[A Path Unwalked] New chances

New chances

De Twolegs hadden er voor gezorgd dat het water niet verder kon stromen. Dat betekende dat hun kamp ook niet langer meer zo extreem nat was. Natuurlijk stonden er overal nog wel plassen, maar het was al een stuk minder. Toch wist Claw dat het er achter de zandzakken waarschijnlijk nog heel anders uit zou zijn. Hij had nagedacht en dit was hun kans. Er zou geen mooier moment komen dan dit. Het was tijd om dat aan de Elite te vertellen. Hij liep zijn barn uit. Het was vroeg in de ochtend en ondanks het dikke pak wolken, was het voor een keer nog droog. De blik in zijn groengele ogen gleed even naar de lucht. Toen vormde er zich een klein grijnsje om zijn lippen en sjouwde hij met grote passen naar het muurtje. Zijn poten prikkelden om in actie te komen, maar hij moest zijn geduld niet verliezen. Dat was hem nog nooit gebeurd en dat wilde hij zo houden. Alles op zijn tijd, voor alles kwam een geschikt moment.

Hij sprong op het muurtje en bulderde over het kamp. “Wakker worden! Deze mededelingen zijn voor iedereen. Dus ik wil iedereen hier hebben.” Zijn stem dulde geen tegenspraak, dat deed het nooit. Zijn staart bewoog een keertje langzaam heen en weer, terwijl zijn oren zoals gewoonlijk plat in zijn nek lagen. Toch lag er iets anders in zijn ogen, iets wat niet vaak zo was. Het verried dat er iets stond te gebeuren, iets wat hun leven weer ging veranderen. Zijn gedachten gingen naar de overname van ThunderClan, maar dat duwde hij snel weer weg. Dat was verleden tijd. Dit keer gingen ze het anders en beter doen. “Het water is nog niet gezakt, maar zo snel dat gebeurt wil ik dat jullie klaar staan. De Clans zullen zwak en moe zijn. Ze zijn hun kampen kwijt geraakt en daar moeten we gebruik van maken. Het is nodig weer eens tijd om ons territorium uit te breiden.” Hij keek de groep katten rond. Katten stuk voor stuk met een ander verhaal, maar het waren zijn members. Zijn young one’s en kittens die bereid waren om hem te volgen. Of in ieder geval die dat zouden doen, omdat hij dat hen opdroeg. Zijn blik gleed naar Shark. Natuurlijk had hij het zijn Commander eerst verteld, dat deed hij altijd. Maar dit was voor hun allemaal de juiste keuze. Er zou geen beter moment meer komen dan dit. Een kort knikje naar zijn Commander volgde, voordat zijn blik verder gleed. Naar zijn kinderen, naar Howl, hij zorgde er voor dat hij iedereen eventjes aankeek.

“Maak jullie klaar voor de tocht en train hard om te kunnen vechten. Daarna zullen we de Clans voor eens en voor altijd het gebied uit jagen.” Zijn ogen fonkelden even en er kwam een klein grijnsje om zijn bek. Hij maakte zich groot, zwiepte nog een keer met zijn staart en sprong toen weer van het muurtje. Dit was wat hij wilde zeggen. Zo snel het water gezakt was zouden ze hun kans grijpen en die ging hij echt niet voorbij laten gaan.

Voor de hele Elite!

Heerlijk opgekruld tot een bol(letje) lag Hellhound in het schuurtje te slapen. “Wakker worden! Deze mededelingen zijn voor iedereen. Dus ik wil iedereen hier hebben.” Zuchtend opende Hellhound een van zijn ogen en keek rond in de schuur die al snel leeg liep. Wat was er deze keer weer aan de hand? Hij begon aardig moe te worden van al dat gedoe. Wat moeizaam kwam de rosse kater overeind en wandelde de schuur uit. “Het water is nog niet gezakt, maar zo snel dat gebeurt wil ik dat jullie klaar staan. De Clans zullen zwak en moe zijn. Ze zijn hun kampen kwijt geraakt en daar moeten we gebruik van maken. Het is nodig weer eens tijd om ons territorium uit te breiden.” Tegen de tijd dat Claw rondkeek over de groep katten had Hellhound zich ook daarbij gevoegd. De rosse kater moest een zucht onderdrukken. Hier had hij dus alles behalve behoefte aan. Voor veel Elite leden was dit geweldig want dat betekende dat ze konden vechten. Voor hem was het enkel en alleen een ramp. Het betekende namelijk dat hij beter een excuus kon gaan verzinnen om niet mee te gaan naar het gevecht. Zijn wonden van de aanvaring met de twee Rogues waren nog niet geheel genezen. “Maak jullie klaar voor de tocht en train hard om te kunnen vechten. Daarna zullen we de Clans voor eens en voor altijd het gebied uit jagen.” Hellhound kwam overeind en wandelde richting Claw, die net van het muurtje was gesprongen. Het enthausiasme van de zwarte kater was te merken en dat maakte dit enkel moeilijker. "Claw", begroette Hellhound de Leader met een knikje terwijl hij zijn kant op liep. Nu maar hopen dat de zwarte kater er mee in zou stemmen. "Is het goed dat ik deze keer in het kamp blijf om alles hier te beschermen? Tijdens een groot gevecht ben ik op het moment niet de handigste om in te zetten. Bovendien zal iemand de Kittens en Mothercats moeten beschermen."

Een relaxte grijns lag op haar lippen. Ze was duidelijk blij met de keuzes die op dit moment gemaakt werden. Top notch, duizend maal beter dan haar vorige leiding-gevenden. Hier kon ze tenminste ongestoord doen wat ze het leukste vond, niet dat anderen daar zo blij mee zouden zijn, but oh well. Wat kon het haar schelen.

Het commando van Claw was duidelijk, dit was juist iets waar zij op gewacht had. Grijnzend sloeg ze haar klauwen in de drassige grond en richtte haar kop op. Nu zou ze kunnen laten zien waar ze van gemaakt was. En hoe klaar ze er voor was om te vernietigen wat er in haar weg stond. De clankatjes leken enkel zielige wormpjes in haar ogen. Zo simpel om uit te roeien. So, waar wachtte we nog op?

Heerlijk. Héérlijk. Het was het beste nieuws dat hij had kunnen krijgen sinds de regen. De ellendige regen die maar dagen door leek te gaan en waar geen eind aan leek te komen. Hoewel hij zich voorgenomen had zich er niet aan te ergeren, was dat plan natuurlijk heel erg mislukt omdat de regen maar aan bleef houden. Hij was niet dol op de regen en dat was duidelijk te merken, maar hij was dol op het idee dat Claw had. Het voelde heerlijk aan om de mogelijkheid te hebben om hun territory binnenkort uit te gaan breiden. Om die Clan cats voor eens en altijd te laten weten dat zij diegenen waren die het woud beheersten en niet andersom. Maar geduld was natuurlijk een schone zaak. Het zou voorlopig enkel bij een aankondiging blijven, want eerst moest het water zakken. Maar eenmaal dat dat gezakt was… hij grijnsde even breed als zijn leader terwijl hij op zijn vaste positie ging staan. Zijn vaste positie die de eerste keren vreemd had aangevoeld omdat Zira er normaal gezien moest staan, maar die nu gewoon voor hem was. Of nou ja. Helemaal gewoon zou het nooit voor hem worden, maar hij had het vrijwel direct geaccepteerd. De band tussen hem en Claw was beter geworden omdat ze precies op een golflengte zaten en allebei dezelfde ambities deelden. Geen haar op zijn pels zou er ook maar aan denken om hem tegen te werken en als de rest van de Elite slim was, deden zij dat ook niet. Claw deed zijn aankondiging en Shark knikte op dezelfde manier terug naar hem: hij was het ermee eens. Hij wilde dat dit zo snel mogelijk zou gebeuren zodat ze voor eens en altijd korte metten konden maken met die vervelende Clan cats. Zijn blik zocht gelijk naar die van Draco tussen de menigte. Dit was het ideale moment om zijn final assesment af te nemen. Om hem een member te maken voordat ze de Clans zouden bevechten. Maar waar was die stomme haarbal? Hij draaide zich om zodat hij met Claw kon spreken, maar zag dat Hellhound hem voor was. Hij trok geïnteresseerd zijnde met zijn oortje toen deze aankondigde liever in het camp te blijven. Had zijn zwart-witte kitten hem soft gemaakt? Hij kon het ergens wel begrijpen. Mocht Eveningpaw in de Elite hebben geleefd dan zou hij waarschijnlijk overwogen hebben om ook in het camp te blijven. ‘En misschien kan ik een paar young ones verzamelen voor een grote trainingssessie? Wie weet zitten er al een paar tussen die member kunnen worden.’ Of had zijn leader andere plannen voor hem? Daar had hij niet echt expliciet over gesproken, dus hij was benieuwd wat ze nu gingen doen.

Tag: Claw

Claws stem weerklonk over hun kamp en zijn eerste gedachte was om hem heel hard toe te schreeuwe zijn bek te houden. Gelukkig wist de zwarte kater wel beter, al helemaal toen hij een emotie in de groene ogen van de kater zag die hij niet goed kon plaasen. Behoedzaam zette hij zich neer op een afstandje van de andere katten en luisterde naar wat de clown te zeggen had. Toen Claw zijn zegje had gedaan ging er een golf van opwinding door de Elite, maar Jinx deelde dat gevoel niet. Ze zouden de clans verjagen, of dat was het plan. Normaal gezien had hij toch wel iets van de opwinding gedeeld, voor het feit dat hij misschien zijn vader kon pakken nu. Echter voelde hij niets, hij was al maanden lang beroofd van emoties.
Het was echter toen dat er plots een gedachte zich als gif door zijn brein verspreidde. Dit was haar kans, dit was zijn kans om het recht te zetten. "Ophelia!" [b]Klonk zijn lage stem door het kamp. Hij klonk haast boos, maar dat was eerder om niet veel aandacht te trekken. Zijn ogen schoten over het kamp, waar was ze?

[b]Tag: Ophelia(?)

De angstaanjagende stem bulderde door het volledige kamp. O vroeg zich af hoe één stem in hemelsnaam zoveel volume kon hebben. Claw riep de Elite op om wakker te worden en ze vroeg zich af waarom. De mededelingen schenen over iedereen te gaan en ze kon zich alleen maar indenken dat het iets slechts zou zijn. Aarzelend bewoog ze zich van de trappen van de toren af en zodra ze een stap buiten zette, werd ze alweer volledig natgeregend. Haar kleine gedaante hield zich op de achtergrond terwijl Claw zijn rede deed. De clans waren verzwakt door de zware regenval en de zwarte kater was van plan om ze aan te vallen. O's ogen werden groot van schrik. Ze konden niet tegen de clans vechten, er was geen enkele manier waarop ze dat zouden winnen, toch? Vier clans tegen één Elite? Ze werd al helemaal panisch toen ze zich bedacht dat zij mee zou moeten vechten. Hopeloos keek ze om zich heen, hopend dat er een manier was om er onderuit te komen. Toen hoorde ze haar naam en haar ogen vielen op haar vader. Dit was het moment, het ideale moment. Ze liep op hem af met een hoopvolle blik in haar ogen. Dat moest hem al genoeg vertellen.

Tag; Jinx

Claw's stem bulderde door het kamp. Echt, ongelooflijk hard. Iedereen moest verzamelen, dus deed Muta dat ook. Ze zag Ophelia vlak voor haar naar buiten lopen, en besloot dicht bij haar in de buurt te blijven. Ophelia en Hellhound (en een klein beetje Jinx, maar die vond ze vooral eng) waren de enige katten die haar vertrouwen hadden gewonnen, en waar ze dingen kwijt kon. De regen verwelkomde haar met een plens op haar hoofd, en Muta's lippen gleden naar beneden. Claw deelde mee dat ze zeer binnenkort de vier Clans zouden gaan aanvallen, en haar ogen gingen wijd open van schrik. Ze wilde helemaal niet aanvallen! Bovendien waren zij met vier clans en zij met maar één. De stem van haar vader deed haar opschrikken, en nieuwsgierigheid borrelde naar boven. Waarom had Jinx Ophelia zo dringend nodig? Nieuwsgierig liep ze op haar vader en zus af. Wat was er aan de hand?

Tag: Jinx en Ophelia
Als jullie het er niet mee eens zijn, negeer Muta dan maar!

Zijn ogen gleden in haast over het kamp, opzoek naar haar zwart-witte vacht. Ze was kleiner dan menig kat, waardoor de grote kater haar pas opmerkte toen ze enkele staartlengtes verwijderd was. Kennelijk hadden ze hetzelfde idee gekregen, want haar blik sprak boekdelen. Een steek ging door zijn lichaam bij het besef wat dit zou kunnen betekenen, maar voor één keer zou hij niet aan zichzelf moeten denken. Dus joeg hij alle emoties weg uit zijn blik en knikte enkel robuust, als vaststelling van hun onuitgesproken plan. Voordat hij echter kon spreken voegde zich een tweede figuur bij hen, zijn andere dochter Muta. Even beet Jinx op zijn lip toen hij haar nieuwsgierige blik zag. Zijn groene ogen gleden van Ophelia naar Muta, waarna hij tot het besluit kwam dat hij Muta hun plan kon toe vertrouwen. Ze was even goed zijn dochter, en Ophelia's zus; ze had het recht om dit te weten. "Ontmoet me zomenteen buiten het kamp, zorg dat je niet op valt. Als iemand vraagt waar je heen gaat, zeg dat we gaan trainen." Sprak hij kort en krachtig, alsof er helemaal niets aan de hand was. Ze mochten nu geen wantrouwen gaan wekken. Vervolgens stond de zwarte kater zonder om te kijken op en stapte op de rode kater verderop af. "Hellhound, gezien jij gewond bent dacht ik dat ik je misschien kon helpen met de training voor Muta en Ophelia vandaag,"Zijn stem verraadde niets maar even keek hij Hellhound diep in zijn ogen aan, hopend dat dat genoeg zou zeggen. Zowel Claw als Shark gunde hij geen blik waardig, in die twee had hij weinig zin op het moment. Nuja, eigenlijk had hij nooit zin in hen.

Tag: Eerst Ophelia en Muta, daarna Hellhound. (Is het oké als ik een topic voor hun vieren aanmaak?)

Hij was net van het muurtje afgesprongen toen Hellhound op hem afkwam. De kater legde de situatie uit en hij knikte langzaam. Het zou ook best eens kunnen dat de rode member alleen maar in de weg liep met zijn verwondingen. Hij vond het prima als Hellhound bij de kittens en moederkatten bleef. “Dat is prima Hellhound.” Sprak hij daarom. Hij hield genoeg katten over die met hun mee konden gaan. Sommigen zagen hem misschien als een complete zak, maar hij kon ook best redelijk zijn. Toen draaide hij zich om naar Shark. “Dat is een goed plan Shark. Wil jij binnenkort de Young Ones verzamelen voor de trainingssessie?” Natuurlijk zou hij erbij zijn. Hij had wel door dat Jinx met zijn kinderen stond te smoezen. Hem ontging niet zoveel, maar ze stonden te ver weg om het te kunnen verstaan. Dus keek hij enkel even strak hun kant op, voordat hij zijn aandacht weer op Shark richtte.

Alles leek ineens ontzettend vaag. Het geroezemoes op de achtergrond werd tien keer zo luid en ze had het gevoel dat iedere blik op haar gevestigd was. Toch wist ze dat het niet zo was. Dit was haar enige kans om uit de Elite te geraken en ze moest nu doorzetten, hoe bang ze ook was. Jinx zou haar helpen, hij moest wel, hij had het immers beloofd. Toen ze hem die blik gaf, knikte hij en dat was alles wat ze moest weten. Het plan was in gang gezet, ze gingen dit echt doen. Ze slikte, wachtend tot de realisatie dat ze hier weldra weg zou zijn haar zou raken. Toen voegde Muta zich bij het gezelschap. Eerst zag ze het als een probleem, een mogelijk risico, maar toen bedacht ze zich dat Muta wel eens net zo goed weg zou willen als zij. Er was een kans dat ze samen konden gaan, maar ze konden er nu nog niet over praten. Niet hier, waar iedereen hen kon zien en horen. Jinx instrueerde hen om elkaar zo meteen buiten het kamp te treffen, waarop ze knikte. Jinx liep vervolgens tot haar grote schrik naar Hellhound, de kater die haar plan luid en duidelijk had afgewezen. Ze wist dat hij hen niet zou verraden, maar ze maakte zich toch zorgen. Even aarzelde ze, maar toen wenkte ze naar Muta. Vervolgens liep ze het kamp uit, waar ze haar vader opwachtte.

Tag; Jinx, Muta.
Note; Is goed, Kip c: Ophelia is nu buiten het kamp, dus topic uit.

Omdat Claw bezig was met waarschijnlijk een bevestiging of een afwijzing te geven aan Hellhound liet Shark zijn blik even ronddwalen. Het viel hem op dat Jinx op een vrij zachte manier tegen Ophelia bezig was en dat Muta zich er niet later bij kwam voegen. Ophelia toonde niet bijzonder veel inzet voor de Elite en leek zich er ook zo min mogelijk mee willen moeien, dus dat was zeker een kat die hij bij de training wilde hebben. Hij richtte zijn strakke blik op haar en keek toe hoe de vier, na wat geroezemoes, het camp uitliepen. ‘Ophelia en Muta, ik wil jullie dadelijk ook bij de training van de young ones zien!’ riep hij nog na. Hij vertrouwde het zaakje niet helemaal en had de blik die Claw op hun wierp ook al gezien. Dat wilde zeggen dat zijn leader het boeltje ook niet echt vertrouwde, maar dat had hij dan weer mooi opgelost. Als de twee niet kwamen opdagen bij de training, was er waarschijnlijk iets aan de hand. Het kon hem vrij weinig schelen dat Jinx hun mee had genomen uit het camp: ze moesten zich klaarmaken voor een groot gevecht en daar hadden ze alle young ones bij nodig die ze konden gebruiken. Bovendien wilde hij kijken of Draco echt klaar was om member te worden, want dan wilde hij die training ook zo snel mogelijk afmaken. Dan hadden ze alvast één member die voor hun kon vechten. De young ones moesten het voornamelijk opnemen tegen de apprentices en dus ging hij hun een paar moves leren die wel handig konden zijn. Hij wilde vooruitgang zien en hij wilde zien dat de young ones klaar waren om te doden als dat moest. Bovendien wist hij dat de Clan cats ook niet bang waren om te doden als ze hun zielige territory daarmee konden beschermen en dus was het belangrijk dat de young ones wisten wat ze moesten doen als ze in een benarde positie terechtkwamen. Hij knikte naar Claw op diens vraag. ‘Ik ga ook zorgen dat Draco’s training beëindigd wordt nog voor we op oorlogspad gaan. Hij is bijna klaar met zijn training. Alleen zijn final assesment moet nog gedaan worden.’ Zijn officiële toewijding aan de Elite. Shark draaide zich om nadat hij zijn leader een respectvol knikje had gegeven en ging vervolgens naar de young ones’ tower om de young ones te gaan halen voor de training.

De zwarte kater voor hem knikte langzaam. Mooi zo. “Dat is prima Hellhound.” Met toestemming van clan om achter te blijven zou niemand hem er meer lastig mee kunnen vallen. Dat hielp enorm natuurlijk. "Hellhound, gezien jij gewond bent dacht ik dat ik je misschien kon helpen met de training voor Muta en Ophelia vandaag," zei een stem achter hem. De rosse kater draaide zich om en zijn ogen ontmoette die van Jinx. Dit klonk vrij onschuldig maar de blik die Jinx gaf vertelde wat anders. Hellhound knikte bevestigend. "Natuurlijk", sprak hij rustig. Hij wist dat dit heel wat meer dan een gewone training zou zijn. Als ze op dit moment Ophelia weg zouden sturen van de clan zou het pas laat of misschien zelfs niet gemerkt worden gezien ze al snel een gevecht in zouden gaan. Toch was dit naar zijn mening niet de juiste oplossing. Hij zou in ieder geval mee gaan en zien wat er zou gaan gebeuren.

[Kun je me de link van dat topic dan doorsturen?]

Onderwerp: Re: [A Path Unwalked] New chances