I find it kinda sad

Onderwerp: I find it kinda sad vr 14 apr 2017 - 14:03

Eens in de zoveel tijd liep je rond, en dan viel je oog plots op een kitten die je nog niet gesproken of überhaupt gezien had, dat was zo'n moment dat je bedacht dat je in zekere zin altijd tekort schoot, zeker als die kitten ook nog eens zwaar depressief leek en van plan om binnen de kortste keren te gaan huilen. Natuurlijk kon dat een trekje zijn van Riverclan kittens, Tall had er geen ervaring mee, maar als dat zo was dan zou hij ervoor zorgen dat elke kitten van die clan overstapte naar Shadowclan, want als je die kittens zag, dan waren ze vrolijk! Duidelijk dat Butter iets fundamenteel fout deed, zou ze misschien niet aan ochtendgymnastiek doen met de kittens? Het was iets wat Tall eens in de zoveel tijd graag deed. Misschien zou dat deze kitten ook opvrolijken!

- Ravenkit 1st

Onderwerp: Re: I find it kinda sad vr 14 apr 2017 - 14:52

De oudere kitten had zich weer eens als een balletje opgerold. Zijn kop beschermend onder zijn poten terwijl hij zachtjes met zijn snuit over de oppervlakte van het schelpje gleed. Elke keer als hij in aanmerking kwam met dit stukje kalk voelde hij zich weer gelukkig. Alle blije maar ook minder blije herinneringen zaten hier in verstopt. Allemaal in dit schelpje. Creamyfrost dood en de eerste keer buiten het kamp met Stonepaw bijvoorbeeld. Ravenkit zuchtte, zijn gevoelens waren buiten controle waardoor contact met andere clangenoten verstoord werd. Er was niks meer over van de eerste vrolijke kitten, hij was nu niks meer dan een gebroken balletje vacht.

Onderwerp: Re: I find it kinda sad vr 21 apr 2017 - 18:24

Geen tijd te verliezen zo was wel duidelijk, want de enige vriend van deze kleine tot nu toe leek een schelp, en hoewel Tall in kon zien dat schelpen goede vrienden waren - heck, hoeveel verschilde Ace nou van een schelp? - was het nog beter als de kitten tegelijkertijd ook vrienden was met Tall! Vandaar ook dat die kater met vrolijke sprongen de ander naderde, en net voor hem tot stilstand kwam, om daar als een zeester op het gras te gaan liggen. Dan was hij misschien minder bedreigend, want Riverclan katten vonden zeesterren vast aardig, het woord 'zee' zat er in.

Onderwerp: Re: I find it kinda sad vr 28 apr 2017 - 17:48

Pootstappen nadere zijn richting op -naja als je dat pootstappen kom noemen want het leek wel alsof iemand als een stuiterbal op hem af kwam springen- en de zwarte kitten hief zachtjes zijn kop op van zijn poten terwijl hij zijn blinde ogen een richting zochten waar de kat verbleef. Het was altijd moeilijk om te in te zien waar precies iemand was maar met zijn goeie gehoor kon hij meestal correct bepalen waar de ander stond vandaar dat hij veel met zijn oren bewoog toen de kat naar hem toekwam. Een stinkende bittere lucht vulde zijn zwarte neus waarop hij kon bepalen dat het een Shadowclanner was die voor hem stond. Hij herkende het door Bitterpaw, de medicine cat apprentice die hem had geleerd wat framboos bladeren waren. De jonge tom was erg nieuwsgierig geweest naar haar verhalen en stiekem hoopte hij dat de Shadowclanner haar was maar deze kat droeg een andere geur dan de leerling. "Wat bent u aan het doen?" Vroeg hij met een vragende frons toen de kat ineens voor hem neerplofte, zijn blinde lege ogen starend naar voren.

Onderwerp: Re: I find it kinda sad zo 30 apr 2017 - 13:06

Oke, zijn tactiek zou aangepast moeten worden, want zodra hij de ogen van de ander zag, kon Tall wel inzien dat hoe lief hij er ook uit zou zien, de ander zou het niet kunnen waarderen. Blinde ogen staarden zijn richting uit, de vraag er goed bij passend. Tall glimlachte, bedacht zich toen dat de ander dat niet kon zien, en hield toen zij kop schuin in gedachten. Hier had hij weinig ervaring mee. "Ik ben aan het bedenken hoe ik je kan opvrolijken," Mauwde hij uiteindelijk naar waarheid. De zeester zou dus niet helpen, al was het uitzonderlijk bedacht en noteerde de kater het voor andere ontmoetingen. Never could go wrong met een zeester.

Onderwerp: Re: I find it kinda sad