Please don't bite

Onderwerp: Please don't bite za 14 jan 2017 - 22:23

De maan stond al op haar hoogste punt, maar de slaap voor de rode poes bleef uit. Normaal was ze best een goede slaper maar vandaag voelde haar gehele lichaam rusteloos aan. Misschien was het wel omdat ze het roer in haar leven om zou gooien, misschien ook wel helemaal niet; wat het ook was de jonge poes bleef erg gefrustreerd in haar nest onder de boom liggen. Ze had de mulle aarde onder de boom weggegraven, waardoor ze een hol voor zichzelf had weten te maken tussen de wortels van de boom. Daarmee had ze misschien wel alle kansen op overleving voor de boom verpest, maar goed, ze had wel mooi uitzicht over het kleine meertje nu. Toch kon ook dat uitzicht haar geen rust geven, dus kroop ze haar hol uit en bewoog zich naar het meertje vlak voor haar. Dezelfde koude die haar adem in wolkjes naar buiten liet komen had dit meer bevroren. Voorzichtig stapte ze het ijs op, maar verloor al snel haar evenwicht en glibberde even voordat ze op het ijs viel. Wat verdwaasd bleef ze liggen, maar al snel lachte ze zachtjes. Nee, het ijs was niets voor katten. Nu was de enige vraag hoe ze hier ookalweer af kwam...

-Zuko eerst!

Onderwerp: Re: Please don't bite wo 18 jan 2017 - 16:54

Zuko knipperde met zijn ogen toen hij wakker werd gemaakt omdat er een koude windvlaag de schuur binnenkwam. Hij was vannacht niet bij het hooi gaan liggen en dat had niet echt zijn voordelen gehad; de koude windvlagen maakten hem dan veel sneller wakker. Zijn pels was ook niet bepaald zo dik dat het hem kon beschermen tegen de koude en daarom ging hij vaker in het hooi liggen, maar nu was hij toch al wakker. Hij schudde slaperig zijn kopje en overwoog om nog naar het hooi te gaan. Het leek immers nog wel een uur of twee te gaan duren eer dat het licht zou aanbreken. In leaf-bare duurde dat sowieso langer dan in new- en in greenleaf, dus angst om wakker gemaakt te worden door het licht hoefde hij niet te hebben. De tom onderdrukte een zucht, ging rechtop zitten en begon zich te wassen. Hij haalde net zijn tong over zijn pels toen hij plotseling geluid hoorde. Het klonk alsof er iemand ergens op viel. Snel sprong hij overeind en rende in de richting van de uitgang van zijn schuur. Hij kneep zijn ogen samen toen hij een gestalte zag staan op het stroompje waar hij altijd dronk. Mousedung. Zijn meer was helemaal vastgevroren! Dat ging straks een hoop werk worden om er ook maar iets van te kunnen drinken. Maar met de droogte zou het waarschijnlijk niet lang meer duren. Hij rende naar voren en zag dat de kat om zich heen aan het kijken was. Het leek er op dat de she-cat er niet meer af kon. De tom schatte zijn kansen in en waagde zich vervolgens op het ijs. Het kraakte onder zijn poten, maar het leek er niet op dat ze er doorheen zouden zakken. Hij liet zich glijden naar de plaats waar ze was en rilde toen hij de ijskoude vastgevroren stroom onder hem voelde. ‘Kom op,’ sprak hij zacht. ‘Laten we teruggaan naar de kade.’ En net toen hij dat had gezegd hoorde hij weer een hoop gekraak. Ietwat gehaast pakte hij de nekvel van de she-cat vast en begon vervolgens te trekken. Hij besloot om haar los te laten toen hij merkte dat het niet echt ging en ging achter haar staan zodat hij haar met zijn neusje naar de kant kon duwen. ‘Hoe kwam je dan ook op het idee om hier op te gaan lopen?’ vroeg hij zuchtend.

Onderwerp: Re: Please don't bite wo 1 maa 2017 - 23:42

De kater rilde van kop tot staart. Hij probeerde positief te blijven terwijl hij het veld bespeurde. De weersomstandigheden kenden de laatste manen vele omslagen, waardoor hij volledig gedesoriënteerd raakte. Was het nu leaffal, leafbare of nog wat anders? Sibelius schudde zijn kop en wandelde met grote passen verder. Als zelfs hij het koud kreeg, met zijn lange pels en groot postuur, moest het wel heel erg gesteld zijn.
Hij besloot een kijkje te nemen aan de rand van een bevroren meer toen er plots een kattin tevoorschijn kwam en zich op het ijs begaf. De kater bewoog zijn oren en wandelde op zijn gemakje haar richting uit. "Wat ben jij van plan?" vroeg hij nieuwsgierig, maar ook ietwat geamuseerd. Dacht de poes dan echt maar zo ver na? Iedere doorsnee kat in de omgeving wist dat dit je eigen dood kon betekenen. Ze moest nog jong zijn in vergelijking met hem.
Eén enkele tel daarna kwam een andere kant op hen afgespurt. Sibelius zag slechts een bruine flits. Met wat getrek en geduw bekeek hij het tafereel vanaf de zijlijn. Hij besloot dat het niet veel zin had om nog meer katten op brekend ijs te hebben. "Kom op, laten we terug gaan naar de kade. Hoe kwam je dan ook op het idee om hier op te gaan lopen?" Sibelius knikte bevestigend zijn richting uit en begreep het zelf ook niet goed. Er moest wel een reden voor geweest zijn, anders verklaarde hij de kattin voor gek. "Gaat het?" vroeg hij om toch maar wat behulpzaam te kunnen zijn. "Voel je je niet te flauw? Misschien is het beter als je wat eet.

Onderwerp: Re: Please don't bite