I'm not good at the social stuff

Deze hele reis, ze wist niet wat ze ervan moest denken. Ze had zo weinig tijd genomen om over de dood van haar beste vriend, diegene waar ze zielsveel van hielt, te komen in het gebied waar ze was geboren en was opgegroeid. Nu liepen ze met alle clans te samen in de richting van de High Stones, een plek waar ze vroeger maar al te graag wilde komen om te kijken of Starclan iets tegen haar te zeggen had. Nu wist ze niet wat ze ervan moest denken. De witte kattin zuchtte zachtjes. Ze was moeizaam achter de meute aan gesjokt, niet zeker wetend of het wel de juiste beslissing was geweest om weg te gaan. Ze snapte de redenatie erachter, maar verder was ze er niet blij mee.
Honeyscent plofte neer en keek om zich heen. Overal waren katten, ze voelde tot diep in haar lichaam hoe ze het liefst weg wilde bij de grote hoeveelheid andere om haar heen. Ze haatte sociale dingen en grote groepen. De Clan ging nog wel, maar nu ze met vier clans bij elkaar waren werd het haar echt een beetje te veel. Ze besloot dan ook maar gewoon hier aan de rand te blijven zitten. Niemand die op haar zat te wachten immers.

[+Acefray]

Acefray keek om zich heen opzoek naar katten waar hij even kon praten. Praten was goed, hielt zijn aandacht weg van alles wat er om hun heen gebeurde. Uiteindelijk leek zijn blik te vallen op een bekende kattin: Honeyscent. Met een klein grijnsje die alleen Ace op zijn naam had liep hij naar de ander toe en ging schaamteloos naast haar liggen. Hij leek de hint niet te begrijpen dat ze aan de zijkant lag en misschien geen behoefte zou voelen voor de grote pluizige kat die hijzelf was. Hij was immers niet de slimste op de wereld. Oh well. “Hey Honey, hoe gaat het?” kwam er op een vriendelijke en oprechte manier uit. Hij wou natuurlijk zeker weten dat de witte kat nog helemaal happy en in orde was. Dat hoorde erbij. "Wel eens wat anders of niet soms? Zo'n reisje maken'