Bunny 275 Actief "Take this pencil and draw a circle, not a heart, because a heart can be broken but a circle never ends."
| |
| Onderwerp: Worthless wo 19 apr 2017 - 20:59 | |
| De zon kwam op en baadde de open plek vol katten in een goudkleurig licht. Zijn rosse vacht gloeide vurig maar met al dat licht was de wonde des te duidelijk zichtbaar. 's Nachts was het te donker, dan leek het net alsof er niets aan de hand was; maar in het daglicht kon hij het niet langer negeren. Neverland zuchtte even en sloot zijn groene ogen opnieuw. Zijn rosse vacht was warrig en vuil omdat hij geen moeite meer deed om zichzelf schoon te maken. Wat deed het er ook toe. Hij was al als een stuk vuil, hij kon zichzelf niet eens meer deftig verplaatsen. Zijn achterpoten lagen er maar slapjes bij; nutteloos, zoals hij zich voelde. Kon Starclan hem niet voor één keer sparen? Had hij nog niet genoeg verloren, zijn beide ouders, twee van zijn zussen, en nu niet alleen zijn achterpoten maar ook zijn rang als senior warrior en misschien zelfs zijn partner en zijn kittens. Want wie zou nu opgescheept willen zitten met een zielepoot zoals hij.
+Everstar
|
|
Floriske 2583 Actief Vibrations of tremors that shook long ago
Tear holes in the fabric of all that we know
Can't survive with the secrets we have
All that we have is a lie
| |
| Onderwerp: Re: Worthless vr 21 apr 2017 - 11:44 | |
| Zodra de zon opkwam, besloot Everstar te gaan kijken of haar broer al wakker was. Hoewel het haar pijn deed om hem te zien in de staat waarin hij nu verkeerde, probeerde ze hem zo veel mogelijk op te zoeken op de momenten dat ze de energie kon oproepen om te glimlachen. Toen ze naar hem toe stapte, zag ze dat zijn ogen open waren. "Neverland", miauwde ze en ze glimlachte even naar hem, vakkundig verbergend hoe ze toch steeds weer even schrok als ze de wond zag. "Hoe voel je je?" Ze hoopte dat het niet te veel pijn deed. Ze wist dat hij eigenlijk rust nodig had, het was niet goed voor hem om steeds verplaatst te worden. Everstar wilde dat ze de hele groep kon laten stoppen om te wachten tot haar broer enigszins hersteld was, maar ze begreep dat dat geen optie was. Ze ging naast hem zitten en begon zijn vacht te wassen met kalme likken. Hij was misschien gewond, maar dat betekende niet dat hij eruit moest zien als een verloren hoopje klittende vacht. |
|