Two lights in the dark [Kittenbirth]

Oh Starclan, waarom hier? Waarom nu? Precies nu ze geen echt kamp hadden om in te verblijven. Crystalshell lag nu niet bepaald comfortabel op de bosgrond. Ze voelde dat de kittens opkomst waren. Ze was bang, bang dat het mis zou gaan, bang dat ze de enige kans op nakomelingen van Creamyfrost zou verpesten. De grijze warrior lag een beetje beschut tussen een paar bosjes maar het was er nog steeds koud en dat was niet de ideale manier voor een kitten om geboren te worden. "Nightstream! Chivypaw!"

Toen begon het, de pijn was verschrikkelijk. Ze had de medicine cat en haar leerling net op tijd geroepen want nu ging ze echt niet meer proberen te praten, laat staan iets schreeuwen dat ergens op sloeg . Het gang allemaal heel traag en de pijn bleef maar aanhouden. Crystal schreeuwde het uit toen eindelijk de eerste kitten ter wereld kwam. Het was de allereerste kitten die zij ooit op de wereld zou zetten. Met veel inspanning wist ze het natte hoopje tegen zich aan te drukken. Het was een rood katertje, hij leek niet erg op haar of Creamyfrost maar er was geen twijfel over mogelijk. "Firekit" kreunde ze tussen haar tanden door toen ze de tweede kitten aan voelde komen.

Het ging niet bepaald beter dan de eerste keer. Het deed uiteraard weer ontzettend veel pijn en Crystalshell had kunnen zweren dat ze het niet zou overleven. Alsjeblieft Starclan, laat het nog een mooie gezonde kitten zijn, dacht ze terwijl ze haar tanden op elkaar beet. Na nog een hele tijd van pijn zag ze eindelijk de tweede kitten. Haar hart sprong op, deze kitten leek ongelofelijk veel op zijn vader en terwijl ze hem naast zijn broertje schoof glimlachte de nieuwe queen. "Icekit" Fluisterde ze uitgeput en ze legde haar kop op de bosgrond.

~open voor Icekit, Firekit, Chivypaw en Nightstream~

_{Een kleine foetus dreef in de warme, comfortabele ruimte. Ooit was hij een klein celletje, die na enkele weken steeds groter en groter was gegroeid, tot een embryo. En nu was hij een foetus, bijna klaar voor de echte wereld. Hij groeide nog steeds, maar hij was klaar voor een nieuw tijdperk. Het moment dat hij de wereld zoals wij die kennen zou betreden kwam steeds dichterbij. Het is en blijft een wonder hoe een klein celletje zich tot zo iets magnifieks als dit mannetje kon vormen. Niemand kan zich zijn of haar geboorte herinneren, en misschien is dat maar goed ook. Want straks denk je steeds terug naar die goede ouwe tijd toen je eruit gepoept werd. Juist.

Tevreden als wat dreef de foetus door de baarmoeder. Hij was zich niet van bewust van zijn broertje, of van de wereld om zich heen maar hij had het goed. Maar het werd krap, en krapper tot het bijna niet meer kon; de bevalling was nabij. Het duurde voor het mannetje niet heel lang voordat hij opeens voelde dat hij het wel erg koud had. Waar was de fijne plek nou heen? Een klagelijke piep kwam uit zijn bekje waarna hij tegen een lekkere warme plek –die naar eten rook! - werd geduwd. Instinctief baande hij zich een weg naar een tepel en zoog zich eraan vast. Gulzig dronk Firekit totdat zijn buikje volzat, en kroop lekker tegen de buikvacht aan. Hij gaapte even, piepte tevreden en dommelde in.}

Zo stilletjes als zijn vader opeens weggegleden was, zo stil kwam hij ter wereld. Hij stribbelde totaal niet tegen toen hij plots naar buiten werd geduwd. Er was al iets veranderd, want het was eerst voller geweest in de buik van zijn moeder. Zijn geboorte ging snel en zonder stress. De schrik kwam pas toen hij op de koude grond terecht kwam. Er zat nog wat slijm op zijn neusje en bek. Wat hem belemmerde meteen een flinke teug lucht te nemen. Misschien maar goed ook, want de lucht was ook niet bepaald warm. Eigenlijk was niets warm, niet zo warm als in mama haar buik. Toen hij een beetje begon te bewegen liet het slijm wat los en kreeg hij meer lucht. Koud, het was koud. Een zielig piepje verliet zijn bek. Hij schoof instinctief dichter naar zijn broertje en moeder toe. Met zijn neus drukte hij tegen Crystalshell haar buik totdat hij de melk had gevonden. Tevreden begon hij op een tepel te sabbelen en stroomde de warme vloeistof zijn bekje in. Dit was tenminste wel warm. Hij rilde lichtjes omdat hij nog nat was en de grond koud.

Chivy kauwde op een paar kruiden. Hun voorraad was weg en ze had met een paar warriors nieuwe moeten halen voor de noodkruiden. Deze waren niet voor iemand anders, nee die waren voor haarzelf. Ze was enorm verkouden. Snot kwam onophoudelijk uit haar neus en ze niesde zo vaak dat ze er hoofdpijn van kreeg. Toen ze de brij doorslikte voelde ze zich niet beter. Integendeel de vieze kruiden deden haar maag omrollen. "Nightstream! Chivypaw!" Ze tilde geschrokken haar kop op. Wat? Ze stond op en snelde zo goed en zo kwaad mogelijk naar de queen. Door al het drama was ze die helemaal uit het oog verloren. De poes was hoogzwanger geweest, maar had nog een week te gaan. Door de stress was de bevalling waarschijnlijk sneller ingeleid. Toen ze erbij kwam zag ze net een rood katje geboren worden. Ze kon niet ruiken of het een katertje was of een poesje en de naam was ook voor beide geslachten goed. Ze hield haar hoofd opzij om te niesen. Dit kwam op het goede moment zeg! Toen ze weer een gil hoorde pakte ze een stok bij het uiteinde en legde het neer naast Crystal. "Bijt hier op," miauwde ze met een dikke stem. Een tweede kitten kwam ter wereld. Hij leek erg op Creamyfrost. Ze knipperde met haar ogen toen ze naar hem keek. Als zij moeder was geweest zou ze het kittentje Creamykit genoemd hebben. Of was het een poesje? Ze kon de kittens niet checken dus deed ze voorzichtig de moeder. Geen overmatig bloedverlies. Ze keek haar warm aan. "Ze zijn mooi, ik zal subiet Nightstream laten halen voor de kittens te checken. Als er iets is met jouw dan mag je het altijd zeggen", snufte ze ziekjes.

De kittens waren prachtig en Chivypaw was al gauw ter plaatse om haar te helpen. De leerling leek echter zelf ook niet helemaal op en top en Crystalshell wilde vragen wat er was maar bedacht toen dat zij nu heel even belangrijker was. Later mocht ze zich weer bekommeren om andere, nu alleen zijzelf en de kittens. 'bedankt Chivypaw' Mompelde ze uitgeput terwijl ze de twee natte hoopjes zo goed en zo kwaad als het ging droog probeerde te likken. Het ging goed komen, het was gelukt. Creamyfrost was er nog, hij leefde voort in deze kittens... Haar kittens.

Onderwerp: Re: Two lights in the dark [Kittenbirth]