Tragedy

Thornfang stond momenteel voor de apprentices’ den en keek met een norse blik naar binnen. Hij wilde zijn bek openen en de naam van de apprentice roepen die hij helaas als apprentice had toegewezen gekregen, maar besloot om het te laten voor wat het was. Het had geen zin meer. De tom toonde nauwelijks initiatief en Thornfang ging binnenkort vragen aan Tallshadow of hij de tom alsjeblieft een andere mentor kon geven. Als alle apprenices zo waren zoals die vervloekte haarbal, dan wilde hij voorlopig even geen mentor meer zijn. Dan liet hij het wel over aan de enthousiaste warriors met ongelooflijk veel geduld en die het gebrek aan respect beter aankonden dan hij op dit moment. Geïrriteerd zijnde zwiepte hij met zijn dikke staart terwijl hij de nursery passeerde. Hij tuurde naar binnen en zag dat zijn dochters alle vier vredig lagen te slapen. Hij knikte tevreden zijnde en besloot om buiten het camp te gaan. Hij kon eventueel nog wat gaan jagen of de borders te controleren, want het was niet al te lang geleden dat er een ShadowClanner onder hun aangevallen was door de leader van de BloodClan. Het hele verhaal wist hij er niet van, maar schijnbaar had het gevecht zich niet plaatsgevonden in het ShadowClan territory. Een paar zeiden zelfs dat ze het zelf opgezocht had en dat het haar eigen schuld was. Thornfang was het misschien ook niet helemaal eens met de apprentices haar daden, maar ze verdiende toch wel meer respect dan dat voor haar nobelheid en dus had hij ze het zwijgen opgelegd. De geschrokken blik in hun ogen had hem voor een moment goed gedaan omdat het hem herinnerde aan het feit dat niet iedereen vergeten was wie hij was en welke rank hij had. De tom merkte de aanwezigheid van een andere kat op in de buurt van de Burnt Sycamore en trok kort met zijn oortje. ‘En wat doe jij hier helemaal alleen?’ vroeg hij op een koele manier, de vrolijke glimlach negerend. ‘Ben je met je mentor gaan trainen of zo? Weet je niet hoe gevaarlijk het is om buiten het camp te gaan en je in dit deel van het territory te bevinden?'

Thornfang merkte al heel gauw op dat het geen karaktertje was à la Harepaw. Dat was goed. Hij had echt een hekel aan de witte tom gekregen en hij zwoer dat als hij nog één zo’n kat in zijn buurt had dat hij zou ontploffen. Hij had er een hekel aan als hij niet het respect kreeg waar hij al die jaren al zo hard voor gewerkt had. Het was algemeen bekend dat de senior warriors wensten om op een respectvolle manier behandeld te worden omdat zij al veel bereikt hadden in hun leven en Thornfang was daar één van. Dat kwam door zijn moeder, want zij had ook altijd heel erg gelet op het respect die ze van anderen kreeg. En er waren maar weinig apprentices, warriors of zelfs senior warriors geweest die het in hun hoofd haalden om tegen haar in te gaan of haar op een niet bepaald respectvolle manier te benaderen. De vraag van de apprentice liet hem een beetje verbaasd zijnde opkijken, maar hij schudde zijn hoofd resoluut. ‘Mijn apprentice verdient het niet om meegenomen te worden uit het camp. Hij krijgt binnenkort waarschijnlijk een andere mentor. En dat zal hem duur komen te staan, want zo duurt het enkel langer totdat hij warrior zal worden. Dus denk daar heel goed aan voordat je besluit een grote bek op te zetten tegen je mentor.’ Dat was een directe waarschuwing en Thornfang kneep zijn oogjes even samen toen de tom zijn uitleg deed over waarom hij alleen buiten het camp was. Hij kon wel appreciëren dat de tom inzet wilde tonen en overduidelijk moeite deed om de rank van warrior zo snel mogelijk te krijgen, maar toch vond hij het nog altijd geen goed idee dat de apprentice hier alleen was. En zeker niet nu bleek dat BloodClanners weer op pad waren om het leven van jonge apprentices te vergallen. ‘En je hebt zeker niet gehoord wat er gebeurde met de laatste ShadowClanner die zich buiten het camp had gewaagd?’ Hij keek de apprentice fronsend aan. ‘Als je je echt wilt bewijzen en je het respect wilt verdienen die je nodig hebt om te stijgen in rank, begin dan eerst met wijselijk na te denken voordat je begint aan je zelf-training. Vraag ook zeker eerst toestemming voor je het camp verlaat. Dadelijk komt er weer zo’n achterlijke BloodClanner zichzelf zo-even tonen en dan heb je een probleem. De vorige apprentice die het camp uitging, kwam terug met een blind oog en een rank als elder.’ Hij keek de tom strak aan.