Well, it's something [Snowdance]

Met twee kleine veldmuisjes hangend uit zijn mond liep Thornface vanuit het bos naar de open plek van de Sunningrocks. Hij was de hele ochtend op jacht geweest, maar deze twee kleine prooien waren de enige die hij had kunnen vinden en vangen. De bruine kater liep in één keer door naar de plek die de hoop verse prooi moest voorstellen, waar hij de veldmuisjes bovenop legde. Hij zuchtte diep toen hij ze zo zag liggen. Het waren scharminkels die een warrior nauwelijks zouden kunnen voeden. Oh StarClan, laat Newleaf snel komen om ons weer voedzame prooi te geven. Newleaf. Het was moeilijk voor te stellen dat er zoiets positiefs kon komen na zo veel ellende... Thornface was ondertussen zo in gedachten verzonken dat hij niet langer in de gaten had dat hij als een dwaas naar de hoop verse prooi stond te staren.

& Snowdance

_{Jingle was gisteren enthousiast teruggekomen van haar avontuur dat ze ene 'Thornfeest' ontmoet had. Snowdance glimlachte nog bij de gedachte van de naam Thornfeest. En, nou ja, ze moest hem wel even bedanken. Want zooo enthousiast was Jingle nog niet in haar korte leventje geweest. Een speelse grijns was op haar gezicht, vastbesloten om de warrior te confronteren met zijn nieuwe naam. Het was gewoon zo grappig hoe Jingle de warrior had genoemd. Daar zag ze hem, bij de prooistapel met twee scharminkels, die ergens wel leken op veldmuisjes. Tja, Leafbare was nou niet echt de beste seizoen voor de jacht. "Hallo Thornfeest", grapte ze, om zijn aandacht te krijgen. "Ik heb gehoord dat je mijn dochtertje gisteren vermaakt hebt?" ging Snow met een glimlach verder.

- flut :c}

Misschien, als ThunderClan heel veel geluk had, zou Newleaf dit jaar wat eerder komen. Dan zou er weer prooi zijn, het oude kamp zou weer herstellen en…

"Hallo, Thornfeest."

Thornface schrok op uit zijn gedachten en keek verrast naar de kat die hem had aangesproken. Huh, déjà vu. Nu het hoofd van de kater weer wat helderder was, besefte hij dat Snowdance hem met Thornfeest had aangesproken. Toen de queen weer verder sprak werd het al snel duidelijk hoe zij die bijnaam had ontdekt. "Dat klopt, ja," reageerde Thornface, waarbij hij zich de vrolijke Jinglekit voor de geest haalde en zijn blik gelijk wat vrolijker stond. "Ik moet zeggen dat ze vrij creatief is met namen," vervolgde hij wat grappend. Een kitten en haar moeder kenden zijn nieuwe bijnaam nu – het zou vast wel bij die twee katten blijven, toch?

_{Met vrolijk twinkelende ogen keek ze de warrior aan, die positief reageerde. "Ik moet zeggen dat ze vrij creatief is met namen," sprak deze, en Snow knikte. Jinglekit was vast weer het nest uitgeslopen, op zoek naar avontuur. Gelukkig waren er hier veel warriors op wacht, dus zouden ze haar dochter wel weer oppikken. "Hmm, ja. Ze is absoluut creatief. En druk." Met gespeelde vermoeidheid zuchtte ze maar eens flink. "En? Hoe gaat het met jou vandaag?" besloot ze, proberende het gesprek door te laten gaan. Over Jingle kon je veel praten, en met haar trouwens ook, maar ze had er niet zo heel veel zin in.

- flutje}

"Hmm, ja. Ze is absoluut creatief. En druk." Thornface knikte beamend bij de woorden van Snowdance. Hij had zijn poten vol gehad aan Jinglekit en het zou handig zijn geweest als hij ogen in zijn achterhoofd had zitten. Thornface keek weer even naar de hoop verse prooi toen hem werd gevraagd hoe het met hem ging. "Goh… de jacht had beter kunnen gaan," begon hij. "Ik denk dat ik straks weer op pad ga, als ik wat heb uitgerust," vervolgde hij, waarbij hij zich even uitrekte. Echt moe was hij niet, maar zijn spieren konden nu toch wel wat rust gebruiken.

_{"Goh… de jacht had beter kunnen gaan," sprak Thorn, waarop Snow knikte. De prooistapel was duidelijk minder dan normaal. Ook omdat hun vorige prooistapel waarschijnlijk compleet naar de gallemiezen was, en ook vanwege het weer. De regen roffelde op een constant tempo al een paar weken door. "Ik denk dat ik straks weer op pad ga, als ik wat heb uitgerust," Dit keer zuchtte Snowdance echt. Oh, wat wilde ze graag weer jagen! Queen zijn was ook wel leuk, maar ze wist in ieder geval nu wel zeker dat de warriortaken veel beter bij haar zouden passen. Nu was ze niet van plan om haar kittens in de steek te laten, en Brokenkit ook niet. Dus zou ze zeker vijf moons nog in de nursery moeten wonen. Dat klonk toch wel lang hoor. "Zou ik anders voor een keer mee kunnen? Mijn spieren raken zo stijf van het queen zijn. Wat beweging kan ik waarschijnlijk goed gebruiken," stelde Snow voor.}

Nadat Thornface was uitgesproken liep hij even een staartlengte bij de prooistapel vandaan, om daar op een min of meer droog stukje grond te gaan zitten. Toen hij Snowdance’s voorstel hoorde, keek hij haar ietwat verrast aan. "Natuurlijk," reageerde hij, waarna hij een vlugge blik wierp op de nursery. Het was alleen maar vanzelfsprekend dat Snowdance wat beweging kon gebruiken, maar... "Denk je dat ze alleen in het kamp kunnen blijven?" vroeg hij vervolgens, doelend op Brokenkit, Bloomkit en Jinglekit. Hij had immers al wel gemerkt dat die laatste nogal graag zonder toezicht op verkenning ging, al zou het natuurlijk wel kunnen dat een andere queen een oogje in het zeil zou houden.

Snowdance waardeerde de bezorgdheid van Thornfeest wel. Als antwoord knikte ze, met een brede glimlach. Heerlijk, kon ze nog kijken of ze wat eten bijeen kon schrapen. Daarna zou ze kijken hoe Jingle, Bloom en Broken op echt eten zouden reageren. "Redpetal waakt wel voor ze." miauwde de witte poes opgewekt. "En mochten ze uit de nursery ontsnappen, zijn er voldoende Warriors om ze op te pikken, niet waar?" ging ze geamuseerd verder. Vervolgens schudde ze even haar vacht uit, om ongeduldig met haar staart te zwaaien. "Zullen we dan maar?"

Het was geruststellend om te horen dat Redpetal, een andere queen, wel even voor de kittens zou kunnen zorgen. Bij haar volgende opmerking kon Thornface een geamuseerd gesnor niet onderdrukken. "Als zij de warriors niet eerst vinden," grapte hij. Snowdance’s kittens waren nu eenmaal nieuwsgierig genoeg om zomaar een warrior aan te spreken – en dan vooral eentje in het bijzonder. De bruine kater rekte zich nog een laatste keer goed uit voordat hij richting het bos stapte. "Ik ben er klaar voor," deelde hij opgewekt mee, waarop hij zijn tempo wat versnelde. Het zou hem immers niet verbazen als Snowdance eerst goed haar poten wilde strekken voordat ze op zoek zouden gaan naar prooi.

Onderwerp: Re: Well, it's something [Snowdance]