Precious time

ღPrecious father, loving mother.
Fly across the lonely years,
and old home scenes of my childhood,
in fond memory appears.ღ

Het was nu enkele dagen geleden dat Snowkit geboren was en haar moeder Snowdrop was overleden. Redpetal was nu degene die haar zoogde samen met haar twee broers en nog twee andere kittens die de jonge Snowkit niet kende. Immers was ze nog niet in staat om haar ogen te openen, of te spreken. Waardoor ze enkel vertrouwde op het gevoel en haar neus. Nu, bedroog haar neus haar nooit en wist ze dus ook dat de kattin voor haar niet precies dezelfde geur had als degene die haar in het begin van haar korte leventje gedragen had. Hoewel ze zich beschermd voelde door de aanwezigheid van haar twee broers en de nu nog onbekende kater die altijd in de buurt was, zocht ze ergens nog onbewust naar degene die haar echte moeder was. Dat ze Snowdrop nooit zou zien, zou weten wie het was, was iets dat de kleine Snowkit pas later zou beseffen. Er was een korte pauze genomen, door de katten die op een enorme tocht waren gegaan en dus was het tijd voor de jonge bruine kitten om wat te drinken. Slapen kon ze over het algemeen wel tijdens het reizen, al hoewel. Het grootste deel van de tijd jammerde ze alles bij elkaar. Ze hield er niet zo van om gedragen te worden, dat deed pijn aan haar spieren, die al een behoorlijke klap hadden opgevangen tijdens het overlijden van haar moeder. Op dit moment duwde een van de andere kittens haar wat aan de kant terwijl ze rustig aan het drinken was waardoor de bruine kitten een zacht piepje liet horen. Het voelde alles behalve prettig, haar flanken deden nog zeer waardoor ze niet zo gulzig dronk, en het meer tijd koste om haar maag te vullen met de warme vloeistof die haar in staat stelde sneller te genezen en te groeien en ontwikkelen totdat ze uiteindelijk een Warrior van Thunderclan was. Snowkit duwde zich met haar neusje en voorpootjes wat verder van Redpetal af, een nieuwe ruimte zoekende om wat uit te rusten, voordat ze weer op pad gingen. Want dat was iets dat de jonge kitten maar al te goed besefte, ze werden altijd veelte lang gedragen. Daarbij had ze haar maag redelijk gevuld en werd het haar te druk bij haar pleegmoeder waardoor ze zich onhandig en tergend langzaam verder van Redpetal en de andere kittens verwijderde. Zodra ze echter een halve meter van de Queen verwijderd was, begon ze door  de kou klagelijk te piepen. Hopende op een reactie van een andere kat want na deze inspanning was ze toch echt wel moe!

ღTime heals everything. It heals hearts, wounds, scabbs...
But time can't heal scars. And the hardest scar to heal is a scar on the heart.ღ

Starclan dank, haar piep werd beantwoord. Met niets minder dan een warme vacht om tegen op te krullen. Een vacht die niet bezet werd door andere kittens die over haar heen kropen om het beste plekje te bemachtigen. Een zachte plek die haar een zacht bijna mompelend piepje uit liet slaken. De zachte warmte werd tegen haar kleine lichaampje aan gedrukte en tevreden duwde ze haar neusje in de vacht. De geur die de kat droeg die nu bij haar was, rook bekend. Niet zoals haar broers bekend waren maar het was zeker niet van een vreemde. Af en toe tijdens de tocht had ze vlagen van de geur geroken, echter heel dichtbij was ze vaak nog niet geweest. Een warme ruwe tong likte rustig en voorzichtig over haar lichaampje heen waardoor ze op haar rug rolde en haar kop tegen de kater aan drukte. "Hier blijven Snow..." murmelde de kater, het waren geluiden die de jonge kitten nog niet begreep waardoor ze haar kopje nog iets bewoog en met een pootje tegen zijn flank aan tikte. Het was een zwakte beweging, wat misschien niet eens gevoeld werd door de grotere kater, haar vader. Toch was het een beweging om zijn aandacht te trekken. Het duurde echter niet lang voordat de kitten zich van haar rug af probeerde te werken en nieuwsgierig tegen de poot van haar vader aan kroop. Nogmaals piepte ze zachtjes. De vacht in de buurt van zijn voorpoten was haar doel, ook al wist ze het zelf nog niet. Haar kopje hield ze schuin en als ze haar oren had kunnen bewegen had ze die gewiebeld. Bijna triomfantelijk kroop ze uiteindelijk tegen hem aan en zuchtte ze zachtjes. Een klein en schattige gaap verliet haar nog tandloze mondje waarna ze smakte en haar kop op zijn voorpoot legde. Ze snufte iets voordat haar lichaam iets ontspande.