Bo ~ 3158 Actief Just know that I'm fine. Even when I'm not fine, I'm really fine.
| |
| Onderwerp: It's in my head zo 23 apr 2017 - 16:39 | |
| Eindelijk leek alles een beetje goed te gaan in zijn leven. Hij had kittens. Drie prachtige kittens, waar hij sinds kort van wist. Hij was eerst geschokt, natuurlijk, maar hij was nu zo blij. En niet alleen dat, Snowdrop was op dit moment zwanger van hun tweede nestje. Dat maakte hem alleen maar blijer en blijer. Eindelijk voelde het alsof zijn leven de goede kant op aan het gaan was. En dat had hij eigenlijk ook wel verdient. Dat zei hij niet hard op natuurlijk... Maar eindelijk rust, eindelijk een keer geluk in zijn leven na al dat ongeluk. Hij glimlachte dan ook zachtjes, ondanks dat deze reis best zwaar was. Hij deed er alles aan om Snowdrop en zijn kittens te steunen, dat mocht ook wel na die zes manen waarin hij niks voor ze had gedaan. Niet dat hij daar veel aan had kunnen doen, want hij wist niet eens dat hij de vader was. En niet alleen dat, hij dacht dat Silverstar de vader was. Hij had dan ook de vaderrol overgenomen van hem. Hij snapte wel waarom ze het niet had verteld, maar hij moest zeggen dat dit hem mentaal wel een grote boost gaf. Deze kittens... Hij grinnikte even en keek uit de verte naar ze, voor het eerst sinds tijden was hij weer blij en dat wilde hij eigenlijk wel zo houden. Zijn verleden nu achter zich houden en zich focussen op Snowdrop en de kittens. Dat wilde hij graag doen nu. Het verleden was gebeurd, hij had nu een verantwoordelijkheid als vader op zich.
Eerste post voor Jayflame~ |
|
Freedje 314 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's in my head zo 7 mei 2017 - 16:10 | |
| Jayflame bleef geduldig wachten terwijl hij zijn oortje naar opzij liet gaan. Een groep schreeuwende kittens bevond zich aan zijn rechterkant, maar hij deed zijn best om er niet op te letten. Ook al wilde hij ze maar wat graag een enorme klap rond hun oren geven. Wie ging er dan ook zo hard roepen als hij probeerde te jagen? Dat ze melk konden drinken bij hun moeder was nog geen reden om zijn jacht te verpesten, ja! Hij grinnikte even om zijn eigen gedachten. Hij zou het echt een ramp vinden als hij binnen de tien moons vader zou worden. Hij was echt de minst geduldige vader die er was. Hij zou zijn kittens waarschijnlijk vaker een duw geven dan dat hij ze complimenterend toesprak. Als een kitten naar hem toekwam in het camp klapte hij ook al zo vaak dicht en hoopte hij gewoon dat ze hem met rust zouden laten. Toen een kitten luid roepend in zijn richting kwam, draaide hij zijn kop met een ruk om en liet zijn ijsblauwe ogen op de kat rusten. De kitten keek hem ongemakkelijk zijnde aan en draaide zich om waarna dat hij gauw terug rende naar zijn vriendjes. Eindelijk! Rust! Jayflame rolde met zijn ogen en wilde zich weer opnieuw concentreren op de jacht, maar toen kwam er weer iemand anders naar hem toe gewandeld. “Almachtige StarClan, mag ik niet heel even… oh.” Hij klapte dicht toen hij zag dat het Jaytail was. “Sorry, Jaytail,” mauwde hij naar zijn naamgenoot. “Ik dacht dat je één van die kittens was. Ik probeer te jagen voor de Clans en ze verpesten het behoorlijk.” Hij wierp een norse blik op de spelende kittens. “Ik kan niet geloven dat ik ooit zelf zo was,” grinnikte hij toen, zich geamuseerd zijnde afvragen hoe veel last zijn Clanmates wel niet hadden gehad met hem.
|
|