I gotta stay high all the time

Het was niet moeilijk voor haar om te kijken naar het pad of erover te lopen, het was gewoon de geur en de manier waarop de monsters voorbij raasden. Ze hoorde ze al van een grote afstand komen, de grond trilde dan onder hara poten en het duurde dan ook niet lang voordat ze het ding zag... De geur was er constant, alleen sterker op sommige momenten die haar mateloos irriteerde. Met een traag gebaar van haar staart wende ze zichzelf af van het pad waar iedereen het veilig over had gemaakt, voor een keer. Het was een rustiger pad... dan degene die ze hiervoor hadden overgestoken. Er was nog maar een monster over geraasd en hoe het pad ook verschillende hoogtes had, het was anders en dat was goed toch? Ze wist het niet, maar het hield de grommende beesten weg. Met een hangende kop draafde ze rustig verder, haar schouders lag. Ze was nerveus, aangezien het anders was en dat irriteerde haar zoveel...

- Routpaw

Er waren nu enkele dagen verstreken sinds ze hun oude gebieden hadden verlaten, en dat was te merken. In het begin waren er nog katten geweest die een toekomst in deze reis zagen, nu hadden zelfs zij hun levendige uitstraling verloren. Iedereen strompelde maar hopeloos achter de leiders aan. Een uitzichtloze situatie waarin het knap lastig was om een goed humeur te behouden. Routpaw deed echter haar uiterste best en hielp waar ze kon, of dat nu was doormiddel van kruiden of door een klein beetje moed in te spreken. Ze was nooit echt goed geweest op sociaal vlak, maar ze was zo vermoeid dat ze zich er nog maar weinig zorgen over kon maken. Deed het toch nog iets goeds.
Ze stonden op het punt nog een Thunderpath over te steken en toen Routpaw uitkeek naar katten die hulp nodig hadden, viel haar blik op Burnetkit. Ze had de jonge kitten eens perrongelijk laten schrikken, maar ze hoopte dat dat al vergeven of vergeten was. Dus stapte ze op de poes af en zette een kleine glimlach op haar snoet. "Hey Burnet, heb je een lift nodig?" Na wat er met Bunnykit was gebeurd, weigerde ze om een kitten alleen over te laten steken. Dat soort horrors waren niet voor herhaling vatbaar.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Ze was wat in gedachten verzonken, maar het plotse geluid van iemand die haar benaderde liet haar een beetje verbaasd opkijken, om de mémé van haar clan te zien. Wel meteen kreeg ze een ongemakkelijk gezicht. Niet haar please. "Hey Burnet, heb je een lift nodig?" Het klonk aardig van de ander af en zeker goed bedoeld natuurlijk, maar haar angst voor dit soort katten overwon haar gewoon meteen en nog voor ze een snelle 'nee' kon zeggen,
liep ze verder richting het pad. Ze was bloednerveus om in de buurt te zijn van zo'n kat en dat was allemaal omdat ze nogal een stom iets gehad met bijen vroeger. Maar goed, het zat vast in haar hersens en het zou niet snel loskomen... Hoe dan ook duurde het niet lang voordat de lichtrosse poes tot stilstand kwam en een beetje twijfelachtig naar het pad keek... Om al snel weer passen achterwaards te nemen, weg van het stinkende pad... Moest ze echt gaan kiezen tussen deze twee angsten? Waarom juist deze twee? Sigh...

Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen toen de rood-witte kitten zonder iets te zeggen verder liep. Ehm, okay? Routpaw schudde wat verbaasd, en misschien stiekem ook wel een beetje beledigd, haar kop. Toch versnelde ze haar tempo zodat ze weer naast de poes kwam te staan, die nu stond te twijfelen voor het Thunderpath. "Burnetkit, je mag niet alleen oversteken, dat weet je,"miauwde ze zachtjes. Ze haalde expres Bunnykit of haar vader, Neverland, er niet bij. Dat zou enkel onnodige wonden openhalen. "Ik doe je niets, beloofd." Sprak ze voordat ze zich over de poes heen boog en haar voorzichtig bij haar nekvel wilde pakken. Ze wilde nooit katten dwingen om iets te doen wat ze niet wilden, maar dit was voor Burnet's eigen veiligheid. Ze konden niet nog iemand verliezen.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Al snel stond die tabby weer naast haar en snel keek ze even op, haar helderblauwe ogen even vernauwende. Ze was een beetje geïrriteerd nu dat de ander haar niet zo snel losliet, alsof haar hopeloos poging van niks zou geholpen hebben... Echt niet.  "Burnetkit, je mag niet alleen oversteken, dat weet je," Klonk er van hun mémé af... Ze kantelde haar kopje wat en keek schuin naar het stinkende pad. Het feit dat ze de dood van een kit ahd gezien en het toegetakelde lichaam van een haar paps had haar bang gemaakt, maar de erge jeugdtrauma's waren er uiteraard nog... "Ik doe je niets, beloofd." Hm... "Maar die ene kitten wist niet dat ze was gevallen en ik ben veel ouder, ik kan het vast wel alleen. Nee, ik kan het zeker alleen!" zei ze plots redelijk bot tegen de ander.

Oh Starclan, deze kitten bleef zeker van haar zaak."Maar die ene kitten wist niet dat ze was gevallen en ik ben veel ouder, ik kan het vast wel alleen. Nee, ik kan het zeker alleen!" Klonk haar stem bot. Andere katten zouden kwaad zijn geworden bij zo'n onrespectvolle opmerking, maar Routpaw was niet zo goed in boos worden. "Tigerspots was een warrior, je vader was ook een warrior; en ook zij konden niets tegen hun ongelukken op het Thunderpath doen," Sprak ze nogmaals zachtjes, waarna ze de kitten wat terug duwde toen er een monster voorbij liep. Haar vacht blies op met die stinkende geur. Waarom kon de kitten haar niet gewoon vertrouwen? Ze wilde hier gewoon weg, even graag als Burnetkit dat deed. "Ik weet een deal, je mag zelf lopen, maar alleen als je heel, héél dichtbij mij blijft. Anders draag ik je alsnog,"

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Ze wist gewoon dat de ander haar zometeen naar een of andere plek zou brengen en met die vieze kruiden haar gezicht zou bedekken of iets. En dat wilde ze echt niet! Het liet haar even snuiven. Nee! Nee! Ze wilde dat helemaal niet en dat liet ze dan ook fors merken. Beter voor de ander, nee, beter voor haar! "Tigerspots was een warrior, je vader was ook een warrior; en ook zij konden niets tegen hun ongelukken op het Thunderpath doen," Een monster raasde voorbij en geschrokken dook ze in elkaar, maar niet naar de ander toe, ze was juist ook bang van haar, dus waarom zou ze? "Ik weet een deal, je mag zelf lopen, maar alleen als je heel, héél dichtbij mij blijft. Anders draag ik je alsnog," Eh... Even dacht ze na, om daarna toch even trillerig te knikken naar de ander. "Je moet me beloven daarna geen vieze kruiden te geven!" sprak ze meteen een beetje upset.

De kitten leek haar kansen af te wegen maar knikte, Starclanzijdank, uiteindelijk toch trillerig.  "Je moet me beloven daarna geen vieze kruiden te geven!" Ze moest toegeven, de kitten had wel pit, al vond Rout het bijzonder vermoeiend. Ze gunde haar dan ook een vriendelijke, maar wat vermoeide glimlach. Gelukkig had ze bakken vol geduld. "Je moet me beloven daarna geen vieze kruiden te geven!" Ze keek de kitten aan. "Dat beloof ik, vieze kruiden heb je alleen nodig als je jezelf bezeerd," Legde ze uit, waarna ze aan de zijkant bleef wachten tot een rustig moment. Ze moest nu niet laten zien dat ze zelf het Thunderpath ook al eng vond, dat zou de situatie alleen maar erger maken. "Oké, nu! Blijf bij me," Ze begon rustig over het warme, harde asfalt te lopen, haar groene ogen strak op Burnetkit gericht.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Voor Burnetkit was het gekkenwerk toe te stemmen op deze mémé. Ja, ze was er gewoon niet zo op gericht en niet zo voor gemaakt, maar toch zou ze het doen als dat haar hielp. "Dat beloof ik, vieze kruiden heb je alleen nodig als je jezelf bezeerd," Ja maar daar wilde ze iets tegen brengen hoor, die vieze kruiden brachten immers meer pijn en een vieze smaak! Ze werd er gek van dat dat allemaal zo was en schudde daarom verwoed haar kop, maar al snel gebeurde er iets waardoor ze moest opkijken. "Oké, nu! Blijf bij me," Ietwat bang schoot ze naar voren en liep ze Routpaw meteen voorbij, waarna ze als de wind trillend aan de andere kant van het pad stond.. Ze had het niet zien aankomen en was er gewoon over geraasd uit angst... Toen ze dat besefte schudde ze boos haar kop en richtte ze deze op. Gvd.

213

Ze had rustig willen lopen over het Thunderpath, met Burnetkit aan haar zijde zoals deze had beloofd. Toen ze echter het teken gaf stoof Oceanbreeze's dochter ervandoor, wat haar een halve hartverzakking gaf. Routpaw racete erachteraan en kwam met een verwilderde blik en pijnlijke nagels tot stilstand naast Burnetkit, aan der overkant van het pad. De deputy zou haar vermoorden. "Burnet! Ben je helemaal gek geworden?" Starclanzijdank had ze geduldig gewacht tot een moment dat het Thunderpath volledig stil was geweest, want wat er anders had kunnen gebeuren was iets waar ze niet aan wilde denken. "We hadden iets afgesproken!" Miauwde ze verontwaardigd en misschien ergens ietwat beledigd. Wat had deze kitten toch tegen haar? Niet okay hoor.