It is you again...

Onderwerp: It is you again... zo 16 apr 2017 - 16:15

De jonge kater keek rond, zijn ogen waren gefocust op wat er buiten gebeurden. Er was van alles gebeurd, ze moesten verhuizen en er was te veel water. De kater had er namelijk steeds meer last van, zijn lichaam was zwak en zijn ogen goed gefocust op de toekomst want wat moest er van hun nog worden. Hij leek ergens wanhopig te zijn, zijn zus deed zo haar best voor de Clan dat zelfs hij er zorgen om maakte of dat het nog wel met haar oké zou gaan. Zijn ogen keken rond, katten liepen door. Het was als maar lopen om te overleven van deze gekte, al vielen zijn ogen even op een kattin die hij herkende.. Was dit Fernpaw? Hij keek er wat met opende ogen er naar, hij had nooit verwacht om haar weer eens te zien. Om haar weer eens te ontmoeten sinds al hun ruzie bij de grens en nog veel meer maar in deze situatie kon hij niet zijn Clan verdedigen of wat anders dus besloot hij maar verbaasd naar haar toe te gaan, ze was namelijk een enorme goede vechter waar hij echt trots op was. Al was zij niet van zijn Clan dus zag hij haar eerder als een vijand dan als vriend, al was er iets geks aan haar. Iets wat hij niet echt bij na dacht op dit moment, "Lang niet meer gezien." Begon hij rustig en liet even een grijns rond zijn lippen sieren. Hij had haar naam al weleens gehoord maar niet echt vaak, al wist hij wel zeker dat hij haar naam kon onthouden vergeleken alle andere katten van andere Clans. "Maar.." Eigenlijk was hij de kat die eigenlijk nooit begon om tegen een andere Clan kat te praten, dus.. Waar moest hij beginnen.. Waar?! "Wat denk jij wat er met de Clans gaat gebeuren?" Vroeg hij als of er niks aan de hand was, zijn stem klonk rustig maar er was een serieuze aanhang in te horen.

~Ferndust

Onderwerp: Re: It is you again... zo 23 apr 2017 - 20:08

Ferndust merkte pas dat ze eigenlijk heel erg moe was toen haar kaken zich openden in een lange, uitgerekte geeuw. Ze stopte pas met geeuwen toen de tranen dwongen om over haar wangen te lopen en maakte een smakkend geluidje. Daarna schudde ze haar kop en dwong zichzelf om helder te worden. Het had geen zin om half slapend hier te gaan staan. Ze wilde dat ze weer terug in de elders’ den was. Ze wilde dat ze gewoon was achtergebleven. Hoewel Crywolf haar had proberen te helpen en dat ook wel voor een deel gelukt was, voelde het voor Ferndust nog steeds niet aan dat iedereen haar echt volledig accepteerde. En dan bedoelde ze de katten binnen haar Clan. Ze voelde zich nog altijd als een enorme last voor hun allemaal, ook al bleven hij en een paar andere Clanmates volhouden dat dit echt niet het geval was. Ze probeerde zelf te lopen en zelf haar weg te vinden, maar ze bleef steeds struikelen of bijna tegen andere katten oplopen. Katten kregen al snel in de gaten wat er met haar aan de hand was als ze naar haar oog keken, want deze zou zijn huidige kleur nooit meer zo fel hebben als eerst. En dan had je natuurlijk ook nog die lelijke rode littekens die uiteindelijk, na een zeer lange tijd, naar roze zouden veranderen. De kans dat de vacht er nog rond zou groeien was ook vrij klein. Ze onderdrukte een zucht en schrok op toen ze een stem hoorde. Ze herkende de groenogige tom uit WindClan maar al te goed. Met een pijnlijk gevoel herinnerde ze zich hun woordenwisseling bij de borders. Ze wilde dat ze terug kon gaan naar die tijd. Daar was ze niet blind en had ze nog veel potentie om een warrior te worden. Maar nu… Ze gaf enkel een kort knikje naar de tom. Ze waren geen vrienden, ze waren geen kennissen en hun woordenwisseling was allesbehalve goed verlopen. Dus waarom was hij hier? ‘Je hoeft heus niet naar me toe te komen omdat je medelijden met me hebt of omdat je denkt dat dit ons dichter bij elkaar gaat brengen, hoor,’ zei ze op een redelijk botte toon tegen hem. ‘Dat we nu samen reizen betekent niets. Over hopelijk een paar dagen of een paar weken hebben we onze nieuwe thuis alweer gevonden en dan gaan we toch weer uit elkaar. Het heeft geen zin om nu banden te gaan scheppen die toch geen stand houden.'