I'm not a Lady!

Haar moeder wilde dat ze een echte lady werd, een poes waar katers voor zouden vallen, zodat zij, Serpentkit, prachtige jongen voor Shadowclan zou krijgen. Dat terwijl ze nog maar een kitten was. Haar moeder had zo tegen haar gesproken in de hoop dat het ook echt een droom zou worden van Serpentkit om een Shadowclan Queen te worden, één die warriors baarde. Een echte warrior had ze niet hoeven worden, nee, maar dat is wel wat Serpentkit wilde. Ze wilde geen échte Lady zijn, ze wilde een warrior zijn, een échte warrior. Met een strijd kreet sprong de vier moons jonge kitten daarom ook uit de nursery en daagde de eerste kat die ze zag uit met een grauw. "Ik daag je uit voor een duel!" Klonk haar nog piepende stemmetje.

OPEN

Ze had dit niet helemaal in gedachtes gehad voor vandaag, maar misschien was het maar goed dat de kitten voor haar gesprongen was, en haar uitgedaagd had tot een duel. Een grijns stond op haar gezicht bij het horen van diens woorden. Eigenlijk was ze van plan geweest om opnieuw een dag hard te werken, maar dit begon ook te vervelen. Het leek wel alsof het enige wat ze nog deed voor de Clan was - ze moest zichzelf stoppen, en ontspannen. Toch deed ze dit nooit, want met wie zou ze nu weer ontspannen? Haar familie zou je denken, waar ze vroeger zo ontzettend close mee geweest was.. Maar die zag ze steeds minder vaak. Haar siblings waren zelf ook druk bezig met hun trainingen, en ze leken elkaar steeds mis te lopen. Vrienden had ze ook niet zo heel erg, puur omdat ze vriendschappen niet al te erg onderhield. Maar nu was deze kitten hier die haar even kon stoppen van de niet-eindigende spiraal van werk, en ze grinnikte zacht. "Oh ja? Kom maar op!" daagde ze uit, waarbij ze met haar oortjes wiebelde uit amusement.

Haar gladde, pikzwarte vacht glansde en haar ijsblauwe ogen sprankelden terwijl ze de zwart met witte poes, een apprentice, voor haar uitdaagde. Heavepaw, was haar naam, als ze het niet verkeerd had. Serpentkit was intussen vier moons geweest, dus ze kende de katten van haar clan nu wel aardig goed bij naam. Serpentkit had de poes uitgedaagd en tot haar genoegen werd haar uitdaging al even uitdagend beantwoord. Ze grijnsde, ontblootte haar tandjes, maar hield haar nagels, haar wapens, ingetrokken waarna ze onhandig en speels naar voren sprong om met haar zachte pootjes uit te halen naar het gezicht van Heavepaw. Wat hoogstwaarschijnlijk mislukte, want haar techniek was slecht en haar sprong ook, waardoor ze makkelijk zelf uit balans gehaald kon worden.

Heave grinnikte zachtjes om het enthousiasme van de kitten, die meteen in de aanval sprong toen deze merkte dat haar uitdaging aangenomen werd. Natuurlijk was deze aanval makkelijk te doorzien, en had ze deze makkelijk kunnen ontwijken, maar ze moest wel een beetje meespelen anders was er ook niets meer aan voor Serpent. Vandaar dat ze het zachte pootje in haar gezicht accepteerde, en gespeeld verbaasd met haar oogjes knipperde. "Jij kan al goed vechten!" merkte ze op, en knipoogde speels richting de kitten. Toch zag ze een mooie kans om een tegenaanval te doen - want hé, ze moest ook wel een beetje spanning in het gevecht houden. Ze bracht haar kop naar beneden en duwde de kitten zachtjes om, waarna ze haar tong grappend uitstak.

Het was gelukt. Voldaan en helemaal niet meer oplettend stak Serpentkit haar borstje trots vooruit. Zeker toen Heavepaw haar ook nog eens complimenteerde. "Ja hé!" Want Serpentkit was het er helemaal mee eens. Tot Heavepaw terug aanviel. Ze werd omgeduwd. Serpentkit viel om, en rolde even door. "Mij versla je niet!" Piepte Serpentkit verontwaardigd. Ze was onhandig overeind gesprongen, waarbij ze ook nog eens opnieuw bijna omviel, maar ze wist haar evenwicht te herpakken. Ze rende weer naar Heavepaw toe en probeerde bij haar sprong de oor van de oudere apprentice te pakken te krijgen.

Het leek alsof ze de kitten nog maar net op de grond had, toen deze alweer naar haar oor toesprong. Heave was wat verrast door diens snelheid en trok haar kop daarom ook niet weg, wat resulteerde in een nogal makkelijk te pakken oor. Het volle gewicht van de kitten kwam hieraan te hangen, en ze trok haar neus op toen ze de steekjes voelde van de tanden die nu nogal pijnlijk haar vel doorprikten. Snel bracht ze haar kop naar de grond zodat het gewicht hier weer vanaf ging, en rolde ondertussen dramatisch op haar rug. "Ah! Je hebt me te pakken!" miauwde ze dan ook, en sloeg haar poot tegen haar voorhoofd, waarna ze haar ogen dichtdeed en tegelijkertijd stikkende geluidjes maakte. Ze was nu officieel dood, voor Serpentkit dan.

Serpentkit hief geschrokken haar hoofd en liet de oor los toen Heavepaw dood op de grond bleef liggen. Paniekerig keek ze om zich heen. Zouden andere katten dit gezien hebbe? Ze sloeg haar beide voorpootjes tegen het grotere lichaam van Heavepaw aan. "Nee, nee! Niet dod zijn! Een warrior doodt niet!" Piepte ze paniekerig terwijl ze door bleef beuken met haar pootjes in de hoop dat Heavepaw toch wakker werd. Ja, de apprentice had de vier moons jonge kitten zeker te pakken!

Gepanikeerde kittenkreetjes bereikten haar oren, en Heave moest alle moeite doen om niet in lachen uit te barstten. Toch begon ze wel een beetje medelijden te krijgen toen Serpentkit uit wanhoop op haar vacht begon te bonken, en voorzichtig liet ze één oog open gaan, om te kijken hoe bang de kitten echt was. Ach, toch wel lief dat er iemand zo bezorgd om haar was, ook al was het niet helemaal nodig. Uit het niets schoot ze met een lach overeind, en duwde ze de kitten om, waarbij ze haar neus kietelend in het nekje van de kitten duwde. "Hahaa! De machtige Heavestar is herrezen!" miauwde ze opgetogen en kietelde de zwarte kitten opnieuw, waarna ze kinderlijk giechelde. Leidertje spelen, dat had ze al lang niet gedaan. Het bleef nog altijd even leuk.

Het ontging Serpentkit dat Heavepaw een oog had geopend, dus ging ze door met proberen de zwart met witte apprentice terug tot leven te krijgen. En toen werd ze plots omgeduwd en slaakte Serpentkit een verschrikt kreetje. Heavepaw miauwde opgetogen en Serpentkit vernauwde haar ijsblauwe ogen. "Je bent gemeen!" Maar toen begon ze te lachen omdat ze niet tegen kietelen kon. "Sto-hop! Hahaha, sto-hop!" Gierde ze en trappelde met haar pluizige zwarte pootjes. Vier moons en nog steeds een kittenachtige uiterlijk.