Wow. That went quick

Hmpf.. Oke, waarom waren ze hier? Hadden ze geen betere weg kunnen nemen? Dit was echt te stom. Het was absoluut niet logisch om met zo'n grote groep door een twolegplace zo groot als deze te trekken. Het voelde maar wat onveilig maar toch moesten ze het wel doen appearently? Bearpaw had maar besloten er op zijn eentje op uit te gaan. De nieuwe geuren waren allemaal vreemd voor hem maar ze interesseerde hem wel degelijk. Dus nu liep hij hier zijn staart hoog en totaal niet proberend om zichzelf te verbergen.
In z'n eentje was hij voor twolegs een stuk minder interessant dus wat kon hem nou pijn doen?

Had hij nou maar niet zo eigenwijs gedaan. Was hij nou maar bij de groep gebleven. MAar ja.
Achteraf he is alles zoveel makkelijker. Want Bearpaw draaide de hoek van de straat om totaal onbewust van wat er achter kon liggen en zodra hij zijn kop weer recht hielt stond hij oog in oog met een enorme grijze hond. Nog voor hij het door had dat een twoleg naar de hond riep en deze tegen probeerde te houden maakte Bearpaw een schijnbeweging waardoor de hond toehapte en hem per direct in zijn rug te pakken kreeg. Een krijs schoot over zijn lippen maar de hond zette kracht op zijn kaken en met een krak van zijn ruggengraat voelde Bearpaw hoe adem hem ontnomen werd. Zijn ogen stonden wijd opengesperd maar hij kon niet veel zien voor de hond met hem schudde en in het schudden losliet waardoor Bearpaw enkele meters wegvloog en tegen de grond landde. Zijn poten trilde in hoop omhoog te komen maar kracht was ver weg en niet te vinden terwijl het geheel duister werd voor zijn ogen. De volgende keer dat hij die zou openen zou hij zich in starclan bevinden. Hij had de reis niet mogen halen..

-Bearpaw is dood. Open voor iedereen die wil. De hond en twoleg zijn weg

Hoewel de stad groot en dreigend was, was het tot op heden redelijk stil gebleven. De grote groep katten moest zich langzaam en behoedzaam door de stad bewegen, om niet te veel aandacht te trekken van de tweepotige monsters die hier heersten. De rust, zover dat mogelijk was met het lawaai van de stad, werd echter verstoord door een luid geblaf en een ijzige gil. De jonge poes kwam meteen tot stilstand en keek angstig naar waar het geluid vandaan was gekomen. Ze worstelde zich door de groep katten heen in de hoop op te vangen wie het geluid had veroorzaakt. In de verte kon ze een grijze hond zien die een zwak, vaag bekend lichaam over de straat gooide. Routpaw's hart sloeg een slag over. "Oh Starclan,"ze hapte naar adem en sloeg geen acht op wat Sweetheart voor bevelen rond riep. De hond blafte nog steeds wild maar zijn eigenaar had hem bij de riem en schreeuwde woeste bevelen. Routpaw rende zo snel als haar poten haar konden dragen naar het lichaam toe, biddend dat ze het verkeerd had gezien. Het mocht echter niet zo zijn, want het lichaam dat bloedend voor haar poten lag was dat van vriend Bearpaw. Even stond ze als aan de grond genageld, waarna ze haastig haar neus in zijn nek drukte. Er was echter geen hartslag meer te horen en ze voelde de warmte uit zijn lichaam sloop. Oh nee, oh nee oh nee! Met tranen in haar ogen draaide ze zich om naar de katten achter haar. "Iemand, roep Lizardpath!"Schreeuwde ze wanhopig terwijl ze met haar poten het bloeden nog probeerde te laten stoppen. De poes wist dat zelfs haar kundige mentor geen katten van de dood kon redden, maar ze was nog niet bereid om haar vriend te zien gaan.