Immigrants, we get the job done

In een vlug tempo snelde Laf door een bosje droog gras terwijl hij het pad volgde dat hij wel vaker doelbewust nam in de ochtend. Langs de ene kant om de veiligheid van z'n amis te garanderen en te kijken of er geen gluiperige slechte katjes hun kamp probeerden binnen te glippen - wat waarschijnlijk het geval niet zou zijn, maar bon - langs de andere kant om genieten van het zicht van de opkomende zo'n die zijn stralen over het bos en de bijhorend velden uitwierp. Ook vandaag werd de zilveren tabby zeker niet teleurgesteld. De druppels dauw glansden als parels en de heuvel waarop hij uitkeek op het prachtige schouwspel baadde in een oranjeroze gloed. Momenten zoals deze deden hem vaak vergeten in wat voor een spannende en opgewonden sfeer er in de landje hing door het feit dat die rare Clankatjes hun biesen besloten te pakken nadat hun kampen verzopen bleken te zij, en er een of andere groep gestoorde gekken hen achterna joeg. Sommige katten zouden dit angstwekkend vinden, maar Lafayette niet. Die opgewonden sfeer van oorlog was hem niet onbekend en gaf hem die heerlijke bekende adrenalinestoot waar hij van leefde. Bovendien was dit eindelijk een kans om zich te bewijzen tegen monsieur Tank die hij met zijn vurige mening over opstelling en orde had overtuigd om bij z'n groepje te kunnen horen, en hij wilde Brombeer niet teleurstellen als het op een gevecht aankwam. Dat gevechtje mocht zo snel mogelijk komen voor hem.

|| Open voor een lid van de Rogue One! ^^