{CLANEVENT} It's all a fickle game

De regen was gekomen en had verkoeling gebracht voor de hitte die het vuur met zich meenam. De meeste vlammen waren allang gedoofd en alles wat nu verbrand was zou er wel zwart geblakerd uit zien. Mistgaze kon alleen maar denken aan de twee overleden kittens die de reis niet overleefd hadden. Het lichaam van Twigkit was verzwolgen door de vlammenzee, maar die van Frostykit was nog hier. Mistgaze had haar laatste takje lavendel gepakt die mee was gekomen en had een paar miezerige bloemen gevonden en die op het lichaampje van Frostykit gelegd. Het was toch iets, ze moest haar best doen om de kittens te herdenken. Hopen dat ze een veilige oversteek hadden gemaakt naar Starclan en dat ze het goed hadden. Ze zou het Brightspots meteen vragen als ze haar weer een keer zou zien. "Katten van Thunderclan!" begon ze kalm. "Het is met een zwaar hart, dat ik mededeel dat we twee jonge levens zijn verloren tijdens onze vlucht van het vuur," Mistgaze pauzeerde eventjes, keek om zich heen. "Daarom vraag ik Starclan om over Frostykit en Twigkit te waken alsof ze warriors waren. Maar dat onze overgrootouders ook op ons neer mogen kijken en ons kracht en wijsheid schenken in deze zware tijden. We moeten sterk zijn, we slaan ons hier door heen. Vanavond is er een vigil voor ze." in een hoop om iedereen wat moed in te praten. "May Starclan light both of your paths, Frostykit and Twigkit." zei ze zachtjes terwijl ze haar neus tegen die van de jonge kitten drukte.

Tag: De hele clan!

Ze voelde de grijze kater langs haar zijde strijken en wist dat hij deed om haar comfort te brengen. Het werd gewaardeerd, ze drukte haar kop tegen die van hem om hem te laten weten dat ze het waardeerde wat hij deed. "Iedereen heeft gedaan wat ze konden.. Er was niets wat jij meer kon doen om hun levens te verlengen Mistgaze. Don't beat yourself up over it." vertelde Rowan zachtjes aan haar. Mistgaze knikte en liet haar blik over de kleine kit gaan. "Ik weet het, het is niet mijn fout. Maar het is wel mijn taak om de clan gezond te houden en ervoor te zorgen dat niemand doodgaat. Dit ligt buiten mijn poten, maar alsnog voel ik mij er schuldig om." fluisterde ze terug. "Ik hoop alleen dat ze veilig in Starclan zijn en geen pijn hebben gehad." Alle katten in Thunderclan waren belangrijk voor haar, ze wou ze allemaal van de dood redden als ze dat kon. Maar helaas had ze geen krachten om katten terug te brengen uit de dood. "Ik hoop ook niet dat er veel katten ziek worden of teveel rook in hebben geademd... mijn kruidenstapel is behoorlijk in vlammen opgegaan." ze mompelde zachtjes haar zorgen voor zich uit terwijl ze tegen Rowan aangedrukt bleef zitten.

Langzaam schudde de kater zijn kop even. Zichzelf tegen haar aan duwend hopend dat dat iets van consult zou geven. Hij was bang dat dit haar op zou slokken. Ze in een depressie zou vallen door het verliezen van deze jonge levens. En hij wist dat hij er niets aan kon doen. Hij kon haar niet geven waar haar hart naar smeekte. Hij kon haar niet beschermen op de manier zoals hij zou willen. "We zullen je met ze allen helpen om nieuwe kruiden te zoeken Mistgaze." Fluisterde hij zachtjes en sloot zijn ogen even zijn kop laag gericht. "We zullen er enkel op kunnen letten en hopen dat dat niet het geval is.. En als dat wel het geval is zullen we er alles aan doen om hen ook te redden Mist.."