So, this is your home?

Hij wachtte hier op de kater met wie hij een gesprek had aangevraagd. Het bleef gek dat hij nu degene was die de katten moest ondervragen, in de gaten moest houden en een beetje op het goede pad moest helpen. Aan de andere kant was hij er juist blij mee, want hierdoor kon hij op de hoogte zijn van alles en eindelijk doen wat hij altijd al wilde, helpen. Vandaar ook het gesprek van vandaag met Amber, wiens loyaliteit besproken zou worden. Tall wilde niet aan hem twijfelen, maar het moest gebeuren want eerlijk: hij wist niet goed of de jonge kater de ernst van zijn daden inzag. Then again, hoe vaak had Tall hier zelf wel niet gezeten?

- Amberhunt first (invallen mag als een kat een 'dramatische mededeling' heeft

De ander kwam rustig ogend binnengelopen, wat het gesprek een stuk zou vergemakkelijken want eerlijk, Tall had ondervonden hoe lastig dit kon worden als er eén kat continu bang was te kort te doen. Dat was hier niet het geval, en de kater besloot dus ook het niet te groot te maken. "Inderdaad," Mauwde hij dus, met een glimlach en een uitnodigend gebaar voor de ander om te gaan zitten. "Ik vroeg me af hoe het zat met je loyaliteit," Viel hij met de deur in huis. Het gesprek zou hier ooit heengaan, dus waarom eromheen draaien? Koetjes en kalfjes kwamen na de belangrijke zaken.

Wow, als hij dacht dat hijzelf straight to the point was, dan was Amberhunt gewoon the point, ofzo. Het kwam er in ieder geval op neer dat de kater tegenover meteen inging op zijn punt en niet echt uitzonderlijk veel ruimte liet voor vragen. Maar Tall zou Tall niet zijn als hij ten eerste niet kapot veel ervaring had in dit soort gesprekken, en ten tweede, doorvroeg. "Mis je haar?" Vroeg hij daarom ook, aangezien dat de grootste risicofactor was.

Hij werd ongelovig aangekeken, en Tall haalde in antwoord op de blik zijn schouders op, kom op, hij moest toch iets vragen? Daarnaast had hij het aankomende antwoord wel verwacht, en was het belangrijk dat het gezegd was. De leider knikte daarom ook, en wachtte even tot de ander ook zijn volgende woorden gezegd had. Daarop hield hij echter zijn kop geïnteresseerd schuin. "Heb je het idee dat je die moet bewijzen?" Vroeg hij de ander, zijn ogen zoekende naar uitdrukkingen van de kater voor hem.

De ander gaf een ietwat vaag antwoord, waardoor Tall hem even gefronst aankeek. Dus, hij had vertrouwen in zichzelf maar vertrouwde niet dat de clan vertrouwen in hem had? Oké, dat was op zich een interessante visie, een die Tall niet per se deelde, maar who cared (Waspsting in ieder geval niet). Daarna kwam de vraag hoe dat dan volgens hem zou moeten. Hierop haalde de kater even zijn schouders op. "Wat mij betreft doe je het prima, en als jij er vertrouwen in hebt dan ik ook," Mauwde hij de jongere kater toe. "De enige manier om dat te laten doorwerken in de clan is door een warrior te zijn waar anderen op kunnen bouwen, behulpzaam, sterk, trouw aan zijn woord, doe dat en katten zullen je vanzelf vertrouwen," Een glimlach werd eraan toegevoegd. Het pleitte al voor de ander dat hij eraan wilde werken.

Hij had best veel als reactie normaal gevonden, een teleurgestelde blik, een frustratie uiting, een soort diepe zucht, maar dit haast bezetene wat zich nu vertoonde in de apprentice deed Tall toch echt verbaasd fronsen. "Ehm.." Mauwde hij, een beetje ongemakkelijk aangezien hij juist dacht dat ze het zo samen snel konden afronden en Amber door kon met zijn leven. "Moeten we het toevallig nog ergens over hebben?" Want eigenlijk was 'leider' gewoon een veredelde uitdrukking voor 'degene naar wie je met je problemen gaat', ook al was hij niet echt een pro ofzo.

Opnieuw was hij niet goed in het inschatten van het antwoord van de ander, want wat er plots uit zijn mond kwam bracht Tall enorm van zijn stuk, en deed hem heel diep fronsen. Ehm.. Kon het zijn dat hij hier een dierbare fout gemaakt had? Help alsjeblieft niet. "Omdat je.. een apprentice bent?" Probeerde hij, al niet meer gelovende in zijn eigen antwoord, shit shit shit shit, niet oke, die kat voor hem heette Amberhunt, dat betekende iets en dat iets bekende dat Tall nu sowieso voor gek stond. Good going.

Oke, hoewel hij vaak fouten maakte en het inmiddels zelfs zover gekomen was dat Waspsting bijna openlijk een revolutie wilde leiden, was dit een eerste keer dat hij dit soort spul vergat. Zijn mond viel open en zijn hoofd ging schuin, hij herinnerde zich die ceremonie nog! Wat waanzinnig dom van hem. Meteen verscheen er een ongelovige grijns op zijn gezicht. "Dat ik dat vergeten was, debiel," Mauwde hij, tegen zowel zichzelf als de ander, en knikte toen deze een verklaring gaf. "Misschien, of misschien omdat ik onoplettend ben, of.." Hij keek even schuin naar Amber, "Of omdat je je gedraagt als een apprentice soms," Want de ander zat hier met een reden.

Hij moest lachen om de laconieke houding die Amber aannam toen Tall hem weer met het probleem confronteerde. Het was een mooie manier van naar de wereld kijken, een die de kater zelf ook lang volgehouden had, maar nu had hij verantwoordelijkheid en keken katten naar hem op. Plots leken die lessen van zijn moeder niet meer zo zinloos. "Maar dat is het hem juist," Mauwde hij dan ook, en keek een beetje weemoedig naar de ander. "Het feit dat zij net zoveel familie is als de clan, hoe begrijpelijk ook, kan niet blijven bestaan," Indringend keek hij naar Amber. "Er komt een moment dat je moet kiezen, en de vraag die je jezelf moet stellen is 'zou ik de clan op één zetten als...'" En daar kon dan van alles ingevuld worden. Gewoon elke situatie waarin Amber moest kiezen, zou hij het doen?