We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Nu hij zeker wist dat ThunderClan territory veilig was, ging hij wel vaker rondhangen in het verwoestte bos. Het gaf hem een vreemd gevoel. Een soort opwinding die hij niet kon verklaren. Hij kon er niet genoeg van krijgen. De skog wist dat hij hier niet thuis hoorde, maar het gebied bleef hem aantrekken. Het had ook zoiets machtigs. Een volledig bos, verwoest door de krachten van de natuur. Al zijn inwoners verjaagd door diezelfde rampen. Hij was elke dag dankbaar dat dit niet gebeurd was met hun barn. Ook de barns van de Elite waren gespaard gebleven. Tank vermeed hun territorium, maar vanaf hier kon hij perfect alles in de gaten houden.
Normaal gezien zou hij rechtstreeks naar binnen lopen, maar hij wist niet in hoeverre Claw hem nog vertrouwde. De activiteit in het kamp was alleszins hoger dan anders. Hij hoopte eigenlijk een glimp van Hellhound of Vitani op te vangen, om eens te horen hoe het er voor stond binnen BloodClan. Maar daar zou hij geduld voor moeten hebben. Of niet?
De roodbruine member was na de oproep van Claw het kamp uitgeglipt. Moons lang had ze hier op staan wachten, haar eindelijk is bewijzen tegenover haar moeder. Laten zien dat ze iemand was waar je niet mee zou moeten spotten, dat ze de dochter was van de overleden deputy en dat ze later haar plek zou claimen om de high ranks in hun familie door te laten stromen. Maar nu? Nu haastte de she-cat het kamp uit toen Claw vertelde dat ze zouden vechten. Vechten om de plek wat ze ooit eens in hun klauwen had weer terug te nemen. Het gaf Vitani een angst gevoel, haar nekharen rechtovereind. Ze voelde zich anders, voller, hongeriger en misselijk en dat baarde zorgen bij haar op. Ze had zich zo al eens een keer gevoeld en dat was uitgelopen tot -gelukkig- een miskraam. De she-cat rilde, bang dat het echt zo was. Zou ze weer zwanger zijn? De Elite member versnelde haar pas, zoekend naar die ene geur waar ze haar zorgen kwijt zou kunnen. De gene die haar zou kunnen helpen om Bloodclan te verlaten. Als ze kittens zou verwachten zou ze deze niet laten opgroeien in de Elite. Tank's geur vulde haar neus en meteen sprong ze richting zijn spoor. Het ging richting de clans, de bossen van Thunderclan om precies te zijn. Waarom Thunderclan? Tank waarom was in in godsnaam bij Thunderclan!? Claw zou sowieso als eerste naar de Thunderclan gebied gaan dat was zeker.
Haar gestreepte roodbruine vacht was tegen de tijd dat ze bij Tank was gepiekerd en bezweet. Elke haar op haar lichaam stond overeind toen ze eenmaal tegen de massieve grijze tom aangedrukt was. Haar lichaam verborgen tussen de grote gespierde van Tank terwijl haar bloedrode ogen vol angst stonden.
Met een frons keek hij toe hoe meer en meer katten zich verzamelden op de open plek tussen de barns. Hij kon zweren dat hij Claw’s bulderende stem tot hier kon horen. Wat waren ze van plan? Voor zover hij kon zien, was de hele Elite opgetrommeld. Niet alleen hun members, maar ook de young ones, queens, kittens.. Was hij getuige van een volksverhuizing? De sfeer was maar grimmig, om eerlijk te zijn. Hij voelde zich ongemakkelijk, zijn nekharen stonden wat overeind en hij kneedde de vochtige grond met zijn scherpe klauwen. Wat als ook BloodClan het gebied zou verlaten? Dan zou hij Vitani nooit terug zien. En hoewel hij het niet zou toegeven, dat idee maakte hem wel verdrietig.
Net toen hij besloten had om nog dichterbij te gaan, pikte hij het geluid op van iemand die zijn richting uit kwam gerend. Gelukkig herkende hij Vitani uit duizenden, anders had hij zich waarschijnlijk per ongeluk op haar gestort. De she-cat drukte zich vol tegen hem aan, ze trilde en hij rook haar angst. De grote grijze tom sloeg zijn pluizige staart om haar heen en probeerde uit te zoeken of ze gewond was. Hij rook echter geen bloed. ”Vitani? Wat is er? Ben je gewond?” Vroeg hij, zijn zware stem had een hint van bezorgdheid maar ook verwarring.
Het contact met de grote tom gaf haar een rustgevend gevoel maar niet genoeg om haar angsten te laten verdwijnen. Ze wist niet wat ze moest doen en dat bracht zorgen met haar mee. Tank vroeg echter als ze gewond en de she-cat schudde heftig haar kop. "Nee, natuurlijk niet!" Mauwde ze, haar bloedrode ogen staarde voor een paar seconde naar Tank tot ze weer schichtig om der heen keek. Ze was tenslotte op Thunderclan gebied en ze werd liever niet gepakt door een patrouille. "Tank we zijn op Thuderclan terratorium we moeten hier weg" Mauwde ze nu wat stiller. "Claw is een gevecht aan het plannen en ik denk dat Thunderclan zijn eerste doelwit is, kom op! Straks worden we nog gepakt" De roodbruine member draaide zich en begon met haar lijf de tom voor te duwen. Niet dat het werkte tho.. de tom heette niks voor niks Tank
De paniekerige houding van Vitani verdween een beetje toen hij haar gerust probeerde te stellen. Maar het was duidelijk dat ze nog steeds iets op haar hart had. Ze keek schichtig om zich heen, alsof ze elk moment een aanval verwachtte. En uiteindelijk was dat ook exact waar ze bang van was. Ze brabbelde iets over Claw, een aanval en ThunderClan territory. Dus ze kwamen allemaal hierheen? Nu? Vitani begon tegen hem aan te duwen, al movede hij eerst helemaal niet. Ze was gewoon te licht om hem te kunnen wegschuiven. Al stond hij een paar seconden later wel op. Nu begon hij ook alerter de omgeving in de gaten te houden. Hij had met de Elite gevochten. Eén of twee van die rotzakjes kon hij wel aan, maar de volledige krijgsmacht? Dat was ook voor hem teveel.
Zijn spieren stonden strak gespannen terwijl hij zo snel mogelijk richting Rogue One territory liep. Dat zou Claw niet aanvallen, toch? Hoe dan ook, hij moest de andere leden ook waarschuwen. En het was een goed te verdedigen plek, een plek waar Vitani veilig zou zijn. ”Maar serieus, hoezo ren je nu weg van de Elite? Je hoeft toch niet bang van ze te zijn?” Vroeg hij, nog steeds verward over de reden dat Vitani zo gestresst was over de hele situatie.
Na wat geduw en getrek kwam de grote grijze tom in beweging. Natuurlijk was hij veel te dik om te tillen maar ze had niet opgegeven tot hij uit zich zelf van zijn dikke kont kwam en wegliep. Haar houding was gespannen, waaks terwijl haar klauwen elk moment in iemands vacht kon verdwijnen maar er was geen enkel teken van leven toen ze een weg baande door de Thunderclan terratorium. Waar waren ze gebleven?
Een stilte was gevallen toen ze het rogue gebied in liepen richting het kamp van Rogue one. Ze wist dat alleen de zij, Tank en zijn groepsleden wisten waar deze plek was dus ze was voor een tijd veilig, maar toch. Hoelang zou Claw patrouilles er op uit sturen tot ze haar dood terug kwamen brengen? De member slikte, de halsband om haar nek leek haar ineens te wurgen. ”Maar serieus, hoezo ren je nu weg van de Elite? Je hoeft toch niet bang van ze te zijn?” Vitani sloeg een par keer met haar staart, de gevoelens in haar lijf op hol geslagen. "Claw is een gevecht aan het plannen" Mauwde ze, maar dat had ze al soort van verteld. "En, ik kan nu mezelf nu niet in gevaar brengen.." De she-cat stopte eventjes. "Niet nu ik in verwachting ben"
Natuurlijk waren ze weer op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Het kon ook weer niet anders. Het hele gebied was zo gigantisch groot maar natuurlijk moest Claw eerst naar ThunderClan territory komen. Nu snapte hij waarom ze zo in paniek was. Hij schoot zelf niet zo snel in paniek, maar hij voelde wel iets van een adrenaline door zijn lichaam gieren. Het was foute boel. Als iemand merkte dat ze weg was, dan zouden ze haar komen zoeken. Dat wist hij zeker. De Elite had geen deserteurs. Omdat ze hen niet lieten leven om het na te vertellen. Maar op Rogue One territorium zouden ze veilig zijn. Hoopte hij.
Maar hij snapte niet echt waarom Vitani weg gelopen was van haar groep. Daarom vroeg hij ook rechtstreeks naar de reden. "Claw is een gevecht aan het plannen" Begon ze. "En, ik kan nu mezelf nu niet in gevaar brengen.." Een dramatische pauze volgde. "Niet nu ik in verwachting ben.” Tank stond even perplex. Bijna stopte hij met rennen. Ze was zwanger? Geschokt richte hij zijn groene ogen op haar. ”Je draagt kittens?” Vroeg hij, voor de zekerheid. Misschien had hij het mis gehoord. ”Van.. Van wie?” Vervolgde hij, al voelde hij het antwoord al aankomen.
Ze wist het zeker, ze voelde zich anders en haar buik werd molliger. Haar eerste nestje had ze verloren en toen had Tank haar al bescherm dus nu zou hij het zeker doen. Nu de kittens van.. De she cat slikte, zou hij echt haar nog willen helpen? Misschien zag hij het als een ongepland iets, een foutje, misschien zou hij net zo woest worden zoals Tornado werd. "Ja ik draagt kittens" Vitani keek hem kort aan haar bloedrode ogen bezorgd en bang toen de massieve grijze tom vroeg van wie ze waren. "B-beloof dat je niet boos word.. okay?" Mauwde ze, haar lichaam zachtjes tegen de zijne gedrukt voor er een diepe zucht haar mond verliet. "Ze zijn van.." Ze wachten even om wat moed bij elkaar te rapen "Jou"
Het antwoord dat ze gaf, had hij nooit zien aankomen. Het duurde even voor hij het geloofde, en nog een tijdje voor hij durfde vragen van wie. Maar diep vanbinnen wist hij al wie de vader was. Hij had nooit gedacht dat hun gezellige momentjes in zoiets zouden uitdraaien. Hoewel het ergens ook wel logisch was. "B-beloof dat je niet boos word.. okay?" Zei ze, de spanning was opnieuw in haar stem te horen. ”Oké”, Zei hij zachtjes. "Ze zijn van.." Begon ze, waarna ze het woord zei. "Jou.” Tank verwerkte wat ze zei, al was het ook geen volledige verrassing meer.
Zachtjes gaf hij haar een kopje, om haar gerust te stellen. ”Hé, hé, ik ben niet boos”, Bromde hij met een glimlachje. Was hij.. Was hij hier blij mee? Hij had nooit echt nagedacht over het hebben van kittens. Was dat iets wat hij wilde? Misschien wel. Misschien was hij hier echt wel blij mee. ”We’ll figure it out”, Vervolgde hij. ”Eerst moeten we Rogue One territory halen”, Zei hij, zijn houding werd weer iets grimmiger. Hij zou Vitani sowieso al beschermen, maar nu ze zijn kittens droeg.. Zou hij zijn leven er voor geven.
Onderwerp: Afterglow 
ma 17 apr 2017 - 0:16
