The light in you

Lightkit liet een zucht varen terwijl ze zich op haar rug liet zakken en met haar pootjes de lucht in begon te trappen op dezelfde manier zoals ze de andere kittens had zien doen. Verveelden zij zich ook op dit moment? Geen idee, want zo veel kittens waren er op dit moment niet in de nursery. Ze had er al een paar naar buiten zien gaan omdat ze dat mochten van de queens. Aan de ene kant wilde zij ook wel naar buiten gaan, maar aan de andere kant wilde ze ook wel liever binnen blijven met dit weer. En dus besloot ze om zich maar op een andere wijze te gaan vervelen. Haar pleegvader was er niet; ze vermoedde dat hij uit het camp was gegaan om te gaan jagen of andere plichten te vervullen. Ze was ondertussen al bijna vier en een half moons oud en wist dat haar vader plichten had tegenover de Clan. Dezelfde plichten die zij hopelijk binnen een aantal moons zou hebben. Ze kon niet wachten op het moment dat ze naar Everstar zou wandelen en dat ze haar warrior naam zou krijgen. En hoewel ze Lightbringer best wel goed bedacht vond van Leopardkit toen ze aan het spelen waren, was ze benieuwd welke naam Everstar voor haar in gedachten had. Ze gaf een lik over haar poot terwijl ze haar kop draaide omdat ze geluid hoorde. Toen zag ze een tom de nursery in komen met een paar ogen die waarschijnlijk, op die van haar pleegvader naar, het mooiste paar waren dat ze ooit eerder had gezien. Ze waren echt felgroen en leken recht door haar bruine ogen heen te dringen, maar het interesseerde de kitten wel en snel kwam ze overeind. Niet alleen had hij een mooi paar ogen, ook zag zijn uiterlijk er voor de rest wel goed uit. Het was het soort tom waar de oudere she-cats hier in de nursery over zouden kwijlen en over zouden opscheppen. En hoewel Lightkit had gezworen dat ze zich er niet bezig mee ging houden, vond ze het toch wel irritant dat ze het deze keer wel opmerkte. Ze schudde haar kopje en besloot om naar de tom toe te gaan. ‘Hallo,’ piepte ze vrolijk. ‘Wat doe je hier? Moet je niet gaan jagen?’ Haar ogen keken hem nieuwsgierig zijnde aan.

Hoewel Lightkit helemaal ondersteboven was van zijn uiterlijk en ze hem oprecht aantrekkelijk vond, vond ze het minder dat ze klein genoemd werd. ‘Hé!’ Ze keek hem verontwaardigd zijnde aan. ‘Ik ben al vier moons oud, hoor! Nog een paar moons en dan ben ik ook een apprentice.’ Trots zijnde stak ze haar borst vooruit en vergat ze heel even dat ze hem eigenlijk best wel aantrekkelijk vond. En kittens die oudere katten aantrekkelijk vonden, durfden meestal geen grote mond tegen hun op te zetten of arrogant over te komen. Lightkit had echter meer het idee dat ze trots overkwam dan arrogant, maar het was maar hoe de ander het interpreteerde. De tom maakte echter al veel goed door zijn complimenterende opmerking en Lightkit’s trotse houding maakte plaats voor een verlegen. Ze liet zich weer een beetje zakken op haar pootjes zodat ze weer haar normale houding aannam en durfde hem eerst niet goed in zijn ogen te kijken, maar daarna glimlachte ze toch dankbaar naar hem. Wat was er toch met haar aan de hand? Ze leek wel op één van die domme oudere she-cats in de nursery wanneer ze helemaal gek waren van één of andere zogenaamde knappe tom die voorbij kwam gelopen! Maar kon niet ontkennen dat ze een warm gevoel door zich heen voelde gaan toen hij haar schattig had genoemd. Of nou ja. Hij had de kittens schattig genoemd, maar het leek er overduidelijk op dat hij het op haar gedoeld had. Toch? Lightkit fixeerde haar aandacht weer op de knappe tom toen hij haar een vraag stelde. ‘De dingen die alle kittens doen, I guess.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Me vervelen en hopen dat de tijd snel genoeg voorbijvliegt zodat ik eindelijk een apprentice kan worden.’ Zou ze bij hem in de den komen te liggen zodra ze apprentice werd? Waarschijnlijk niet. Hij zag eruit alsof hij elk moment warrior kon worden. Wat het dan ook nog eens totaal onnuttig en dom maakte dat ze zo’n rare gevoelens had in zijn buurt, want hij was gewoon veel te oud voor haar en normaal gezien was het ook echt niet haar ding om zo snel op het uiterlijk te vallen. Haar pleegvader zag haar al aankomen. Nee, dat kwam echt niet goed. ‘Denk je dat ik een goede apprentice zou worden?’ viste ze toch wel wat stiekem naar een complimentje terwijl haar bruine ogen hem hoopvol aankeken.