Rei 607 Actief Strength of the spirit must be guided. Let me guide and I'll make great warriors.
| CAT'S PROFILEAge: ❝101 Moons ❞Gender: She-cat ♀Rank: Senior Warrior |
| Onderwerp: A motherless child, in the wild wild city ma 3 apr 2017 - 19:57 | |
| Koppig hield ze zichzelf afzijdig van de anderen. Ze stond niet in voor dit plan, en hoewel ze dit Tallshadow duidelijk had laten weten, bleek haar inspraak ongeldig te zijn. Blijkbaar waren senior warriors de laatste tijd niets meer waard. Mokkend had ze zich afgewend, om een erg duidelijk punt te maken dat ze geen enkele socialisatie aanging met een andere Clan dan ShadowClan. Ze geloofde erg in de superioriteit van haar eigen Clan, en hield dus ook de kittens die onder haar zorg vielen bij haar. Ze was hun moederfiguur, en ze zouden dan ook de opvoeding krijgen die zij voor ze wensten. Het liefste had ze natuurlijk dat ze later alledrie zoals haar werden. Streng, respect afdwingend, sterk. Nu zag ze echter niet in alledrie evenveel potentieel. Honeykit was te lief naar haar zin, Nectarkit kwakkelde met haar gezondheid en Beekit was te driftig. Alledrie hadden ze hun plus en minpunten, maar als het puntje bij paaltje kwam, zag ze in Beekit de sterkste warrior. Haar gezicht was wat kil toen ze naar de drie keek. Ze miste de moederlijke liefde die veel queens wel ervaarden. Ze was wel blij met hen, maar ze belemmerden haar ook. Zo had ze veel wondes opgelopen ter bescherming van hen. Nu vond ze dat niet erg, maar ze vroeg zich wel af hoe ze er vanaf gekomen was als ze simpelweg warrior was geweest. Of Tallshadow haar dan serieuzer zou nemen. Ze snoof hierbij. Als zijn gedachtegang werkelijk zo was, wilde ze hem niet eens advies gunnen.
- 1st Nectarkit
|
|
Bunny 165 Actief "Even nectar is poison if taken to excess"
| |
| Onderwerp: Re: A motherless child, in the wild wild city di 4 apr 2017 - 14:06 | |
| Nectarkit was altijd wat simpel geweest, en dat was nu niet anders; ook al was ze qua leeftijd bijna klaar om apprentice te worden, en ook al waren ze op het punt om hun vertrouwde gebied voor altijd achter te laten. De rood met witte kitten rolde giechelend een steentje heen en weer, haar dunne staartje enthousiast heen en weer zwaaiend. Haar vacht hing doorweekt om haar magere lijfje, maar de kou deerde haar nu even niet. Ze had altijd kou, ze was het gewend. En dit steentje was veel interessanter! Toch trilde haar lijfje, onbewust. Ze was moe maar zou dat niet toegeven, ze had honger maar was te veel gefocust om nu iets te eten. Of ze deze reis zou overleven met haar zwak gestel, dat was niet zeker.. Maar Nectarkit zou zich er in ieder geval niet druk over maken.
|
|