the sun shining is the one who enlightened me

Met zonder dat ze het zelf door had charmante passen liep de poes over de oude herfstbladeren. Haar vacht glansde in de vroege zonnestralen. Ze zag er, net zoals meestal vrolijk en lief uit. Leaf, zoals de poes hete was al vroeg opgestaan, al voor dat de zon was opgekomen. Waarheen ze liep wist ze niet, maar wat maakte dat ook uit? Telkens als een van haar pootjes neer kwam kraakte de bladeren en telkens weer genoot ze van het knisperende geluid. Er stond een glimlach op haar mond. Even bleef ze staan. Waar zou ik nu heen gaan, vroeg ze zich af. Haar groene ogen gingen van links naar recht, en weer van rechts naar links. Er drong een geur van haas haar neus binnen. " Mmm, daar heb ik wel zin in," mompelde ze binnensmonds. Met een sluitpas zette ze de achtervolging in. Soms moest ze even blijven staan om de geur weer te vinden. De geur leidde haar een open plek op, en ja, daar zat hij, De haas die ze gevolgd was. Haar tong ging langs haar lippen terwijl ze naar de nietsvermoedende haas keek. Langzaam begon ze op hem af te sluipen. Zonder ook maar een geluidje te maken kwam ze steeds dichterbij. Op nog maar een meter afstand was ze toen ze sprong. En.... Ja, Leaf belanden precies op de haas en beet hem in zijn nek. Het bloed spoot uit zijn nek en na een paar seconde viel hij dood neer op het gras. Leaf liet de haas los en ging naast hem zitten. Tevreden kauwend op een stukje vlees, lag ze in het gras, niet merkend dat iemand naar haar keek.

slechte titel
~open~

''Ty! TY!'' hoorde hij. ''Moeder?!'' riep hij. ''Dood de katten Ty...... Dood de Clankatten......... En de Rogues Dood ze allemaal.'' Zei haar kille stem. ''Ja moeder. Dat zal ik doen.'' zei hij vastbesloten.
Rustig werd hij wakker. ''Ik zal het doen moeder.'' zei hij tegen zichzelf en rekte zich uit. Een nieuwe dag een nieuwe moord. Dacht hij altijd. Hij rende het bos in. Daar rook hij een konijn. Snel sprong hij erop en zette alleen zijn poot erop. Zijn extra lange nagels boorde hij in de nek van het konijn. Hij grinnekte gemeen. het konijn ging dood. Door zijn lange nagels die in de luchtwegen kwam. Binnen een paar minuten had hij het konijntje opgegeten. Hij ging in de bosjes liggen. Toen hij een andere kat rook tuurde hij door de bosjes. De poes doodde een haas en ging van de zon genieten. Hij liep rustig de bosjes uit. ''Hallo.'' zei hij rustig. ''Wie ben je en wat doe je eigenlijk hier?'' zei hij op een kalme en rustige toon. De wind waaide door zijn haren en hij wist wat hij moest doen. Hij ging sierlijk zitten en krulde zijn staart om zijn poten, ''Waarmee kan ik je van dienst zijn poes?'' vroeg hij verleiderlijk. Hij zette een mooie glimlach op en liep sierlijk rondjes om de poes. Het gras voelde zacht onder zijn poten. Vandaag zou er hier bloed liggen. ''You are beautyful.'' zei hij met een verleiderlijke stem. Hij meende het niet maar dat kon je niet horen aan zijn stem. De rode kater stopte met rondjes en keek de poes aan. ''Vertel me. Wat doet zo'n mooie poes hier op deze gevaarlijke plek?'' zei hij. Hij wachtte rustig af op de antwoorden van de poes. ''Oh ja ik ben Ty.'' zei hij.

een kater liep rustig de bosjes uit. Met een snelle reflex sprong Leaf op en draaide zich om. ''Hallo.'' zei de kater die daar zonet was komen aanlopen rustig. ''Wie ben je en wat doe je eigenlijk hier?'' zei hij op een kalme en rustige toon. Mocht ze hier niet zijn dan, vroeg Leaf zich af, dit bos was toch van iedereen? De wind woei door de haren van de kater. Hij ging sierlijk zitten en krulde zijn staart om zijn poten, ''Waarmee kan ik je van dienst zijn poes?'' vroeg hij verleidelijk. Leaf vond het maar eigenaardig. Wat wou die kater van haar? Hij zette een mooie glimlach op en liep sierlijk rondjes om de Leaf die haar hoofd met hem mee draaide zodat ze hem in de gaten kon houden. ''You are beautyful.'' zei de kater met een verleidelijke stem. Leaf voelde zich een beetje warm worden. De rode kater stopte met rondjes en keek de poes aan. ''Vertel me. Wat doet zo'n mooie poes hier op deze gevaarlijke plek?'' zei hij toen, Gevaarlijk, was het hier gevaarlijk dan, vroeg Leaf zich af. De kater wachtte rustig af op de antwoorden van Leaf ''Oh ja ik ben Ty.'' zei hij. Leaf bekeek de kater eens goed. Hij zag er best wel charmant uit. " Eh, ik ben Leaf.." antwoorden ze tenslotte. Er drong een bekenden geur Leafs neus binnen. Maar, waarvan was die ook alweer? Het rook.. Gemeen en.. De Bloodclan! Die kat hoorde bij de bloodclan! Hij was een moordenaar. Leaf deed een paar voorzichtige stappen naar achteren. Hoe had ze dat niet eerder kunnen ruiken? Wanhopig keek ze om zich heen. Wat moest ze doen? Zover ze wist waren katten die in de bloodclan zaten altijd op iets gemeens uit." Eh ik..." Stamelde ze tenslotte terwijl ze nog een stukje naar achter schuifelde.

the sun shining is the one who enlightened me Tyheader

" Eh, ik ben Leaf.." antwoorde de poes tenslotte. " Eh ik..." Stamelde ze tenslotte terwijl ze nog een stukje naar achter schuifelde. ''Wat is er?'' vroeg hij onschuldig. ''Oh jah! Tuurlijk! Je ruikt mijn geur.'' zei hij rustig. ''Geen zorgen ik vechtte alleen veel met Bloodclan katten en toen hielden ze mij gevangen.'' zei hij met een neergeslagen stem. ''Ze hielden me manen vast maar vandaag wist ik te ontsnappen'' zei hij met een twinkeling in zijn ogen. Wat kon hij goed toneelspelen vond hijzelf. Je kon nergens in zijn lichaam haat en woede vinden. alleen in zijn hart, maar dat kon niemand zien. ''Het is hier heel gevaarlijk Leaf.'' zei hij ongerust en deed alsof hij zenuwachtig was. ''Ik heb gehoord dat hier tussen vandaag en morgen een grote groep Bloodclanners komen om de rogue's te doden.'' fluisterde hij in haar oor. ''Ik ontsnapte om jullie te waarschuwen'' zei hij daarna. ''Maar duidelijk wil jij niet luisteren.'' zei hij met een verdrietige stem en keerde haar de rug toe. Hij keek naar de lucht, Alsof hij moest huilen. Eigenlijk kwam er een kwaad glimlachje op maar verdween snel weer. Een traan rolde over zijn wang en viel op de grond. Hij had dit al zo vaak geoefend met zijn moeder. Vanbinnen werd hij weer kwaad, Maar hij hield zichzelf weer in. Hij zuchtte even. ''Of geloof je me wel? Geloof je me dat ik ontsnapt ben uit het Bloodclan kamp, Ik de Rogue's kom waarschuwen voor het duivelse plan?'' Zei hij met betraande ogen en keek de poes weer aan. Hij wist niet of ze dit zou geloven, Maar hij hoopte het wel, Anders zou hij haar nu al moeten aanvallen. Want dat was zijn doel, De poes verwonden.

''Wat is er?'' vroeg de kater onschuldig.''Oh jah! Tuurlijk! Je ruikt mijn geur.'' zei hij daarna rustig. ''Geen zorgen ik vechte alleen veel met Bloodclan katten en toen hielden ze mij gevangen.'' zei hij met een neergeslagen stem. ''Ze hielden me manen vast maar vandaag wist ik te ontsnappen'' zei hij met een twinkeling in zijn ogen. Was dat waar? Het kon natuurlijk ook gewoon een leugen zijn, maar die kater deed zo aardig, Leaf wist maar niet wat ze moest geloven maar toch bleef ze staan.''Het is hier heel gevaarlijk Leaf.'' praten de kater verder op een net zoals al de hele tijd rustige toon. hij zag er onrustig en zenuwachtig uit. ''Ik heb gehoord dat hier tussen vandaag en morgen een grote groep Bloodclanners komen om de rogue's te doden.'' fluisterde hij in Leafs oor. Was dat waar?! Als dat waar was moest ze hier zo snel mogelijk weg, dacht leaf. ''Ik ontsnapte om jullie te waarschuwen'' zei Ty daarna. ''Maar duidelijk wil jij niet luisteren.'' zei hij met een verdrietige stem en keerde haar de rug toe. Hij keek naar de lucht, Alsof hij moest huilen. Leaf vond hem er zielig uitzien. Een traan rolde over Ty's wang en viel op de grond. Om een of andere reden zuchtte hij even. ''Of geloof je me wel? Geloof je me dat ik ontsnapt ben uit het Bloodclan kamp, Ik de Rogue's kom waarschuwen voor het duivelse plan?'' Zei hij met betraande ogen en keek Leaf weer aan. Leaf probeerde zijn blik te ontwijken." Geloof ik hem? Is het waar, dacht Leaf. Het klonk heel waar, maar... Kon ze dit geloven? Leaf had wel eens gehoord van bloodclan katten die eerst heel aardig tegen je deden en je daarna verwonde en of zelf dode. Was dtr er een? Was Ty zo'n kater? Leaf keek de kater strak aan. " Nou...." begon ze.

De poes bleef staan waar ze stond. ''Nou...." begon Leaf. ''Zeg je Nou terwijl een grote groep Bloodclankatten hierop weg is om alle rogue's te vermoorden?!'' zei hij een beetje kwaad, Alsof hij kwaad was dat de poes niet gewoon wegrende. ''Geloof je me eigenlijk wel?'' Zei hij en keerde haar de rug toe. ''Blijkbaar niet.....'' zei hij. ''Jammer dat zo'n mooie poes moet overlijden.'' zei hij met een neergeslagen stem. Hij stond op en liep door de struiken. ''Als je me toch niet gelooft dan kan ik beter andere Rogue's gaan waarschuwen...... Die me wel zullen geloven.....'' zei hij teleurgesteld en liep in de richting waar hij vandaan kwam. Nu zou de poes meestal zeggen wacht! hij liep langzaam naar de struiken en keek de poes nog een keer teleurgesteld aan. Hij schudde zijn kopje en liep rustig verder.

Zeg je Nou terwijl een grote groep Bloodclankatten hierop weg is om alle rogue's te vermoorden?!'' Onderbrak Ty Leaf een beetje kwaad, Alsof hij kwaad was dat Leaf niet gewoon wegrende. ''Geloof je me eigenlijk wel?'' Zei hij en keerde haar de rug toe. ''Blijkbaar niet.....'' zei hij daarna. ''Jammer dat zo'n mooie poes moet overlijden.'' zei hij met een neergeslagen stem. Zo'n mooie poes als zij, wat dacht die Ty wel? Leaf begon er steeds meer zekerheid in te krijgen dat Ty loog. De kater stond op en liep door de struiken. ''Als je me toch niet gelooft dan kan ik beter andere Rogue's gaan waarschuwen...... Die me wel zullen geloven.....'' zei hij teleurgesteld en liep in de richting waar hij vandaan kwam. Nu zou die kater zeker denken dat zij wacht zou zeggen, dus echt niet! Ty stond inmiddels bij de struiken en keek Leaf nog een keer teleurgesteld aan, daarna schudde hij zijn kopje en liep rustig verder. Leaf keek een beetje verward om zich heen. Was het nou wel of niet waar wat die Ty had gezegd. Als het waar was moest ze hier zo snel mogelijk weg, maar als het niet waar was zou Ty dus een.... Verder kwamen haar gedachten niet. Had ze nou net te maken gehad met een bloodclan kater of niet? Leaf ging even zitten en sloot haar ogen. Ze zou maar beter hier weg kunnen gaan, voordat er van die bloodclan katers kwamen. Ze opende haar ogen weer. Ze kon geen te groot risico nemen zoals dit, had ze bedacht dus begon ze met snelle passen te lopen, een bos in.

Hij zag in zijn ooghoeken de poes weg rennen, Hij keerde zich om en sloeg zijn nagels uit. Nu was de tijd. Het zou lijken of hij wegrende voor de Bloodclan katten. ''Rennen Leaf!'' schreeuwde hij. ''De Bloodclankatten komen!'' schreeuwde hij. Hij sloeg een stuk af zodat ze voor de poes uitkwam. ''En ik ben lid van ze.'' zei hij toen hij voor haar schoof. De rode kater keek kwaadaardig naar de poes. ''Your life is my heaven, But my live is your hell.'' zei hij kwaadaardig. Een kwaadaardige glimlach stond op zijn gezicht. ''You gonna make a trip to the Hell'' zei hij en sprong op de poes. ''Meissie toch, Je moet nooit een kat met Bloodclan geur vertrouwen.'' siste hij. ''Mama, Deze moord is voor jou.'' zei hij en met zijn extra lange nagels krapte hij de buik van de poes. ''You have to protect yourself mousebrain.'' Siste hij toen hij terug sprong. Hij grinnekte even. ''Wat fijn dat je erin trapte poessie.'' zei hij amuserend. ''Vandaag zal ik weer kattenbloed proeven.'' zei hij en beet in de poot van de poes. ''Hmmmm.'' zei hij tevreden. ''Wat smaakt kattenbloed toch lekker.'' zei hij terwijl hij zijn lippen aflikte. Zijn extra scherpe tanden flonkerde door de zon. Een koude wind rees langs hem, Hij voelde de kilte van zijn pleegmoeder. Hij grinnekte kwaadaardig. Dit was ZIJN dag.

Leafs tempo kwam steeds hoger en hoger. Ze rende uit alle macht, de bomen suisde langs haar heen. ''Rennen Leaf!'' schreeuwde een stem van uit de verte, Leaf herkende de stem als die van Ty. ''De Bloodclankatten komen!'' schreeuwde die. Leaf begon nog harder te rennen. ''En ik ben lid van ze.'' Ty stond opeens voor Leaf. De rode kater keek kwaadaardig naar de poes. ''Your life is my heaven, But my live is your hell.'' zei hij kwaadaardig. Een kwaadaardige glimlach stond op zijn gezicht. Leaf, die nog steeds stijf stond van schrik kon het maar niet geloven dat dit nou kon gebeuren. ''You gonna make a trip to the Hell'' zei hij en sprong op de poes. Leaf viel op de grond. ''Meissie toch, Je moet nooit een kat met Bloodclan geur vertrouwen.'' siste Ty. ''Mama, Deze moord is voor jou.'' Moord? Ging die kater haar vermoorden? Met lange nagels krapte hij Leafs buik open. Bloed droop er van af en Leaf gaf een gil van schrik. ''You have to protect yourself mousebrain.'' Siste Ty toen hij terug sprong. Hij grinnekte even. ''Wat fijn dat je erin trapte poessie.'' zei hij amuserend. ''Vandaag zal ik weer kattenbloed proeven.'' zei hij en beet in de poot van Leaf. ''Hmmmm.'' zei hij tevreden. ''Wat smaakt kattenbloed toch lekker.'' zei hij terwijl hij zijn lippen aflikte. Leaf probeerde haar poot wegtentrekken en het lukte. Snel deed ze een paar stappen naar achteren. Ty extra scherpe tanden flonkerde door de zon. Een koude wind rees langs hem, hij grinnikte kwaadaardig. Leaf huiverde en zette aanstalten om weg te rennen. Op het laatste moment bedacht ze zich. Die Ty kon toch sneller rennen dan zij en dan zou die haar als nog pakken. Wat had het voornzin? Ze kon beter vechten. Haar nagels schoten uit haar tenen en ze ontblote haar tanden." Dacht je dat je het zomaar van mij kon winnen?" Zei ze uitdagend tegen Ty terwijl ze dreigend op hem af liep.

flut^^

Malona liep op een dag door het bos, ze had honger en besloot op jacht te gaan. Met kleine, zachte pasjes liep de zwarte poes veder. Malona spitste haar oren, toen ze iets in de struiken hoorde. Zachtjes sloop de bloodclan poes erop af. Ze snoof de lucht even diep in, en rook dat een konijn in de struiken zat. De poes ging in de jachthouding, en sloop dichter, en dichterbij. Toen ze ongeveer een paar staartlengte's van het konijn af was, wou ze zich afzetten, toen de zwarte poes ineens een gil hoorde. Het konijn schoot de struiken uit, en rende weg. "Daar gaat mijn prooi." Miauwde Malona een beetje teleurstellend in zichzelf. Malona keek even op, en trippelde naar de plek waar het gegil net vandaan kwam. "Dacht je dat je het zomaar van mij kon winnen?" Zei een kat ineens. De zwarte bloodclan poes keek even goed om zich heen, en zag ineens 2 katten tegen over elkaar staan. Malona liep ernaar toe en zag enlen kater van Bloodclan, Ty. En een poes die rogue was. De zwarte poes kee vals naar de rogue. "Heey, bosbeest klaar om straks te sterven?" Siste Malona. De poes keek even naar Ty. "Zal ik even meehelpen?" Miauwde Malona. De zwarte bloodclan poes grinnikte even, en keek vals naar de rogue.

(Korte flut post...)

Uit haar ooghoek zag Leaf nog een kat komen aanlopen. Ze snoof de geur op van de zwarte poes. " Bloodclan siste ze," haar nek haren stonde nu recht overeind. De zwarte poes keek vals naar de Leaf. "Heey, bosbeest klaar om straks te sterven?" Siste ze. De poes keek even naar Ty. "Zal ik even meehelpen?" Miauwde ze daarna. De zwarte bloodclan poes grinnikte even, en keek weer vals naar Leaf die met uitdagende ogen terug keek. Leaf was helemaal in paniek maar liet dat niet merken. Er drong een geur van poesiepoes haar neus binnen. Was er hier een poesiepoes? Ze snoof de geur nog eens op. Hij kwam van Ty af, rook ze nu. " Een oud poesiepoes dus," miauwde Leaf vals. " Ik ga echt niet met een poesiepoes vechten, en ook niet met zijn vriendinnetje." Dit was een goedenkans om te kunnen ontsnappen, bedacht Leaf." Eens een poesiepoes, altijd een poesiepies." Miauwde ze vrolijk en zette al een paar stappen naar achteren. Ze vond dat gemene wel leuk, merkte ze tot haar grote schrik, had ze vast van haar ouders geërfd. Die zaten allebei in de bloodclan. Maar het kwam natuurlijk ook door haar haar aan Ty.

super flut x(

Haar nagels schoten uit haar tenen en ze ontblote haar tanden. " Dacht je dat je het zomaar van mij kon winnen?" Zei ze uitdagend tegen hem terwijl ze dreigend op hem af liep. ''Nou nee maar wel makkelijk.'' siste hij. "Heey, bosbeest klaar om straks te sterven?" Siste Malona die uit de struiken kwam lopen. De poes keek even naar Ty. "Zal ik even meehelpen?" Miauwde Malona. De zwarte bloodclan poes grinnikte even, en keek vals naar de rogue. ''Ach hou je erbuiten poessie.'' siste hij naar de zwarte poes. ''Ik kan die stinkerd heus wel alleen aan, En jij moet jou vacht lekker schoonhouden.'' siste hij. " Een oud poesiepoes dus," miauwde Leaf vals. " Ik ga echt niet met een poesiepoes vechten, en ook niet met zijn vriendinnetje." " Eens een poesiepoes, altijd een poesiepies." Miauwde ze vrolijk en zette een paar stappen naar achteren. Ty zag dat en sprong over de poes heen. en kwam aan de achterkant van de poes terecht. ''Waar ga jij heen?'' siste hij kwaad. ''En ik ben geen poesiepoes.'' siste hij nog kwader. ''Daarvoor ben ik te slecht. En te groot. Want ik ben Ty almighty!'' siste hij met een gemeen lachje. Hij sprong naar een zijkant van de poes en fluisterde in haar oor; ''Boe.'' daarna sprong hij naar de andere kant terwijl hij de zijkant van de poes openreet met zijn langere nagels. Hij genoot van het vechten. Hij keek met een grijns naar de zwarte poes. Ze was mooi maar niet mooi genoeg voor hem.

L e a f
'Cause I am, whatever you say I am
If I wasn't, then why would I say I am?
In the paper, the news everyday I am
I don't know it's just the way I am.

Ty zag dat Leaf naar achteren liep en sprong over haar heen. Hij kwam aan de achterkant van de haar terecht. Met een ruk draaide Leaf zich om en keek strak naar Ty. ''Waar ga jij heen?'' siste die kwaad. Leaf haar nek haren sprongen omhoog maar van haar bangheid liet ze niks merken.''En ik ben geen poesiepoes.''siste Ty nog kwader. ''Daarvoor ben ik te slecht. En te groot. Want ik ben Ty almighty!'' siste hij met een gemeen lachje. Maar hij was wel een poesiepoes, nouja geweest, dat had Leaf echt duidelijk geroken! Ty sprong naar een zijkant van Leaf en fluisterde in haar oor; ''Boe.'' daarna sprong hij naar de andere kant terwijl hij probeerde de zijkant van de poes te krabben met zijn langere nagels. Leaf ontweek hem behendig en sprong over hem heen. Ty keek met een grijns naar de bruine poes en Leaf keek met een sarcastische grijns terug. Ze vond dit vechten om een of andere manier wel geinig. Niet dat ze moest lachen of zo, maar... Lef had wel vaker gevochten en toen had ze het vreselijk gevonden, maar nu... Het was zo raar! Leaf rende een stukje de schaduw in, nu was ze niet goed meer te zien, en door haar bruine vacht die een goede camouflage vormde bij de boom waar ze tegen aan stond vormde was ze bijna niet te zien. "Kom dan!" riep ze uitdagend naar Ty. Met haar ene poot greep ze de stam en stak haar nagels er zo diep mogelijk in. Ditzelfde deed ze met haar andere poten keer op keer steeds hoger todat ze bij een goede tak kwam om op te zitten.
the sun shining is the one who enlightened me Somebo13

the sun shining is the one who enlightened me Somebo13

Hij liep door het bos. Hij was nu 15 manen en ook erg dapper. Hij was hard en had een goed karakter,een echte Rogue dus. Langzaam liep hij vedder. Hij ving wat muizen en at die op. Opeens drong een geur zijn neus binnen. Hij stopte. De geuren van twee bloodclan katten en een Rogue. Dat betekende niet veel goeds. Hij sloop richting de geuren en keek allert om zich heen. Opeens stond hij daar, vlak bij de katten. De ene zat in een boom. Hij kwam uit de struiken. 'Hallo.' Zei hij kil en keek de katten één voor één aan. Hij ging zitten en keek naar de katten. Hij wachtte op hun antwoord en keek ontspannen toe.

L e a f
'Cause I am, whatever you say I am
If I wasn't, then why would I say I am?
In the paper, the news everyday I am
I don't know it's just the way I am.

Behendig sprong Leaf op de tak, hij kraakte een beetje toen ze er op belande maar daar trok ze zich niks van aan. De groene bladeren aan de tak boven haar zorgde er voor dat ze niet zichtbaar was voor de katten beneden haar. Tot haar schrik hoorde ze nog een kat haar kant op komen. Hij kwam uit de struiken. "Hallo." Zei de kat kil. Leaf kon de kat niet zien maar aan zijn geur rook ze dat het een rogue was. Zou die haar komen helpen, of...? Leaf bleef stijf zitten en alleen haar ogen bewogen nog. Die spieden in het rond en zochten een klein gaatje tussen de bladeren. Tot Leafs spijt vond ze die niet. Ze voelde zich een beetje ellendig worden. Ze bedacht iets wat ze eerst een beetje een soort van vergeten was. Als al die katten tegen haar waren, had ze een grote kans dat... Verder kwamen haar gedachten niet. Ze werd er een beetje misselijk van. Ze was een beetje vergeten dat dit een echt gevecht was! Geen spelletje! Ze kroop nog iets dichter tegen de stam aan en hield haar adem in.

the sun shining is the one who enlightened me Somebo13

the sun shining is the one who enlightened me Charme

Charme wandelde het tweebeenhuis uit. Vrolijk scheen het zonnetje op zijn dikke, lange, zilveren vacht. Met een sierlijke sprong sprong hij op het hek. Zijn groene kijkers tuurde de buurt af. Zoals normaal was er niks, niks interessants. Avontuur was hier blijkbaar niet zo bekend, net als in het asiel waar hij zijn jeugdige jaren heeft gehad. Hij zuchtte en sloot zijn ogen. De vogeltjes floten vrolijk. De zon scheen nog feller op zijn vacht, het warmde hem op. Opeens vulde een gil het bos. en kat, avontuur! raasde door hem heen. Hij sprong van het hek af en rende het bos in. Een paar katten keken hem nieuwsgierig aan. Hij rende verder. Avontuur! Hij dacht even na tijdens het rennen. Waar hij naartoe ging wist hij niet. Als hij zou moeten vechten, wist hij het dan nog? Zijn nagels hadden die jaren in het asiel lang kunnen groeien, dus daar had hij wel wat aan. Hij ontblootte ze tijdens het rennen. De wind speelde met zijn vacht. Voor zich zag hij een paar katten. Een zat in de boom, hij was moeilijk te zien. Een andere zat onder de boom, hij leek pijn te hebben. Een andere, zwarte stond een beetje te kijken. Weer een andere sprak tegen de andere, en zat op de grond. Oke, wat moest hij nu doen? De gewonde kat zag er nogal gevaarlijk uit. Wat als hij dit niet meer kon navertellen? Hij schudde zijn kop om de gedachten weg te schudden en keek weer eens. "eeh... Ik ben hier om te helpen!" zei hij een beetje lullig. Hij schaamde zich meteen al. Voor zijn domme actie. Maar ja. Hij ontblootte zijn tanden, die best scherp waren voor een huiskat. Zijn nagels porde in de grond, en dreigend keek hij met samengeknepen ogen de katten een voor een aan. Wie hij moest aanvallen wist hij nu echt niet. Maar hij wist het wel wanneer eentje hém zou aanvallen. Een bittere en kille geur drong zijn neus binnen. Bloed was ook te ruiken. Hij keek weer eens dreigend de katten rond. En nu?

>Fluut<

Charmer that never stops charming...

L e a f
'Cause I am, whatever you say I am
If I wasn't, then why would I say I am?
In the paper, the news everyday I am
I don't know it's just the way I am.

"eeh... Ik ben hier om te helpen!" hoorde Leaf iemand van beneden zeggen. Het klonk een beetje lullig en in zich zelf moest Leaf een beetje lachen. Haar bangige bui was metteen voorbij en ze sprong voorzichtig naar een lagere tak. Ze moest die kater zien. Voorzichtig gluurde ze tussen de takken door. Hier waren er wat minder bladeren dus kon ze er gemakkelijk door heen kijken. Haar groene ogen spieden in het rond. Alle katten hadden haar nu waarschijnlijk nu wel opgemerkt maar dat boeide Leaf niet meer. Ze begon het weer leuk te vinden, en al haar bangheid was opslag weg. De tak waar ze opstond was nog geen drie meter boven de grond, geen kleine sprong dus, maar bang was Leaf niet. Ze bukte even en zonder ook maar enige aarzeling zette ze zich af en sprong. De wind suisde lang haar lichaam. De zon die zich net nog achter de wolken had verscholen kwam nu tevoorschijn. Leaf sloot haar ogen. Steeds dichter kwam ze bij de grond. Haar voorste poten raakte het zachte gras al, vlak daarna belande haar achterpoten ook op de grond. Ze wou nog iets zeggen maar kwam niet uit haar woorden. "Ehm..."

the sun shining is the one who enlightened me Somebo13

Hij sprong de boom behendig in en klom zachtjes omhoog. Zijn nagels scherpte hij teglijkertijd en hij zat al snel naast haar op de tak. 'Ik ben Cloud.' Zei hij en glimlachte. 'Wat is er aan de hand ?' Voegde hij er aan toe en keek naar beneden. Hij zag daar een rode kater lopen, van de Bloodclan. Weer keek hij de poes aan en wachtte op haar antwoord. Even keek hij omhoog, de boom was niet zo erg hoog trouwens. Hij trapte een takje met bladeren naar beneden omdat hij toen bijna uitgleed. Maar toch bleef hij even sierlijk staan.