maakten hem doodsbang. Het klonk alsof ze ergens in stikte en zo te zien was het haar eigen bloed. De rosse poes maande hen beiden tot rust, tot zover dat mogelijk was in deze situatie. De vreemde poes deelde instructies uit en hij knikte standvastig, waarop zijn blik weer naar Sandpaw gleed. Ze kwam weer bij bewustzijn, al was het niet veel. Ze sprak zijn naam en vroeg of hij in orde was. Hij knikte snel. "Ja," miauwde hij met een hoge piep in zijn stem. "Je hebt me gered." Hij was haar zijn leven dankbaar en hoopte alleen maar dat ook zij het nu zou redden. Hij was blij dat de andere kattin er was, dat ze de leiding nam en dat ze zo zeker leek te zijn van haar zaak, want hij was alles behalve dat. Nauwkeurig volgde hij de bevelen van de Shadowclanner op en hij bleef vlakbij haar terwijl ze dichter naar de clans liepen. Daar zag hij zijn moeder, samen met Aurykit. Hij hobbelde op haar af, traantjes in zijn ogen. "Mam, het spijt me! Het is mijn schuld!" gooide hij er snel uit. Normaal hield hij niet van maatregelen, maar hier mocht hij niet ongestraft mee wegkomen.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons wo 26 apr 2017 - 10:22

Het was een grote opluchting om de stem van Cedarkit te horen, het katertje was dus oké, ze had hem gered. Een trillerige zucht kwam uit haar bek, terwijl ze kort hoestte en er wat bloed uit haar kaken droop. Haar gezicht deed pijn, maar ze leek het niet echt door te hebben door alle adrenaline. De andere rossige kattin noemde haar naam, ze moest opstaan en meegaan naar het kamp. Voor een moment bleef de zandkleurige kattin liggen, haar lichaam voelde vreemd aan. Maar toch hees ze zichzelf, traag maar toch, overeind. Ze had haar kaken op elkaar geklemd en leunde toen tegen de ShadowClan kattin aan. Echt heel bewust van alles was ze zich niet, maar ze wist wel dat Cedarkit veilig was. En dat was alles wat telde voor haar, dat haar familie veilig was. Langzaam maar zeker kwam ze in de buurt van de clans. Ze hoorde de stem van haar zusje. "R-red, rustig m-maar.." murmelde ze zachtjes terwijl ze haar neefje nog iets hoorde zeggen, maar niet goed hoorde wat precies. Er droop nog altijd wat bloed uit haar bekje, ze hoestte opnieuw. "H-hij is v-veilig.. z-zoals ik had b-beloofd.." Haar stem was zwakjes, maar ze kon nog wel praten. Echter had ze veel bloed verloren, waardoor de wereld om haar heen opnieuw begon te draaien en ze wat zwaarder op de ShadowClan kattin leunde.

Onderwerp: Re: Mother of Dragons