[Storyline Event] Seeping in slowly

Het was een heftig avondje geweest en Everstar verlangde naar haar nest. Innerstar dood, Tallshadow door zijn eigen clangenoot onderuitgehaald, ThunderClan hun kamp kwijt. Het had Everstar duidelijk gemaakt dat WindClan niet de enige clan was die had geleden de afgelopen tijd. Eigenlijk leek het alleen met RiverClan nog goed te gaan.

Eenmaal in het kamp aangekomen, begaf ze zich meteen naar de warriors den, na nog even een verlangende blik op haar eigen den geworpen te hebben. Helaas, die lag nu vol met kruiden, sinds de medicine cats den was overstroomd. Het voordeel van de warriors den was dat het er wat warmer was, door alle katten, al kreeg Everstar het benauwd van de drukte nu ze de rust van de leaders den zo gewend was. Ze had haar nest niet voor niets dicht bij de uitgang gemaakt. Ze krulde zich erin op en viel al snel in slaap.

Maar niet veel later werd ze wakker toen haar mosnest plotseling heel nat en koud werd. Geschrokken sprong ze op. Aan koud water had ze geen al te beste herinneringen en het koste haar even een moment om te beseffen dat ze niet weer in de rivier lag, maar dat er langzaam water de warriors den in sijpelde. Het had al een tijdje gedreigd en dijkjes van mos hadden het water een tijdje tegen kunnen houden, maar nu kropen er dunne stroompjes naar binnen, stil als slangen en niet te stoppen. Een paar andere warriors waren ook al gewekt door het water en maakten nu ook de anderen wakker, terwijl Everstar naar buiten stapte. Ze hoorde al geschrokken kreetjes uit de apprentices den komen die aangaven dat het water daar ook naar binnen kwam. "Ga kijken of de elders nog droog zitten", zei ze tegen een andere kat. "Jullie, ga naar de leaders den, zorg dat de kruiden droog blijven", gebood ze een paar anderen, terwijl ze zelf naar de nursery liep. Daar zag ze ook al water binnensijpelen. "Oceanbreeze, alles loopt onder, maak de kittens wakker", miauwde ze gejaagd, waarna ze weer naar buiten liep en rondkeek, op zoek naar iets wat kon helpen, al zou ze niet weten wat.
Er was geen sprake van een heftige overstroming, er was geen vloedgolf, maar het water steeg, langzaam maar gestaag, en er was niets wat ze kon doen.

- Open voor de hele clan!

De gathering had lang geduurd. Lizardpath had zelfs nog langer willen blijven om nog wat meer dingen uit te wisselen met de andere medicine cats, maar ze hadden ook niet alle tijd van de wereld. Morgen moesten ze weer op pad gaan, opzoek naar nieuwe, droge, kruiden. De kruidenvoorraad begon weer wat te slinken. Nadat ze van de gathering terug was gekomen, had Lizardpath zich meteen terug getrokken in de Leadersden, die nu diende als Medicine cat den. De nesten van haar en Routpaw lagen dicht bij elkaar om elkaar warm te houden. Het klein beetje warmte dat ze hadden, werd echt plots onderbroken. Koud water sijpelde langzaam de den in en Lizardpath schoot wakker. Ze gaf Routpaw direct een stevige duw. "Wordt wakker!" mauwde ze stevig en draaide zich vervolgens rond. Ze hoorde gegil en geschreeuw vanuit de apprentice den komen en Lizardpath wilde maar al te graag de andere katten te hulp schieten, maar ze moest denken aan de kruiden. "Alle kruiden die op de grond liggen en nog droog zijn, steek je in hogere holtes in de zandmuur. Natte kruiden laat je voor wat ze zijn." mauwde ze tegen Routpaw.

Tag: Routpaw

De gathering was moeizaam verlopen. Hoewel de vrede bewaard was gebleven hadden alle Clans een roerige periode achter de rug gehad. Een periode die nog niet verlopen leek te zijn. Dornat was ze die nacht terug gelopen naar de Nursery waarna ze al haar kittens moederlijk had begroet en verzorgd. Hierna was ze uitgeput om hen heen gekruld in slaap gevallen. Slapen deed ze echter niet lang. Haar droog gelikte vacht werd langzaam nat. Even dacht Oceanbreeze dat er een lek was in het dak van de Nursery dat ze die ochtend nader moest bekijken, totdat ze haar naam hoorde. Everstar, meteen stond de gestreepte kattin in de benen waarna haar blauwe ogen naar het gestaag stijgende water schoten. Het kamp liep onder! Zodra Everstar gejaagd sprak keek ze geschrokken op. "Oceanbreeze, alles loopt onder, maak de kittens wakker," hierna verdween de Leader weer en drukte de Deputy snel haar neus tegen haar kittens aan. "Wakker worden, lieverds. Kom." Mauwde ze duidelijk en zo rustig mogelijk. Ze wist dat de kans groot was dat de kittens in paniek zouden raken en dat kon ze niet hebben. Ze keek naar de andere kittens en drukte haar oren in haar nek. "Jullie gaan nu de Nursery uit en melden jullie bij een Warrior. Zorg dat je in het zicht van elkaar blijft. Ik ga de andere kittens halen en wekken en voeg me dan bij jullie." Mauwde ze waarna ze verder de Nursery in holde. Ze wekte de laatste paar kittens die niet bij haar lagen, waaronder Leopardkit waarna ze achter haar eigen kittens aan ging. "Ik heb enkele Warriors nodig om de kittens in veiligheid te brengen." Riep ze waarna ze zich op Everstar richtte. " Everstar! Misschien kunnen we het beste naar de Outlook Rock?"

Tag: Everstar, enkele Warriors en alle kittens

Ugh. Natheid. Irritant. Heeft een van de kittens weer in zijn nest gepist? Oh Starclan, dat is de derde keer deze week. Bronzemask opende haar ogen en in een schok besefte ze dat de nursery aan het overlopen was. Niet alleen de nursery, het hele kamp! "Harekit, Mistkit, Russetkit. We gaan nu meteen hier weg." Riep ze in paniek. Oceanbreeze was ook al bezig met de kittens in veiligheid brengen. "Ik heb enkele Warriors nodig om de kittens in veiligheid te brengen." Sprak de jonge deputy luid. "Ik zal helpen." Miauwde Bronzemask snel terwijl ze haar staart om de kittens krulde.

Tag: Oceanbreeze, Harekit, Mistkit en Russetkit

Blijkbaar was het hol van de Medicine Cat's Den niet de enige die leed onder het stijgende waterpeil. Quietstep stond op toen hij merkte dat het hem wel erg nat aan de poten werd en merkte vervolgens dat er van zijn nest niet veel meer over was. Er stond een flinke laag water in de Warriors Den en het eerste wat hij deed, was zich afvragen hoe de rest van de Dens er dan wel niet voorstond. Voordat hij zijn antwoord had gevonden hoorde hij wat geroep van buitenaf. Het scheen dat de situatie toch iets kritieker was dan het hier leek, dus ietwat geïrriteerd werkte hij zichzelf naar buiten. Daar werd hij meteen begroet door de permanente regenbui die over hun kamp leek te hangen. Weer nat. Fijn. In het kamp waren de meeste katten in rep en roer: de Elders, kittens en kruiden moesten naar een droog gebied verplaatst worden. Blijkbaar werd er voor de kruiden al gezorgd en hij hoorde Oceanbreeze zeggen dat ze extra hulp nodig had met de kittens. Daarnaast werd al gesuggereerd om zich met zijn allen naar Outlook Rock te begeven. Quietstep keek toen loom om zich heen, zoekend naar alle kittens. Het nestje van Mouse leek voor nu veilig te zijn ondergebracht bij Bronzemask. Hij voegde zich bij zijn tante, wetend dat er nog meer kittens zouden komen die vervoerd moesten worden. "Ik ook," miauwde hij, terwijl flauw naar de kittens glimlachte, hopend dat ze niet al teveel in paniek raakten.

Tag; Bronzemask

Haar kop tolde van zorgen en verdwaalde emoties na de Gathering. Tegen de tijd dat ze teruggekeerd waren, stond de maan al hoog aan de hemel. De jonge poes voelde de vermoeidheid aan haar ogen trekken maar toen ze zich in haar nieuwe nest had laten vallen duurde het nog een hele tijd voordat ze eindelijk de slaap vond, haar gedachtes leken maar geen rust te kunnen vinden. Het enige wat hielp was kijken hoe haar mentor rustig sliep, haar ademhaling regelmatig en diep. Ze vertelde zichzelf om op hetzelfde ritme te ademen, en zo vond ze uiteindelijk de slaap. Haar rust was echter niet van lange duur, want enkele uren later werd ze gewekt door een nat gevoel en een harde por in haar zij. "Wordt wakker!" Met een sprong van schrik worstelde de poes zich overeind, haar groene ogen schoten over de open vlakte die gevuld was met paniekerende katten. Het werd haar koud om het hart toen ze besefte wat er aan het gebeuren was; het Windclan kamp liep langzaam maar gestaag onder water.
"Alle kruiden die op de grond liggen en nog droog zijn, steek je in hogere holtes in de zandmuur. Natte kruiden laat je voor wat ze zijn." de woorden van haar mentor haalde haar weer terug naar de werkelijkheid. Routpaw beet op haar lip; ze wilde niets liever dan naar de apprentice den rennen en daar haar broer opzoeken, of zeker stellen dat Quietstep en Panthersoul wel oké waren. Maar dat kon niet, ze moest hier blijven. Dus draaide ze zich met een ruk om en greep alle droge kruiden die ze nog kon vinden. Gehaast stopte ze die op een, voor nu veilige, plek. Een aantal kon ze redden, maar genoeg kruiden waar ze zo lang naar hadden gezocht dreven weg met het water. Haar adem stokte en de jonge poes zetten haar klauwen in de grond. "Er is teveel water, we hebben hulp nodig!" sprak ze paniekerig tegen haar mentor. Haar ademhaling was gehaast en ze stond stijf van de zenuwen, nee, de jonge poes was niet gemaakt voor stressvolle situaties. Gelukkig wist ze maar al te goed dat het nu geen tijd was om zich aan te stellen. Dus spurtte ze de den uit en sprak daar tegen ieder die luisteren wilde; "We hebben een paar warriors of apprentices nodig om ons te helpen met de kruiden," waarna ze zich weer omdraaide en verder ging met de taak die Lizardpath haar had opgedragen.

Tag: Lizardpath & een aantal warriors/apprentices die willen helpen.

Crowfur vond het al verschrikkelijk dat de regen constant aanhield en dat hij geen enkele keer uit het camp kon gaan zonder dat zijn pels binnen de kortste keren doorweekt was, maar dit sloeg toch echt alles. De ravenzwarte tom wierp een geërgerde blik op het water dat binnen kwam sijpelen en even deed hij zijn ogen weer slaperig dicht, maar zijn kop richtte zich gealarmeerd op terwijl hij met grote blauwe ogen naar het water keek. Hé, dat was gisterenavond helemaal nog niet! Het was laat geweest toen ze terug waren gekomen van de Gathering en hij was expres niet meer langs Leopardkit geweest omdat hij het niet had kunnen gebruiken om een klaarwakkere kitten te hebben. Het gevolg was geweest dat hij als een blok in slaap was gevallen. Everstar’s stem klonk niet veel later en voor hem hoefde ze haar order geen tweede keer te herhalen: hij schoot overeind en snelde al in de richting van de nursery. Hij passeerde Oceanbreeze die net op dat moment orders aan het geven was aan een paar andere warriors, maar hij negeerde het en schoot naar binnen. Hij glimlachte toen hij zijn dochter zag. Het leek erop dat ze nog wakker moest worden. Dat wilde zeggen dat het geklaag niet lang meer op zich zou laten wachten. In elk geval zou het de andere kittens wekken. Crowfur ontfermde zich kort over Lightkit en gaf haar een poot in haar zij waardoor de kitten haar ogen opende en hem verbaasd zijnde aankeek. Crowfur keek over zijn schouder, maar kon de tom die hij het meeste bij haar in de buurt had gezien niet direct vinden en zag haar moeder ook niet direct staan. ‘Maak je zusje en broertjes wakker en zorg dat jullie een warrior vinden waar jullie bij kunnen staan,’ mauwde hij tegen de crèmekleurige kitten. Deze gaf hem een knikje en deed wat er haar gevraagd werd. Crowfur wendde zich weer tot Leopardkit en boog zich naar haar toe. ‘Wakker worden, prinses,’ fluisterde hij tegen haar. ‘Papa gaat je naar een veiligere omgeving brengen.’ Hij pakte zijn dochter op in haar nekvel zodat ze niet wakker zou worden en wachtte tot Everstar had toegestemd om inderdaad naar de Outlook Rock te gaan, want dat gedeelte van het gesprek had hij gelukkig nog wél gehoord.

Tag: Leopardkit en Lightkit
Note: Lightkit is ook een account van mij, dus powerplay is in dit geval uiteraard toegestaan xD

Leopardkit had tot heel laat opgebleven, wachtend tot haar papa haar zou komen bezoeken. Maar papa was niet gekomen, en dat irriteerde haar. Waarom was hij niet gekomen? Was hij druk met andere zaken? Was ze te vervelend voor hem? Wat deed het ertoe. Ze zou hem vandaag zien en ze zou hem vandaag laten weten dat hij dat nooit meer mocht doen! Plotseling hoorde ze zijn stem in haar oor. Huh? Wat was dat? Ze flikkerde even met haar oortje en draaide zich wat om, waardoor haar voorpootje pardoes in een plas water belandde. Ieh, dat was koud! Haar ijsblauwe oogjes vlogen open, net op het moment dat de zwarte kater haar oppakte. Leopardkit stribbelde tegen. "Papaa!", piepte ze met haar schelle stemmetje, haar grotendeels zwarte pootjes heen en weer zwaaiend. "Ik ben groot genoeg om te lopen!" Ja, ze was nu bijna oud genoeg om apprentice te worden - en hoewel ze nog geen groeischeut gekregen had, zou ze binnenkort misschien zelfs even groot zijn als hem. Ze wou niet zomaar opgepakt worden, zelfs niet door papa!

Tag: Crowfur

De bruin gekleurde kater lag rustig, hij wist op dit moment niet veel. Het voelde als een normale gewone avond, hij knipperde met zijn groenige ogen. Waarom voelde het hier nat en vochtig.. Even dacht hij na waarna hij zo vlug mogelijk overeind krabbelde, hij was namelijk niet mee geweest naar de Gathering al was dit een groot probleem. De dennen liepen onder! Vast zouden de andere apprentices wel wakker worden door de regen, hij keek rond. Sommige lagen er nog en sommige waren ook al wakker door deze vocht, "Iedereen wakker worden!" Sprak hij vlug tegen de Apprentices. Hij gaf een duidelijke zwiep met zijn staart, de Clan had hun ook nodig. Hij stormde naar buiten en nam even de tijd om rond te staren, vele katten waren al wakker. Damit, hij was waarschijnlijk een van de laatste die wakker zou zijn. Hopelijk zou hij nog hulp kunnen bieden, hij tuurde rond als hij zijn zus zou zien. Ze stond er, gelukkig. Hij voelde zich opgelucht of ja een beetje, hij kwam op haar af. Al was ze al bezig met haar zin: "We hebben een paar warriors of apprentices nodig om ons te helpen met de kruiden," Vertelde ze en ze draaide zich om, hij ging vlug naast haar lopen. "Welke kruiden als eerst." Zei hij vrij serieus, hij keek zijn zus aan in de hoop dat het wel oké zou zijn.

Tag: Eerste alle apps dan Routpaw

Everstar
Everstar keek om zich heen terwijl ze steeds meer van haar kamp onder water zag verdwijnen. Iedereen was wakker. Een groepje apprentices, geleid door Tomtitpaw, was al op weg naar de leaders den om Lizardpath en Routpaw met de kruiden te helpen en er waren ook al katten naar de nursery gegaan. Overal water... Hun hele kamp... Zoiets was hier nog nooit gebeurd... Everstar keek op toen ze Oceanbreeze hoorde. Outlook Rock, natuurlijk. Waarom had ze daar zelf niet meteen aan gedacht? Ze sprong op de grote rots en verhief haar stem zodat iedereen haar kon horen. "WindClanners, we gaan naar Outlook Rock! Daar is het terrein hoger en zitten we beschut. Lizardpath en Routpaw zullen katten nodig hebben om de kruiden te helpen dragen, en ik wil dat alle kittens gedragen worden, óók die die al kunnen lopen! We willen niemand kwijtraken. Dus als je nog niets te dragen hebt, ga naar Lizardpath of Oceanbreeze voor kruiden of een kitten!" Ze sprong weer van de rots af en liep haastig naar de nursery, waar haar neefjes en nichtjes en de andere kittens waren. "We hebben hier nog meer katten nodig!" riep ze, waarna ze zich tot Oceanbreeze richtte. "Ik zal er ook een dragen."
Tag: Hele clan -> Oceanbreeze en een kitten

---

Crowcall
Geschrokken van het water ging ze met de anderen naar buiten, haar ogen groot van schrik. Ze zag dat Crowfur zich al naar zijn dochter haastte en vroeg zich af wat ze zelf moest doen. Wat was het plan? Moesten ze het kamp uit? Het leek onmogelijk om hier te blijven, met al dat water, maar waar zouden ze heen moeten? Toen schalde Everstars stem over het kamp om iedereen instructies te geven. Outlook Rock. Ja, dat was vast de beste plek. Alle kittens zouden gedragen moeten worden, wat Crowcall een heel verstandige beslissing leek. De grond was verraderlijk glad en modderig, en in het lange gras raakte je gemakkelijk katten kwijt, zeker nu duisternis en regen het zicht zo belemmerden. Crowcall haastte zich achter de leider aan naar de nursery. "Wie kan ik dragen?"
Tag: een kitten

Bronzemask de kattin die net zoals haar in de Nursery sliep was ook al wakker. Oceanbreeze zag nog vanuit haar uithoek de gevlekte kattin de kittens wekken die van Mousewish waren geweest. Hierna schoten haar blauwe ogen weer naar haar kittens. Ze had een groot nestje en haar poten vol om alle kittens bij elkaar te houden en goed te wekken. Net toen ze weg liep om de andere kittens te wekken stormde Crowfur naar binnen toe waardoor ze bleef staan en verder sprak. Ze moest haar kittens bij Warriors onderbrengen om ze zo naar veiliger gebied te krijgen. Hoger gebied, met andere woorden de Outlook Rock. Oceanbreeze stelde dit dan ook al snel voor aan Everstar, terwijl Bronzemask en Quietstep bij haar kwamen staan met de al gewekte kittens. Bronzemask en Quietstep stonden al klaar om te helpen en met een mager en goedkeurend knikje keek de jonge Deputy hen aan voordat haar scherpe blik nogmaals rond het kamp gleed. Routpaw leek bezig te zijn in de Medicine Cat den, die verplaatst was naar de voormalige Leadersden. Everstar sliep al een tijdje bij de Warriors door de aanhoudende neerslag. Crowfur kwam net op dat moment terug met Leopardkit in zijn mond waarna zijn dochtertje luidkeels klaagde. Ze kon zelf lopen, misschien was Leopardkit wel de oudste in de Nursery maar ze was nog géén Apprentice. Voordat Oceanbreeze echter een opmerking er op kon richtten om Leopardkit stil te krijgen sprak Everstar weer. "Windclanners, we gaan naar de Outlook Rock! Daar is het terrein hoger en zitten we beschut. Lizardpath en Routpaw zullen katten nodig hebben om de kruiden te helpen dragen, en ik wil dat alle kittens gedragen worden, óók die al kunnen lopen! We willen niemand kwijtraken, dus als je nog niets te dragen hebt, ga naar Lizardpath of Oceanbreeze voor kruiden of een kitten!" Klonk er duidelijk door het kamp heen voordat de rosse Leader van de hogesteen af sprong en naar het kleine verzamelde groepje bij de Nursery kwam lopen. Ondertussen waren enkele Apprentices al bezig met de kruiden. Om die mee te krijgen. Geleidt door Tomtitpaw, de broer van Routpaw. "We hebben hier nog meer katten nodig!" Riep Everstar nog waarna Oceanbreeze de laatste afstand tussen hem overbrugde. "Ik zal er ook een dragen," sprak Everstar haar rustig aan. Onmiddelijk knikte Oceanbreeze tevreden en opgelucht. "Everstar, pak jij Faithkit? Quietstep en Bronzemask pak allebij maar een kitten van Mousewish." Immers begreep de Deputy maar al te goed dat ze hun familie veilig wouden hebben en het liefste zelf wouden dragen. Crowfur droeg zijn eigen dochter al en dan was er ook nog het nestje waar Lightkit deel van uit maakte en de rest van haar eigen kittens. Crowcall kwam nu aan zetten met een enorme haast waardoor Oceanbreeze even de zwarte kattin een vriendelijke blik gunde. "Draag Narrowkit maar," mauwde ze zacht terwijl haar blik naar de rode kitten ging die haar zoontje was. Zelf zou ze ook een van haar kittens dragen en anders wel die van een ander nestje. "Alle Warriors pakken een kitten. Alle Apprentices helpen Routpaw en Lizardpath. " Riep Oceanbreeze om het een duidelijke taakverdeling te maken. Immers waren de meeste kittens niet meer zo jong dat ze kleine vachtbolletjes waren. Enkele waren al bijna klaar om Apprentice te worden en konden beter gedragen worden door Warriors. "Everstar misschien kunnen we enkele Senior Warriors aanwijzen om de eerste katten het kamp al uit te begeleiden. De katten met kruiden kunnen zo denk ik al wel vertrekken." Sprak ze zacht tegen de tante van haar kittens en ook haar vriendin. Zo kon ze Everstar inmiddels wel noemen. Immers hadden ze veel met elkaar te maken en mocht ze haar graag. De Leader was een echte Windclanner en wist hoe ze de Clan moest leiden. Oceanbreeze zuchtte even en neusde de kittens in haar buurt even geruststellend.

Tag: Iedereen

Note: Crowfur in de eerste post had Oceanbreeze de kittens al gewekt. Heb nu deze post zo geschreven dat het wel kan. Al wil ik je in het vervolg vragen het iets beter door te lezen.

"Ik ook." Klonk de vertrouwde stem van Quietstep naast haar. Ze knikte hem dankbaar toe en keek toen om zich heen. Ook Lizardpath en Routpaw hadden het moeilijk. Door het water waren veel kruiden verloren gegaan. De stem van Everstar galmde over het kamp. "WindClanners, we gaan naar Outlook Rock! Daar is het terrein hoger en zitten we beschut. Lizardpath en Routpaw zullen katten nodig hebben om de kruiden te helpen dragen, en ik wil dat alle kittens gedragen worden, óók die die al kunnen lopen! We willen niemand kwijtraken. Dus als je nog niets te dragen hebt, ga naar Lizardpath of Oceanbreeze voor kruiden of een kitten." Bronzemask pakte Mistkit bij haar nekvelletje en gebaarde Quietstep dat hij er ook een moest pakken. Oh Starclan, waarom waren er zoveel kittens? Ze wist niet of er genoeg warriors waren om alle kittens veilig naar de Outlook Rock te brengen. Die gedachte deed haar hart razendsnel kloppen. Ze was erg bang, bang om de kittens te verliezen. Bang om nog meer familieleden te moeten missen. Haar vacht stond omhoog en haar ogen waren wijd open, klaar om elke kitten in de hele clan te redden als het water hen bereikte.

Tag: Mistkit, Quietstep

Zijn groene ogen waren groot als hij om zich heen keek. Het camp liep onder! Niet razendsnel, maar toch.. Een kitten zou makkelijk kunnen verdrinken in een bodempje water; en daarbij, erg aangenaam was het toch ook niet. De magere kater ging zijn zus achterna naar de nursery na haar speech om iedereen veilig naar de Outlook Rock te dragen. Eenmaal daar zocht hij Oceanbreeze, die hij al snel vond. Als een echte deputy commandeerde ze de anderen wie ze moesten dragen en wat ze moesten doen. De senior warrior wreef snel zijn kopje even tegen de hare en pakte toen Bearkit, zijn zoontje, op. Faithkit werd door zijn zus gedragen en Crowcall droeg Narrowkit. Ze zouden niet nog een kitten verliezen, zoveel was zeker - daar zouden ze allebei voor zorgen. Hij zou liever zelf sterven dan nog een kitten naar Starclan te moeten zien gaan. Zonder hem konden ze nog, maar die kitten had nog toekomst, nog een heel leven om te leiden.. Neverland schudde de gedachte denkbeeldig weg en wachtte tot hij wist wat hij moest doen en waar hij naartoe moest.

Tag: Oceanbreeze, Everstar, katten in de nursery, Bearkit (ik hoop dat nog niemand hem draagt? :'))

Hmpff. Nog een beetje slaperig en niet goed beseffend wat er gebeurde hing de grote grijze kitten in de bek van zijn vader. Waarom hoorde hij zoveel katten klagen of gillen en waarom was er zoveel paniek? Met een mopperend piepje knipperde Bearkit met zijn ogen en probeerde uit te vissen wat hij hier zat te doen. Het laatste wat hij zich kon herinneren was dat hij heerlijk in slaap was gevallen op een stuk comfortabel mos, maar nu hing hij slap in de bek van... Zijn vader? Neverland? Fronsend probeerde hij zich los te wrikken, maar toen hem dat niet echt vlot lukte opende hij nogal nors zijn mond. "Papa, ik kan zelf lopen," zei hij vrij kalm voor een kitten en op een lichtjes stugge toon en deed nog een krampachtige poging zich los te wurmen. Wat gebeurde er toch? Waarom werden ze allemaal uit de Nursery gehaald en waarom stonden er zoveel katten aan de rand van het kamp? Het was het hem allemaal niet duidelijk.

Everstar
Oceanbreeze vroeg haar of ze Faithkit kon dragen en de leidster knikte, al wachtte ze nog even voor ze de kitten oppakte. De deputy riep alle apprentices op om de medicine cats te helpen en de warriors om naar de nursery te komen, wat Everstar wel een goede verdeling vond, maar toen Oceanbreeze haar vervolgens vroeg of ze de eerste katten niet vast konden laten gaan, schudde Everstar haar kop. "We gaan als één groep, dat is overzichtelijker." Anders konden ze er geen zicht meer op houden wie waar was en dan zouden er zeker katten kwijtraken. Ze wilde straks niet bij Outlook Rock aankomen en ontdekken dat een kat van wie ze dacht dat hij met de eerste groep mee was gegaan daar toch nog niet was. Ze knikte haar broer toe toen die verscheen. Bearkit protesteerde meteen en Everstar aarzelde niet om hem streng toe te spreken. "Alle kittens worden gedragen, Bearkit, niet tegenstribbelen." Aan tegenspartelende kittens hadden ze nu geen behoefte. Zelf pakte ze Faithkit op en keek rond om te zien of overal genoeg katten hielpen en of er geen paniek ontstond.
Tag: Oceanbreeze, Neverland, Bearkit, Faithkit

---

Crowcall
Zoals haar door Oceanbreeze werd aangewezen, pakte Crowcall Narrowkit op. Er waren intussen al meer katten naar de nursery gekomen, maar er waren nog steeds een aantal kittens over. Oceanbreeze' oproep zou hopelijk meer warriors naar de nursery trekken, zodat ze allemaal iemand zouden hebben om ze te dragen. Dat moest kunnen, toch? Er waren veel kittens, maar er waren nog meer warriors. Als iedereen meewerkte moest dit op te lossen zijn.
Tag: Oceanbreeze, Narrowkit

Tijdens de gathering was Barksound nogal op de achtergrond gebleven en had hij Riverclan vooral gemeden. Eenmaal in het kamp, was hij in stilte gaan slapen. Hij sliep de laatste tijd nogal slecht, door de dromen waarin hij Brindleleaf zag. Hij had zijn ogen gesloten en na een hele tijd in stilte te hebben gelegen, was hij uiteindelijk toch in slaap gevallen. Hij was niet wakker geworden door het geschreeuw, maar wel doordat hij plots water in ademde. Zijn kop lag namelijk uit zijn nest. Hij schoot wakker, goed goed wetend wat er net gebeurd was. Met dat hij tot het besef kwam wat er precies gebeurde, schoot hij de den op en ging zijn blik automatisch naar de apprentice den, hopend dat de kittens van Brindleleaf wakker waren en al volop in de weer waren. Hij liep naar de eldersden, wetend dat de oudere katten meestal niet gemakkelijk geholpen konden worden door apprentices en jonge warriors. Barksound was groot en breed en kon met gemak een stevige elder aan zijn nekvel meeslepen, moest het nodig zijn. Met veel lawaai liep hij de den in en maakte hij de elders wakker. "Wakker worden!" mauwde de kater luid en porde elke elder totdat ze wel degelijk wakker waren.

Tag: Open voor elders en andere katten die de elders helpen

Routpaw
Paniek dreigde naar haar kop te reizen terwijl het water sneller toenam dan ze kruiden veilig kon stellen. Starclan zij dank kwam er al snel hulp, in de vorm van haar broer. "Welke kruiden als eerst." Voor het eerst begroette ze hem niet met een omhelzing, noch gaf ze hem een warme blik. In plaats daarvan wees ze naar enkele kruiden die nog verspreid lagen, er was niets meer over van de keurige stapeltjes waar zij en Lizardpath zoveel tijd in hadden gestoken. Haar blik ging naar Tomtitpaw en de apprentices die hij had meegenomen. "Maakt niet uit, alles wat nog droog is! Laat de natte liggen!" herhaalde ze paniekerig en gehaast de woorden van haar mentor, waarna ze vluchtig doorging met het veilig stellen van droge kruiden. Nog net kreeg ze door de drukte mee dat ze zouden verhuizen naar Outlook Rock, voorlopig althans. Snel genoeg stonden er een pootvol katten bij haar en haar mentor, zonder echt de tijd te nemen om alles twee keer over te denken, zoals ze normaal deed, hief ze zich tot de andere apprentices. "Pak eerst de droge kruiden van de grond, probeer daarna zoveel mogelijk kruiden uit de muur te halen en mee te nemen," Beval ze met trillende stem tegen de katten om haar heen, waarna ze ook zelf de laatste paar droge kruiden van de grond viste en vol afwachting naar haar mentor keek. Ze wilde hier niet weg, dit was altijd hun thuis geweest. Maar, hadden ze nog een keuze?

Mistkit
Wordt gedragen door Bronzemask en stribbelt niet tegen

Oh oh wafht even wat gebeurd er?

Bearpaw had net nog heerlijk geslapen en nu stond hij met zijn poten stijf in de doorweekte grond.
Zijn ogen wijd opengesperd in pure angst. Iedereen om hem was in beweging gekomen maar Bearpaw stond nog altijd geschrokken daar. Onzeker wat hij precies moest doen nu. Voor het eerst in zijn leven wist hij niet welke kant hij op moest gaan. Wat hij moest doen en hoe hij moest reageren.Hij was bang. Doodsbang.

Tag: open, Bear staat verstard van angst

Icecloud
Het eerste dat ze merkte toen ze wakker werd was dat het nat was. Lichtelijk versuft van de slaap keek ze om haar heen en merkte ze dat er overal water was en dat het aan het stijgen was. Met wat moeite hees ze haarzelf overeind en probeerde ze de stijfheid wat uit haar lichaam te rekken. Het verdween echter niet en het koude water hielp er ook niet bij. Ze wilde het ergens niet toegeven, maar ze begon toch wel te merken de laatste tijd dat ze ouder begon te worden. Ze wist echter wel dat hier blijven geen zin had en dus verliet ze de warriors den om daar al aardig wat katten te zien. Het leek erop dat alle dens ondertussen ondergelopen waren en het waarschijnlijk niet veilig zou zijn om hier te blijven.
Tag: Open

Panthersoul
Panthersoul schrok wakker, ook al wist hij niet meteen wat de reden ervoor was. Hij was nog lichtelijk gedesoriënteerd doordat hij pas net wakker was, maar al snel merkte hij het water op, dat langzaam maar zeker aan het stijgen was. De haren die nog niet nat waren stonden nu recht overeind en met grote ogen keek hij naar het water om hem heen. Zijn ademhaling versnelde zich terwijl hij paniekerig naar het water bleef kijken, maar een poot verzette hij niet. Kon hij niet verzetten was misschien een betere manier om het te beschrijven. Langzaam maar zeker begon zijn ademhaling nog meer de versnellen en kreeg hij het gevoel alsof hij niet genoeg adem zou gaan krijgen. Het water was misschien nog niet zoveel, maar het bracht toch de angst die hij ervoor had naar boven.
Tag: Open, heeft een angst voor water en staat daardoor verstijfd.

Harekit
Harekit opende haar ogen toen ze iets nats leek te voelen. Een lichte frons zette zich op haar gezicht en ze keek wat om haar heen om erachter te komen wat er was gebeurd. Echter kreeg ze al snel door dat het niet alleen het nest was waar ze in lag. Zodra ze hoorde wat Bronzemask zei, stond ze op, ze zou niet vragen wat er aan de hand was en de poes volgen. Ook al vroeg ze zich wel af waar al dit water vandaan kwam. Het was gelukkig nog niet heel diep, dus voor nu kon ze er nog doorheen lopen, maar ze wist dat het gevaarlijker zou zijn voor de jongere kittens.
Tag: Bronzemask, moet nog gedragen worden

Onderwerp: Re: [Storyline Event] Seeping in slowly