Secrets are always difficult to keep

Winddancer keek even om zich heen, alsof ze hier niet mocht zijn, en liep dan de nursery in. Ze ging gewoon de goede tante zijn die ze was, mocht dat niet? Ze knikte even naar de pleegqueen van de kittens ter begroeting en keek toen om zich heen. Het was middag en alle kittens waren verspreid over de nursery aan het spelen. De grote poes zette zich maar neer bij de ingang en keek naar hen. Waarom? Moeilijk te zeggen. Misschien was het haar moedersinstinct, dat eigenlijk nooit echt hard de kop opstak maar er misschien toch erger was; of misschien was ze nieuwsgierig, om te zien hoe haar.. Hoe de kittens het deden. Misschien moest ze er gewoon niet zo veel over nadenken.

Settledkit eerst~

Settledkit schudde zijn kopje verbaasd toen hij een mosbal op zijn kop kreeg van één of andere kitten die hier in de nursery aan het krioelen waren. Het katertje keek om zich heen en probeerde de boosdoener te zoeken die hem te pakken had gekregen. Want die zou zijn verdiende loon krijgen en die mosbal drie keer zo hard terug krijgen. Maar zijn groene ogen vonden iets heel anders toen hij de nursery aan het doorzoeken was. Hij zag zijn tante bij de ingang van de nursery zitten en een brede glimlach kwam op zijn gezicht. Hij vond het altijd leuk als zijn tante of zijn vader hem kwamen bezoeken in de nursery. Vrolijk trippelde hij naar de bruin-witte poes toe. ‘Tante!’ riep hij enthousiast toen hij eindelijk bij haar was en hij sprong meteen op haar staart. Nog een van zijn favoriete spelletjes om te spelen met de grote katten. Zijn wraak op de mosbal gooier was hij meteen vergeten. ‘Spelen?’ vroeg hij toen met smekende oogjes, doelend op haar staart.