This is a gift it comes with a price

De witte kattin was een klein beetje afgedwaald van de plaats waar de andere katten zich hadden gevestigd voor de nacht. Opnieuw in een weiland, er leek weinig anders te zijn op dit moment. Maar de kattin hield er niet van om stil te zitten en ging er 's nachts wel vaker op uit. Het enige verschil met nu was dat ze zwakker was dan normaal. Ze droeg kittens mee in haar buik, StarClan wist ze hoeveel ze er droeg en of ze gezond waren. Ivywing zuchtte een keer, maar sperde haar blauwe ogen open toen ze plotseling een geur rook. Het was een kat. Het was geen vos. Het was geen das. Het was een hond. De sneeuwwitte kattin keek met grote ogen omhoog en hoorde toen het zachte gegrom. Traag deed ze een stapje achteruit, haar haren over haar hele lichaam overeind.

[Tallshadow first]

Hij haatte deze plek, overal stank van de twolegs en nergens een plekje waar het eeuwige geraas van het donderpad niet te horen was. Een korte tijd zouden ze hier zijn, het was immers ook niet makkelijk om met zo'n grote groep als dat ze waren er makkelijk overheen te gaan. Al een paar katten waren wezen kijken en hadden gemeld dat het gigantisch was, groter dan ooit en altijd druk. Vandaar dat hij hier liep, afgezonderd, in de hoop een doorsteek te vinden. Die had hij nog niet gevonden. Wel vond hij in plaats daarvan wat anders, namelijk Ivy en een grote hond die niet al te ver van haar afstond. De kater spurtte in de richting van het grote beest, en vloog het zonder overleg met zijn warrior aan. Zijn ogen ontmoetten de poes. "Goedendag," Mauwde hij met een klein glimlach, terwijl hij zijn nagels in de rug van het beest boorde en er toen afsprong in de richting van de witte poes. "Tijd om te gaan,"

Het was het broertje van haar vader en tevens de leider van haar clan die uit het niets verschenen was. De kleine, witte kattin had een paar stapjes naar achter gedaan en zag hoe de grote kater de hond uit het niets was aangevlogen. Het was niet verstandig geweest van haar om er alleen op uit te trekken, al helemaal niet met haar ronde buik. "Tall!" mauwde de kattin als een soort van geschrokken begroeting terug terwijl haar ijsblauwe ogen iet wat angstig op de hond waren gericht. Wanneer de kater haar kant op sprong wachtte ze dan geen moment om zich om te draaien en de benen te nemen, het was echter maar de vraag of de hond achter hen aan zou komen of dat hij zo flabbergasted was dat hij achterbleef. "Bedankt," mauwde ze terwijl ze door bleef trippelen, een keer kort over haar schouder heen kijkend. Eigenlijk zou ze niet eens moeten reizen met haar situatie, normaal gesproken zou ze nu kalm in de nursery liggen. Maar die was er niet meer.

Om eerlijk te zijn zou hij er wel aan kunnen wennen om zo begroet te worden, een soort opgeluchte schreeuw die hem deed klinken als een held en redder. Was 'ie natuurlijk ook wel. Voor nu echter kon hij zich niet bezighouden met hoe hij wilde dat zijn clan hem voortaan groette, want het beest achter hen was, hoewel nog in stilstand, nog in zicht. Zodra zij uit zijn zicht waren, zouden ze een stuk veiliger zijn, zeker met het Thunderpath zo dichtbij want die geur maskeerde de meeste andere geuren wel. Een bedankje van Ivy deed hem naar haar kijken en grijnzen. "No way dat ik die floofballetjes in jouw buik wat laat overkomen," Mauwde hij met een knipoog, en draaide toen een halve slag om achterwaarts te rennen. "Volgens mij volgt 'ie niet," Dat zou mooi zijn, want voor Ivy was dit een hele inspanning.

Ivywing zou niet weten wat er was gebeurd als Tall niet uit het niets was komen opdagen. De hond was uit het zicht verdwenen en ze leken veilig te zijn. Haar oom zei dat hij niets ging laten gebeuren met de 'floofballetjes' in haar buik. Een warme glimlach kwam op haar gezicht, waarna ze toch nog een keer schuchter over haar schouder keek om te zien of de hond echt niet volgde. "Ik geloof dat ze een guardian angel hebben," sprak ze vervolgens terwijl ze een keer diep ademhaalde om haar hartslag weer een beetje terug te dringen. Natuurlijk, haar zuster had al eerder een nest gekregen, maar de witte kattin was alsnog jong. Gelukkig niet zo jong als sommige andere queens waren wanneer ze hun eigen nest kregen, maar ze was jong. En ze had geen partner die haar kon steunen hierin. "Ik ben alleen bang dat het niet meer zo lang gaat duren.." vervolgde ze terwijl ze haar blauwe ogen op de grond richtte. "Oh Tall, hoe moet ik het gaan doen? StarClan knows hoeveel het er überhaupt gaan zijn.. hoe moet ik ze meekrijgen als ze nog niet eens oud genoeg zijn om hun ogen te kunnen openen?" Ja, Ivywing baarde zich enorm veel zorgen over haar ongeboren kittens op dit moment.

De ander leek naast geschrokken te zijn niet heel veel overgehouden te hebben aan de encounter met de hond, en de kater glimlachte om die reden. Veel katten vonden hem niet serieus omdat hij zoveel glimlachte, maar als het leven niet iets was om te vieren, wat dan wel? Dus glimlachte hij, en nog breder toen hij haar opmerking hoorde. Ja, dat zou hij wel zijn, guardian angel. Hij was het inmiddels van ongeveer elke queen die hij hielp, maar dat maakte niet uit want zoals hij zo vaak zei, hoe meer kittens hoe meer vreugd. Blijkbaar niet voor Ivy, want die maakte zich voornamelijk zorgen op het moment, tenminste, zo leek het, en Tall kon het de poes niet heel erg kwalijk nemen. Ze waren op een lastige weg, en het was maar al te duidelijk dat kittens een vaste plek nodig hadden. Hij duwde dan ook even zijn neus in haar vacht en bromde even bemoedigend. "Daar gaan we iets op vinden," Mauwde hij zacht. Die kittens zou niets overkomen.

Onderwerp: Re: This is a gift it comes with a price