Passion

Onderwerp: Passion zo 23 apr 2017 - 15:25

Het was nu een paar dagen nadat haar moeder was overleden, Gravel en zij hadden een pleegmoeder aangewezen gekregen, voor de laatste twee moons van hun kitten rang. Ze zuchtte even zachtjes en vouwde haar oortjes iets naar achteren. Als ze alleen maar niet zo afwezig was geweest... Dan was haar moeder nog hier geweest. Dan had ze de clan niet zoveel hoeven te lijden door haar beslissing. Ze slikte even en liep stilletjes mee met haar pleegmoeder, ze zou niet zomaar de groep uit gaan, niet weer. Want dat zorgde alleen maar voor problemen en dat wilde ze niet meer maken voor de Clan. Ze had al voor genoeg problemen gezorgd, in ieder geval de afgelopen tijd. Ze keek even op en beet op haar lip. Ze was vrijwel het evenbeeld van haar moeder, dat is wat de meeste katten haar vertelden tenminste. Het verschil zat hem in de ogen, die wat donkerder waren dan die van haar moeder, en het karakter. Haar moeder was al sinds jonge kitten erg ijdel geweest en liet dat ook weten, terwijl Blue bijna het tegenovergestelde was. Ze vond het heerlijk om te spelen en het maakte haar niet eens uit hoe vies ze werd. In haar gedachten verzonken had ze niet door dat ze bijna tegen een kat op botste, wat daarna dan ook gebeurde. Ze knipperde even verward en keek op. "S-sorry..." piepte ze even zachtjes tegen de kater.

Eerste post voor Butterpact~

Onderwerp: Re: Passion di 9 mei 2017 - 19:38

Butterpact likte geërgerd zijnde over zijn vacht terwijl hij met een zijdelingse blik keek naar een paar elders van RiverClan die een prooi aan het delen waren met andere elders van andere Clans. Hij had gedacht dat juist de elders het trotse zouden zijn, maar dat bleek dus niet het geval te zijn. Was hij de enige die hun oude banden graag omhoog wilde houden? Hij klemde zijn kaken geërgerd zijnde op elkaar. Het was niet omdat katten stierven dat iedereen maar gelijk aanhankelijk moest worden. Butterpact vond het vreselijk dat er ondertussen al meer katten hier gestorven waren dan in de Clans zelf. En het was allemaal te danken aan hun impulsieve leaders en natuurlijk de o zo almachtige StarClan. Hij haatte StarClan. Ze hadden zijn broer van hem afgenomen en hadden hem gedwongen zijn gebied te verlaten. Hij had natuurlijk achter kunnen blijven samen met Duskdweller, maar hij had besloten om mee te gaan. En waarom? Omdat hij dacht dat zijn broer dat beter voor hem had gevonden. Maar hij had niet eens een idee of zijn broer wel over hem waakte. Misschien verlieten ze de StarClan territories ook wel door op reis te gaan, wist hij veel. Het was niet dat ze een duidelijk teken gaven of zo. Nee, ze lieten hun alleen maar dieper zinken in hun eigen ellende. Butterpact vouwde zijn oren in zijn nek toen plotseling iemand tegen hem botste en wilde diegene een snauw geven, maar ontspande gelijk toen hij Bluekit herkende. Een pijnlijke steek ging door zijn borst heen toen hij de ogen van de kitten zag. Verdrietig. Natuurlijk was ze verdrietig. Haar moeder was slechts enkele dagen overleden. Hij had het vreselijke nieuws wel gehoord, maar had te veel zelfmedelijden gehad om zich er iets van aan te trekken. Daar had hij nu spijt van. Hij boog voorover en liet zijn neusje even tegen de top van haar oortje rusten. “Het geeft niet,” mauwde hij zacht terug. “Gaat het een beetje? Moet ik je soms dragen?”