Za woka genava <33

Dames en heren, jongens en meisjes. Ik presenteer aan jullie; Jinglekit, de eerstgeborene kitten van Snowdance, de kitten die blozend en ongegeneerd naar een iets oudere kitten van het andere geslacht zat te staren. Ze had al een paar dagen lang met het jochie gespeeld en gebabbeld, en het was echte liefde volgens de tabby. Jaja, en nu ging ze de knoop doorhakken en hem haar gevoelens laten weten. Ze stapte met een grote grijns op haar snoetje naar het arme jochie toe, zelfverzekerd dat hij haar ook leuk vond; bcs look at this sexy thaangg. "Hey." Miauwde ze met een bonkend hartje. "Ik jou leuk vind, jij mij ook leuk vind." Damn straight to the point Jingle! Het snoetje van de kater tegenover haar vertrok echter, terwijl hij langzaam naar achteren begon te lopen, kennelijk door iemand die achter Jingle stond maar dat zag zij niet. En toen verdween hij, waardoor Jingle geschrokken hem na keek. "Waacht! Wij ware liefde!" Riep ze uit, terwijl ze wiebelig een paar stapjes naar voren zette in de richting van haar grote liefde.

first mama snow c:

Krak. Daar brak Jingle's kleine hartje in tienduizend stukjes. In de realiteit was het natuurlijk geen echte liefde, maar het deed wel pijn dat het katertje er van door ging alsof hij een geest zag. Ze wou alleen maar vriendjes worden! En misschien net zo goals zijn als haar oom en tante, want tbh het zag er heel leuk uit om verliefd te zijn. Het tabby poesje zuchtte, en plofte neer op haar kont. Ugh, misschien moest ze het later nog een keer proberen bij hem? Het katertje gewoon net zolang ermee irriteren totdat hij ook verliefd word?

Jingle is iemand die traag reageert, tenminste, als kitten was ze dat vooral. Het poesje merkte pas haar mama op – die de hele tijd achter haar stond – toen de lange vacht van Snow verscheen. Dramatisch zuchtte Jingle, terwijl ze met haar oortjes wiebelde. "Hallo" Miauwde ze langzaam, terwijl ze ongemakkelijk oogcontact vermeed en naar haar pootjes staarde. Kreeg ze een preek voor weglopen of voor andere kittens afschrikken? Of misschien allebei– Heh...? Geen preek? "Ik wou alleen vriendjes worden, zoalz tand Red en oom Bwanch." Miauwde ze na een korte pauze zachtjes. "Jij en papa ook vriendjes?" Miauwde ze daarna nieuwsgierig, terwijl ze eindelijk oogcontact maakte met haar mama, op een subtiele manier haar mama proberend aan het overhalen om iets te vertellen over haar vader.

- flut bah

Geen vriendje? Hoe kon het dat zo'n mooie poes als mama geen vriendje had? Ugh, hoe zou Jingle dan zelf ooit een vriendje krijgen?! Toen mama ook nog eens een pruillipje trok keek het poesje met veel medelijden naar haar moeder. "Niet huile mama! Sowwy ik vragen!" Riep ze snel uit terwijl ze verschrikt met grote ogen naar de witte poes tegenover haar opkeek. Jingle balde haar pootjes en sloeg met haar knokkeltjes tegen haar voorhoofd. "Jingle dom dom dom." Toen de kleine tabby hoorde dat haar zusje en zij per ongeluk waren gekomen was het echter haar turn om een pruillip te trekken. Zie, Jingle heeft namelijk een brein dat sommige dingen anders inprent, en meestal komt er iets anders uit dan diegene bedoelde waardoor ze boos word. "Ik en Bloom o-ongeluk?" Piepte ze jammerlijk terwijl haar onderlipje begon te trillen en traantjes in haar tweekleurige oogjes tevoorschijn kwamen en al snel biggelden langs haar wangetjes

Zielig snufte het tabby poesje, terwijl een lange witte staart om haar heen werd gewikkeld. Verdriet veranderde in boosheid terwijl Jingle nog steeds huilend probeerde van mama snow haar staart-omhelzing probeerde te ontsnappen. "M-mama niet lief praten." Snufte ze met een boos ondertoontje en ze stond op het punt om een dramascene te gaan veroorzaken door te gaan krijsen en schreeuwen toen ze de volgende woorden van haar mama hoorde. Jingle verstijfde, terwijl haar oortjes wiebelde. Hmpf. Wantrouwig keek het poesje naar haar pootjes, hield mama echt van ongelukjes? Echter verdween alle wantrouwigheid toen ze het woord 'geheimpje' en 'vertellen' in een zin hoorde. Haar ogen werden groot, ze draaide haar kopje om recht in mama's mooie blauwe oogjes te kijken voordat ze losbarstte. "Vertel! Vertel! Vertel!" Piepte ze enthousiast, haar wangetjes nog nat van de traantjes. "Ik niet vertelle aan iemand anders." Vervolgde ze op een 'zachtere' toon.

De geheimzinnige grijns op haar mama's gezicht en de subtiele wenkbrauw-wiebel zorgde ervoor dat Jingle gretig nog een stapje naar voren zette en met smekende ogen naar boven keek. "Mama ik wil het geheim weten! Ik beloof dat ik niets–helemaal niets zal zeggen!" Miauwde ze, struikelend over haar woorden omdat ze zó verschrikkelijk graag het geheim wou weten. Het is niet eerlijk dat mama grote geheimen had achter Jingle's rug! "Ik zal ook mijn geheim vertellen!" Zei ze haastig. "Ik heb gisteravond per ongeluk een poepie gelaten vlakbij Bloom's gezicht! Nu jij vertellen!"

- flut bah kort

"Stop met treuzelen, mama! Jingle wil weten!" Riep het gestreepte poesje wanhopig uit, toen haar moeder –voor haar– langzaam op gang leek te komen met haar geheim. Geïrriteerd en nog steeds erg nieuwsgierig stampte Jingle met haar pootje op de grond als een kleine kitten-twoleg. En eindelijk na wat voor haar een heel uur leek te duren begon mama Snow met haar oh zo grote geheim. "StarClan? Nee? Is dat clan voor sterren zoals Jingle?" Miauwde ze verward.