A fresh start [Open]

Mama sliep en Jinglekit was ergens op ontdekking gegaan, waardoor Bloomkit nu een beetje op zichzelf aangesteld was. Ze was nog niet moe, ook al deden haar pootjes al pijn van het wandelen naar hier. Ze had geen zin om al te gaan slapen met al die vreemde katten hier om haar heen! Ze wou hen leren kennen, dit was iets dat ze nog nooit eerder had meegemaakt en dat maakte haar nieuwsgierig. Het hielp waarschijnlijk ook wel dat ze nog te jong was om de ernst van de situatie in te schatten. Ze gingen gewoon even op reis, en binnen twee manen zouden ze hier weer terug zijn en kon ze apprentice worden. In haar hoofdje toch, want in de realiteit zou het natuurlijk niet zo gaan. Of ze deze plek ooit terug zouden zien, dat was onzeker.. De witte kitten trippelde op een kater af die niet zo heel veel groter was als haar en raar rook. Ze kon de geuren van de clans nog niet uit elkaar houden, want het was ook zo veel tegelijk. Met haar tweekleurige oogjes keek ze op naar de kater, wachtend tot die zich misschien zou voorstellen. Ernaar vragen kon ze namelijk nogal moeilijk.

Bloomkit knikte, om te laten zien dat ze hem gehoord had. Anders dacht hij nog dat ze ook nog eens doof was. Stom en doof, dat was pas erg. Erg zielig. De kitten snoof de lucht eens op. De kater rook raar, maar ze kon moeilijk zeggen naar wat. Misschien een beetje naar modder? Ze had geen idee welke clan hij was, al was ze zeker dat het geen Thunderclan was. Ook al omdat ze hem eigenlijk nog nooit eerder gezien had. Zou hij zich niet voorstellen? Dat was toch beleefd, nee? Het kwam zelfs niet in Bloomkit op dat ze zelf dan ook tamelijk onbeleefd was, aangezien ze zich nooit kon voorstellen. Maar dat was anders. Zij had een fysieke handicap die haar tegenhield om dat te doen en hij kon wel degelijk praten, zoals hij net had laten horen.

Bloomkit knikte als antwoord op zijn vraag, al was ze nog steeds een beetje geïrriteerd dat hij zichzelf niet voorstelde. Ze wou gewoon zijn naam en zijn clan weten, was dat zo veel gevraagd? De witte kitten glimlachte echter wel en haar tweekleurige ogen keken de kater aan. Wat zou hij voorstellen om te spelen? Misschien had hij wel leuke spelletjes die ze in Thunderclan niet deden! Dan kon ze die ook aan Jinglekit proberen te leren, en dan kon zij het uitleggen aan de andere kittens van haar clan. Jinglekit was haar stem, want zij was vaak de enige die haar snapte.

Ah, nu stelde hij zich eindelijk voor! Zijn naam was Wavepaw en hij was van de Shadowclan. Dat maakte Bloomkit eigenlijk wel een beetje bang, maar ze probeerde het niet te laten merken. Brr, hij was van de enge Shadowclan.. Er waren al veel slechte verhalen verteld over die duistere clan tegen de kitten. Dat hun hart verkild was van de noorderwind en dat ze graag kittens pijn deden. Ze werd uit die gedachtegang gesleurd toen er plotseling een mosballetje haar kant uit vloog. De witte kitten sprong erachteraan maar kon het niet vangen en moest er daarom achterlopen. Uiteindelijk kreeg ze het te pakken en met het balletje in haar snuitje trippelde ze terug. Voorzichtig legde ze het neer voor hem, om daarna weer naar achteren te gaan; dit keer wel klaar om te vangen.