Luck [kittens]

Samen liepen de twee poezen langs de weg. Corra had Khione opgehaald bij haar huis, ze wilde praten. Over Vitani, over wat er gezegd was, over dingen die Khione gedaan zou hebben. De grijze tabby was al de hele tijd stil en waarschijnlijk vond Khione dat best vreemd. Toch wilde Corra haar woorden zorgvuldig kiezen voordat ze iets verkeerds zou zeggen. "Ehm... Khi?" Vroeg ze na een lange stilte en ze keek de witte kattin aan. Durfde ze het? Durfde ze aan haar mate te vragen of ze vreemd was gegaan? Het zou alles kapot kunnen maken maar toch... Ze ging het doen! "Er is iets ge..." Maar toen zag en hoorde ze het: Een zacht gepiep uit een doos langs de weg, het leken wel kittens! Meteen rende Corra erop af en ze keek er in. Drie kleine katjes "Dit moet je zien!" Miauwde ze ongelovig.

Khione eerst, daarna Lithium, Pitch en Sirius.

De jonge kitten had honger en het was koud. Zijn siblings zouden zich waarschijnlijk hetzelfde voelen. Hij piepte zo luid hij kon, om de aandacht van iemand te krijgen. Hij wist nog niet veel en dus ook niet wat er zou gebeuren als hij langer op de plek zou blijven waar hij nu was. De kitten wist alleen dat het niet goed voelde. Zijn keeltje deed pijn van het piepen en hij wou het bijna opgeven tot hij plots een stem hoorde. De jonge tom probeerde nog luider te piepen dan hij al deed, hopende dat de stem hem zou vinden. Toen, na een tijdje, verscheen er een kop boven de zijne. Bang krabbelde hij weg toen er een luid geluid te horen was. Het was de stem van de kat boven hem. Kort daarna was er ook een andere stem te horen, en hij kon net de kop van een andere kat opmaken. Hij piepte bang en wachtte af wat er zou gebeuren.

De jonge zwarte kitten lag opgekruld tegen zijn siblings aan. Zijn staartje lag over zijn snuitje gekruld en hij rilde. Zijn oortjes deden pijn van het luide gepiep van zijn broertje, maar zelf maakte hij geen geluid. Zijn maag rammelde; hij had nog nooit gegeten. Zijn oogjes waren nog gesloten en zijn vacht was zelfs nog nat van zijn geboorte; en de koude wind liet hem alleen maar harder rillen. Hij hoorde plots een stem, waardoor automatisch zijn zwarte oortjes omhoog gingen - maar verder bewoog hij niet. De nog naamloze kitten bleef in zijn foetushouding liggen, in de hoop warm te blijven. Zijn overlevingsinstinct was al meteen heel hard nodig geweest, zoveel was duidelijk.

Het leek maar een fractie van een seconde geweest te zijn toen haar kleine lichaampje omring werd door warmte en de zoete lucht van melk. Haar moeder had haar staart beschermend om haar heen geslagen maar nu leek de warmte spoorloos te zijn. Haar natte pels van het dunne laagje vlies dat haar bengaalse vacht versierde was tegen haar twee siblings gedrukt, zoekend naar het nog beetje warmte terwijl de she-cat rilde van de kou. Haar oortjes waren nog tegen haar kop geplakt maar haar broertjes gepiep was overduidelijk te horen waardoor de kitten geïrriteerd haar kop dieper in haar ander sibs vacht drukte. Overleven in deze toestand was al moeilijk genoeg en dus maakte zijn gejammer het er niet bepaald gemakkelijker op. Plots werd zijn gepiep overstemd door een andere geluid en schrikachtig propte ze haar lijf meer tegen haar broertjes aan terwijl ze bang afwachtte.

Khione leek niet blij en ze sprak Corra nogal kil aan, het leek te veel op hun eerste ontmoeting... "Corra ik zweer het, ik ben hier niet gekomen om naar een verdomde doos te kijken!" Snauwde haar mate en ze liep ook op de doos af, de grote, witte kattin keek in de doos en was ineens stil. Corra zag drie kittens: Éen zwart, éen een grijze tabby maar anders dan Corra zelf en Éen bengaalse kitten. De grijze was degene die piepte, de andere twee lagen er alleen stil bij... Er was nog iets dat Corra opviel, ze waren alledrie nat. Waarschijnlijk waren ze net geboren... en gedumpt door de twolegs. "Snel" Miauwde ze voor ze de piepende kitten samen met zijn bengaalse zusje optilde en de twee snel richting de huizen begon te dragen. Ze hadden dringend warmte nodig.

hope you don't mind

De pasgeboren kitten schrok toen plotseling zijn twee siblings van hem weg werden getild. Huh? Waar waren ze, waar gingen ze naartoe? Het werd nog kouder voor het zwarte katertje en hij begon nog erger te rillen, al tilde hij zijn kopje nu wel. Zijn oogjes waren nog gesloten maar nu ging zijn keeltje open. Luid begon het katertje te piepen, alsof hij zijn siblings terug wou roepen. Kom terug! Het is koud en eng zonder jullie!

Ineens ging alles snel, veel te snel. Bang piepte ze toen haar broertje naast haar ineens verdween en al snel volgde zij. Tanden sloten om haar nekvelletje en de she-cat kromp ineens toen ze werd opgetild. Bang opende ze haar roze mondje en begon zachtjes te jammeren, ze wilde terug! Terug naar haar broers! Haar lichaampje werd heen en weer gezwiept en de koude wind sloeg als een vuist in haar gezicht waardoor de kitten steeds harder begon te rillen. Ze had warmte nodig anders kon dit wel haar einde betekenen..

De kitten schrok toen hij ineens bij zijn broer en zus werd weggetrokken en protesteerde. Hij wilde niet weg van zijn siblings. Echter viel hij al snel stil door de kou die erger was geworden. Hij rilde hevig, en voelde dat degene die hem had opgepakt begon te bewegen. Hij voelde zichzelf heen en weer zwiepen en probeerde zichzelf kleiner te maken. Hij wilde dit allemaal niet! Hij wilde het warm hebben. Hij wilde de warmte van zijn moeder die al zo snel kwijt was.

haar mate pakte de laatste kitten en ze renden naar het steegje waar hun tuin aan grensden. Hier was het al warmer omdat her beschut was. Corra zette de twee kittens neer en begon ze snel schoon te likken. Ze moest ze redden! Zelf zou ze misschien nooit kittens krijgen en ze ging absoluut geen kittens laten sterven. "Hoe gaat het met die van jou?" Vroeg ze aan Khione. Waren dit nu hun gesprekken? Vroeger was het allemaal zo lief....

Hij voelde hoe hij werd neergelegd en hoe er een ruw oppervlak over zijn vacht en huidje heen ging. Na een tijdje leek het hem warmer laten te voelen. Bijna net zo warm als toen zijn moeder er nog was. Bij die gedachte rammelde zijn maagje pijnlijk. Hij had honger. Hij had melk nodig, en liet een zwakke piep horen. Alsof dat de wezens die hem meehadden genomen moest aanduiden waar de jonge kitten last van had.

khione begon ook schoon te likken en reageerde nogal kortaf. Iets wat Corra een beetje verdrietig maakte maar ze wist dat de kittens Khione waarschijnlijk ook heel wat stress besorgde, dat had ze zelf ook , en daarbij had ze tijdens het lopen zelf een halfuur lang niks gezegd. "Mooi, deze is nu wel schoon en droog' Miauwde ze terwijl ze naar het katertje keek. Toen ging ze verder met zijn zusje en al gauw was die ook schoon. Hadden ze nou echt kittens? Ze konden ze niet terugbrengen ofzo dus.... "Khi? Denk je dat... het mogelijk zou zijn dat we ze... houden?"

De pasgeboren she-cat werd eindelijk op een meer beschutte plek neer gelegd en al snel voelde ze een ruwe tong over haar vrieskoude lichaam glijden. Rillend als een rietje kroop ze dichterbij de vacht van de onbekende kat en piepte toen haar lijfje de warme van de ander raakte, het leek alsof ze weer haar moeder had gevonden maar dan zonder de melklucht. De nog nameloze kitten drukte zich dieper in de warme vacht en wachtte af wat er nu zou gebeuren..

De kleine kitten voelde hoe een ruwe tong steeds sneller over zijn lichaampje gleed. het warmde hem op, maar het was niet aangenaam voor de oh zo zwakke kitten. Hij piepte protesterend en krulde zich nog meer op. Zijn maag grommelde hoorbaar; hij had immers nog nooit gegeten. Zijn snuitje zat begraven in zijn eigen zwarte vacht, want eigenlijk was hij wel een beetje bang van die onbekende poes die hem hier verzorgde maar die in niets leek op zijn eigen moeder.. Ook al wist hij niet hoe zijn eigen moeder er dan wel uit zag. Het was een instinctief verdedigingsmechanisme, want de bijna pasgeboren kitten kon nog niet denken over zijn acties en over of ze nut hadden of niet. En of hij dat ooit zou kunnen? Tijd zou het uitwijzen.

Was dat dan wat de twee katten nodig hadden? Een pauze, van elkaar? Misschien wel ja, er was op dit moment gewoon teveel spanning tussen de twee. "Het spijt me, Princess." Miauwde Khione toen haar kitten zich tegen haar aandrukte. Corra kreeg een warm gevoel van blijdschap in haar buik, niet meer zeker van haar zaak. "Corra, het klinkt als een geweldig idee, maar waar halen we melk vandaan? Ze zijn nog zo jong..." Antwoordde Khi toen. Mousedung, niet aan gedacht! "Ohw ja... we kunnen ze beter naar een andere kittypet brengen dan..." Mompelde Corra treurig terwijl ze haar staart om de twee kittens heen sloeg.