A Path to Discover @Gathering

Haar blik was donker terwijl ze neerkeek op de eerste Gathering sinds haar dood. Zíj had hier moeten staan, zij had haar clan hier naar toe moeten leiden. Het ging al niet zo goed in Shadowclan, de katten gedroegen zich niet meer als echte Shadowclanners, ja sommigen, sommigen die haar niet zo snel vergeten waren en waarde hadden gehecht aan haar discipline en trots. Zag ze nu echt haar clan verdrinken? Veranderen in een Clan die de titel Shadowclan niet waardig was? Innerstar had vertrouwen in Tallshadow, hij kon Shadowclan nog redden, maar hij was geen leider en het al als een echte leider aanpakken leek soms nogal moeizaam te gaan, naar haar idee. Zeker toen Tallshadow de roep van Butterstar botweg negeerde. Zelfs Innerstar zal dat niet gedaan hebben, dat was niet hoe een leider zich gedroeg, zeker niet in bijzijn van de andere clans. Een zucht rolde daarom ook over haar lippen terwijl haar ijsblauwe, lege ogen het gestalte van Tallshadow in zich opnam. Vanuit Starclan zag de wereld er anders uit en ook al zag ze het, het voelde toch ver weg.
Ik had hier als leider moeten zijn, ik had meer tijd moeten hebben om Tallshadow goed voor te bereiden. Ik ben te snel gegaan. Ik ben vermoord.
Nu ging haar blik kort naar Sinclaw. Als het aan haar lag, zal ze nooit een stap in Starclan territory zetten. Nooit. En nu, nu sprak Wolfpaw. Alles kwam er uit en de blikken van de de aanwezigen leken ontzet, totaal verbaasd. Niemand had dit zien aankomen en dat haar dood ook gewoon neer gesmeten werd was ook totaal onverwachts en zelfs onrespectvol. De dood van een leider werd met eer en rouw gebracht. Met trots en verdriet. Maar ook vastberadenheid om door te gaan. Helaas had ook dit niet zo mogen zijn. Innerstar baalde. De zwarte poes wilde terug, was niet klaar om hier te zijn en hoe dit alles liep was alleen maar het bewijs. En ze was diep teleurgesteld in Wolfpaw. Ze wierp een blik op Tallshadow. Hij moest dit oppakken en goed, hij moest dit stevig aanpakken. Dit moest recht gezet worden. Hoe Shadowclan er nu bijzat werd nu open en bloot neer gelegd. De woorden riepen bijna 'val ons aan, we zijn toch zwak, we hebben niet eens een echte leider!' Ongelooflijk. Innerstar voelde haar ruggenharen overeind komen. En waarom deed de nieuwe Deputy niets? Acorndust. Hij was toch wel een kat geweest waar ze wel het enige van verwacht had, iemand die de jonge Tallshadow goed zou kunnen bijstaan. Ongelooflijk dit. Innerstar kon het bijna niet meer aanzien. "Waarom is dit mijn lot, om mijn clan zo te zien afgaan?" Murmelde ze.
Innerstar had zich afzijdig gehouden van iedereen. Fallentear, haar partner, Ravenheart, haar ouders, iedereen, ook Shrewstar. De schaamte van haar dood zat haar diep. Vermoord, verdronken en vermoord. In haar eigen territorium? Het was ook haar eigen schuld, toch? Misschien was het ook wel gewoon een straf, hoe het nu ging met Shadowclan. Een straf voor haar lafheid en domheid.

OOC: Couldn't resist.

Oh en natuurlijk kwam Amberhunt er nog bij. Hoe hij tegen Butterstar aansprak was ongelooflijk en hiermee zette hij Tallshadow in nog een fouter plaatje. Innerstar schudde vol ongeloof met haar kop. Haar clan. Dit was háár clan en haar clan gedroeg zich als één grote bult mousedung. Toen kwam Tallshadow naar voren, wist waarschijnlijk dat hij zijn verantwoordelijkheid moest pakken, eindelijk. Tot haar verbazing kreeg Amberhunt de taak om zich te bekommeren over Wolfpaw, Wolfpaw mocht niet meer spreken, de hele Gathering lang niet. Waarom werd haar trouwe warrior, Waspsting niet tot die taak geroepen, al zag ze dat Waspsting zelf initiatief nam. Gelukkig. Verder deed Tallshadow het goed.
"Probeer het vol te houden. De gathering is belangrijk."
Toen voelde ze hoe een vacht langs haar vacht streek. Het was Creamyfrost, hij was hier nog niet zo heel lang. Ze knikte en voelde hoe haar haren licht prikte. Omgaan met andere katten uit andere clans was nog steeds een moeilijke opgave voor de vorige Shadowclan leidster. "Hoop is nog niet verloren," bromde Innerstar als reactie. De wil om de Gathering te beëindigen was sterk. De wil om Tallshadow te bezoeken in een droom was ook ontzettend sterk, maar dat kon niet zomaar. "Butterstar zal zich vast afvragen wat voor zooitje ik heb achtergelaten en hoe dat ooit heeft kunnen gebeuren," bromde ze vervolgens. Een gesprekje was niet verkeerd, vast niet.

Met grote ogen keek ze naar het geval dat de Gathering was. Zelf zou ze nooit durven om zo tegen een leider tekeer te gaan en ze vond dit dan ook zeer indrukwekkend. Dat zij degene was die indrukwekkend zou moeten zijn op dit moment - gezien zij iemand van StarClan was nu, een heilige waarvan gedacht werd dat ze het leven van katten zou kunnen besturen en zegenen en rampen zou kunnen brengen - had ze niet door. Haar blik viel op twee katten die ergens verderop zaten. Één ervan was Creamyfrost, de nieuwkomer die zij met haar zoontje had verwelkomt. Ze mocht hem graag, maar de ander waar hij bij zat, was ze om eerlijk te zijn wat bang van. Het was Innerstar, en ze had altijd veel respect gehad voor de leidster. Nooit had ze afzien voor andere clans gehad, altijd al wilde ze vrede voor iedereen. Ze knikte vastberaden terwijl ze ze zich dit opnieuw bedacht, ze hoefde nergens bang voor te zijn. Ze liep naar de twee toe en voegde zich bij hen. "Goedenavond," begroette ze hen allebei met een glimlach op haar gezicht. Ze bleef vriendelijk, hoeveel spanning er ook leek te zijn bij de Gathering zelf. Ze hoopte heel erg dat de maan niet verduisterd hoefde te worden. Dat betekende namelijk dat StarClan niet meer mee zou kijken en dat er oorlogen mochten ontstaan, waar ze helemaal niet van hield. Ze wilde er graag wat over zeggen - dat ze hoopte dat er niets verder zou gebeuren - maar ze was bang om iets verkeerds te zeggen waar de voormalige ShadowClan leidster bij zat.

Zij zelf was een van de oudere zielen hier. Soms leek het alsof met de manen stemmen selfs hier verdwenen. Wellicht was het omdat de katten zich niet meer wanhopig kleefde aan de nog levende wereld. Zij zelf had echter haar clan, haar kinderen en kleinkinderen nooit in de steek kunnen laten en liep dus hier nog rond vier en trots als altijd.
De nacht was goed onderweg en nog altijd stond de maan aan de hemel. Maar rond fourtrees was er veel onrust.. in stilte had ze toegekeken maar nu plaatste ze zichzelf naast de zwarte vacht van Innerstar en gaf haar een troostende lik. "Tallshadow zal een wijze les leren vandaag Innerstar. Shadowclan zal hier wellicht enkel sterker door kunnen worden. Gun hem de kans." Troostend sloeg ze haar staatprt om die van de poes heen. "Ze zijn allemaal jong. De een meer gebroken dan de ander.. maar ze zullen hun kracht nodig hebben. En elkaar.."

Vele katten van Starclan keken neer op de Gathering. Waaronder ook Dreamheart en Mousewish. "Butterstar is één van de katten uit een andere clan waar ik ook echt respect voor heb gehad, ook voor de andere leaders, maar bij Butterstar was het anders," miauwde Innerstar zacht. Het was toch niet geheel verkeerd om met Creamyfrost te zitten. "Tallshadow krijgt zijn kans nog wel om zichzelf te bewijzen en dan zullen anderen dat ook zien." Innerstar knikte op de woorden van Creamyfrost en toen kwam ook Dreamheart. "Tallshadow zal een wijze les leren vandaag Innerstar. Shadowclan zal hier wellicht enkel sterker door kunnen worden. Gun hem de kans." Innerstar knikte bij de woorden van de poes. Al zo lang in Starclan was zij,hoe hield ze het vol? Innerstar kon nog steeds niet stil zitten en ontspannend, zelfs Starclan gaf haar geen rust. "Bedankt," bromde Innerstar zacht. "En ik hoop het," vervolgde ze en richtte haar ijsblauwe blik strak op Tallshadow. Misschien kon hij haar blik wel voelen branden, ze hoopte het, maar ze wist het niet. Mousewish kwam er ook bij en begroette hun, ze leek wat  nerveus te zijn in haar richting, wat nergens voor nodig was, want ze waren met z'n allen in Starclan. Ook Innerstar begroette haar terug met een knikje, waarna haar blik terug ging naar Tallshadow. "Iedereen hier heeft hoop, maar waarom voel ik twijfel?"