We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het beviel haar zeker niet. Eerst het plotse vertrek uit hun kamp en nu dit. De drukte van alle katten, de vreemde geuren.. Nee, niks voor haar al die veranderingen. Toch had ze eigenlijk niet echt goed door wat er nu precies aan de hand was. Grotendeels van de reis werd ze dan toch ook gedragen door anderen. Toch had ze nu even zelf haar pootjes mogen strekken, ondanks dat ze, zoals gewoonlijk, een licht zeurende pijn in haar pootje had. De lange reis had hier zeker niet aan mee geholpen ook. Haar oogjes vielen inmiddels al snel op een bekende, Jinglekit. Een bruin gestreept ThunderClan poesje, één van de kittens van Snowdance. De pluizig gevlekte kitten rende al zachtjes, waarbij ze probeerde haar pootje zo weinig mogelijk te belasten, naar de kitten toe. "Hey," sprak ze zachtjes toen ze vlakbij het katje was. Haar twee oogjes stonden vriendelijk terwijl ze haar blik op Jinglekit richtte.
Onderwerp: Re: There you are za 22 apr 2017 - 8:17
Hey! Jingle had zich niet ingeschreven voor een zeurende pijn in haar korte pootjes, maar een avontuur! Met een grom was het tabby poesje meteen op haar kont geploft en haar oogjes sloot toen er een rustpauze werd ingezet en ze was vastbesloten om hier te blijven liggen. Niets en niemand zou haar van deze comfortabele plek weg kunnen jagen. Een zachte stem klonk plotseling dichtbij, waardoor het poesje zuchtte. Ze had helemaal niet door dat ze zó populair was. "Ga weg," Kreunde Jingle gesmoord door het gras. "Ik is slapen." Snapte sommige katten dan niet dat ook kittens zoals zij soms een schoonheidsslaapje nodig hadden?
late reactie oops xD
Bloomburrow
Member
Bunny 455 Actief "Eyes say more than a thousand words"
Onderwerp: Re: There you are za 22 apr 2017 - 13:29
Toen ze eindelijk weer konden gaan zitten was Bloomkit zo blij. Haar pootjes deden verschrikkelijk veel pijn, ze voelde ze soms bijna niet meer. Ze had soms willen stoppen, gewoon aan de kant gaan zitten, maar ze was te bang dat ze dan mama en Jingle kwijt zou raken. Ze was haar broertje nog niet vergeten en ze wou niet hetzelfde lot ondergaan. De witte kitten zette nog een paar stapjes en plofte toen neer naast haar zusje, haar tweekleurige oogjes sluitend. Ze leunde lichtjes op het bruine tabby poesje. Haar oortjes bewogen wat toen ze de stem van Brokenkit hoorde, maar verder reageerde ze niet echt. Eigenlijk vond Bloomkit Brokenkit niet zo leuk, omdat ze aandacht van mama opeiste en mama was van haar en van Jinglekit, en van niemand anders.
Onderwerp: Re: There you are za 22 apr 2017 - 17:22
Hold On, Pain Ends
"Ga weg," had de bruine kitten gekreund. Haar vriendelijke blik verdween ietsjes terwijl ze haar blik even afwende. Waarom moest ze weg? Had ze.., had ze iets verkeerds gedaan?"Ik is slapen," Ging Jinglekit verder. De grijs witte kitten hief haar kopje weer op. Zelf was ze ook wel een beetje moe, vooral haar pootjes voelden zo moe. Eventjes rust kon wel fijn zijn ja. "Jingle en Bloom moe?" merkte ze vragend op terwijl haal blik ook naar het andere jong van Snowdance ging.
Plotseling plofte iets naast haar neer waardoor ze één oog opende en haar kopje iets naar die kant draaide om te worden begroet door een sneeuwwitte vacht. Bloomkit. Tevreden snorde ze terwijl ze weer haar oogjes sloot maar al snel opende de grijs witte kitten weer haar bekje. Jingle draaide nu haar kopje om Broken aan te kijken, haar oogjes in spleetjes geknepen door het felle licht. "Ja," Antwoorde het poesje voor haarzelf en haar zusje. "Heel moe, dus jij niet zoveel praten." Vervolgde ze fluisterend terwijl ze haar poot op haar mondje legde als teken dat ze stil moest zijn. "Als jij ook moe ben jij mag hier liggen." Zei ze na een korte stilte, terwijl ze met haar pootje op de grond aan de andere zijde van haar klopte.