Thoughts and chimeras

Nu de regen was begonnen en niet meer op leek te houden, hadden de twee katten besloten om erop uit te gaan, in de hoop een aantal belangrijke kruiden te redden voordat deze zouden verdrinken. Eerst hadden alle katten gesmeekt om de regen, maar nu het eindelijk was gekomen stopt het niet meer. De jonge poes kon niets anders dan zich afvragen waarom dit gebeurde, of Starclan dit met een reden over hen had uitgeroepen. De jonge poes zuchtte en verzamelde haar moed, waarna ze naast haar zwart-witte mentor kwam te lopen. Ze was al even nat als zij, waardoor de twee katten beide nog ieliger leken. Routpaw hief haar kop op en hoopte de blik van Lizardpath op te vangen. "Lizardpath, kan ik je wat vragen?" het was iets wat al vanaf het begin in haar kop zat, maar nu wist ze dat ze dit inderdaad bij haar mentor kwijt zou kunnen. Althans, dat hoopte ze.

&Lizardpath!

Lizardpath's kopje had geen moment rust gehad met de regenval van de afgelopen dagen. Er was geen moment geweest dat de regen gestopt was en was dan ook meer dan logisch dat Lizardpath de link legde met Starclan. Niet alleen dat ging rond in haar kopje, maar ook Quietstep. Sinds de verdwijning van Brindleleaf en het verlies van zijn zus en één van haar kittens, zonderde hij zich wat af. Hij was constant op pad, in de hoop om Brindleleaf nog te vinden, maar tevergeefs. Hij maakte zichzelf alleen maar moe en maakte zich zorgen om alles en iedereen om zich heen. En daarbij gaf hij zichzelf ook nog de schuld. Lizardpath probeerde hem in deze tijd zoveel mogelijk te steunen. Een stap in een diepe plas bracht haar terug in de huidige wereld. De regen, die haar vacht doordrenkt had, leek al bijna een gewoonte te zijn. Ze huppelde snel de plas uit en liet haar blik vervolgens even naar de grijze hemel gaan. Deze aanhoudende bui kon onmogelijk alleen voor Windclan bedoeld zijn. Was het misschien de confrontatie met Riverclan die hiervoor had gezorgd? De leugens die in elke clan wel aanwezig waren? "Lizardpath, kan ik je wat vragen?" De zwart-witte poes draaide haar kopje naar haar apprentice en knikte kort, waarna ze haar naar een iets drogere plek, onder een boom, leidde. "Wat wilde je vragen?" Routpaw was ondertussen bijna zo groot als haar. Niet dat Lizardpath zelf groot was, maar het viel haar wel op.

Toen ze sprak leek Lizardpath op te schrikken uit haar gedachtes. Routpaw wiebelde met haar oren en vroeg zich af waar haar mentor over nadacht. De zwart-witte poes ontmoette haar blik en knikte enkel, waarna ze haar naar een beschutte plek onder een boom leidde. Routpaw volgde duidelijk nerveus, wetend dat ze nu niet meer terug kon krabbelen. "Wat wilde je vragen?" De jonge poes zette zichzelf naast Lizardpath neer en kneedde onbehagelijk de natte grond onder hun poten. "Well, eh, nuja.." ze schudde haar kop. Nee, als ze hierover wilde spreken, zou ze het goed doen. Zo vaak had ze deze woorden toch al uitgedacht. Helaas bleek het uitspreken hiervan nog knap lastig. "Ehm, ja. Ik vroeg me af... Well, eerst kwam de droogte, dan de brand in het bos en nu de regen. Langzaam neemt het steeds meer katten het leven en, eh, ik vroeg me af-" ze haalde eens diep adem en keek Lizardpath twijfelachtig aan. "Zou het niet beter zijn als alle clans zich bijeenvoegde? I-ik bedoel, geen van ons weet waarom Starclan dit over ons uit roept, zou het niet beter zijn als we met ons allen tegen deze rampen stonden en onze koppen bij elkaar staken?" Ze knarste eens met haar tanden. "Ik heb het me altijd al afgevraagd; waarom zijn er vier clans? Zou het niet veel beter zijn als we met ons alle stonden? Dan zouden we veel sterker staan en zouden we geen levens verliezen aan domme dingen zoals oorlogen en ook rampen zoals deze zouden we beter kunnen verduren." De jonge poes zuchtte en wendde haar blik weer af, naar het natte landschap voor hun. "Ik snap dat het nu haast onmogelijk zou zijn door de onderlinge.. Well, ik denk dat je het wel 'haat' kan noemen wat er tussen de clans hangt. Maar waarom nemen we niet de moeite om dat op z'n minst opzij proberen te zetten? Het zou natuurlijk een heel grote groep zijn maar met een goed systeem zou het best te regelen kunnen zijn, niet...? " twijfelachtig fronsde ze. In haar kop leek het allemaal mogelijk, veel verstandiger zelfs.

Routpaw volgde haar en zette zich naast haar neer waarna ze haar uitleg begon. Ze somde de rampen, die zich eerder hadden afgespeeld, op en stelde vervolgens voor of de clans zich niet beter bij elkaar konden voegen. Lizardpath trok even met haar oor. "Ik heb het me altijd al afgevraagd; waarom zijn er vier clans? Zou het niet veel beter zijn als we met ons alle stonden? Dan zouden we veel sterker staan en zouden we geen levens verliezen aan domme dingen zoals oorlogen en ook rampen zoals deze zouden we beter kunnen verduren." De zwart-witte poes schudde haar kopje bij de uitleg van Routpaw. "De clans zijn er met een reden." zei ze en spitste haar oren toen Routpaw verder ging. "Ik snap dat het nu haast onmogelijk zou zijn door de onderlinge.. Well, ik denk dat je het wel 'haat' kan noemen wat er tussen de clans hangt. Maar waarom nemen we niet de moeite om dat op z'n minst opzij proberen te zetten? Het zou natuurlijk een heel grote groep zijn maar met een goed systeem zou het best te regelen kunnen zijn, niet...? " Wat haar apprentice voorstelde was haast onmogelijk, waardoor Lizardpath ook niet volledig mee was met het voorstel van Routpaw. "Je kan niet zomaar katten van andere clans bij elkaar zetten. Ze hebben allemaal hun eigen levensstijl en mening over het leven." mauwde ze met een duidelijke frons. "Iedereen zou zijn manier van leven moeten opgeven." Even was Lizardpath stil. Ze snapte wel dat er voordelen waren, maar er waren meer nadelen aan een idee als dit. Ze schudde haar kopje even en keek Routpaw vervolgens aan. "Als Starclan wil dat onze clans zich bijeen voegen, zullen ze een duidelijk teken moeten geven, want er is geen enkele clanleader die zijn positie en clan wil opgeven of delen." Hoe je het ook bekeek, elke clanleader was hetzelfde en zou zijn of haar clan beschermen met geweld als het erop aankwam.

Lizardpath had zich ondertussen terug rechtgetrokken, met het idee om al stappend verder te praten. Ze wilde vandaag naar de grens van Riverclan gaan om de laatste waterplanten te verzamelen voordat ze verzopen werden door het water. Ze wenkte Routpaw om met haar mee te lopen. Nat waren ze sowieso al, dus dat beetje meer regen maakte echt niet veel meer uit. "Nee, dat snap ik goed. Als de clans nu bij elkaar zouden moeten komen zou dat een chaos worden, de rivaliteit ligt veel te diep. Toch, zou het in deze tijden niet beter voor ons zijn? Ik blijf me afvragen waarom Starclan ons als vier clans heeft gemaakt, waarom dan niet vanaf het begin al als één. Zou dat niet meer voordelen hebben?" Ze luisterde naar haar apprentice en keek even opzij toen ze klaar was met haar uitleg. "Vergeet niet dat het nu al moeilijk is om prooi te verzamelen, laat staan dat je het vierdubbele aan prooi moet verzamelen." mauwde de poes. "Je kan het altijd eens met Oceanbreeze hierover hebben, maar ik denk dat zij net hetzelfde zou zeggen als ik." zei ze met een knikje. Everstar moest ze hier niet mee lastig vallen, de leader had al genoeg aan haar kop. Na een tijdje verder te wandelen kwamen ze bij de klif aan, waar het water beneden stroomde. Lizardpath richtte haar oortjes naar voren toen ze merkte dat het geluid van het stromende water anders was dan anders. De nette grens van de klif was niet meer recht, hier en daar misten en wat stukken grond. De lange tijd van regen nam het zand mee in de klif. Met haar staart voor Routpaw, liet ze weten dat de poes niet dichter mocht komen dan dat ze nu stond. De waterplanten, die normaal vlak bij de afgrond stonden, waren ook weg. Lizardpath beet even gefrustreerd op haar lip en haar oren zakten wat in nek. "Great Starclan!" vloekte de poes dan ook even, iets wat ze niet veel deed.

Hoewel de regen doortikte wenkte Lizardpath haar om te volgen. Routpaw stond zonder tegenstribbelen op en volgde haar mentor de regen in. Veel natter dan dit konden ze inderdaad toch niet meer worden, dus was het verstandiger om er wat vaart achter te gooien. "Vergeet niet dat het nu al moeilijk is om prooi te verzamelen, laat staan dat je het vierdubbele aan prooi moet verzamelen." mauwde de poes. Maar ze zouden dan toch ook over vierdubbel zoveel grond bezitten, niet? "Je kan het altijd eens met Oceanbreeze hierover hebben, maar ik denk dat zij net hetzelfde zou zeggen als ik." en daarmee leek het onderwerp afgesloten te zijn. Routpaw knarste met haar tanden, ergens nog steeds niet tevreden met het antwoord dat haar gegeven was. Oceanbreeze was een goede deputy en tevens een vriendin van haar, maar Routpaw wist niet hoe zij op haar vragen zou reageren. Misschien hadden ze ook wel allemaal gelijk, misschien moest ze dat soort giftige ideeën maar gewoon laten varen. Diep in gedachtes verzonken liep de poes verder, niet ver van haar mentor verwijderd. Ze werd echter uit haar gedachtes gehaald toen een onbekend geluid steeds duidelijker en luider begon te worden. Het gaf haar een naar gevoel in haar onderbuik, en toen ze dichterbij traden bleek dat terecht te zijn. Verstijfd bleef de jonge poes staan toen ze de vervormde kliffen zag. Het water had grote stukken van het zand meegesleurd, inclusief het stuk waar de door hun gezochte waterplanten zouden moeten groeien. "Great Starclan!" Het allesverwoestende water voor hen was eng, maar een Lizardpath die schold was haast nog enger. Routpaw kromp ineen een deed haar best om haar mentor te peilen. "L-Lizardpath?" miauwde ze met een bevende stem. "A-als dit zo doorgaat, wat moet er dan van ons territorium worden?" vervolgde ze met een holle toon terwijl ze vol afschuw en angst naar de verwoeste kliffen keek.