One sip, bad for me. One hit, bad for me. One kiss, bad for me. But I give in so easily.

Oké, het was een goed ding dat zijn stroompje water nu weer aangevuld was zodat hij zo veel kon drinken als hij wilde, maar dit was toch echt wel overdreven, hoor. Hij zou willen dat de regen eens een keer zou stoppen. Het belemmerde namelijk heel erg zijn jagen. Gelukkig had hij nog zijn schuur waar hij in kon jagen op momenten zoals deze, maar dat nam niet weg dat hij toch nog wel eens een keertje graag buiten wilde jagen. Hij had zin om nog eens door het woud te rennen en daar de prooigeuren in te drinken, maar dat ging hem nu natuurlijk niet worden met al die regen. Hoewel… hij kon natuurlijk altijd proberen, toch? Hij had geen zin om weer een hele dag in zijn schuur te zitten en de kans om iemand te ontmoeten mis te lopen. Hij begon nu wat ouder te worden en hij zou toch echt wel graag iemand willen vinden waar hij op kon rekenen. Iemand die hij kon uitnodigen in zijn schuur en waarmee hij avonturen kon beleven. Eerst kon hij dat altijd met zijn vroegere mentor, maar nu hij overleden was, kon hij daar niet meer naartoe. En Sagefeather had hij ook al een hele tijd niet meer gezien. Hij had natuurlijk wel diverse pogingen gedaan om haar nog een keertje tegen te komen, maar die waren jammer genoeg allemaal mislukt. Hij wilde zo graag nog een keertje met haar praten en haar vragen of de zaken er al op vooruit begonnen te gaan. En hij wilde ook zo graag een kans krijgen om zijn echte moeder een keertje te ontmoeten, maar ook dat geluk leek niet aan zijn kant te staan. Zuko onderdrukte een zucht en sprong over het stroompje heen. Hij liep langs de struiken door en in de richting van Twolegplace. Hij opende zijn bek zodat hij potentiële prooigeuren kon indrinken. Die rook hij niet, maar hij rook wel iets anders. Een aanwezigheid van een andere kat. En die kat was een rogue. Nieuwsgierig zijnde wachtte Zuko tot de kat voor hem kwam te staan. Wie zou het zijn?

+ Eerste post voor Ty + Don't mind the topictitel. Ik had een AJR - Weak momentje xD

Het regende verschrikkelijk hard en dat haatte hij. Hij kon niet uitbrengen hoeveel hij de regen hier haatte. Hij had geen echt onderdak, dus hij was zeiknat geworden. Had hij al gezegd dat hij regen haatte? Waarschijnlijk wel. Hij sloeg even rustig met zijn staart, waarna hij nijdig verder liep. Hij kon ook totaal geen prooien vinden, wat echt useless was. Het was vreselijk in dit weer om te jagen. En helaas had hij ook geen andere plek om te gaan jagen. Hij gromde even iets terwijl hij nijdig een takje weg sloeg met zijn poot. Damn, als hij nou maar Demeters oude plek kon behouden was alles goed geweest, maar natuurlijk was die plek ingenomen zodra hij zo erg verwond was. En zo snel was hij ook niet hersteld. Ook kon hij meerdere katten niet aan in zijn eentje. Hij draaide zijn oren even en knipperde even toen hij struiken hoorde in de verte. Dat kon altijd een goed teken zijn. Meteen zakte hij door zijn poten en begon hij richting het geluid te sluipen. Hij hoopte maar dat het een prooi was, want hij moest toch echt wel zeggen dat hij honger had. Een prooi kon hij zeker niet weerstaan op dit moment. Toen hij echter dichterbij kwam rook hij de geur van rogue, waardoor hij zijn ogen vernauwde. Er waren vele soorten rogues, dat had hij wel geleerd. Daarom wist hij ook dat hij zich niet meteen kon laten zien. Dat deed hij dan ook niet, hij wilde geen risico's nemen. Hij sloop rustig verder en toen hij de kater zag besefte hij dat de kater misschien niet eens een bedreiging was voor een ex-elite kat. Waarschijnlijk niet eens. Hij was getraind om te moorden, de ander op overleven. Dat waren twee verschillende dingen. Hij kwam wat meer overeind en keek naar de kater. "Je hebt toevallig geen prooien gezien of wel dan?" Hij kwam meteen neer op zaken, hij had gewoon honger, hij kon er zelf ook niks aan doen.

Het was een tom die hij nog niet eerder was tegengekomen en ook niet zo direct herkende. Hij was ouder dan Zuko en zou wellicht een bedreiging gevormd hebben als hij een BloodClanner was geweest, maar nu zag Zuko niet direct iets dat op een bedreiging kon duiden. Hij herkende de blik in de tom zijn ogen die hij zelf soms ook had: de tom had honger. En erge honger ook. En dan was je gewoon blij als je iemand kon vinden die je wat te eten aan zou bieden. En in deze regen was het onmogelijk om een goede prooi te vinden, maar hij had in zijn schuur erg veel muizen. Hij wist hoe belangrijk het kon zijn om een paar vrienden te maken voor als hij ooit in de problemen zou raken. Tot nu toe had hij het op zijn eentje kunnen redden, maar dat wilde niet zeggen dat ze hem op een dag niet met drieën aan konden vallen waardoor hij zijn schuur kwijt zou raken. Nee, hij zocht al dagenlang naar iemand waarmee hij een vriendschapsband op kon bouwen, maar tot dusver had hij nog niks gevonden. Toen Zuko van de tom hoorde wat hij al eerder dacht, gaf hij een knikje ten teken dat hij het leed van de tom kende. “In dit weer is het zowat onmogelijk om een goede prooi te vinden,” zei hij tegen de tom. Dit gaf hem tijd om na te denken of hij zijn schuur wel wilde tonen aan de tom. Dadelijk was het weer zo iemand die zijn schuur enkel voor zichzelf wilde hebben en hij zag eruit als een waardige tegenstander. Toch durfde hij het risico wel te nemen. De tom had misschien al een paar dagen last van voedseltekort en Zuko was tot nu toe altijd wel verzadigd geweest dankzij de vele muizen in zijn schuur. De kans dat hij een paar dagen voordeel had als het zou komen op een gevecht was groot. Bovendien wiste de regen de belangrijkste sporen uit als hij de tom via een andere weg naar zijn schuur zou leiden. “Volg mij,” zei hij dus. Hij koos voor een andere weg naar zijn schuur en na een ommetje te hebben gemaakt, kwam hij uit bij zijn schuur. Hij leidde de tom naar zijn schuur toe en wenkte hem naar binnen. “Aan de achterkant zitten heel veel muizen die zich gemakkelijk laten vangen. Leef je uit, zou ik zeggen.” En afwachtend keek hij toe wat de tom zou doen.