The world is brighter than the sun

Bloomkit was blind voor de drama die in haar familie speelde. Tuurlijk, ze had gehoord over haar nichtje Bunnykit die gestorven was - maar ze was er niet zo zeer verdrietig om. Het had geen effect op haar, ze kende het poesje niet eens echt. Ze vond het wel jammer natuurlijk voor Aurykit en Cedarkit. Ze had zelf ook een broertje verloren op ongeveer die leeftijd, ze wist dat het verdrietig was. Mar behalve zijn naam en wat er verteld werd over Twigkit wist ze eigenlijk nog weinig over hem. Was het erg dat ze er niet verdrietig om was? Misschien wel. Wie zou het weten. Bloomkit zou het in ieder geval niet vertellen.

+Cedarkit eerst c:

Het had hem eigenlijk overdonderd hoe snel alles mis was gegaan. Eerst Bunnykit, toen iets tussen zijn ouders waar hij blijkbaar geen weet van had en vervolgens de aanval van de hond. Hij had aan zichzelf gezworen dat hij geen afstand meer zou doen van zijn moeder, vader of Sandpaw. Hij zou in de buurt blijven van de katten die hij kende en zichzelf niet meer in de problemen werken. Dus nu lag hij vlakbij zijn moeder, verveeld met zijn kopje op zijn poten. Hij hoopte gewoon dat ze snel aan zouden komen bij het nieuwe gebied, zodat hij verder kon met zijn leven en kon doen alsof er al die tijd niks was gebeurd. De reis was ontzettend snel van leuk en spannend naar een pure nachtmerrie gegaan en hij was er wel klaar mee nu. Zijn ogen vielen toen op Bloomkit, zijn nichtje. Hij wandelde naar haar toe en knikte haar gedag. "Alles goed?" vroeg hij, want dat was beleefd. En dan moest Bloomkit zeggen dat het goed ging, want dat was ook beleefd.