There is a new star shining in the sky tonight

Creamyfrost’s dood… Hoewel hij niet echt bekend was met de tom en waarschijnlijk ook niet meer pijn had gevoeld dan Butterstar of iemand anders die dichtbij de tom stond, was het nu ook weer niet zo dat het hem niks gedaan had. Hij had zelfs gehuild tijdens de vigil, hoewel hij dat gevoel tot nu toe nog steeds niet graag wilde erkennen als huilen. Huilen was iets wat hij zelden – néé, nóóit – deed en toch was het gebeurd. Misschien door de emoties door de anderen, maar misschien ook omdat het zo verschrikkelijk was om weer een waardevolle warrior te verliezen aan StarClan. Want dat moest hij wel geweest zijn als Butterstar zo’n emotie om hem getoond had; een waardevolle tom met een waardevol karakter en een waardevolle manier van het dienen van zijn Clan. Butterpact slikte. Hoewel hij geen last meer had van de drang om te huilen, was het nog steeds lastig om erover na te denken. Hij wilde niet eens weten hoe het zou zijn als hij een dierbare zou verliezen. Als Futuresong of Breakingpoint opeens van hem weggerukt zouden worden. Als hij al zo reageerde op Creamyfrost, hoe erg zou het dan wel niet zijn als het om een dierbare zou gaan? Butterpact schudde zijn kopje. Het had geen zin om erover na te denken. Hij kon beter iets nuttigs voor zijn Clan gaan doen. En om de daad bij het woord te voegen, stond hij op en liep naar buiten. Zijn blik viel direct op een kitten die buiten de nursery wandelde. Butterpact wist vrij zeker dat het om Ravenkit ging; hij had gezien hoe verdrietig de kitten wel niet was geweest om Creamyfrost’s dood. Het was jammer dat het zo’n jong ding was, het blind was en het al zo veel dingen aan zijn hoofd had. Veel meer dan een kitten mocht hebben, eigenlijk. En dus wandelde Butterpact naar de kitten toe en legde zijn staart even om de schouder van de kitten. ‘Hé, Ravenkit,’ mauwde hij zachtjes. ‘Is het niet fijner in de warme nursery? De winter is nog steeds niet helemaal gedaan en het kan nog frisjes zijn buiten met die wind.’ Hij wilde de kitten niet het gevoel geven dat hij beoordeeld werd om zijn blindheid; daar ging het Butterpact immers ook helemaal niet om.

Hoewel Ravenkit blind was, leek hij Butterpact recht aan te kijken toen hij zich omdraaide om een antwoord te geven op Butterpact’s vraag. Butterpact voelde een huivering door zijn lichaam gaan. Niet omdat hij verafschuwd was om het feit dat Ravenkit’s nietsziende ogen hem aankeken, maar eerder om het feit dat hij precies leek te weten waar Butterpact was ondanks dat hij de grijze tom niet kon zien. Zou het zo kunnen zijn dat zijn andere zintuigen zich veel beter ontwikkeld hadden waardoor hij een kat direct wist te lokaliseren? Hij vond het zo jammer dat ze Ravenkit nooit op patrol konden laten gaan of zijn eerste prooi konden laten vangen. Maar hij dacht wel dat de tijd dat Ravenkit zich tegen alles en iedereen zou verzetten nog wel zou komen. Als hijzelf blind was geboren, zou hij het daar ook niet bij laten zitten. Dan zou hij ook geprobeerd hebben om te ontsnappen aan de zorgzaamheid van iedereen en om aan Butterstar te laten zien dat hij wel van een goed nut kon zijn voor de Clan. Niet dat Ravenkit echt nutteloos zou zijn, maar… Hij onderdrukte een zucht. Hij was blij dat hij zijn woorden niet hardop moest uitleggen aan iemand. Butterpact slikte even toen hij het verdriet duidelijk in de stem van de kitten hoorde. Hij dacht niet dat het was omdat de andere kittens vervelend deden dat Ravenkit niet meer in de nursery wilde blijven, maar eerder om de dood van Creamyfrost. Hij ging nu volledig naast de kitten zitten en sloeg zijn staart helemaal om de schouders van de kitten heen. ‘Je weet toch dat Creamyfrost’s dood niet jouw schuld is, hè?’ murmelde hij naar de kitten. ‘Het was gewoon stom toeval dat StarClan hem net op dat moment kwam halen. Je moet jezelf niks verwijten.’ Hij gaf de kleine kitten een lik over zijn kop. ‘Laat de nursery je te veel denken aan Creamyfrost? Of zijn er soms wel kittens die vervelend tegen je doen?’

Hoewel zijn warme staart wel wat warmte leek te bieden, was het niet alsof daarmee het lijfje van Ravenkit ophield met rillen. Maar dan moest hij bij zichzelf nagaan of dat echt kwam omdat hij het koud had of omdat hij zo verdrietig was. Toen hijzelf last had gekregen van emoties die hij niet wilde hebben nadat hij afscheid had genomen van Creamyfrost was hij ook aan het rillen geweest dankzij de heftige emoties. Maar het klopte dan ook weer dat het weer het de laatste tijd niet echt goed deed en dat het daarom kouder was dan voor deze tijd van het jaar zou moeten. Desalniettemin pakte Butterpact het kleine toch wel fragiel lijkende lijfje van Ravenkit op en plaatste deze tussen zijn poten. Hij klemde de zijkanten van zijn poten op een manier aan die hem zou verwarmen, maar zeker niet zou pijnigen. Daarna begon hij likken over het kopje van de kitten te geven terwijl hij luisterde naar de antwoorden op zijn vragen. Tsk. Sukkels. Iemand treiteren met iets dat ze zelf niet hadden. Zo gemakkelijk. Hoewel hij altijd een pestkop was geweest tot en met, was hij wel zo aardig geweest om iemand met een beperking nooit te pesten. Dat vond hij veel te ver gaan. Helaas wisten kittens het verschil tussen goed en fout niet vaak en waren de ouders er niet altijd om in te grijpen op dit soort momenten. Hij schudde resoluut zijn hoofd. ‘Ik denk niet dat je jezelf zijn dood moet verwijten, Ravenkit,’ sprak hij op een rustige toon. ‘Creamyfrost’s conditie was al heel erg slecht nog voordat hij bij je was. Er was niks anders dat je had kunnen doen om hem te redden, want je kon hem niet redden. Creamyfrost was klaar om naar StarClan te gaan en had daar ook vrede mee gesloten. Verwijt jezelf niet iets dat het verwijten niet waard is. Dat zou hij ook niet willen.’ Hij gaf de tom een troostende lik over zijn oortje. Net alsof hij de vader was van het kleintje en niet anders. ‘En dat je blind bent wilt nog niet zeggen dat je niks kunt of niks kan betekenen voor de Clan. Ik durf te wedden dat je capaciteiten hebt die zelf de gezondste kat niet heeft. Katten die jouw hiermee treiteren zijn heel erg dom en als ik erachter kom wie dat het doet, geef ik ze een mep. Dat beloof ik.’