Soaringpaw wachtte rustig en keek iedereen na, hij wist niet of zijn mentor mee zou zijn als had hij nog nooit een Gathering mee gemaakt. Natuurlijk mocht niet iedereen mee, dus liet hij een diepe zucht hangen. Was hij zo zwak dat hij achter moest blijven? Ergens maakte het hem woedend om niet mee te gaan, misschien was het daar wel tof. Misschien was er wel wat nieuws, alleen hij wist dat het weer heel lang zou duren tot een Gathering en dat hij die keer ook weer niet mee mocht. Hij stapten naar de uitgang van het kamp al bleef hij daar eenzaam zitten, hij liet weer een diepe zucht hangen en keek de krijgers, apprentice en hoge rangen na. Nee, hij mocht niet gaan. Al wilde hij zo graag, hij was kennelijk niet goed genoeg of zo al was er nog een apprentice achter gebleven had hij gemerkt dus besloot hij naar haar toe te lopen. Het was een zwart witte apprentice, hij herkende haar als Volepaw en begroette haar met een lichtelijk knikje. Toen hij bij haar stond besloot hij maar een gesprek te voeren, "Goedendag, denk je dat er iets leuks hier gaat gebeuren?" Vroeg hij waarna hij de regen over zijn kop heel voelde. "Behalve deze regen." Sprak hij daarna sarcastisch, er was niks leuks aan deze regen al kon hij niks anders doen dan met deze apprentice praten en toch deed hij dat... Zucht.
Tag: Volepaw