Tell me, would you like to be my friend?

Moonpaw zuchtte, het was al een tijd geleden dat hij zich gewoon in de apprentices den had kunnen oprollen en in een droomloze slaap kunnen vallen tussen zijn clangenootjes. Hij kop hing troosteloos en hij tilde zijn poten nauwleijks op terwijl hij over de open plek slofte. Iedereen die hem zo had zien gaan, was metteen overtuigt dat hij onder de zorgen bukte. Misschien niet zoals een normale kat of deputy had, maar eerder probleemzorgen. Veel problemen. Zijn oge keken mistroostig naar de prooi stapel. Die was nog zo goed als vol, maar hij had geen honger. Raar, want hij had de hele dag nog niet gegeten. Hij was al opgestaan voor de dageraad en was de hele dag gaan jagen. Moonpaw dwong zijn poten om die paar lengtes af te leggen, en een muis voor zichzelf te pakken. Zijn ogen gleden de open plek over, op zoek naar een plekje voor zichzelf, maar misschien ook met gezelschap. Uiteindelijk gaf hij de gedachte dat iemand hem uit zou nodigen op en trippelde naar de apprentices den. Daar drong hij niet zoals gewoon de varens voor de ingang binnen, maar bleef achter een varenkluit bij de ingang zitten. Langzaam boog hij zich voorover, en nam een hap van het draderige vlees. Bladval was in zicht, en dan zou hij meer moeten gaan jagen voor de oudsten. Hij dacht aan Brightpaw, met haar angsten, Lionpaw die er ook achter was gekomen, Winterstorm, haar moeder, Darkfire, die een kat vermoord had zonder reden, Hawkstripe, die hem nogal in de steek liet, Bluestar en Fireheart, die nog van niets wisten, Snowpaw, die hij op de Gathering terug had gezien, Crookedstar, die zijn situatie steeds verslechterde, Stormtail, de deputy van de RiverClan, Dreamheart, die had gezien hoeveel hij om het witte poesje gaf, Lionclaw, die een hekel had aan de ThunderClan, Snowlight, met haar broer, en Goldenmoon die haar samen met hem wou helpen. Al die katten namen zijn gedachten in, en maakten dat hij koppijn zou krijgen als hij niet snel ophield met aan hen te denken. En de andere apprentices die hij nauwelijks kende eigenlijk. Hij wou dat hij met Lionpaw kon spreken, een nieuwe vriend in de Clan zou iets zijn wat hij nodig had. Hoopvol keek hij op, maar zag nergens een bekende vacht verschijnen. Troosteloos zakte zijn kop o zijn voorpoten, en liet zijn ogen sluiten. Zijn oren vingen elke pootstap op, en hij keek op toen hij er een paar in zijn richting hoorde komen.

[Everybody of ThunderClan ;d]

Morningpaw zuchtte licht en schudde haar witte pels op. De dagen begonnen korter te worden en het weer kouder. Waarom was dit zo slecht voor haar schitterende vacht. Ze knipperde en keek even zoekend rond. Het kamp was niet de stilte plek. Maar een kater die opviel was Moonpaw. Ze kende hem maar hij was net zo als elke andere kat niets anders dan irriterend. Wel was licht in haar hoofd de connectie tussen de kater en de oudere poes Mindweaver. Ze was net als elke Elder irritand en zogenaamd wijs. Maar de afgelopen paar uur had Morningpaw de oude poes niet gezien. Alleen en niets te doen stapte de poes naar voren om maar een klein gesprek met de kater aan te gaan, misschien kon ze hem wel beledigen, en dan werd haar dag nog een beetje goed. "Wel hallo katertjee." Riep ze honend terwijl ze de laatste muizenlengtes naar voren sprong om vlak voor hem stil te blijven staan. "En hoe gaat het met het katertje vandaag?" Vroeg ze beledigend en glimlachte.


(Morny is TC alleen haar naam moet nog gekleurd worden )

Langzaam boog hij zich voorover, en nam een hap van het draderige vlees. Bladval was in zicht, en dan zou hij meer moeten gaan jagen voor de oudsten. Hij dacht aan Brightpaw, met haar angsten, Lionpaw die er ook achter was gekomen, Winterstorm, haar moeder, Darkfire, die een kat vermoord had zonder reden, Hawkstripe, die hem nogal in de steek liet, Bluestar en Fireheart, die nog van niets wisten, Snowpaw, die hij op de Gathering terug had gezien, Crookedstar, die zijn situatie steeds verslechterde, Stormtail, de deputy van de RiverClan, Dreamheart, die had gezien hoeveel hij om het witte poesje gaf, Lionclaw, die een hekel had aan de ThunderClan, Snowlight, met haar broer, en Goldenmoon die haar samen met hem wou helpen. Al die katten namen zijn gedachten in, en maakten dat hij koppijn zou krijgen als hij niet snel ophield met aan hen te denken. En de andere apprentices die hij nauwelijks kende eigenlijk. Hij wou dat hij met Lionpaw kon spreken, een nieuwe vriend in de Clan zou iets zijn wat hij nodig had. Hoopvol keek hij op, maar zag nergens een bekende vacht verschijnen. Troosteloos zakte zijn kop o zijn voorpoten, en liet zijn ogen sluiten. Zijn oren vingen elke pootstap op, en hij keek op toen hij er een paar in zijn richting hoorde komen. Een kleine witte poes stapte zijn kant op, "Wel hallo katertjee." Riep ze honend terwijl ze de laatste muizenlengtes naar voren sprong om vlak voor hem stil te blijven staan. "En hoe gaat het met het katertje vandaag?" Vroeg ze beledigend en glimlachte. Hij ekte zich op, hij was bijna tweee keer zo groot als haar, en ouder, maar dat leek haar niet te deren. 'Gaat wel, 'Miauwde hij spottend terug, 'Tot jij kwam,' Zijn blauwe ogen keken haar aan, dacht ze nu echt dat ze hem ging beledigen? 'En met jou Morgingpaw?' Vroeg hij vriendelijk. 'Alles goed?' Het kon hem niets schelen, maar hij wou gewoon met iemand praten, en aan iets anders denken.

[Uhu, Moonpaw is eigenlijk wel gekwets huur~ xD]

Redfur had gisteren de hele dag gejaagd. Ze was al wat openere geworden naar het gesprek met Fireheart en had wat vrienden gemaakt. Ze aarzelde minder om een gesprek aan te binden, en wat ze ook merkte was dat ze minder alleen was, ze minder stille wandelingen maakte en dat sommige katten toch nog wel graag bij haar in de buurt wilde zijn. Ze lag nu slapend, met haar kop op een poot, opgerold op haar mosnest en werd tegen zonhoog wakker. De felle zon prikte in haar ogen, en een opgewonden gevoel overviel haar. Een paar dagen geleden was haar dochter Moringkit Morningpaw geworden, Ze begon al te glimlachen als ze er aan dacht, maar een bezorgdheid overviel haar ook. Morningpaw was geen zachtaardig poesje, ze dacht meer aan zichzelf dan aan anderen. Ze gaapte rekte zich ui en besefte dat ze de enige was die nog in de Den lag. Ze wastte haastig haar vacht, die mooi opgloeide door de zon en stond op. Ze liep met rustige trip uit de Den en stond even stil. Ze herkende de witte netjes verzorgde vacht meteen, Morningpaw. Op zich niks mis mee, maar ze hoorde een spottend toontje en herkende de liggende Moonpaw. Ze draaide met haar ogen, ze had ook altijd wat met haar dochter en stapte met ferme pas naar de twee katten toe. Ze zette haar boze stemmetje op en zei streng tegen Morningpaw:''Wat heb ik nou gezegd, ben eens aardig, dan krijg je zo vrienden! Sorry Moonpaw.''

Hij rekte zich uit, hij was bijna tweee keer zo groot als haar, en ouder, maar dat boeide haar niets. Ze was toch beter in alles dan hem. 'Gaat wel. Tot jij kwam,' Zijn blauwe ogen keken haar aan en zijn toon was spotend geweest, maar net zoals dat hij zo veel groter was, boeide dat haar niets. 'En met jou Morgingpaw? Alles goed?' Vroeg hij vriendelijk en Morningpaw keek hem geïrriteerd aan. ''Wat heb ik nou gezegd, ben eens aardig, dan krijg je zo vrienden! Sorry Moonpaw.'' Hoorde Morningpaw haar moeder zeggen die naar hun toe was gekomen. Geïrriteerd keek Morningpaw haar moeder aan en rekte zich even uit. "Ik ben pas aardig tegen een kat, als een kat mijn respect heeft verdiend.." Sprak ze geïrriteerd en keek haar moeder aan. Sacherijnig zwiepte haar staart heen en weer en keek opnieuw Moonpaw aan. "Als je maar niet denkt dat ik sorry zeg tegen die vuilnisbakken kat.." Verzuchtte ze geïrriteerd richting haar moeder, net hard genoeg zodat Moonpaw het kon horen.

Redfur zuchtte en schudde haar hoofd. Met Morningpaw was niks te beginnen, maar hoe langer ze het probeerde dan zou Morningpaw wel veranderen. ''Ik ben pas aardig tegen een kat als een kat mijn respect verdient...'' Sprak Morningpaw geirriteerd en schagarijnig zwiepte ze met haar staart. ''Als je maar niet denkt dat ik sorry ga zeggen tegen die vuilnisbakken kat'' Zei ze geirriteerd richting Redfur maar luid genoeg dat Moonpaw het kon horen. Dit was voor Redfur de druppel die de emmer deed overlopen. Ze wist dat ze veel gedult moest hebben met haar dochter maar hier kon ze niet tegen. ''Luister eens jongedame, Iedereen verdient elkaars respect, en geen van ons is een vuilnisbakkenkat! Als je zo door gaat dan ga ik drect naar Bluestar zelf en zeg ik tegen haar dat je niet mee mag naar de grote vergadering!'''Redfur wist dat haar dochter veel liever naar de grote vergaderingen ging dan zitten te wachten tot iedereen terugkwam. Ze wilde liever zelf met de eer strijken en de grootste verhalen vertellen. Redfur zwiepte woest met haar staart waarmee ze Morningpaw een ferme tik op haar witte zachte oren gaf. Ze keek Moonpaw veronstchuldigend aan, en zuchtte toen voor de zoveelste keer.

"Wel hallo katertjee." Riep ze honend terwijl ze de laatste muizenlengtes naar voren sprong om vlak voor hem stil te blijven staan. "En hoe gaat het met het katertje vandaag?" Vroeg ze beledigend en glimlachte. Hij ekte zich op, hij was bijna tweee keer zo groot als haar, en ouder, maar dat leek haar niet te deren. 'Gaat wel, 'Miauwde hij spottend terug, 'Tot jij kwam,' Zijn blauwe ogen keken haar aan, dacht ze nu echt dat ze hem ging beledigen? 'En met jou Morgingpaw?' Vroeg hij vriendelijk. 'Alles goed?' Het kon hem niets schelen, maar hij wou gewoon met iemand praten, en aan iets anders denken. Een lichte poes kwam op hen af, Ze zette haar boze stemmetje op en zei streng tegen Morningpaw:''Wat heb ik nou gezegd, ben eens aardig, dan krijg je zo vrienden! Sorry Moonpaw.'' Hij haalde zijn schouders op, het kon hem eigenlijk niets schelen. "Ik ben pas aardig tegen een kat, als een kat mijn respect heeft verdiend.." Sprak ze geïrriteerd en keek haar moeder aan. Sacherijnig zwiepte haar staart heen en weer en keek opnieuw Moonpaw aan. "Als je maar niet denkt dat ik sorry zeg tegen die vuilnisbakken kat.." Verzuchtte ze geïrriteerd richting haar moeder, net hard genoeg zodat Moonpaw het kon horen. Bijna metteen sprong hij overeind, om zichzelf en zijn eer te verdedigen, maar hij hield zich in. Hij zou het haar niet gunnen. ''Luister eens jongedame, Iedereen verdient elkaars respect, en geen van ons is een vuilnisbakkenkat! Als je zo door gaat dan ga ik drect naar Bluestar zelf en zeg ik tegen haar dat je niet mee mag naar de grote vergadering!''' Ze keek Moonpaw veronstchuldigend aan, en zuchtte toen voor de zoveelste keer. 'Laat maar Redfur,' Zei hij, 'De kleintjes,' Hij staarde nu recht naar Morgingpaw, 'Moeten zich nog leren te gedragen als katten met eer, en loyaliteit,' Zijn grijns was nu echt breed. Hij was benieuwd hoe die zou aankomen bij haar, want de rest kon haa rmoeilijk schelen. Hij had het gevoel dat ze pas vriendelijk zou doen tegen iemand als die een hele Clan in zijn eentje zou verslaan, onmogelijk dus.

''Luister eens jongedame, Iedereen verdient elkaars respect, en geen van ons is een vuilnisbakkenkat! Als je zo door gaat dan ga ik direct naar Bluestar zelf en zeg ik tegen haar dat je niet mee mag naar de grote verg.adering!''' Ze keek Moonpaw veronstchuldigend aan, en hij zuchtte toen 'Laat maar Redfur. De kleintjes,' Hij staarde nu recht naar Morgingpaw, 'Moeten zich nog leren te gedragen als katten met eer, en loyaliteit,' Ze siste en keek hem koud aan. "Liever klein en mooi dan groot en lomp." Sprak ze honend en keek veelbetekenend naar zijn gespierde lichaam. Daarna draaide ze haar kop weg. "En de Gathering missen, tja, dat zou vervelend zijn." Ze keek haar moeder recht aan en sprak kill. "Een dochter kwijtraken lijkt me nog erger nietwaar mam? En vooral na je lieve partner." Koud sprak ze de woorden uit en sloot haar ogen terwijl ze terug dacht aan de vage herinneringen Daarna draaide ze zich om en ging weer zitten. Ze was hard en ijskoud, misschien maakte dat haar wel zo perfect.

Sacherijnig zwiepte haar staart heen en weer en keek opnieuw Moonpaw aan. "Als je maar niet denkt dat ik sorry zeg tegen die vuilnisbakken kat.." Verzuchtte ze geïrriteerd richting haar moeder, net hard genoeg zodat Moonpaw het kon horen. Bijna metteen sprong hij overeind, om zichzelf en zijn eer te verdedigen, maar hij hield zich in. Hij zou het haar niet gunnen. ''Luister eens jongedame, Iedereen verdient elkaars respect, en geen van ons is een vuilnisbakkenkat! Als je zo door gaat dan ga ik drect naar Bluestar zelf en zeg ik tegen haar dat je niet mee mag naar de grote vergadering!''' Ze keek Moonpaw veronstchuldigend aan, en zuchtte toen voor de zoveelste keer. 'Laat maar Redfur,' Zei hij, 'De kleintjes,' Hij staarde nu recht naar Morgingpaw, 'Moeten zich nog leren te gedragen als katten met eer, en loyaliteit,' Zijn grijns was nu echt breed. Hij was benieuwd hoe die zou aankomen bij haar, want de rest kon haa rmoeilijk schelen. Hij had het gevoel dat ze pas vriendelijk zou doen tegen iemand als die een hele Clan in zijn eentje zou verslaan, onmogelijk dus. "Liever klein en mooi dan groot en lomp." Sprak ze honend en keek veelbetekenend naar zijn gespierde lichaam. Daarna draaide ze haar kop weg. "En de Gathering missen, tja, dat zou vervelend zijn." Ze keek haar moeder recht aan en sprak kill. "Een dochter kwijtraken lijkt me nog erger nietwaar mam? En vooral na je lieve partner." Koud sprak ze de woorden uit Daarna draaide ze zich om en ging weer zitten. Hij zuchtte, 'Owkaay dan, En rolde met zijn ogen, 'Sorry, Morgingpaw, had ik niet mogen zeggen.' Hij wist hoe de poes werktte, en ze zou hem nu minderwaardig vinden, maaktte hem niets uit. 'En, heb je eigenlijk al een mentor?' Hij probeerde vriendelijk te zijn, proberen.

Brightpaw had de heledag in een hoekje in het kamp door gebracht met haar kop op haar voorpoten en haar oren slap hangend terwijl ze ergens met haar kop in een andere wereld was zonder zorgen, zonder angsten, zonder verdriet... Ze stond op en liep naar de apprentices den. "Liever klein en mooi dan groot en lomp." Ze bleef staan en luisterde. "En de Gathering missen, tja, dat zou vervelend zijn." Zei een bekende apprentices stem die ze kende als Morningpaw. "Een dochter kwijtraken lijkt me nog erger nietwaar mam? En vooral na je lieve partner." Ze snoof. Waar sloeg dit op? Terwijl ze snoof herkende ze drie geuren als Moonpaw, Redfur en Morningpaw. Ze werd nieuwsgierig. 'Owkaay dan, En rolde met zijn ogen, Sorry, Morgingpaw, had ik niet mogen zeggen.' Vroeg Moonpaw. Brightpaw liep naar binnen met een emotieloze waas om haar heen. 'Mentor? Ik hoop van niet, ze zijn stuk voor stuk flut!' Zei ze kil. 'Toch? Moonpaw?' Zei ze met een schriel glimlachje. Een glimlachje die je eerder bang zou maken dan blij of zo. Dit was de eerste keer in een maan of zo dat ze tegen hem had gesproken, Of überhaupt tegen hem had gesproken. Ze richtte haar geel groene ogen op Morningpaw.

[Mag ik? Of moet ik weer ophoepelen xD]

Hij zou het haar niet gunnen. ''Luister eens jongedame, Iedereen verdient elkaars respect, en geen van ons is een vuilnisbakkenkat! Als je zo door gaat dan ga ik drect naar Bluestar zelf en zeg ik tegen haar dat je niet mee mag naar de grote vergadering!''' Ze keek Moonpaw veronstchuldigend aan, en zuchtte toen voor de zoveelste keer. 'Laat maar Redfur,' Zei hij, 'De kleintjes,' Hij staarde nu recht naar Morgingpaw, 'Moeten zich nog leren te gedragen als katten met eer, en loyaliteit,' Zijn grijns was nu echt breed. Hij was benieuwd hoe die zou aankomen bij haar, want de rest kon haa rmoeilijk schelen. Hij had het gevoel dat ze pas vriendelijk zou doen tegen iemand als die een hele Clan in zijn eentje zou verslaan, onmogelijk dus. "Liever klein en mooi dan groot en lomp." Sprak ze honend en keek veelbetekenend naar zijn gespierde lichaam. Daarna draaide ze haar kop weg. "En de Gathering missen, tja, dat zou vervelend zijn." Ze keek haar moeder recht aan en sprak kill. "Een dochter kwijtraken lijkt me nog erger nietwaar mam? En vooral na je lieve partner." Koud sprak ze de woorden uit Daarna draaide ze zich om en ging weer zitten. Hij zuchtte, 'Owkaay dan, En rolde met zijn ogen, 'Sorry, Morgingpaw, had ik niet mogen zeggen.' Hij wist hoe de poes werktte, en ze zou hem nu minderwaardig vinden, maaktte hem niets uit. 'En, heb je eigenlijk al een mentor?' Hij probeerde vriendelijk te zijn, proberen. 'Mentor? Ik hoop van niet, ze zijn stuk voor stuk flut!' Zei ze kil. 'Toch? Moonpaw?' Zei ze met een schriel glimlachje. Het was Brightpaw, en hij keek haar verschrikt aan, dit was. PIjnlijk. Herrineringen van de afgelopen maan schoten allemaal voor zijn ogen, en hij wist zich even geen houding te geven. 'Euhm, Haai Brightpaw.' Mompelde hij even. Hij wist dat ze naar hem keek, en heel even richtte hij zijn ogen op haar, maar Moonpaw keek ommiddelijk weg, hij kon het niet. 'Euhm, ja, de meeste zijn gewoon goed, maar wij hadden weer ongeluk.' Miauwde hij zachtjes. Hij keek naar Morgingpaw, die waarschijnlijk niets van de hele situatie had opgemerkt.

-NO, STAY! *Grabs her, Muwhahahaha :3 -