You were right [Vitani]

Zo, de kittens lagen veilig te slapen. Corra stond op, de eerste moons waren moeilijk geweest. doordat ze geen melk aan had gemaakt had ervoor gezorgd dat ze bij Kittypets had moeten bedelen om haar kittens te voeden. Nu ging ze erop uit. De grijze tabby had een doel voor ogen: Vitani zoeken en sorry zeggen.

Toen ze weer terug was tussen de huizen rilde Corra, ze was er in de afgelopen twee moons zo aan gewend geraakt om niet meer hier te zijn... Ze snoof, meestal jaagde de roodbruine kattin hier ergens... Toch?

De afgelopen twee moons waren moeilijk geweest voor de roodbruine she-cat. Haar eerst gewoon rustig leventjes was op de kop gegooid, natuurlijk was het leven van een elite member nooit 'rustig' maar ze was niet één van die members die elke dag op moord pad was. Tot de afgelopen twee moons. Haar dagschema was niks anders dan trainen en haar gebroken gevoelens onderdrukken. Natuurlijk had ze pijn van het verlies van Corra maar de grijze she-cat had eindelijk toch voor Khione gekozen en niet voor haar. Een koude gloed had sinds hun laatste ontmoeting in haar ogen plaatsgenomen en nu, zo gevoelloos als een steen zwermde ze door de twoleg place. Haar nagels uitgeklapt en tikkend tegen de vochtige bestrating terwijl er kleine druppels uit de lucht vielen en haar roodbruine gestreepte vacht doorweekte. Oud bloed en wilde plukken vacht versierde haar lichaam toen de she-cat haar klauwen in een rat sloeg en hem - nog levend- met haar nagels opviste. Het diertje schreeuwde zijn longen uit zijn lijf waardoor er een grijns op haar lippen vormde en Vitani de rat boven de grond liet hangen als een soort speelgoedje.

Ineens zag ze de mooie kattin en meteen rende Corra op haar af. Vitani zat te spelen met een rat en Corra sprong ineens tegen haar aan. Ze lande boven op de oudere kattin en likte haar gezicht, ja ze was somber geweest maar dit maakte het wel beter. "hey Vi" Glimlachte Corra een beetje somber en ze begroef haar gezicht in diens nek. Nu voelde Ze zich helemaal niet schuldig meer voor Khione, dit was gewoon gerechtigheid.

Terwijl de she-cat de rat omhoog hield en genoot van zijn angst liet ze haar bloedrode ogen zich focussen op zijn kleine kraaloogjes. Een scheve sadiste glimlach sierde haar verminkte gezicht toen ze zich zelf op haar buik liet liggen en de rat boven haar geopende bek liet bundelen. "Life's not fair, is it?" De member opende langzaam haar kaken toen de woorden van haar lippen gleed om de rat van zijn leven te beroven toen ineens een harde knal tegen haar op bonkte. Automatisch liet ze de rat vallen die binnen een fractie van een seconde verdwenen was en boos sissend liet ze haar klauwen richting de gene heen slaan die boven haar opsprong. Gelukkig kon ze aanval tegenhouden toen er ineens een lik over haar gezicht heen gleed en verwarrend gooide ze de andere kat van haar rug. Haar ogen vingen de grijze tabby vacht op en meteen herkende ze die stralende groene ogen. De zelfde mooie ogen die ze de laatste twee moons niet meer had gezien. Vitani's nekhaar kwam lichtjes overeind terwijl ze haar ogen samen kneep. "Corra"

Ze leek heel erg te schrikken en Corra ging snel van haar af voordat ze weg geduwd werd. Vitani leek ook helemaal niet blij om haar te zien "Corra" Miauwde ze met samengeknepen ogen en de grijze kat keek haar aan. "w-wat is er?" Oh nee... ze wist het al! Ze had deze kat afgewezen, meerdere keren. Ze had Vitani zo vaak herinnert aan haar relatie met Khione. "Ik weet dat je dit voorspeld had maar... Ik en Khione zijn uit elkaar, en nee je bent geen tweede keuze" Zuchtte ze en ze keek naar de grond, beschaamd.

Hoe graag ze Corra nu bij haar strot wou pakken en eventjes duidelijk vertellen wat er aan de hand was de she-cat kon het niet. Haar nagels wouden zich in haar pels slaan maar toch was ze nog steeds vastgenageld aan de grond. Corra had haar verdomme twee moons lang niet gesproken, gedumpt als oud vuil nadat ze haar pleziertje had gehad. Vitani was juist de gene die katten zo de container in trapte maar nu was zij het. Nooit had ze iets gevoeld voor iemand zoals de grijze she-cat die voor haar neus stond maar blijkbaar was ze niks meer dan een tweede keuze ook al vertelde ze van niet. "En dus kruip je nu terug naar mij?" Haar stem klonk scherper dan bedoeld, maar op dit moment kon ze ventjes niks schelen aan de gevoelens van de grijze rogue. "Doen alsof er niks gebeurd is?"

"En dus kruip je nu terug naar mij?" Vroeg Vitani op scherpe toon en Corra dook in elkaar "Doen alsof er niks gebeurd is?" Vervolgde ze en de grijze kattin zuchtte, Vi had gelijk... "Het spijt me... En ik begrijp dat je me niet meer wilt zien" Miauwde ze verdrietig en ze draaide zich om. Ze was een verrader, ze was naïef geweest.. Natuurlijk haatte Vitani haar... ze wilde Corra waarschijnlijk nooit meer zien en dus begon ze weg te lopen.

Een zucht verliet de mond van de grijze she-cat terwijl ze een of andere excuus uitkraamde maar de elite member reageerde er niet op. Inplaats van dat kneep ze maar haar ogen toe en sloeg met het puntje van haar staart toen Corra ineens weg begon te lopen. Ofcourse, weglopen was altijd makkelijk voor lafaards eh. "Tuurlijk loop maar weer weg. Daar ben je immers erg goed in eh" Siste ze haar na, doelend dat ze haar liet stikken en haar grijze kop twee moons niet had laten zien alsof ze een of andere speetje was.

Vitani's gemene woorden maakte Corra erg treurig. Ze keek om naar de roodbruine member en keek die aan, ze was nog steeds even mooi.... "Wat wil je dan? Ik mag en niet naar je 'terugkrabbelen' en niet weglopen? Het spijt me, maar als er geen gesprek komt ga ik terug naar mijn kittens" Miauwde ze serieus. Even dat feit erbij gooien, dat zou een normaal gesprek kunnen starten....