No rest for the Wicked

Hij had zijn zusje even bij zijn moeder achtergelaten. Het was weer een van die momenten waarop de clans even rust namen, voornamelijk zodat kittens en elders weer op rust konden komen. Echter had de jonge Lightkit nog teveel energie over. Hij had rustig naast zijn zusje gelopen, al die tijd, haar helpend waar nodig. De arme poes was immers ziek en hij maakte zich zorgen of ze überhaupt beter was voordat de volgende ceremonie aan zou komen. Dan zouden ze immers apprentice worden, maar hij betwijfelde of Tallshadow het wel aandurfde Burningkit een mentor te geven. De arme kitten was nog te ziek en te fragiel om te trainen, dat vond Lightkit althans. Hij keek nog even naar de plek waar zijn moeder en zusje zich hadden genesteld en verdween vervolgens tussen de menigte katten. Daar vond hij een kitten, waarschijnlijk van een andere clan. Ze raakten aan de praat en uiteindelijk stelde hij voor om wat te spelen. Een waar stoei-gevecht onstond tussen de twee. Enkel was Lightkit veel te groot en veel te sterk voor de kitten, ookal was die ongeveer even oud als hem. Voordat hij het wist had hij iets te ruw gehandeld, waardoor de kitten begon te huilen. Geschrokken keek hij naar het arme ding, dat luide huilgeluiden maakte. "W-wat? Uh.." Hij knipperde even verbaasd. "Waarom huil je?" Roepend naar zijn mama rende de kitten weg. Uhm. Oké. Verbijsterd liet de kitten Lightkit daar achter. Uh, zo ruw was hij niet geweest.. toch?

Open~

Eens in de zoveel tijd kwam hij een kat tegen die hem deed denken aan toen hij zelf een kitten was geweest. Jong, soms wat naïef, een beetje ruw en groter dan de rest. Lightkit had bijvoorbeeld al die dingen ook wel in zich, zo bleek wel toen Tall hem even in de gaten hield en de ander een kitten aan het huilen maakte. Die kitten, duidelijk geen shadowclanner want in shadowclan zaten geen pussies, rende hard huilend weg, en liet Light bedeesd achter. Met een meelevend gezicht richtte Tall zich op van waar hij zat, en paradeerde in de richting van zijn clangenootje. Als kittens uit andere clans niet met hem durfden te spelen, dan maar katten uit zijn eigen clan. Kon de kater meteen even zien hoe ver het kroost van zijn zusje en die dodo het schopte.

Beduusd had hij de kitten nagestaard. Dus.. in hun clan speelden ze zo geen spelletjes? Hij had niet eens ingezet wat hij had kunnen inzetten, zijn klauwen niet uitgeslagen zoals het hoorde en rustig gespeeld aangezien de kitten wel wat kleiner dan hem was geweest. Maar toch was hij weggerend. Nou.. dat werd dan dus een goede warrior. Zijn goudgele ogen richtte hij op de kat die zijn kant op kwam, pas toen hij zijn kant op keek zag hij dat het zijn oom Tallshadow was. "Het was niet mijn bedoeling hem aan het huilen te maken.." probeerde hij zichzelf te verontschuldigen tegenover zijn oom en tevens ook zijn leader, ook al had die zijn negen levens nog niet kunnen ophalen. Hij wilde gewoon spelen. Had gewoon wat willen oefenen.

Nog voor hij iets had kunnen zeggen merkte de jongeling hem op, en begon zich te verontschuldigen. Tall wuifde de excuses meteen weg en grinnikte, met zijn blik op waar de andere kitten aftocht had gehouden. "Jij kan er weinig aan doen dat sommige clans pussies grootbrengen," Mauwde hij geamuseerd, en keek even of er genoeg ruimte zou zijn voor een stoeipartij met de kitten. Helaas werd zijn plan daarvoor een beetje geblokkeerd door Nectarkit, die aangelopen kwam en heel intens naar hem ging staren. Om eerlijk te zijn voelde het ietwat ongemakkelijk voor Tall, waardoor hij even opzij keek naar Light voor eventueel wat redding, maar toen besloot de twee - ook al kenden ze elkaar - voor te stellen. Dan had hij in ieder geval iets te doen. "Lightkit, dit is Nectarkit, Nectarkit, dit is Lightkit," Zijn voorstelskills waren niet te filmen.

De zwart met witte kitten slikte even en ging rechtop staan, borst vooruit, terwijl hij zijn goudgele ogen op Tallshadow.. of eigenlijk Tallstar richtte. Hij knikte ietwat opgelucht bij diens woorden. Gelukkig maar, Tall was het met hem eens. "Bedankt, oom." Sprak hij. Zijn aandacht werd opeens gericht op een andere kitten, die nogal jaloers leek te zijn geweest op het feit dat zijn oom ook maar even de aandacht op hem richtte. Een grijns verscheen op Lightkit's gezicht. Oh , moge Starclan Tallstar bijstaan, hij had een volgeling. Tall besloot hem voor te stellen aan de kitten, die blijkbaar Nectarkit heette. Hij knikte. "Dat weet ik, ja." Ze had alleen oog voor Tall zo leek het, en geamuseerd keek de zwart met witte kater zijn oom aan. Prachtig dit.

Zijn neefje bedankte hem, en Tall glimlachte even. Het was ook lastig om in de gedachte dat je iets fout deed te leven, dat maakte het leven wat je leidde er niet heel veel simpeler op. Hij wenste zelf dat iemand hém soms verteld had dat hij het niet allemaal fout deed, en dus zou hij ervoor zorgen dat er weinig Shadowclan apprentices waren die zich zo voelden als hij had gehad. Nectar zou dat trouwens sowieso niet hebben, want die meid leek zich nergens druk om te maken. Nog steeds stond hij in omhelzing, en Tall keek maar gewoon met een blik vol terror naar Light nadat die geantwoord had haar te kennen. Een beetje hulp?