Feeling used, but I'm still missing you.

5 moons. 5 moons was het geleden. De volle maan was echt zo’n handig iets. Het herinnerde hem gelijk aan die ene vreselijke nacht. Die ene vreselijke nacht waar hij haar vond. Omgeven in haar bloed, de geur van zijn vijanden nog duidelijk hangend in zijn neus. Hij had zijn neusje in haar vacht gestoken en gesmeekt om hem te vergeven. Hem te vergeven dat hij niet op tijd was om haar te redden, hem te vergeven dat hij haar altijd getreiterd had met haar status en met haar naam tot op het punt dat ze hem enkele dagen niet wilde zien. Want haar naam was grappig, maar haar persoonlijkheid maakte het zo veel goed voor hem. Ze was geen rogue en ze kende dat leventje ook helemaal niet, maar hij had het leuk gevonden om het haar te zien proberen. En ook al werkte haar eigen leventje en haar eigen levensstijl haar vaak tegen, toch was het mooi om te zien hoe de she-cat telkens weer voor zijn neus had gestaan om een poging te wagen om zijn levensstijl te volgen. De vrolijke glans en de ontspannen blik in zijn ogen was verdwenen. Het had plaatsgemaakt voor een kille, emotieloze blik. Naar een blik die hij even makkelijk kon veranderen als hij zich in de buurt van een knappe she-cat bevond. Het had hem één moon gekost. Een moon om zich te richten naar slechte gewoonten. Een moon om haar op die momenten volledig te vergeten, maar het daarna weer dubbelhard terug te mogen ontvangen. Hij wist perfect hoe hij de she-cats om zijn poot kon winden. Hij wist perfect wat ze graag hoorden en geloof hem, sommigen waren de moeite echt wel waard. Maar ze zouden nooit zo zijn zoals zij. Nee, dat kon gewoon niet. En heel even verscheen er weer een trieste glans in zijn ogen, maar zijn blik was naar de grond gericht. Niemand mocht zijn verdriet zien. En op zijn vijanden zou hij ooit nog wel wraak nemen. Zijn blik richtte hij omhoog toen een zoete geur zijn neusgaten binnendrong. Ze moesten boeten. Allemaal moesten ze boeten. Zij ook. En met een rustige houding stapte hij op de voor hem onbekende she-cat af terwijl een gespeelde – maar dit niet voor de wereld merkbare natuurlijk – glimlach om zijn lippen speelde. Let’s start this game, babe.

Evan vernauwde zijn ogen. Hoewel het voor een paar seconden was, was het toch zichtbaar geweest als de she-cat zich om had gedraaid. Hij had zijn ogen vernauwd omdat hij tot de realisatie was gekomen dat ze ongeveer even oud als zijn vriendin moest zijn toen deze stierf. Het deed hem nog steeds vreselijk veel pijn om dat zo te benoemen en dus dacht hij er niet al te veel aan. Als hij ’s avonds ging slapen dacht hij nog steeds dat hij haar pels tegen zich aan voelde drukken, ook al was dat praktisch gezien onmogelijk. Hij kon zich nog steeds die prachtige blauwe ogen van haar herinneren die hem met een schittering aankeken als ze onder de sterrenhemel bij elkaar zaten. Haar witte pels en haar aparte zwartgekleurde poten die constant weer zijn aandacht trokken en waarmee hij haar ook had geplaagd. Deze she-cat had ook een witte pels, maar Evan schudde zijn kop. Hij mocht niet bij elke she-cat met een witte pels aan zijn vriendin denken, hoewel hij merkte dat zijn voorkeur wel sneller ging naar een she-cat met een witte pels dan met een andere kleur of ander patroon. Maar de witte pels en de prachtige pikzwarte poten die zijn vriendin had? Nee, die wilde hij niet meer tegenkomen. ‘Nou nou,’ sprak hij op een haast beledigde toon. ‘Zo kortaf? Ik had je wel wat aardiger ingeschat toen ik je benaderde.’ Hij zorgde er expres voor dat de afstand tussen hun kleiner werd en liet zijn pels, ook al was het maar een fractie van een seconde, langs de hare strijken voordat hij voor haar ging zitten. Zijn adem stokte even in zijn keel toen hij merkte dat ze niet alleen een witte pels had, maar ook nog eens blauwkleurige ogen. Niet dezelfde prachtige ogen als zijn vriendin, maar toch… blauw. Het wekte zijn interesse dan wel weer. ‘En wat doet zo’n mooie verschijning zoals jij zo alleen hier op deze prachtige avond?’ Een speels glimlachje speelde rond zijn lippen terwijl hij zijn grasgroene ogen naar haar liet dwalen.